Το να ασχολείται κάποιος με τη θεραπεία, είναι και καλό και
υγιές. Οι γιατροί θα μας μιλήσουν για την πρόληψη, και έχουν απόλυτο δίκιο.
Όμως ας τα ξεχωρίσουμε και ας μείνουμε στη θεραπεία, που είναι και το θέμα μας.
Δεν είναι εύκολη δουλειά για τον καθένα να ασχοληθεί με τη
θεραπεία μιας αρρώστιας, μιας κατάστασης, μιας εκτροπής. Μπορεί να υπάρχει
πρόθεση, διάθεση καλή, κίνητρα γνήσια, αλλά δεν αρκούν όλα αυτά, γιατί υπάρχει
σωστή και λάθος θεραπεία. Θα κάνουμε συχνές αναφορές στην Ιατρική και τους
γιατρούς, για να καταλάβουμε καλύτερα το θέμα μας.
Το να φύγει κάποιος μετά την
επίσκεψή του στο γιατρό με μία θεραπεία στα χέρια, είναι καλό και αναμενόμενο.
Όταν όμως αυτή η θεραπεία που προτείνει και προτρέπει ο γιατρός είναι λάθος,
τότε αυτό μπορεί να οδηγήσει και στο θάνατο ακόμα, κάτι που δεν συμβαίνει
σπάνια…
Υπάρχει ένα κομβικό σημείο, από το οποίο εξαρτώνται πολλά.
Πίσω από κάθε παθολογική κατάσταση υπάρχουν τα συμπτώματα και η πραγματική
αιτία. Σύμπτωμα είναι ο πυρετός, ο βήχας, είναι αυτό που αισθάνεται ο άρρωστος
και που συνήθως τον οδηγεί να πάρει τη «γενναία» απόφαση να πάει στο γιατρό.
Υπάρχουν έντονα, θορυβώδη όπως τα λέμε συμπτώματα και πιο ήπια. Είναι αυτά, που
πρώτα θα διηγηθούμε στο γιατρό, όταν αρχίζει να μας εξετάζει.
Η πραγματικότητα όμως βρίσκεται αλλού. Πίσω από τα
συμπτώματα βρίσκονται τα αίτια, που προκαλούν την εικόνα που βλέπουμε ή αισθανόμαστε.
Είναι εύκολο, απλό και πολύ πρόσφορο να ασχοληθεί κάποιος με την αντιμετώπιση
των συμπτωμάτων. Ίσως και να έχει κάποια πρόσκαιρα αποτελέσματα. Όμως τα
πραγματικά αίτια της αρρώστιας παραμένουν ανέγγιχτα και δουλεύουν. Όταν
πηγαίνεις με βήχα στο γιατρό, είναι το πιο εύκολο των πραγμάτων να σου δώσει
μία αγωγή για το βήχα. Αν ήταν έτσι, γιατί παίρνει ο γιατρός ένα καλό, λεπτομερές
ιστορικό, μετά φοράει τα ακουστικά του και κάνει ακρόαση; Γιατί μπορεί να
οδηγηθεί σε μία σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού και να χρειάζεται πολύ πιο
σοβαρή αντιμετώπιση, ακόμα και εισαγωγή σε νοσοκομείο, και όχι ένα απλό
αντιβηχικό…
Γιατί τα λέμε όλα αυτά, τι έχουμε στο μυαλό μας; Κηρύγματα
και προσπάθειες διαφόρων να διορθώσουν καταστάσεις, να σταματήσει το κακό, να
επανέλθουμε από την εκτροπή, να σταματήσει το κατρακύλισμα, ο συμβιβασμός, η
κοσμικοποίηση της Εκκλησίας του Χριστού ακούμε συχνά. Στις μέρες μας ίσως και
να πληθαίνουν. Πολλές από αυτές τις φωνές δίνουν και συγκεκριμένες οδηγίες και
κατευθύνσεις και προτείνουν χειρισμούς. Όμως πολλές από αυτές τις φωνές κάνουν
το ίδιο λάθος. Ασχολούνται με τα συμπτώματα και όχι με τα πραγματικά αίτια.
Θεραπεύουν συμπτώματα και δεν αντιμετωπίζουν την αιτία που κρύβεται πίσω απ’
αυτά. Αυτός είναι και ο λόγος, που πολλές από αυτές τις θεραπείες έχουν τόσο
φτωχά αποτελέσματα, όσο κι αν επιμένουμε.
Μερικά παραδείγματα μπορεί να μας βοηθήσουν περισσότερο.
Βλέπεις κάποιον, που ενώ ομολογεί ότι πιστεύει και αγαπάει τον Κύριο, λέει ακόμα
ψέματα, αγαπάει και χρησιμοποιεί το ψέμα στη ζωή του. Τον πλησιάζεις και
προσπαθείς να τον βοηθήσεις να μη λέει ψέματα. Ίσως να ’χεις κάποιο αποτέλεσμα,
αλλά μάλλον πρόσκαιρο και βραχύβιο.
Πήγαινε πιο βαθιά, κοίταξε μαζί του τη σχέση που έχει με τον
Κύριο, κοίταξε τη ζωή του και φέρε στο φως τη σχέση που έχει ακόμα με την
αμαρτία, κοίταξε με προσοχή τη σχέση αγάπης και πίστης στο λόγο του Θεού, στο
θέλημά Του, στις υποσχέσεις Του… Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι μετά από όλα
αυτά θα εγκαταλείψεις την προσπάθεια να αντιμετωπίσεις το ψέμα στη ζωή αυτού
του ανθρώπου, που δεν είναι παρά ένα σύμπτωμα, και θα πας πολύ πιο βαθιά, στα
πραγματικά αίτια, που είναι η διαταραγμένη σχέση του με τον Κύριο, η απόσταση
που τον χωρίζει από την άγια και καθαρή ζωή.
Μπορώ να ομολογήσω ότι μετά από όλα αυτά ίσως θα τον άφηνα
να λέει τα «ωραία του ψεματάκια»… αφού το πρόβλημά του μπορεί να καταλήξει να
χάσει την πίστη του και την ψυχή του ακόμα, αν δεν επανέλθει με μετάνοια και
ταπείνωση. Ας το δούμε και διαφορετικά. Ωραία, ένας τέτοιος πιστός κατάλαβε το
λάθος του και κατάφερε να κόψει το ψέμα από τη ζωή του. Το κέρδος θα είναι
ελάχιστο. Η ζωή του είναι καταεκτεθειμένη μπροστά στα μάτια του Άγιου Θεού και
έχει πολλά και σοβαρά προβλήματα.
Πηγαίνουμε τώρα σε έναν πιστό του Χριστού, που ομολογεί ότι
αγαπάει και θέλει να υπηρετήσει τον Κύριο και του μιλάμε για τη ζωή που ζει,
για το περιεχόμενο της μέρας του, το ντύσιμό του που είναι κοσμικό, τη μουσική που ακούει, τους δρόμους που
δαπανά το χρόνο του και τα χρήματα που του χαρίζει ο Κύριος. Προσπαθούμε να τον
βοηθήσουμε να δει ότι υπάρχει κίνδυνος, ότι είναι έξω από το θέλημα του Κυρίου,
ότι όλα αυτά πρέπει να φύγουν από τη ζωή του.
Λυπάμαι που πρέπει να το πω, όλα αυτά είναι λάθος
προσπάθειες, είναι λάθος θεραπεία. Προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα
και όχι την αιτία της πνευματικής πάθησης.
Είναι πολύ απλό και ο λόγος του Θεού είναι ξεκάθαρος. Ο άνθρωπος αυτός
αγαπάει ακόμα τον κόσμο. Θέλει να αρέσει στον κόσμο και ο κόσμος τού αρέσει.
Το πραγματικό του πρόβλημα δεν είναι η εμφάνισή του, που την
φροντίζει ιδιαίτερα, η διαχείριση του χρόνου του, των χρημάτων του, τα όσα
προκρίνει με την καρδιά του, αλλά το ότι η καρδιά του συμφωνεί και αγαπάει τον
κόσμο και «τα εν τω κόσμω», την ώρα που ο Κύριος το λέει τόσο καθαρά, «μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω»,
(Α΄ Ιωάν.β:15).
Αν θέλουμε να ασχοληθούμε σοβαρά και να ’χουμε αποτελέσματα
και θεραπεία στη ζωή αυτού του ανθρώπου, δεν θα του πούμε ποτέ «μη φοράς, μη
κοιτάς, μην ακούς, μην πηγαίνεις…», αλλά θα τον πάρουμε από το χέρι, θα τον
φέρουμε με αγάπη μπροστά στον καθρέφτη της Αγίας Γραφής και θα του δείξουμε
ποιο είναι το πραγματικό του πρόβλημα και ποιες οι πραγματικές του διαστάσεις
και οι συνέπειες.
Την απόφαση θα την πάρει ο ίδιος, όμως να ξέρει ότι το
πρόβλημα το έχει η καρδιά του, που δεν είναι γεμάτη με τον Ιησού Χριστό, και η
σχέση του με το Θεό, που απέχει πολύ από το να είναι σχέση αγάπης και πίστης.
Γι’ αυτό απλώνει το χέρι του στα βδελύγματα του κόσμου της αμαρτίας.
Είναι επικίνδυνο λάθος να ασχολούμαστε με την αντιμετώπιση
των συμπτωμάτων και όχι με την πραγματική ρίζα του προβλήματος. Τα συμπτώματα
θα ξαναεμφανιστούν αργά ή γρήγορα. Τα αποτελέσματα είναι φτωχά και
περιορισμένα.
Ο Κύριος, που ξέρει πολύ καλά να θεραπεύει, να λυτρώνει, να
ελευθερώνει από την κάθε μορφή αμαρτίας, δεν ασχολείται με το φαινόμενο, με τα
συμπτώματα. Τα προσπερνά και εστιάζει την ενέργεια του Αγίου Πνεύματός Του στα
πραγματικά αίτια, που τα βρίσκει μέσα στην καρδιά μας. Εκεί θα συναντήσει την
αγάπη για τον κόσμο, την αγάπη για τα είδωλα, τα πάθη που αιχμαλωτίζουν, την
ανάμεικτη ζωή, τη συμβιβασμένη ζωή, τους φόβους, τη δειλία, την αγάπη για τον εαυτό
μας.
Σωστή και λάθος θεραπεία. Σωστή και λάθος προσέγγιση του
προβλήματος μιας ψυχής. Τα αποτελέσματα των δικών μας προσπαθειών μιλάνε μόνα
τους. Όχι μόνο δεν βοηθήσαμε στη θεραπεία, αλλά αντίθετα δημιουργήσαμε εχθρούς
και αντίπαλους, διχάσαμε, πικράναμε ανθρώπους, διώξαμε, απομακρύναμε.
Ο Κύριος γνωρίζει τα βάθη του ανθρώπου και πώς να χειρίζεται
τα προβλήματα της καρδιάς του. Γνωρίζει και διαβάζει καθαρά την πηγή των
συμπεριφορών μας και την πραγματική προέλευση των συμπτωμάτων.
Μήπως να αφήναμε τη θεραπεία όλων αυτών των θλιβερών καταστάσεων
στον Κύριο; Μήπως θα ήταν καλύτερα να παραιτηθούμε από την προσπάθεια της
θεραπείας των άλλων και αντί γι’ αυτό να ζούσαμε άγια, ταπεινά και καθαρά
μπροστά στον Κύριο και να αφήναμε Εκείνος να χρησιμοποιήσει τη ζωή μας σωστά και αποδοτικά;
Μήπως να αναθέταμε στον Κύριο την περιοχή της θεραπείας, που
την χειρίζεται τόσο σωστά και ως προς το βάθος και ως προς το χρόνο, και εμείς
να αναλαμβάναμε το ρόλο των υψωμένων χεριών, της γνήσιας αγάπης, των γονάτων,
των δακρύων, της άγιας και καθαρής ζωής;
Να αναλάβουμε να κηρύξουμε την αλήθεια του Θεού «εγκαίρως
ακαίρως» και να αφήσουμε Εκείνον να τα χρησιμοποιήσει με τη σοφία και την αγάπη
της αγαθής Του καρδιάς.
Μήπως αυτός είναι ο μόνος ρόλος μας και εμείς αυθαίρετα τον
προεκτείναμε σε κάτι που ούτε γνωρίζουμε, ούτε μας ανήκει; Και αντί να
προσφέρουμε, κάνουμε ζημιά;
