Ο Ενώχ είχε προφητεύσει λέγοντας: «Ιδού, ήλθεν ο Κύριος με μυριάδας αγίων αυτού» (Ιούδας α:14). Αν ο
Ιησούς είχε μπει στην ιστορία μ' αυτό τον τρόπο ή αν είχε έρθει μια σκοτεινή
νύχτα πάνω από την Ιερουσαλήμ μέσα σε μια άμαξα πυρός (όπως ο Ηλίας), τότε τα
πλήθη που οχλαγωγούσαν θα Τον δέχονταν και θα Τον λάτρευαν.
ΚΑΘΑΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΑΟ
Οι ντόπιοι γνώριζαν τον Ιησού καλά. Ήταν ο καλύτερος
ξυλουργός στη χώρα. Τώρα όμως ξεπέρασε κάποια όρια. Δέχτηκε την ανακήρυξη που
του έκανε εκείνος ο άγριος κήρυκας ο Ιωάννης ο Βαπτιστής σαν Αμνό του Θεού. Άφησε
τους ανθρώπους να Τον ανεβάσουν πάνω στο γαϊδουράκι και να μπει στην πόλη εν
μέσω ιαχών και «ωσαννά».
Αναστάτωσε την πόλη βγάζοντας τους αργυραμοιβούς και τους
εμπόρους των ζώων έξω από το ναό. Τον είχε εξοργίσει η θρασύτητα και η
φιλαργυρία τους. Είχε αηδιάσει που είχαν καλύψει τις αυλές του ναού με κοπριές
των ζώων και μόλυναν τον χώρο με τη δυσωδία των ούρων.
Όλα τα Ευαγγέλια μιλούν για το Χριστό με το μαστίγιο. Ο
Λουκάς όμως κάνει την πολύτιμη διαφορά καθώς αναφέρει τα γεγονότα στη ζωή του
Ιησού. Λέει ότι πριν ο Ιησούς μπει στο ναό, ενώ ακόμα ερχόταν στην Ιερουσαλήμ,
είχε σταματήσει για να κλάψει πάνω από τη μεγάλη πόλη (ιθ:41).
Έτσι έχουμε το Χριστό που κλαίει πριν δούμε το Χριστό με το
μαστίγιο. Από τότε που ήταν στα πράγματα του Πατέρα Του στα δώδεκά Του χρόνια,
ο Ιησούς είχε πατήσει τις αυλές του ναού και πάντοτε θλιβόταν κι εξοργιζόταν
όχι μόνο γιατί είχαν μολυνθεί με τις κοπριές των ζώων, αλλά και με τους
εκβιαστές, με τους αργυραμοιβούς που έκλεβαν και τους εμπόρους ζώων. Για
τριάντα χρόνια αυξανόταν σε χάρη και σε γνώση του Πατέρα Του. Τώρα γνώριζε την
αποστολή Του! Η εξήγησή Του γι' αυτή την επίθεση ενάντια σ’ αυτούς που βεβήλωναν
και μόλυναν το ναό του Θεού συνοψίζεται σ' αυτά τα λόγια: «Ο ζήλος του οίκου
Σου με κατέφαγεν» (Ιωάν.β:17).
Ζήλος! Αυτό το βάπτισμα, απ' αυτό τον ίδιο ζήλο, χρειάζεται
η αδύναμη και χαλαρή σημερινή Εκκλησία! Ο ζήλος σ' αυτή την περίπτωση σημαίνει
«αγάπη που καίει». Ο ζήλος χωρίς αιτία γίνεται φανατισμός. Ο Ιησούς δεν ήταν
φανατικός.
Η αγάπη Του ήταν τυφλή σε όλους τους πιθανούς κινδύνους της
αποστολής Του. Αυτή η αγάπη αδιαφορεί για την προσωπική ασφάλεια, παραβλέπει
τις αντιξοότητες, δεν παραλείπει τη «θυσία» από το λεξιλόγιό της, δεν
στηρίζεται σε δεκανίκια, αψηφά κάθε κίνδυνο, δεν είναι ανεκτική με την αμαρτία.
Δεν ήταν μια ξαφνική έκρηξη θυμού. Το σκεφτόταν όλη Του τη
ζωή, αλλά τώρα είχε έρθει η ώρα και οι άνθρωποι εξαφανίζονταν μπροστά στο
μαστίγιό Του και τον άγιο θυμό Του.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ
«Μόλυνση! Μόλυνση!» φωνάζουνε οι οικολόγοι για το φαγητό
μας, τον αέρα, το νερό και τις εκπομπές ρύπων των αυτοκινήτων. Πέρα απ’ αυτά
όμως, χρειάζεται να φωνάξουμε ενάντια στη μόλυνση μέσα στις εκκλησίες.
Η καρδιά του Ιησού ήταν συντετριμμένη για ένα έθνος που είχε
τους εκλεκτούς προφήτες του Θεού σαν συμβούλους του. Αλλά ποιος έλαβε υπόψη του
αυτούς τους προφήτες; Δεν είχαν δειπνήσει με βασιλείς, αλλά όπως ο Κύριός τους,
ήταν καταπεφρονημένοι και απερριμμένοι από τους ανθρώπους. Κάποιοι ήταν
άνθρωποι με γλώσσα καυστική, αλλά ήταν και άνθρωποι με μάτια κλαμένα. Πείτε μου
όμως αν μπορείτε, πού είναι σήμερα οι κήρυκες που κλαίνε;
Οι έμποροι των ζώων στο ναό ενδιαφέρονταν περισσότερο να
πουλάνε τις θυσίες παρά να τις προσφέρουν. Σήμερα, υπάρχουν Χριστιανοί που
μάχονται πυρετωδώς για προσωπικά πολιτικοοικονομικά οφέλη κι όμως ποτέ δεν ενοχλήθηκαν
από τη βρωμιά μέσα στην ίδια τους την εκκλησία.
Θα ενδιαφερθούμε, θα κάνουμε κάτι ενάντια στην ακαθαρσίας
μέσα στην «Εκκλησία»; Αν όχι, καλύτερα να πούμε στους κοιμωμένους αγίους να
φάνε, να πιούνε και να νυμφευτούν, διότι αύριο θα αποθάνουν (Α’ Κορ.ιε:32). Ο
Ιησούς όμως δεν θα αρπάξει μια κουρελιάρα Εκκλησία!
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Υπάρχουν κάποιες τρομακτικές τραγωδίες στον κόσμο αυτή τη
στιγμή. Όταν οι «σοφοί» απέρριψαν τη Βίβλο, μας είπαν ότι θα μπαίναμε σε μια
νέα ελευθερία για τους ανθρώπους.
Αυτοί οι σοφοί απέδειξαν ότι τα πράγματα ήταν
διαφορετικά. Άλλοι ευφυείς άνθρωποι έφτιαξαν μια βόμβα, ώστε να μπορούμε να
κάνουμε μία ζωντανή πόλη κομματάκια σε δευτερόλεπτα.
Σκεφτείτε την εμπλοκή στο Αφγανιστάν και το Ιράν, στη Συρία,
στην Αίγυπτο. Αυτά τα πράγματα είναι τρομερό να τα σκέφτεσαι, αλλά νομίζω ότι
υπάρχει ένα πράγμα απείρως χειρότερο. Είναι η άρρωστη Εκκλησία μέσα σ' έναν
κόσμο που πεθαίνει.
Ποτέ ο κόσμος δεν είχε συντριφτεί περισσότερο απ' ότι
σήμερα. Διαλυμένοι γάμοι που αφήνουν εκατομμύρια διαλυμένα σπίτια. Χιλιάδες και
χιλιάδες έφηβοι των οποίων το μυαλό έχει διαλύσει από τα ναρκωτικά. Η πίστη και
η εμπιστοσύνη των ανθρώπων στην κυβέρνηση έχει συντριφτεί. Η οικονομία έχει διαλυθεί.
Τα άλλοτε ισχυρά νομίσματα έχουν πέσει. Τα πάντα είναι συντετριμμένα εκτός τις
καρδιές των πιστών.
Χρειαζόμαστε συντετριμμένες καρδιές για να αντιμετωπίσουμε
αυτή την κολοσσιαία αναστάτωση. Το κλάμα δεν είναι μόνο υποκριτικό πάνω στον
άμβωνα, είναι επιτακτικό στην καθημερινότητά μας!
«Ας κλαύσωσιν οι
ιερείς οι λειτουργοί του Κυρίου μεταξύ της στοάς και του θυσιαστηρίου και ας
είπωσιν» (Ιωήλ β:17).
«Περιζωσθήτε και
θρηνείτε ιερείς, ολολύζετε λειτουργοί του θυσιαστηρίου, έλθετε, διανυκτερεύσατε
εν σάκκω λειτουργοί του Θεού μου» Ιωήλ α:13.
Ο Ιερεμίας έκλαψε για την αμαρτία του Ισραήλ. Ο Δαβίδ
έκλαψε. Ο Παύλος έκλαψε. Ο Ιωάννης έκλαψε. Εμείς θα παραμείνουμε με στεγνά
μάτια στο πιο κρίσιμο κεφάλαιο της παγκόσμιας αλλά και της δικής μας ιστορίας;
Ο ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟΣ ΖΗΛΟΣ
Ο σημερινός λήθαργος στην Εκκλησία είναι σχεδόν ασυγχώρητος.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ζήλο (αλλ' ουχί κατ' επίγνωσιν). Οι Μορμόνοι ισχυρίζονται ότι κερδίζουν
ανθρώπους μέσα από τους Ευαγγελικούς.
Ο Σαούλ από την Ταρσό είχε ζήλο. Πετούσε άντρες και γυναίκες
στη φυλακή, διέλυε τις οικογένειές τους διώκοντας τους από πόλη σε πόλη. Με
θαυματουργικό τρόπο ο Θεός τον καθάρισε, τον βάπτισε με τη φωτιά και τον έκανε
πρότυπο ζηλωτή για τη Βασιλεία Του. Δεν είναι αρκετό να πούμε ότι είμαστε
θεμελιώδεις ή ασυμβίβαστοι στη «διδασκαλία» σήμερα μέσα σ' αυτή την τεράστια
κοσμικότητα της Εκκλησίας.
Πρέπει να πάρουμε φωτιά με μια άγια οργή που γεννιέται από
το Άγιο Πνεύμα. («Οργίζεσθε και μη
αμαρτάνετε»-Εφεσ.δ:26).
Πρέπει να αισθανθούμε την καρδιά του Θεού για την
κυριαρχία του διαβόλου στις μέρες μας.
Πρέπει να απολογηθούμε στον Παντοδύναμο
που στραφήκαμε στις δικές μας οδούς και γίναμε περισσότερο πιστοί στη θεολογία
των ανθρώπων από τα πολύ σοβαρά λόγια του Δασκάλου μας.
Είναι αλήθεια ότι ο ζηλωτής άνθρωπος του Θεού ζει μόνο για
ένα πράγμα, να ευαρεστεί το Θεό. Δεν επηρεάζεται από τις γνώμες των άλλων για
το ζήλο του. Δεν τον νοιάζει τι θα του κοστίσει όταν καταναλίσκεται για το Θεό.
Σε αρρώστια ή σε υγεία, σε φτώχεια ή σε πλούτο, είτε σεβαστός από τους άλλους
είτε καταφρονημένος, κολακευμένος ή ισοπεδωμένος, είτε θεωρείται ανόητος ή
φιλόσοφος, με καλή ή κακή φήμη, είναι προσηλωμένος στο να κάνει το θέλημα του
Θεού!
Αυτός ο άνθρωπος βλέπει σήμερα την Εκκλησία να έχει μολυνθεί από
θεατρινισμό, χορούς, επίδειξη και ασήμαντα πράγματα, «έχοντες δε μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής» (Β'
Τιμ.γ:5).
Ο Ιησούς σήμερα βλέπει την Εκκλησία Του βρώμικη κι ανυπάκουη
να κηρύττει ένα νερωμένο ευαγγέλιο. Δεν υπακούμε τις εντολές Του να «αγαπάμε ο
ένας τον άλλον» ή δεν χαιρόμαστε να εκτελούμε το κατά Ματθ.κγ:11 - «Ο δε μεγαλήτερος από σας θέλει είσθαι
υπηρέτης σας».
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ
Ο Φαρισαίος που προσευχήθηκε στο ναό είπε: «Ευχαριστώ Σοι,
Θεέ, ότι δεν είμαι καθώς οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί» (Λουκ.ιη:11).
Υπάρχουν
πολλοί αποκαλούμενοι πλήρεις Πνεύματος Αγίου σήμερα που δεν μπορούν καν να
προσευχηθούν αυτή την προσευχή! Άδικοι είναι στα σίγουρα, αφού πληρώνουν
χαμηλούς μισθούς στους υπαλλήλους τους. Άρπαγες; Ξέρουμε και τέτοιες περιπτώσεις!!!
Μία Βίβλος 36 € (ο άγιος λόγος του Θεού) προσφέρεται σε
δημοπρασία 100 €! Άλλα βιβλία προσφέρονται πέντε φορές περισσότερο από το κόστος
τους. Μία κασέτα με ομιλία τους πουλιόταν 1.000 δρχ. (άλλες εποχές)!
Κρίνεις, θα πει κάποιος. Σωστά! Μου ζητήθηκε να κρίνω. «Μη κρίνετε κατ' όψιν, αλλά την δικαίαν
κρίσιν κρίνατε» (Ιωαν.ζ:24). Κι εγώ μαζί με άλλους αληθινούς κήρυκες του
Ευαγγελίου είμαι φύλακας κι έτσι πρέπει να προειδοποιήσω τους άλλους.
Επίσης, «η κρίσις πρέπει
να αρχίση από του οίκου του Θεού» (Α’
Πέτρ.δ:17). Αυτό το δόλωμα για να βγάζουν χρήματα είναι βδέλυγμα. Κήρυκες κλαίγονται
για χρήματα. Για το έργο του Θεού, λένε κι όμως πολλά απ' αυτά είναι για να
συντηρήσουν το πολυδάπανο στυλ ζωής τους και να στήσουν τα χλιδάτα συνέδριά
τους.
ΚΛΕΒΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΟΞΑ
Άνθρωποι στα ευαγγελιστικά συνέδρια εμφανίζονται σαν να τους
έχουν δοθεί τόσα πολλά από τον Κύριο (ιδιωτικά αεροπλάνα, παπούτσια από δέρμα
κροκόδειλου, κι όταν τους πεις κάτι απαντούν ότι ο Ιησούς φορούσε άραφο χιτώνα).
Ας ακουστεί δυνατά από τις στέγες των σπιτιών ότι κανένας άνθρωπος
δεν κάνει χάρη στο Θεό. Η καλή ζωή π.χ. για τους πλούσιους ευαγγελιστές δεν αποδεικνύει
τίποτα εκτός από το ότι δεν τα έχουν παραδώσει όλα για να Τον ακολουθήσουν. Οι
πλήρεις Πνεύματος Αγίου δεν έχουν ανάγκη από σύμβολα κοινωνικού κύρους.
Οι κολακευτικές εισαγωγές για τους κήρυκες του Ευαγγελίου
είναι άλλο ένα μεγάλο κομμάτι της πράξης που εμποδίζει την αναζωπύρωση.
«Δόξα παρά ανθρώπων
δεν λαμβάνω» (Ιωαν.ε:41)
«Πώς δύνασθε σεις να
πιστεύσητε οίτινες λαμβάνετε δόξαν ο εις παρά του άλλου και δεν ζητείτε την
δόξαν την παρά του μόνου Θεού» (Ιωαν.ε:44).
Τα εδάφια Ιωαν.ε:41,44 χρειάζονται τέτοια μελέτη που να διαπερνά
την ψυχή. Η καρδιά μου βαραίνει και καίγεται. Ο οίκος του Θεού μολύνεται.
Χρειαζόμαστε ένα βάπτισμα στον άγιο ζήλο που θα μας επιστρέψει στην άγια
αγανάκτηση και να δούμε ότι ληστές των χρημάτων βρίσκονται πίσω στο ναό και η
καρδιά του Θεού πονά.
Η Εκκλησία ξεκίνησε με το Πνεύμα. Τώρα λειτουργεί με τη
σάρκα. Δεν υπάρχουν κήρυκες που να μπορούν να κρατήσουν δεμένη την κόλαση,
δεμένες τις κατάρες. Δεν είμαι σίγουρος αν μπορεί να αποδειχτεί ότι ο Νέρων
έπαιζε κάποιο μουσικό όργανο ενώ η Ρώμη καιγόταν. Μπορεί να αποδειχτεί ότι η Εκκλησία
παίζει μουσικά όργανα ενώ ο κόσμος καίγεται!
Ο μόνος λόγος που δεν έχουμε αναζωπύρωση σήμερα είναι ότι
είμαστε ικανοποιημένοι να ζούμε χωρίς αυτή.
Προσεύχομαι για μια γενιά πιστών που μπορεί ειλικρινά να
πει: «Ο Ζήλος του οίκου Σου
με κατέφαγεν»
