Θέλω να ξεκινήσω με μερικές απλές καθημερινές διαπιστώσεις:
Ας απαντήσουμε ειλικρινά, υπάρχει κανείς που τηρεί ευλαβικά τον ΚΟΚ, που σέβεται τα όρια ταχύτητας, που δεν έχει παρκάρει παράνομα, που δεν πετάει κάτω τα χρησιμοποιημένα εισιτήρια, που δεν έχει πετάξει ένα χαρτί στο δρόμο, που ζητάει πάντα απόδειξη;
Υπάρχει κανείς που δεν έχει πάρει ποτέ από το γραφείο που δουλεύει ένα μολύβι για να το πάει σπίτι του, που δεν έχει κάνει προσωπικό τηλεφώνημα, που δεν έχει σερφάρει στο διαδίκτυο, που δεν έχει πάρει τη σειρά άλλου;
Η αλήθεια είναι σκληρή: όλοι είμαστε εγκληματίες.
Αργά ή γρήγορα, ο καθένας μας επιλέγει να παραβιάσει κάποιο γραφτό ή άγραφο νόμο για μια σειρά από αιτιολογημένους λόγους.
Πως λειτουργούν οι μηχανισμοί αυτοί που μας κάνουν να δίνουμε άφεση αμαρτιών στον εαυτό μας;
Ας απαντήσουμε και πάλι ειλικρινά, όσο αφορά στα πράγματα του Θεού, πόσο συνεπείς είμαστε σε απλούς κανόνες χριστιανικής διαβίωσης που όλοι ξέρουμε ότι είναι γραμμένοι μέσα στο λόγο του Θεού;
Αν όμως έτσι είναι τα πράγματα, σημαίνει ότι πρώτα απ’ όλα, έχουμε ανάγκη τη χάρη και το έλεος του Θεού.
Αλλά και γι’ αυτό, ο καλός μας Κύριος φρόντισε:
Εβρ.δ:16 «Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας».
Ο απόστολος Παύλος στη Ρωμ.α:14 αναγνωρίζει ότι είναι χρεώστης.
Όταν γονατίζουμε να προσευχηθούμε, το πρώτο πράγμα που πρέπει να ζητάμε είναι η χάρις και το έλεος του Κυρίου. Για πράγματα που ξέρουμε ότι φταίμε, αλλά και όλα όσα νομίζουμε ότι δεν φταίμε.
Πράξ.ιε:40 Ο δε Παύλος, εκλέξας τον Σίλαν, εξήλθε, παραδοθείς υπό των αδελφών εις την χάριν του Θεού.
Πράξ.ιδ:26 και εκείθεν απέπλευσαν εις Αντιόχειαν, όθεν ήσαν παραδεδομένοι εις την χάριν του Θεού διά το έργον, το οποίον εξετέλεσαν.
Λουκ.ις:3 Αν δεν μπορείς να σκάβεις, πρέπει να επαιτείς!
Όταν παίρνουμε τη θέση του επαίτη, δεν πρόκειται για τι μπορούμε να κερδίσουμε, αλλά γι’ αυτό που ο Θεός θέλει να μας δώσει. Ο ζητιάνος δεν απαιτεί, περιμένει…
Είναι ευτύχημα να είναι κανείς χρεώστης της χάρης, γιατί ο Θεός δοξάζεται όταν δίνει!
Όταν πρόκειται για τους ανθρώπους, καλύτερα να σκάβει κανείς από το να επαιτεί.
Όταν πρόκειται για το Θεό, το αντίθετο.
Είναι καλό να είσαι φτωχός, όταν αυτή η γνώση σε φέρει στον ανεξάντλητο πλούτο της χάρης του Θεού.
Αυτή η χάρη δεν αφήνει κανένα να φύγει κενός.
Ματθ.ιη Το κεφάλαιο ξεκινά με την απορία: ποιος είναι μεγαλύτερος στη βασιλεία των ουρανών και κλείνει με την παραβολή του άδικου δούλου.
Αυτός ο δούλος δεν ζητούσε κάτι παράνομο, τα χρήματα αυτά του τα χρωστούσε ο σύνδουλός του. Δεν ήταν άδικη απαίτηση.
Ο δούλος δεν ήταν άδικος επειδή ζητούσε το οφειλόμενο, αλλά επειδή ήταν ανοικτίρμων!
Όποιος θέλει να διατηρήσει τα δικαιώματά του, δεν μπορεί να γνωρίσει, άρα δεν ξέρει το χαρακτήρα και τα αποτελέσματα της χάρης. Αποτέλεσμα: έχασε το ευλογημένο αίσθημα της χάρης!
Είσπραξε τους πικρούς καρπούς της επιμονής του να υποστηρίξει τα δικαιώματά του.
Δεν ήταν πονηρός επειδή χρωστούσε, αλλά επειδή δεν χάρισε!
Παρ.γ:34 «Βεβαίως αυτός αντιτάττεται εις τους υπερηφάνους εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν».
Ρωμ.ς:1 «Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί; θέλομεν επιμένει εν τη αμαρτία, διά να περισσεύση η χάρις;».
Ψαλμ.ρκγ
1. Ύψωσα τους οφθαλμούς μου προς σε τον κατοικούντα εν ουρανοίς. 2. Ιδού, καθώς οι οφθαλμοί των δούλων ατενίζουσιν εις την χείρα των κυρίων αυτών, καθώς οι οφθαλμοί της δούλης εις την χείρα της κυρίας αυτής, ούτως οι οφθαλμοί ημών προς Κύριον τον Θεόν ημών, εωσού ελεήση ημάς. 3. Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς διότι εχορτάσθημεν σφόδρα από εξουδενώσεως. 4. Καθ' υπερβολήν εχορτάσθη η ψυχή ημών από της ύβρεως των τρυφώντων, από της εξουδενώσεως των υπερηφάνων.
Ψαλμ.μ:17 «Εγώ δε είμαι πτωχός και πένης αλλ' ο Κύριος φροντίζει περί εμού η βοήθειά μου και ο ελευθερωτής μου συ είσαι Θεέ μου, μη βραδύνης».
Ψαλμ.λδ:6 Ούτος ο πτωχός έκραξε, και ο Κύριος εισήκουσε, και εκ πασών των θλίψεων αυτού έσωσεν αυτόν.
«Αφού δε ήκουσαν ταύτα, ήλθεν εις κατάνυξιν η καρδία αυτών, και είπον προς τον Πέτρον και τους λοιπούς αποστόλους Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί; Και ο Πέτρος είπε προς αυτούς Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών. Και με άλλους πολλούς λόγους διεμαρτύρετο και προέτρεπε, λέγων, Σώθητε από της διεστραμμένης ταύτης γενεάς. Εκείνοι λοιπόν μετά χαράς δεχθέντες τον λόγον αυτού εβαπτίσθησαν, και προσετέθησαν εν εκείνη τη ημέρα έως τρεις χιλιάδες ψυχαί. Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων και εν τη κοινωνία και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς. Κατέλαβε δε πάσαν ψυχήν φόβος, και πολλά τεράστια και σημεία εγίνοντο διά των αποστόλων. Και πάντες οι πιστεύοντες ήσαν ομού και είχον τα πάντα κοινά, και τα κτήματα και τα υπάρχοντα αυτών επώλουν και διεμοίραζον αυτά εις πάντας, καθ' ην έκαστος είχε χρείαν. Και καθ' ημέραν εμμένοντες ομοθυμαδόν εν τω ιερώ και κόπτοντες τον άρτον κατ' οίκους, μετελάμβανον την τροφήν εν αγαλλιάσει κ αι απλότητι καρδίας, δοξολογούντες τον Θεόν και ευρίσκοντες χάριν ενώπιον όλου του λαού. Ο δε Κύριος προσέθετε καθ' ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους» Πράξ.β:37-47
