Εβρ.ιβ:1 «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων,
ας απορρίψωμεν πάν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής
τον προκείμενον εις ημάς αγώνα»
Αυτό το σημείο της επιστολής,
είναι η καλλίτερη στιγμή για τον απόστολο Παύλο, να παροτρύνει τους πιστούς
σχετικά με τον αγώνα της χριστιανικής ζωής. Μόλις τελείωσε ένα ολόκληρο
κεφάλαιο με τις επιτυχίες ενός μεγάλου νέφους μαρτύρων, οι οποίοι δια πίστεως
κέρδισαν τη νίκη και τελείωσαν τον αγώνα τους με υπομονή.
Μ’ όλα αυτά τα παραδείγματα αυτών
που έμειναν πιστοί, παρακινεί τους Χριστιανούς ν’ αφήσουν στην άκρη κάθε βάρος,
έτσι ώστε κι αυτοί να μπορέσουν να τρέξουν τον αγώνα χωρίς τίποτα να τους κρατά
πίσω, γιατί το βραβείο είναι η αιώνια ζωή.
Τους παροτρύνει λοιπόν ν’ αφήσουν
κάθε βάρος και την αμαρτία που τόσο εύκολα τους περιπλέκει. Είναι ντροπή για
τον αγωνιστή αυτού του χριστιανικού αγώνα, να νικιέται, επειδή κάτι πρόσκαιρο
που ικανοποιεί μια εγωιστική επιθυμία, τον κάνει να σταματάει τον αγώνα.
Αυτό το νέφος των αγίων, νίκησε με
την πίστη. Έτσι, όταν τους προτρέπει ν’ αντισταθούν στην αμαρτία που τους
περιπλέκει, πρέπει να εννοεί την αμαρτία της απιστίας. Τι μπορεί να σταματήσει
το Χριστιανό αγωνιστή ευκολότερα, από το να φτάσει στο σημείο να μην πιστεύει
τα λόγια του Θεού; Αυτή η αμαρτία σταμάτησε την Εύα στον αναμάρτητο αγώνα της.
Πίστεψε σ’ ένα ψέμα και απίστησε στο Θεό. Κατά τον ίδιο τρόπο η αμαρτία έχει
περιπλέξει κάθε ψυχή που έχει σταματήσει να τρέχει τον αγώνα με το Θεό. «Ο Θεός
δεν εννοεί αυτό που λέει». Ίσως να μην
το λέμε ακριβώς έτσι, αλλά τουλάχιστον ενεργούμε έτσι όταν δεν υπακούμε το λόγο
Του και, φυσικά, αυτός που δεν υπακούει, σταματάει να τρέχει.
Στην Α’ Κορ.θ:24-26, ο Παύλος, για
να μιλήσει για το χριστιανικό αγώνα, χρησιμοποιεί την εικόνα του δρομέα, κάτι
που ήταν πολύ οικείο στην Κόρινθο, αφού οι αγώνες δρόμου ήταν από τα κύρια
αγωνίσματα εκείνο τον καιρό. Λέει, λοιπόν, ότι στους αγώνες δρόμου, πολλοί
τρέχουν αλλά ένας παίρνει το βραβείο. Έτσι, νουθετεί τους Χριστιανούς «ούτω τρέχετε», ή να τρέχετε με τέτοια
προθυμία και ζήλο σαν να κερδίζει μόνο ένας, στο χριστιανικό αγώνα.
Όλοι αυτοί που μετείχαν σ’ αυτούς
τους αγώνες, εγκρατεύονταν στα πάντα για να βρίσκονται στην καλλίτερη φυσική
κατάσταση, προκειμένου να κερδίσουν ένα φθαρτό στεφάνι (από κλαδί ελιάς). Μετά,
ο Παύλος μας λέει ότι ο ίδιος έτσι ακριβώς έτρεχε το δικό του αγώνα, κάτι που
όλοι πρέπει να κάνουμε για να πάρουμε τον άφθαρτο στέφανο της νίκης.
Παρακάτω, στο εδάφιο 26, μας λέει
ότι δεν είναι μόνο δρομέας αλλά και πυγμάχος που δεν χτυπά τον αέρα. Χτυπά το
σώμα του, γιατί ξέρει που είναι ο εχθρός του. Φοβόταν μήπως κάποιες εγωιστικές
επιθυμίες γίνουν αιτία να ναυαγήσει και γι’ αυτό δουλαγωγούσε το σώμα του.
Στους Γαλάτες (ε:7) έγραψε: «Ετρέχετε καλώς». Τους είχε δει να ξεκινάνε
σωστά τον αγώνα, αλλά μετά λέει: «τις σας
εμπόδισεν»; Ω, ναι! Υπάρχουν εμπόδια κατά μήκος όλου του δρόμου αν δεν
προσέξουμε. Υπάρχουν εγωΙΣΜΟΙ, εαυτουλΙΣΜΟΙ και τα παρόμοια, διδασκαλίες
ανθρώπων και διδασκαλίες δαιμονίων, ψευδόχριστοι και αντίχριστοι. Όλα αυτά εμποδίζουν
το δρομέα. Όταν ο σατανάς δει ένα άνθρωπο να τρέχει, κράζει στα δαιμόνιά του:
«Σταματήστε αυτόν τον άνθρωπο γιατί θα νικήσει και θα πάρει το βραβείο»! Μετά,
όλες οι δυνάμεις της κόλασης στρέφονται εναντίον του για να τον κάνουν να
χάσει. Αν δουν ότι δεν το καταφέρνουν, θα προσπαθήσουν να τον παρασύρουν
(ξελογιάσουν), σε κάποιο θρησκευτικό ξεστράτισμα.
Λέγεται, ότι την ημέρα του
επίσημου αγώνα, όταν οι αθλητές έτρεχαν, υπήρχαν κατά μήκος του στίβου όμορφα
και άνετα καθίσματα σε σκιά, δροσερά αναψυκτικά, προκειμένου να βγάλουν τους
κουρασμένους αθλητές απ’ τον αγώνα. Βλέπουμε ότι συμβαίνει ακριβώς το ίδιο με
το χριστιανικό αγώνα. Ο διάβολος κάνει ότι μπορεί για να κάνει αυτούς που ξεκίνησαν
τον αγώνα να συρθούν πίσω ή να μείνουν στην άκρη.
Στην Β’ Τιμ.β:5 ο Παύλος μας λέει:
«Εάν δε και αγωνίζηταί τις, δεν στεφανούται,
εάν νομίμως δεν αγωνισθή». Με άλλα λόγια, αυτός που αγωνίζεται, πρέπει να
υπακούσει κάποιους κανόνες, διαφορετικά δεν πρόκειται ποτέ να κερδίσει το
βραβείο. Μπορεί οι κριτές ν’ αφήσουν ένα δρομέα να τρέξει όλο τον αγώνα και όλα
να φαίνονται ότι πάνε καλά, αλλά στο τέλος, καθώς πάει για να πάρει το βραβείο,
θα τον πληροφορήσουν ότι δεν έτρεξε νόμιμα, σύμφωνα με τους κανόνες. Ας το κρατήσουμε
αυτό σαν προειδοποίηση γιατί θα είναι πραγματικά θλιβερό γεγονός να τρέξουμε
τον αγώνα κι όταν είναι πλέον αργά, πληροφορηθούμε ότι δεν τρέξαμε σύμφωνα με
τους κανόνες που είναι γραμμένοι στη Βίβλο.
Αν και ο απόστολος Παύλος
αγωνιζόταν σκληρά για να κερδίσει τον αγώνα για τον οποίο μιλάμε, υπήρχε άλλος
ένας αγώνας που μπορεί να μην κέρδιζε κι αυτός ήταν ο αγώνας του για τους
άλλους. Στους Φιλιπ.β:15,16 προτρέπει τους αγίους να ζουν άμεμπτα και ακέραια
και να κρατάνε το λόγο της ζωής, για να μην φανεί στην ημέρα του Χριστού ότι
έτρεξε και κοπίασε μάταια. Αν αυτοί που είχε κερδίσει στο Χριστό αποστατούσαν,
μετά το έργο του θα απέβαινε μάταιο γι’ αυτούς και θα έχανε τον αγώνα.
Εκκλ.θ:11 «Επέστρεψα, και είδον υπό τον ήλιον, ότι ο δρόμος δεν είναι εις τους
ταχύποδας, ουδέ ο πόλεμος εις τους δυνατούς, αλλ’ ουδέ τα πλούτη εις τους
νοήμονας, αλλ’ ουδέ η χάρις εις τους αξίους, διότι καιρός και περίστασις
συναντά εις πάντας αυτούς».
Αυτό το εδάφιο λέει ότι υπήρξε
καιρός και ευκαιρία ώστε αυτοί να μπορέσουν να κερδίσουν τον αγώνα. Όμως,
εμείς, ευχαριστούμε το Θεό, γιατί για τους Χριστιανούς ο καιρός είναι τώρα και
η ευκαιρία είναι η «ανοιχτή θύρα» που
ο Ιησούς «έθεσε ενώπιόν μας». Δεν
είναι μόνο γι’ αυτούς που έχουν κάποια ιδιαίτερα προσόντα, αλλά για όλους που θα
μπουν μέσα σ’ αυτή τη θύρα!
Ο Ησαΐας στο μ:31 λέει: «αλλά οι προσμένοντες τον Κύριον θέλουσιν αναβή
με πτερύγας ως αετοί θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει θέλουσι
περιπατήσει και δεν θέλουσι ατονίσει». Ας προσέξουμε ότι η προσμονή του
Κυρίου είναι η πηγή της δύναμής μας για να τρέξουμε τον αγώνα. Όταν προσμένουμε
τον Κύριο, δεν παίρνουμε όλη την ώρα της προσευχής μιλώντας Του, αλλά
στεκόμαστε σιωπηλοί μπροστά Του για ν’ ακούσουμε τη φωνή Του να μιλά στην
καρδιά μας. Είναι απαραίτητο ν’ ακούμε τη φωνή του Θεού και να παίρνουμε
οδηγίες απ’ Αυτόν, για να μπορέσουμε να τρέξουμε μ’ επιτυχία το χριστιανικό μας
αγώνα.
