Τι ΔΕΝ είναι τα χαρίσματα
Μελετώντας σφαιρικά την Καινή Διαθήκη, μπορούμε να αντλήσουμε πολλά
συμπεράσματα σχετικά με το τι δεν είναι τα υπερφυσικά χαρίσματα.
Τα υπερφυσικά χαρίσματα δεν αντικαθιστούν τo γραπτό λόγο του Θεού. Δεν αντικαθιστούν
την εξουσία της Βίβλου, δεν μπορούν να μεταβάλουν το μήνυμά της. Η Αγία Γραφή
είναι η μόνη εξουσία μας για διδασκαλία όσο αφορά στη σωτηρία και στη
Χριστιανική ζωή. Είναι αναγκαία και επαρκής για το σκοπό αυτό. «…τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σε
σοφίσωσιν εις σωτηρίαν διά της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού. Όλη η γραφή είναι
θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς
εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος
εις παν έργον αγαθόν» (Β΄ Τιμ.γ:15-17).
Η Αγία Γραφή είναι ο αιώνιος λόγος του Θεού, για όλους τους ανθρώπους σε
όλο τον κόσμο. Ο Θεός ποτέ δεν θα πει σε κάποιον κάτι που έρχεται σε αντίθεση
με το γραπτό λόγο Του. Μας έδωσε την Αγία Γραφή για δογματική διδασκαλία, και
δεν θα ματαιώσει το σχέδιο και το σκοπό Του, αναγνωρίζοντας χαρίσματα που θα
υπονόμευαν την εξουσία της Αγίας Γραφής.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν, ότι ο σκοπός των πνευματικών χαρισμάτων δεν είναι να
διδάξουν κάποιο δόγμα. Η λειτουργία τους δεν έχει σκοπό να αποκαλύψει το σχέδιο της σωτηρίας ή τις αρχές
της Χριστιανικής ζωής, αν και μπορούν υποστηρίξουν και να επιβεβαιώσουν αυτά
που διδάσκει η Βίβλος.
Συνεπώς, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν κάποιος προσπαθεί να
χρησιμοποιήσει τα πνευματικά χαρίσματα για να φέρει ή να αναιρέσει Γραφική
διδασκαλία ή να δώσει οδηγίες χριστιανικής ζωής. Σύμφωνα με το Ιωάνις:13, το
πνεύμα που κατοικεί μέσα στον πιστό, δεν του δίνει το δικαίωμα ανεξάρτητης
αρχής, αλλά διασαφηνίζει αυτά που ο Θεός έχει ήδη αποκαλύψει.
Για παράδειγμα, Α’ Κορ.ιδ:29 λέει, «Προφήται
δε ας λαλώσι δύο ή τρεις, και οι άλλοι ας διακρίνωσιν». Οι ακροατές για να
μπορούν να διακρίνουν, θα πρέπει να έχουν κάποιο αντικειμενικό πρότυπο. Αυτό το
έγκυρο πρότυπο, είναι το ευαγγέλιο που κήρυξαν οι απόστολοι. «Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας
κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα»
(Γαλ.α:8). Αυτό το ευαγγέλιο μας έχει γνωστοποιηθεί από το γραπτό λόγο.
Για να καταλάβουμε, οι Μορμόνοι ισχυρίζονται ότι ένας άγγελος που λεγόταν
Μορόνι, εμφανίστηκε στον Ιωσήφ Σμιθ και του αποκάλυψε το βιβλίο των Μορμόνων,
αλλά σύμφωνα με την επιστολή προς Γαλάτες, ακόμη και αν εμφανίστηκε ένας
άγγελος στον Σμιθ, δεν είχε καμία εξουσία να κηρύξει άλλη διδασκαλία από αυτές
που είναι καταγεγραμμένες στη Βίβλο. Κανένα άλλο βιβλίο δεν μπορεί να διεκδικήσει
εξουσία ίση ή παρόμοια με εκείνη της Αγίας Γραφής.
Οι Μορμόνοι επίσης λένε ότι ο Πατέρας και ο Γιος εμφανίστηκαν στον Ιωσήφ
Σμιθ σε όραμα, σαν δύο ξεχωριστά, ορατά πρόσωπα του Θεού. Στην Αγία Γραφή,
ωστόσο, όταν ο απόστολος Φίλιππος ζήτησε να δει τον πατέρα, ο Ιησούς του
απάντησε ότι ο μόνος τρόπος να δει τον Πατέρα, είναι να κοιτάξει στον Ιησού
(Ιωάν.ιδ:9-11), γιατί ο Ιησούς είναι η ορατή φανέρωση του Πατέρα εν σαρκί
(Κολ.α:15,19, β:9, Α’ Τιμ.γ:16). Κανένα θαύμα, καμία όραση, ή άλλη υπερφυσική
εμπειρία δεν μπορεί να αλλάξει την αλήθεια της Αγίας Γραφής.
Τα υπερφυσικά χαρίσματα δεν αντικαθιστούν την πνευματική ηγεσία μέσα στην
εκκλησία. Συγκεκριμένα, δεν αντικαθιστούν την εξουσία του ποιμένα. Ο Θεός έχει
δώσει τα πέντε χαρίσματα της διακονίας στην εκκλησία για τον καταρτισμό των
Αγίων, και έχει δώσει ποιμένες να οδηγήσουν, να θρέψουν, και να επιβλέπουν το
κοπάδι. Ο Θεός δεν θα υπονόμευε τους εργάτες που ο Ίδιος έχει ορίσει,
προτρέποντας κάποιον να αμφισβητήσει την εξουσία τους.
«ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ'
ειρήνης. Καθώς εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων». (Α’ Κορ.ιδ:33). Αν
κάποιος πει, «τάδε λέγει Κύριος, επιτιμώ τον ποιμένα», αυτός δεν είναι
προφήτης, γιατί ο Θεός δεν αντιφάσκει με τις αρχές Του. Δεν δίνει πνευματικά
χαρίσματα, που προκαλούν σύγχυση, διαιρέσεις, επανάσταση.
Εάν ένας ποιμένας χρειάζεται διόρθωση, ο
Θεός μπορεί να μιλήσει σ’ αυτόν κατευθείαν. Μπορεί ακόμα να χρησιμοποιήσει ένα
άτομο με σωστή στάση και κίνητρα, να συζητήσουν το θέμα ιδιωτικά. Σοβαρά
προβλήματα μπορούν να αναφέρονται σε πνευματικούς ηγέτες που έχουν την εξουσία
να αντιμετωπίσουν την κατάσταση Γραφικά ώστε να βοηθήσουν τόσο τον ποιμένα όσο
και την εκκλησία.
Τα χαρίσματα δεν αντικαθιστούν την
καθημερινή καθοδήγηση από το Θεό που παίρνουμε μέσω της προσευχής και της
παραχώρησης της καρδιάς, του νου και της θέλησης σ’ Αυτόν. Κάθε Χριστιανός
πρέπει να μάθει να βαδίζει διά πίστεως, να αυξάνει σε πνευματική σοφία και
γνώση, ώστε να μπορεί να καταλαβαίνει το θέλημα του Θεού (Κολ.α:9-11, δ:12). Οι
υπερφυσικές εμπειρίες δεν είναι ο σύντομος δρόμος της πνευματικής ωριμότητας.
Δεν θα πρέπει να περιμένουμε τα υπερφυσικά χαρίσματα να είναι ο βασικός τρόπος
προσδιορισμού του θελήματος του Θεού στη ζωή μας ή στη ζωή των άλλων, πέρα από
την προσευχή, το λόγο του Θεού, και η πνευματική συμβουλευτική.
Τα χαρίσματα μπορούν να βοηθήσουν ν’
ανοίξει το μυαλό και η καρδιά μας στο θέλημα του Θεού, καθώς και να
επιβεβαιώσουν το θέλημα του Θεού. Για παράδειγμα, μέσα από ένα χάρισμα του
πνεύματος, ο Θεός αποκάλυψε στην ηγεσία της εκκλησίας στην Αντιόχεια την ιεραποστολική
κλήση του Βαρνάβα και Παύλου: «είπε το
Πνεύμα το Άγιον· Χωρίσατε εις εμέ τον Βαρνάβαν και τον Σαύλον διά το έργον, εις
το οποίον προσεκάλεσα αυτούς» (Πράξ.ιγ:2). Προφανώς, ο Θεός είχε καλέσει
ήδη αυτούς τους δύο άντρες σ’ αυτό το έργο. Ο πνευματικός λόγος επιβεβαίωσε το
θέλημα του Θεού σ’ αυτούς, και το αποκάλυψε στην εκκλησία, έτσι ώστε η εκκλησία
να τους αποστείλει με προσευχή και οικονομική στήριξη.
Πρέπει να βρούμε το θέλημα του Θεού για
τη ζωή μας μέσα από την προσευχή, τη μελέτη της Βίβλου, την παρακολούθηση της
εκκλησίας, τις συμβουλές του θεοφοβούμενου εργάτη του Θεού, την ορθολογική και
πρακτική εξέταση των παραγόντων που έχουν να κάνουν με τις αποφάσεις μας.
Τα πνευματικά χαρίσματα μπορεί να είναι
μέρος αυτής της διαδικασίας, αλλά δεν αντικαθιστούν αυτή τη διαδικασία. Έτσι
δεν πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά κάποιον που λέει, «τάδε λέει Κύριος, πρέπει να
παντρευτείς αυτόν ή αυτήν» ή, ακόμη χειρότερα, «πρέπει να χωρίσεις τον/την
σύντροφό σου και να παντρευτείς….». Και οι δύο περιπτώσεις φανερώνουν βασική
δυσκολία κατανόησης πως εργάζεται ο Θεός. Η δεύτερη, ρητά έρχεται σε αντίθεση
με τη Γραφή. Όταν ο Θεός οδηγεί τους ανθρώπους, σέβεται την προσωπικότητα και
τη βούληση τους. Δεν εξαναγκάζει ούτε χειραγωγεί. Επιπλέον, όταν οι άνθρωποι
Τον εκζητούν ειλικρινά, Εκείνος απαντά στις προσευχές τους και τους οδηγεί με
διάφορους τρόπους ώστε να καταλάβουν το θέλημά Του και να έχουν ειρήνη και
βεβαιότητα σχετικά με αυτό. Ενώ ο Θεός μερικές φορές μας μιλάει μέσα από
θαυματουργικές εκδηλώσεις και λόγια από άλλους, αν έχουμε μια σχέση μαζί Του,
καταλαβαίνουμε ότι αυτά τα διάφορα μέσα συνεργάζονται και αλληλοβοηθούνται, επιβεβαιώνοντας
αυτό που ο Θεός έχει πει κατευθείαν στην καρδιά μας.
Περίληψη
Ο Θεός δίνει τα χαρίσματα του Πνεύματος
για να δοξάζουν τον Ιησού Χριστό, να οδηγήσουν απίστους σ ' Αυτόν, να
ενισχύσουν και να ενθαρρύνουν τους πιστούς. Ο σκοπός τους είναι να οικοδομηθεί
το σώμα του Χριστού, η εκκλησία. Ο Θεός δεν τα δίνει σαν μέσο διδασκαλίας, ούτε
μπορούν να αντικαταστήσουν τα πέντε χαρίσματα της διακονίας, ή να υπαγορεύσουν
το θέλημά Του στις ζωές των άλλων.
Όσοι επιχειρούν να ασκήσουν ένα πνευματικό χάρισμα έξω από αυτούς τους
Γραφικούς σκοπούς, είναι λάθος. Το ίδιο ισχύει για όσους απαιτούν ειδική
εξουσία λόγω ενός πνευματικού χαρίσματος. Το χάρισμα μπορεί να είναι γνήσιο
αλλά να έχει παρανοηθεί ή να το έχουν καταχραστεί. Ακόμα, η εκδήλωση του
χαρίσματος μπορεί να είναι πλαστή - από την καρδιά, σαρκική, ή από το διάβολο.
Κάποιοι που προσπαθούν ανάρμοστα να ασκήσουν πνευματικά χαρίσματα μπορεί
απλά να έχουν άγνοια. Άλλοι όμως, που έχουν εγωιστικά κίνητρα προβολής,
εργάζονται σαρκικά ή ακόμη δαιμονικά.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν είναι επιτακτική ανάγκη να δώσουμε μια πλήρη
εξήγηση για τα βαθύτερα αίτια και κίνητρα συγκεκριμένων εκδηλώσεων. Απλά,
μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι δεν είναι σύμφωνα με το λόγο του Θεού, και να
αρνηθούμε να τις ακολουθήσουμε.
Μπορούμε να αποφύγουμε τον κίνδυνο ψεύτικων εκδηλώσεων και ανάρμοστης
χρήσης των χαρισμάτων, τονίζοντας τον πραγματικό σκοπό τους. Είμαστε ασφαλείς
όταν συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θεός δεν τα δίνει σαν μια νέα πηγή εξουσίας στη
ζωή μας, αλλά «εις οικοδομήν και
προτροπήν και παρηγορίαν».
