Κεφάλαια 2-4
Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’
1. Λαοδίκεια
β:1
Ο Παύλος θα ήθελε οι Κολοσσαείς
και οι Λαοδικείς να καταλάβαιναν το μεγάλο αγώνα του γι’ αυτούς.
Η Λαοδίκεια απείχε από τις
Κολοσσαίς περίπου 16 χλμ. έτσι αυτή η επιστολή θα μπορούσε να διαβαστεί κι απ’
την εκκλησία των Λαοδικαίων. Περίπου την ίδια εποχή ο Παύλος έγραψε ένα γράμμα
για την εκκλησία των Λαοδικαίων, που όπως λέει θα ήθελε να διαβαστεί κι απ’ την
εκκλησία των Κολοσσαίων. Και στις δύο εκκλησίες υπήρχαν άτομα που δεν είχαν δει
ποτέ τον Παύλο. Και μάλλον σ’ αυτούς αναφέρεται περισσότερο όταν λέει ότι θα
ήθελε να γνωρίζουν τον αγώνα του γι’ αυτούς.
2. Το μυστήριο του Θεού
β:2,3
Το ενδιαφέρον του Παύλου γι’ αυτές
τις δύο εκκλησίες ήταν να είναι ενωμένες με αγάπη και να έχουν τη σωστή
διδασκαλία σχετικά με τη θεότητα του Ιησού Χριστού.
Αν αυτό ήταν βασική διδασκαλία για
τους Κολοσσαείς, να γνωρίζουν ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός, είναι και σήμερα
αναγκαίο να πάρει ο κάθε χριστιανός αυτή την αποκάλυψη.
3. Προειδοποίηση ενάντια στον τυπικισμό
β:11-17
Συνήθως οι ψευδοδιδασκαλίες είναι
αναμεμιγμένες με φαινομενικές αλήθειες. Αυτό το λάθος είχε συμβεί και στις
Κολοσσαίς. Ιουδαϊκές διδασκαλίες είχαν αναμιχτεί με το Γνωστικισμό.
Πάνω στο σταυρό, ο Κύριος
θριάμβευσε πάνω σ’ όλα αυτά που ήταν σκιές και τύποι του Ίδιου του Ιησού. Αφού
λοιπόν αυτοί οι τύποι εκπληρώθηκαν στο πρόσωπο του Χριστού, δεν είχαν πλέον
καμία αξία. Κι αυτό ισχύει τόσο για την περιτομή όσο και για την τήρηση του Σαββάτου.
Γι’ αυτό ο Παύλος λέει ότι τώρα έχει πάρει τη θέση της περιτομής, το βάπτισμα
στο νερό.
4. Προειδοποίηση ενάντια στο μυστικισμό
β18,19
Εδώ κατακρίνεται η λατρεία των
αγγέλων. Σαν μέλη του σώματος του Χριστού, δεν χρειαζόμαστε τη μεσιτική
διακονία των αγγέλων κι εδώ περιλαμβάνεται και η λατρεία στην παρθένο Μαρία. Κάθε μέλος του σώματος,
παίρνει δύναμη κατ’ ευθείαν απ’ την κεφαλή, τον Ιησού Χριστό.
6. Προειδοποίηση κατά του ασκητισμού
β:20-23
Η τελευταία προειδοποίηση σ’ αυτό
κεφάλαιο είναι κατά του ασκητισμού. Αν είμαστε νεκροί ως προς τον κόσμο, τότε
δεν έχει αξία το να ταλαιπωρούμε και να θλίβουμε το σώμα μας.
Β. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’
1. Μετά του Χριστού εν τω Θεώ
γ:1-4
Ο απόστολος Παύλος προτρέπει την
εκκλησία των Κολοσσαίων να ζητεί τα άνω. Αυτό μας δείχνει ότι υπάρχει
δυνατότητα να ελέγχει και να κατευθύνει κανείς την αγάπη του και το ενδιαφέρον
του όπως βλέπουμε και στον Ψαλμ.91:14.
Η έκφραση «εν δεξιά του Θεού» όπως
και σε κάθε άλλη περίπτωση αναφέρεται στη θέση δύναμης και εξουσίας. Η παλιά
ζωή έχει πεθάνει αλλά η καινούρια είναι κρυμμένη «μετά του Χριστού εν τω Θεώ». Αυτή
η θέση της σωτηρίας και της ευλογίας ισχύει μόνο αφού ο παλιός τρόπος ζωής έχει πεθάνει. Πραγματικά αναπαύεται
κανείς όταν ξέρει ότι η ζωή του είναι κρυμμένη μαζί με το Χριστό μέσα στο Θεό!
2. Προτροπή για αγιασμό
γ:5-14
Σ’ αυτή την προτροπή του Παύλου
για αγιασμό, βλέπουμε να δίνει έμφαση στο τί ο Χριστιανός πρέπει να κάνει. Πρώτα, πρέπει να νεκρώσει τις επιθυμίες
της σάρκας, μετά, να απαλλάξει τον
εαυτό του από κάποια πράγματα, και τελευταία, αφού έχει νεκρώσει τη σάρκα κι έχει απεκδυθεί
τον παλαιό άνθρωπο με τα έργα του, πρέπει να ντυθεί με τις όμορφες ιδιότητες
του αγιασμού. Εδώ πρέπει να προσέξουμε την ατομική ευθύνη του κάθε χριστιανού!
Θ’ αναφέρουμε τώρα αυτά που πρέπει
να πεθάνουν όπως τα αναφέρει η Γραφή:
πορνεία, ακαθαρσία, πάθος, επιθυμία κακή, πλεονεξία που είναι σαν την
ειδωλολατρία. Ο Παύλος λέει ότι εξαιτίας αυτών είναι που η οργή του Θεού θα
πέσει πάνω στους απειθείς.
Ας δούμε τώρα αυτά που ο
χριστιανός πρέπει ν’ απορρίψει: οργή, θυμό, κακία, βλασφημία, αισχρολογία,
ψέματα.
Στο εδάφιο 12 έχουμε τα όμορφα
πράγματα με τα οποία ο χριστιανός πρέπει να ντυθεί κι αυτά είναι: σπλάχνα
οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία.
3. Προτροπή για λατρεία
γ:15-17
Το παιδί του Θεού πρέπει να ψάλλει
πνευματικές ωδές και να υμνεί με χάρη μέσα απ’ την καρδιά του. Η λατρεία έχει
μια σπουδαία θέση στη ζωή κάθε αληθινού χριστιανού και πρέπει να γίνεται μ’ ένα
πνεύμα ευχαριστίας στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.
4. Νουθεσία προς την οικογένεια.
γ:18 - δ:1
Το σπίτι παίζει ένα πάρα πολύ
σημαντικό ρόλο στη χριστιανική ζωή. Η νουθεσία προς τις συζύγους τα παιδιά και
τους υπηρέτες έχει να κάνει με υποταγή και υπακοή. Η νουθεσία προς τους
συζύγους και τους κυρίους έχει να κάνει με αγάπη, υπομονή, κατανόηση και
δικαιοσύνη.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι
σύζυγοι και τα παιδιά θα είναι πρόθυμοι να υπακούσουν και να υποταχτούν όταν οι
σύζυγοι και πατέρες τους αγαπάνε και δείχνουν την ανάλογη κατανόηση. Στο εδάφιο
19 ή φράση «μη είσθε πικροί προς αυτάς» σημαίνει ότι οι σύζυγοι δεν πρέπει να
είναι τραχείς και άγριοι με τις γυναίκες τους.
Γ. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’
1. Η παράκληση του Παύλου για προσευχή
δ:2-4
Ο Παύλος έδινε πάντοτε πολύ έμφαση
στην προσευχή. Τον ενδιέφερε να μην τον ξεχάσουν οι Κολοσσαείς στις προσευχές
τους για ν’ ανοίξει ο Θεός θύρες λόγου και να κηρυχτεί το ευαγγέλιο.
2. Οι φίλοι και οι συνεργάτες του Παύλου
Ο Παύλος κλείνει την επιστολή του
αναφερόμενος σε δέκα φίλους και συνεργάτες του. Αυτοί είναι:
1. Τυχικός.
Ένας απ’ τους συντρόφους του Παύλου που έφερε κι αυτή την επιστολή.
2. Ονήσιμος.
Ένας σκλάβος που δραπέτευσε απ’ το σπίτι του αφεντικού του στις Κολοσσαίς και ο
οποίος ευαγγελίστηκε από τον Παύλο στη Ρώμη με αποτέλεσμα να επιστρέψει στο
σπίτι του κυρίου του.
3. Αρίσταρχος.
Ήταν απ’ τη Θεσσαλονίκη και συνόδευσε τον Παύλο στο τρίτο ιεραποστολικό ταξίδι
του. Αργότερα ήταν συγκρατούμενός του στη Ρώμη.
4. Μάρκος.
Ο Μάρκος ήταν γιος της Μαρίας, αδελφής του Βαρνάβα. Συνόδευσε τον Παύλο στο
πρώτο ιεραποστολικό ταξίδι, αλλά στην Πέργα τον εγκατέλειψε. Έγραψε το
ευαγγέλιο που έχει το όνομά του.
5. Επαφράς.
Δάσκαλος στην εκκλησία των Κολοσσών και πιστός διάκονος του Χριστού.
6. Ιούστος.
Ένας απ’ τους φίλους του Παύλου.
7. Λουκάς.
Εθνικός, γεννημένος στην Αντιόχεια, σπούδασε ιατρική και πίστεψε στο Χριστό.
Ενώθηκε με τον Παύλο στην Τρωάδα. Έγραψε δύο βιβλία της Κ. Διαθήκης.
8. Δημάς.
Ένας απ’ τους συντρόφους του Παύλου, συγκρατούμενός του, αλλά αποστάσησε γιατί
αγάπησε τον παρόντα κόσμο.
9. Νυμφάς.
Πλούσιος χριστιανός στη Λαοδίκεια που στο σπίτι τους συναθροιζόταν η εκκλησία.
10. Άρχιππος.
Χριστιανός δάσκαλος στις Κολοσσαίς.
