Ο Θεός έχει υποσχεθεί να ευλογήσει πλούσια όσους
παραδίδονται σ’ Αυτόν με υπακοή στους νόμους Του.
Η Γραφή είναι γεμάτη τέτοιες υποσχέσεις:
Μαλ.γ:10 Φέρετε πάντα τα δέκατα εις την αποθήκην, διά
να ήναι τροφή εις τον οίκόν μου· και δοκιμάσατέ με τώρα εις τούτο, λέγει ο
Κύριος των δυνάμεων, εάν δεν σας ανοίξω τους καταρράκτας του ουρανού και εκχέω
την ευλογίαν εις εσάς, ώστε να μη αρκή τόπος δι' αυτήν.
Ιώβ λς:11 Εάν υπακούσωσι και δουλεύσωσι, θέλουσι
τελειώσει τας ημέρας αυτών εν αγαθοίς και τα έτη αυτών εν ευφροσύναις.
Ψαλμ.α:3 Και θέλει είσθαι ως δένδρον πεφυτευμένον
παρά τους ρύακας των υδάτων, το οποίον δίδει τον καρπόν αυτού εν τω καιρώ
αυτού, και το φύλλον αυτού δεν μαραίνεται· και πάντα, όσα αν πράττη, θέλουσιν
ευοδωθή.
Όταν ο πιστός βλέπει αυτές και άλλες πολλές υποσχέσεις στο
λόγο του Θεού, απογοητεύεται, γιατί δεν βλέπει να συμβαίνουν στη δική του ζωή.
Κοιτάζει γύρω του και βλέπει «την ευτυχίαν των ασεβών» (Ψαλμ.ογ:3).
Ακόμα πιο σκληρό είναι όταν βλέπεις κάποιους πιστούς με λιγότερα
χρόνια πνευματικής ζωής να έχουν ευλογηθεί με ολοφάνερους τρόπους.
Ξέρεις ότι δεν είναι σωστές τέτοιες συγκρίσεις, αλλά είναι
δύσκολο να υψωθείς πάνω από αυτές τις σκέψεις.
Η δυσκολία είναι ακόμα πιο μεγάλη όταν έχεις μπροστά σου
κάποιους λογαριασμούς που πρέπει να πληρωθούν, ένα νοίκι, ανάγκες του σπιτιού,
κάποια ασθένεια ίσως, τα παιδιά…
Εδώ πρέπει να
ρωτήσουμε: με τι κριτήρια μετράς τις ευλογίες;
Γεννηθήκαμε, φτάσαμε εκεί που έχει φτάσει ο καθένας (νήπιο,
παιδί έφηβος, ενήλικας) χωρίς να κάνουμε κάτι. Μας παραχωρήθηκαν.
Έχουμε ξεπεράσει σε διάρκεια ζωής πολλούς συμμαθητές,
γνωστούς και φίλους. Το δώρο της Ζωής!
Μα δούλεψα για όλα αυτά, μπορεί να πει κάποιος. Ναι, αλλά με
το δώρο της ικανότητας!!
Αν ο Θεός μας δίνει περισσότερα, αυτό είναι θαυμάσιο, αλλά
αν δεν συμβαίνει, ας προσέξουμε μήπως χάσουμε ότι ευλογίες απολαμβάνουμε
σήμερα. Από τύφλωση και αγνωμοσύνη.
Συνήθως νομίζουμε ότι δεν είμαστε ευλογημένοι επειδή:
«αυτοί καθ' εαυτούς
μετρούντες εαυτούς και προς εαυτούς συγκρίνοντες εαυτούς ανοηταίνουσιν» (Β’
Κορ.ι:12).
Ο Ιησούς απεικόνισε αυτή την ανθρώπινη αδυναμία στην
παραβολή των εργατών (Ματθ.κ:1-16).
Ενώ θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένοι όταν είδαν τους
άλλους…
Ο εργοδότης (ο Θεός) τους ελέγχει για τη συμπεριφορά τους
(εδ.15).
Πρέπει να δυσαρεστεί το Θεό όταν βλέπει κάποιον να
στραβομουτσουνιάζει επειδή δεν έχει….
Απ’ την άλλη μεριά, χρειάζεται προσοχή στην αύξηση, γιατί
μπορεί να είναι παγίδα (Σολομώντας).
Λουκ.ιβ:15 Και είπε προς αυτούς· Προσέχετε και
φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν
συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού.
Λουκ.ιβ:21 Ούτω θέλει είσθαι όστις θησαυρίζει εις
εαυτόν και δεν πλουτεί εις Θεόν.
Οι πνευματικές ευλογίες είναι αυτές που έχουν αξία.
Μπορεί να μη φαίνονται, αλλά βεβαιώνονται με την πίστη
Εβρ.ια:1 Είναι δε η πίστις ελπιζομένων πεποίθησις,
βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.
Αυτές πρέπει να κυριαρχούν στο νου μας.
Κολ.γ:2 τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν ευλογεί φυσικά, αλλά δεν
γίνεται με τον τρόπο, στο μέγεθος και το χρόνο που εμείς θέλουμε. Πρέπει να
ευχαριστούμε αδιάκοπα για ότι έχουμε.
Εφεσ.ε:20 ευχαριστούντες πάντοτε υπέρ πάντων εις τον
Θεόν και Πατέρα εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,
Διαφορετικά, τα αποτελέσματα θα είναι κατάθλιψη, αποθάρρυνση,
πικρία.
Ο Μωυσής, ο Ηλίας, ο Ιώβ, ο Ιωνάς ζήτησαν το θάνατο.
Αν η αποθάρρυνση είναι γεγονός της ζωής πρέπει να είμαστε
έτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε.
Δεν είναι αμαρτία να χάσεις το θάρρος σου, αλλά είναι
αμαρτία να μείνεις σ αυτή την κατάσταση.
Το καταπιεσμένο πνεύμα θα πλήξει την πίστη και την ομολογία
σου.
Πολλοί άνθρωποι λόγω φυσικών δυσκολιών οδηγούνται στην
αυτοκτονία, όμως υπάρχει εναλλακτική λύση.
Ο Δαβίδ πέρασε μια τέτοια περίοδο στη ζωή του (Ψαλμ.μβ –
μγ).
Για να κρατήσεις την καρδιά σου πάνω από τις περιστάσεις της
ζωής, συνέχισε να δοξολογείς το Θεό.
Ο καθένας μπορεί να δοξάζει το Θεό όταν όλα πάνε καλά, αλλά
η πιο ειλικρινής και υψηλή δοξολογία προέρχεται από σφιγμένα χείλη.
Όταν όλοι λένε: γιατί σ’ εμένα, το παιδί του Θεού λέει:
Ιώβ ιγ:15 Και αν με θανατόνη, εγώ θέλω ελπίζει εις
αυτόν·
Αυτή η θυσία αινέσεως είναι πιο ευπρόσδεκτη από την πιο
συναισθηματική έκφραση όταν όλα πάνε καλά.
Ποτέ μην ξεχνάς ότι ο Θεός είναι υπέρ σου (Ψαλ.νς:9 Τότε θέλουσιν επιστρέψει οι εχθροί μου εις τα οπίσω, καθ' ην ημέραν σε
επικαλεσθώ· εξεύρω τούτο, διότι ο Θεός είναι υπέρ εμού). Ποιος μπορεί να
είναι εναντίον σου;
Ρωμ.η:31 Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί προς ταύτα; Εάν ο
Θεός ήναι υπέρ ημών, τις θέλει είσθαι καθ' ημών;
Η Βίβλος χρησιμοποιεί τη λέξη «ελπίδα» διαφορετικά απ’ ότι ο
κόσμος.
Η κατάσταση μπορεί να είναι απελπιστική, αλλά ο χριστιανός
αναπαύεται στην ελπίδα.
Συνέχισε να πηγαίνεις στην εκκλησία. Η κατάθλιψη μας κάνει
να αποφεύγουμε την οικογένεια του Θεού.
Ο Σατανάς σε θέλει μόνο σου και απελπισμένο. Χωρίς προσευχή,
χωρίς υποστήριξη. Είναι η καλύτερή του ευκαιρία.
Τι πρέπει να κάνουμε; Θα ψάλουμε, θα δοξάζουμε θα πηγαίνουμε
στην εκκλησία κάθε φορά.
Θα κάνουμε παρέα με σωστούς ανθρώπους, με το Πνεύμα του
Χριστού μέσα τους.
Δεν υπάρχει ούτε μία υπόσχεση ότι όποιος πιστέψει θα γίνει
πλούσιος.
Ο Παύλος έγραψε ενάντια στη γνώμη ότι η ευσέβεια είναι
πλουτισμός:
Α’ Τιμ.ς:5-6 μάταιαι συνδιαλέξεις ανθρώπων διεφθαρμένων
τον νούν και απεστερημένων της αληθείας, νομιζόντων την ευσέβειαν ότι είναι
πλουτισμός. Απομακρύνου από των τοιούτων. Μέγας δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια
μετά αυταρκείας.
Τι είναι ευλογία; Ότι παράγει ευτυχία.
Άρα δεν είναι οι φυσικές συνθήκες που βαραίνουν περισσότερο.
Εβρ.ιγ:5-6 Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος, αρκείσθε εις
τα παρόντα, διότι αυτός είπε· Δεν θέλω σε αφήσει ουδέ σε εγκαταλείψει· ώστε
ημείς θαρρούντες να λέγωμεν· Ο Κύριος βοηθός μου, και δεν θέλω φοβηθή· τι να
μοι κάμη άνθρωπος;
Β’ Κορ.ια:23-28 υπηρέται του Χριστού είναι; παραφρονών λαλώ,
πλειότερον εγώ· εις κόπους περισσότερον, εις πληγάς καθ' υπερβολήν, εις φυλακάς
περισσότερον, εις θανάτους πολλάκις. Υπό των Ιουδαίων πεντάκις έλαβον πληγάς
τεσσαράκοντα παρά μίαν, τρίς ερραβδίσθην, άπαξ ελιθοβολήθην, τρίς εναυάγησα, εν
ημερονύκτιον εν τω βυθώ έκαμον. εις οδοιπορίας πολλάκις, εις κινδύνους ποταμών,
κινδύνους ληστών, κινδύνους εκ του γένους, κινδύνους εξ εθνών, κινδύνους εν
πόλει, κινδύνους εν ερημία, κινδύνους εν θαλάσση, κινδύνους εν ψευδαδέλφοις. εν
κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν πείνη και δίψη, εν νηστείαις
πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι· εκτός των εξωτερικών ο καθ' ημέραν
επικείμενος εις εμέ αγών, η μέριμνα πασών των εκκλησιών.
Και όμως: Εφεσ.α:3
Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου
ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα
επουράνια διά Χριστού,
Εβρ.ια:36-38 άλλοι δε εδοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγας,
έτι δε και δεσμά και φυλακήν· ελιθοβολήθησαν, επριονίσθησαν, επειράσθησαν, με
σφαγήν μαχαίρας απέθανον, περιεπλανήθησαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα
αιγών· υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, των οποίων δεν ήτο άξιος ο
κόσμος, πλανώμενοι εν ερημίαις και όρεσι και σπηλαίοις και ταις τρύπαις της γης.
Αυτός είναι ο λαός του Θεού, οι αγαπημένοι Του, που είχαν
προσωπική σχέση μαζί Του. Είχαν την υπόσχεση της αιώνιας ζωής, ζητούσαν πρώτα
τη Βασιλεία και τη δικαιοσύνη. Ήταν πραγματικά ευλογημένοι.
