Ιωάννης ιδ:1-14
Aκόμη
μια φορά, ο Ιησούς μιλάει για τον εαυτό Tου, για να πει όχι τι προσφέρει ή τι προτρέπει εμείς να
πετύχουμε, αλλά τι είναι. Τι, στο πρόσωπό Του μπορούμε να βρούμε και ν’
αποκτήσουμε. Το σημερινό «εγώ ειμί» απευθύνεται ιδιαίτερα σ’ εκείνους που είναι
κουρασμένοι. Κι είμαστε όλοι εμείς, από τη στιγμή που «η φλόγινη περιστρεφομένη
ρομφαία» έκλεισε την «οδό» προς την παρουσία του Θεού (Γέν.γ:24).
1. Ο μπλοκαρισμένος δρόμος
Όταν η αμαρτία, μπλοκάρισε το δρόμο του ανθρώπου προς το
Θεό, πόσες απόπειρες έγιναν! Η Βαβέλ με την αλαζονεία του «η κορυφή να φθάνει
έως του ουρανού» (Γέν.ια:4), μια τέτοια
προσπάθεια είναι.
Η σκάλα του Ιακώβ με τη βάση της «στηριγμένη στη γη, της οποίας
η κορυφή έφθανεν εις τον ουρανό» (Γέν.κη:12), μια όμοια λαχτάρα δήλωνε. Τη
λαχτάρα του ανθρώπου, ν’ ανοίξει δρόμο που να ενώνει τη γη με τον ουρανό. Όμως
η αξίνα των όποιων ανθρώπινων θρησκειών και φιλοσοφιών, έσπαζε πάντα μπροστά
στο συμπαγή γρανίτη της ανθρώπινης αμαρτίας, που 'χε μπλοκάρει τούτο το δρόμο.
2. Η οδός στα Άγια των Αγίων
Ένα βαρύ καταπέτασμα, έκλεινε την πρόσβαση του ανθρώπου στ’
άγια των αγίων, που συμβόλιζαν την άγια παρουσία του Θεού (Λευιτ.ις, κα:16-24).
Κανείς δεν μπορούσε να περάσει τούτο το δρόμο, να πάρει θα λέγαμε σε σύγχρονο
συμβολισμό τα κλειδιά της πόλης. Μια φορά το χρόνο και τούτο «ουχί χωρίς
αίματος» (Εβρ.θ:7), έμπαινε ο Αρχιερέας. Σαφής εικόνα, της αδυναμίας του ανθρώπου
ν’ ανοίξει δικό του δρόμο και να φτάσει στο Θεό. Ο Ησαΐας έναν τέτοιο δρόμο,
τον είχε ονομάσει «άγια οδός», που «ο ακάθαρτος δεν θέλει περάσει δι’ αυτής».
Και προφήτεψε ότι «θέλει είσθαι λεωφόρος και οδός και θέλει ονομασθεί άγια»
(λε:8).
3. Ο Χριστός, η μόνη Οδός
Η Βίβλος ενώ από τη μια πλευρά μας αναφέρει για την «οδό του
άσεβούς που είναι σκότος και ολίσθημα» (Ψαλμ.λε:6), την «οδό του θανάτου» (Ιερεμ.κα:8),
την «οδό του άδου» (Παρ.ζ:27), την «οδό του άφρονος» (Παρ.ιβ:15), την «οδό της οργής»
(Ψαλμ.οη:8), από την άλλη μας παρουσιάζει το Χριστό, ως τη μόνη Οδό του
αμαρτωλού ανθρώπου προς τον άγιο Θεό. Όμως πολύ συχνά, την παθαίνουμε σαν ένα
αντρόγυνο που κατάκοποι και απογοητευμένοι που άργησαν στο ραντεβού τους,
σταματάνε το αμάξι τους δίπλα σε κάποιον και τον ρωτάνε «κύριε, μήπως ξέρετε που
είναι η οδός Πόντου;». Χαμογέλασε αυτός. «Βρισκόσαστε στην οδό Πόντου», τους απάντησε.
«Κύριε, δείξε μας το δρόμο», είναι η
κραυγή του Θωμά. «Εγώ ειμί η οδός»,
απαντάει ο Κύριος.
4. Η παράδοξη άγνοια
Στη συζήτηση στο Μυστικό Δείπνο, λάβανε κι άλλοι μαθητές
μέρος. Ο Φίλιππος λ.χ. που μετά το Θωμά κι αφού άκουσε το «εγώ ειμί η οδός και η
αλήθεια και η ζωή», ζητάει από το Χριστό να «του δείξει τον Πατέρα» (εδ.8). Κι
η απάντηση, είναι μια απορία του Χριστού «τόσο
καιρό είμαι μαζί σου και δεν μ’ εγνώρισες, Φίλιππε;». Τόσο καιρό κηρύγματα
κι ακόμη ψάχνεις! Να βρίσκεσαι στο δρόμο του Χριστού και να ρωτάς ακόμη «πώς μπορούμε να ξέρουμε την οδό;» (5).
5. Οδός, Αλήθεια, Ζωή
Η εθνική υπεροψία των αρχαίων Ρωμαίων, είχε βγάλει το δόγμα
πως - «όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη Ρώμη». Δεν ήταν αλήθεια, όπως δεν είναι
αλήθεια ότι οποιοσδήποτε θρησκευτικός δρόμος, μπορεί να οδηγήσει στο Θεό. Είναι
ένας ο αληθινός δρόμος, που οδηγεί στο Θεό. Ο Χριστός προσφέρει την
επανασύνδεση με τον Πατέρα, κοντά στον Οποίο έχουμε κι απολαμβάνουμε τη ζωή.
Είναι δηλαδή ο Χριστός ο αληθινός δρόμος προς τη ζωή. Αληθινός και μοναδικός.
Γιατί «ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ει μη δι’ Εμού» (6) και «δι’ Εμού εάν τις εισέλθη, θέλει σωθεί»
(ι:9).
6. Η «νέα οδός»
Αντιπαραβάλλοντας τη διδασκαλία της Παλιάς με της Καινής
Διαθήκης, η προς Εβραίους μας μιλάει για «νέα
και ζώσα οδό», που οδηγεί στην παρουσία του Θεού (ι:20). Πρόκειται για τη
θυσία του Χριστού. Απέσυρε το Καταπέτασμα, άνοιξε ανεμπόδιστο το δρόμο «δια της
σαρκός αυτού», δηλαδή με τη σταυρική Του θυσία. Να, γιατί λέμε ότι - ο Χριστός
είναι ο δρόμος, δεν μας έδειξε το δρόμο. Να, γιατί - «ο ακολουθών (όχι τη διδασκαλία μου, αλλά) εμέ, δεν θα περιπατήσει στο σκοτάδι» (Ιωάν.η:12).
7. Δρόμοι και... ο δρόμος
Στην ανατομία που ο Παύλος μας δίνει του ανθρώπου που ζει,
προσπαθεί, έστω και ερευνά, μακριά από το Θεό, μας βεβαιώνει ότι «σύντριμμα και ταλαιπωρία εν ταις οδοίς αυτών
και οδόν ειρήνης ουκ έγνωσαν» (Ρωμ.γ:16, 17). Να, η εικόνα του κόσμου μας.
Να, η κατάσταση του ανθρώπου μακριά από το Θεό. Να, τα αδιέξοδα όσων δικά τους
μονοπάτια ανοίγουν για να φθάσουν στην αλήθεια και τη ζωή. Ν’ άκουγαν - ν’
ακούγαμε σήμερα - τη διακήρυξη του Χριστού: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή, ουδείς έρχεται προς τον
Πατέρα ει μη δι’ Εμού».
