Βλέπουμε σ’ όλο το νόμο, ο Θεός να
φανερώνει την καρδιά Του γεμάτη αγάπη και έλεος.
κγ:8
Σε περιπτώσεις κρίσης, το δώρο μπορεί να
διαστρέψει τη δίκαιη απόφαση.
κγ:12
Ο Θεός φροντίζει για το βόδι, το γαϊδούρι,
το δούλο.
κγ:14
Οι εορτές εξετάζονται καλύτερα στο βιβλίο
του Λευιτικού.
ουδείς θέλει φανεί ενώπιόν μου κενός
Ο Θεός είναι πάντοτε έτοιμος να εκφράσει
την αγάπη Του σ’ εμάς δίδοντάς μας δώρα. Περιμένει ν’ αποκτήσουμε αυτή την
καρδιά του δίδειν. Αγαπά τον ιλαρό δότη.
Δεν θέλει κανείς να έρχεται μπροστά Του
κενός, αλλά πλήρης αγαθών έργων. Να δίνουμε από τα υπάρχοντά μας, από το χρόνο
μας, απ’ τον εαυτό μας, απ’ την αγάπη μας.
κγ:17
Όταν οι Ισραηλίτες μπήκαν στη Χαναάν,
σκορπίστηκαν σ’ όλη τη χώρα, αλλά ο Θεός ήθελε τρεις φορές το χρόνο να
μαζεύονται στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνούν, να θυσιάζουν και να έχουν επαφή
μαζί Του. Το έκανε αυτό για να μη Τον ξεχάσουν και χάσουν την ψυχή τους.
κγ:18
Το αίμα της θυσίας είναι το αίμα του
Χριστού που πέθανε για μας. Ακόμα, βλέπουμε ότι το ψωμί στο δείπνο του Κυρίου
πρέπει να είναι άζυμο.
κγ:19
Οι απαρχές συμβολίζουν τον πρώτο καρπό που
πήρε ο Θεός απ’ τη γη, τον Κύριο Ιησού, και μετά, όλοι οι υπόλοιποι.
Είναι κακό για την κατσίκα να της πάρεις το
μικρό πριν απογαλακτιστεί, αλλά και το κρέας του δεν είναι καλό για φάγωμα
επειδή περιέχει πολλές τοξίνες.
κγ:21
Ο άγγελος της παρουσίας του Κυρίου, που ο
Θεός του έχει δώσει εξουσία, δύναμη και δόξα για να οδηγεί το λαό Του μέσα στην
έρημο.
μη παροργίσης αυτόν
Γιατί είναι σαν να το κάνεις στον ίδιο το
Θεό και θα κάνει κρίση.
δεν θέλει συγχωρήσει τας παραβάσεις σας
επειδή το όνομά μου είναι εν αυτώ
Ο Θεός, όποτε ήθελε να φανερωθεί σαν Θεός
διαθήκης, φανερωνόταν με το όνομα Γιάχβε. Αν παράκουγαν τον άγγελο, παράκουγαν
το Θεό.
κγ:22
Όταν εμείς υπακούμε το Θεό, τότε ο διάβολος
έχει να κάνει μ’ Αυτόν κι όχι μ’ εμάς.
κγ:23
Τα έθνη που αναφέρει εδώ, αντιπροσωπεύουν
τομείς της ζωής μας που μπορεί να εξουσιάζει ο διάβολος και τους οποίους πρέπει
να διεκδικήσουμε με πίστη, αφού μας ανήκουν. Μας ανήκουν τα χαρίσματα, η δόξα
του Θεού, η χάρις και η αγάπη Του, αλλά και ό,τι είναι ο Θεός.
κγ:24
Διαβάζοντας αυτό το εδάφιο ή κάποια
παρόμοια, οι «φιλελεύθεροι θεολόγοι», βγάζουν το συμπέρασμα ότι ο Θεός που
μιλάει εδώ δεν είναι Θεός αγάπης αλλά καταστροφής.
Τους λαούς αυτούς τους συναντήσαμε για
πρώτη φορά στη Γεν.ιε, εκεί που ο Θεός κάνει διαθήκη με τον Αβραάμ. Στο εδ.16
του λέει ότι στην τέταρτη γενιά θα επέστρεφαν εκεί, μετά τη δουλεία στην
Αίγυπτο, «διότι ακόμη δεν ανεπληρώθη η ανομία των Αμορραίων». Το πρώτο
πράγμα που μπορούμε να δούμε εδώ είναι ότι η γενιά τότε ήταν 100 χρόνια αφού
έμειναν 400 χρόνια στην Αίγυπτο, ενώ αργότερα, τον καιρό του Δαβίδ, λέει ότι ο
άνθρωπος εν ευρωστία ζει 70-80 χρόνια (Ψαλμ.~:10).
Το δεύτερο πράγμα που παρατηρούμε είναι το
χρονικό όριο που δίνει ο Θεός: «μέχρι να πληρωθεί η αμαρτία των Αμορραίων».
Αυτά τα έθνη ζούσαν σε πολύ μεγάλο βαθμό αμαρτίας όπως αποκαλύπτει η αρχαιολογία,
και ο Θεός περιμένει να φτάσει η αμαρτία τους στο πλήρες. Αν ο Θεός άφηνε
αυτούς τους λαούς να συνεχίσουν να ζουν έτσι, σήμερα ο κόσμος θα ήταν τελείως
διαφορετικός. Όμως, όπως και στα Σόδομα και Γόμορρα, ο Θεός καυτηριάζει αυτή
την πληγή προκειμένου να σωθεί ο υπόλοιπος κόσμος, χρησιμοποιώντας ένα
δικαιότερο έθνος.
Όταν οι Ισραηλίτες έπεσαν σε ειδωλολατρία
και ανυπακοή, ο Θεός έφερε τους Ασσύριους και κατέστρεψαν τη Σαμάρεια. Όσους
έμειναν ζωντανοί τους πήραν αιχμάλωτους και τους σκόρπισαν σ’ όλα τα έθνη (722
π.Χ.).
Όταν και το Νότιο βασίλειο, ο Ιούδας, έκανε
τα ίδια, ο Θεός έφερε τους Βαβυλώνιους με τις ίδιες συνέπειες, που σημαίνει ότι
ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, ούτε Σιωνιστής.
κγ:25
Η σωστή λατρεία έχει να κάνει με την υγεία!
Λατρεύοντας είδωλα, ανοίγουμε πόρτες στο διάβολο για να φέρνει ασθένειες.
κγ:27
Καθώς οι Ισραηλίτες προχωρούσαν για τη γη
της υπόσχεσης, όλοι οι λαοί έτρεμαν το Θεό του Ισραήλ. Μήπως πρέπει να
συμβαίνει το ίδιο και σήμερα, με τις δυνάμεις του σκότους;
κγ:29-30
Ο Θεός μας ανεβάζει στη δόξα Του σκαλοπάτι
– σκαλοπάτι. Όταν κάποια στιγμή κοιτάς πίσω, βλέπεις ότι έχεις ανέβει ολόκληρη
σκάλα χωρίς να το καταλάβεις!
Όταν ερχόμαστε στο Χριστό, δεν ξέρουμε ότι
πολλά πράγματα του χαρακτήρα μας είναι κακά. Παίρνει λοιπόν χρόνο μέχρι ο Θεός
να μας το δείξει, να το καταλάβουμε και να ζητήσουμε απελευθέρωση. Αυτό είναι η
διαδικασία του αγιασμού που ενεργεί ο Θεός μέσα μας. Δεν μπορεί να γίνει
στιγμιαία, γιατί ο άνθρωπος θα αισθανθεί σαν άδειο σακί.
κγ:31-33
Τα όρια που υπόσχεται εδώ ο Θεός, οι
Ισραηλίτες ποτέ δεν τα απέκτησαν, παρά μόνο για λίγο την περίοδο που βασιλιάς
ήταν ο Σολομώντας. Μετά, εξαιτίας της αμαρτίας τους, άρχισαν και πάλι να χάνουν
αυτά τα εδάφη. Σήμερα, ο Θεός μας υπόσχεται θαυμαστές ευλογίες, αλλά η αμαρτία
της απιστίας μας στερεί πολλές φορές αυτές.
Δεν μπορούμε να κάνουμε συνθήκη με
ειδωλολάτρες, δεν μπορούμε να λατρεύουμε μαζί το Θεό. Αυτός ο ξεχωρισμός είναι
ο αγιασμός που ο Θεός ζητάει και από εμάς σήμερα.
