Η αναβίωση της "Κρυπτείας"

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο :«νύκτωρ δε κατιόντες εις τας οδούς των ειλώτων τον αλισκόμενον απέσφαττον. πολλάκις δε και τους αγρούς επιπορευόμενοι τους ρωμαλεωτάτους και κρατίστους αυτών ανήρουν.»

Δηλαδή οι νέοι  Σπαρτιάτες, στα πλαίσια της στρατιωτικής τους εκπαίδευσης, κρύβονταν στην ύπαιθρο με οπλισμό και βράδια βγαίναν από τις κρυψώνες τους και δολοφονούσαν όποιον είλωτα πετύχαιναν μπροστά τους. Αυτό ονομάζονταν "κρυπτεία".

Επρόκειτο για μια τακτική άγριας και διαρκούς τρομοκρατίας εναντίον των ειλώτων, αλλά και εξόντωσης των ικανότερων από αυτούς, προκειμένου να αποτραπεί η πιθανότητα μιας ακόμα εξέγερσης εναντίον των Σπαρτιατών.

Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο εκπρόσωπος του κόμματος των ναζί :«..Και αναμένουμε τη στιγμή της μεγάλης αντεπίθεσης, βαδίζοντας στα χνάρια της αρχαίας κρυπτείας, που έπληττε αθόρυβα, μέσα στο απόλυτο σκότος και τη σιωπή, τους εσωτερικούς εχθρούς της πόλεως».

Περιπατείτε ακριβώς

«Προσέχετε λοιπόν πως να περιπατήτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί»   Εφες.ε:15

Ο Θεός είναι αγαθός αντίθετα με το διάβολο που είναι πονηρός, γι' αυτό χρειάζεται ΣΟΦΙΑ στο περπάτημά μας με τον Κύριο!

κοινή συνάθροιση

Συνάθροιση σε αίθουσα στην οδό Μαιάνδρου 3 στα Ιλίσια  από κοινού με μετανάστες αδελφούς την Κυριακή, 20/05/12 στις 17.00 μ.μ.

Διαχωρισμός

Ο γνωστός, συνηθισμένος και πλέον αποδεκτός διαχωρισμός των αν­θρώπων γύρω μας με βάση τη σχέση τους με το Θεό, είναι ο χωρι­σμός αμαρτωλοί και Χριστιανοί ή αμαρτωλοί και πιστοί του Χριστού ή άπιστοι και πιστοί -είναι θέμα ορο­λογίας από εκεί και πέρα.

Όταν χρησιμοποιούμε αυτό το δια­χωρισμό, το μυαλό μας πηγαίνει σε δύο κατηγορίες ανθρώπων. Όλοι αυτοί που δεν ασχολούνται με το Χριστό, την αγάπη Του, τη σωτηρία Του. Αυτοί είναι έξω από την εκκλη­σία, ανήκουν στον κόσμο της αμαρ­τίας. Οι άλλοι, της δεύτερης κατη­γορίας, είναι οι μέσα στην εκκλησία, όλοι αυτοί που τους λέμε πιστούς του Χριστού, αναγεννημένους ή Χρι­στιανούς, αδελφούς μας, παιδιά του Θεού. Εδώ ακριβώς είναι που βρίσκεται το μεγάλο λάθος. Δεν είναι αυτός ο διαχωρισμός σύμ­φωνα με τα κριτήρια της αγάπης του Κυρίου, σύμφωνα με την αγιότητα και τη δικαιοσύνη Του. Ο Κύριος βλέπει πολύ διαφορετικά τον άνθρωπο και τα κριτήριά Του διαφέρουν. Για το Θεό δεν έχουν αξία ούτε τα λόγια που λέμε, ούτε οι υποσχέσεις, ούτε οι προθέσεις μας. Η ζωή μας μετράει, αυτό που ζούμε, το καθημερινό μας περπάτημα εάν είναι μέσα ή έξω από το θέλημά Του, εάν είναι μέσα ή έξω από τον άγιο λόγο Του, εάν ταυτίζεται ή όχι με το φρόνημα και τη ζωή του Ιησού Χριστού.

Προσευχή

Μας έστειλαν μια ψηφιακή προσευχή

Αν σας αρέσει, κάντε τη και δική σας!

Η προσευχή

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ - Ιησούς του Ναυή

Ο Ιησούς του Ναυή είναι το πρώτο από τα 12 ιστορικά βιβλία. Αυτά τα βιβλία καταγράφουν την άνοδο και την πτώση του Ισραήλ για μια περίοδο 1000 ετών: την εγκατάσταση στη γη Χαναάν, τα ταραγμένα χρόνια των Κριτών, την άνοδο της βασιλείας με τον Σαούλ, τον Δαβίδ και τον Σολομώντα, την μοναρχία που διαιρέθηκε με τα βασίλεια του Ισραήλ και του Ιούδα και τέλος την αιχμαλωσία στην Ασσυρία και την Βαβυλώνα. Τα τρία τελευταία βιβλία αναφέρονται στην αιχμαλωσία, την αποκατάσταση και την επιστροφή του λαού Ισραήλ.

οι Φαναριώτες

Πρόκειται για τους ιστορικούς, ψυχικούς και  ηθικούς προγόνους  των συγχρόνων νεοελλήνων «δημοσίων» ανδρών και γυναικών. Πήραν την ονομασία τους από τη συνοικία Φανάρι της Κων/πολης, όπου εγκαταστάθηκε το πατριαρχείο το 1601. Γύρω από το τελευταίο θα συγκεντρωθεί ο "χριστιανικός" οικονομικός και πνευματικός κόσμος. Οι Τούρκοι  χρησιμοποίησαν τους Φαναριώτες ως ανώτερα διοικητικά και διπλωματικά στελέχη. Θα αρχίσουν από επίσημοι διερμηνείς (δραγουμάνοι) της Πύλης και πρεσβευτές και θα εξελιχθούν σε πανίσχυρους άρχοντες των παραδουνάβιων, υποτελών στους Οθωμανούς, ηγεμονιών (π.χ. Μολδοβλαχία).

   «Οι Φαναριώτες ανήκαν στην προνομιούχα τάξη της οθωμανικής κοινωνίας [...] λιμασμένοι για εξουσία και πλούτη μηχανορραφούσαν, έστηναν ενέδρες, συκοφαντούσαν, δωροδοκούσαν[...] πάσχιζαν με την αρπαγή, την καταπίεση και τους εκβιασμούς να θησαυρίσουν σε ένα ή δύο χρόνια»(9) (όπως δηλ. κάνουν και οι σημερινοί νεοέλληνες πολιτικάντηδες ευθύς μόλις κερδίσουν εξουσιαστικά πόστα: γνωρίζοντας ότι η «θητεία» τους έχει ημερομηνία λήξης, προσπαθούν να αρπάξουν ό,τι μπορούν, αδιαφορώντας προκλητικά για τα «σκάνδαλα», που κάποια στιγμή θα έλθουν στο φως, αφού γνωρίζουν ότι θα μείνουν ατιμώρητοι).

Ο Ιησούς σαν Κύριος του πιστού

Η Εκκλησία του Χριστού αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Αυτό είναι φυσικό καθώς εμείς ανήκουμε στο Θεό και ο κόσμος στον πονηρό (Α' Ιωάν. ε:19). Καθήκον μας είναι να διατηρήσουμε την καθαρότητα της Εκκλησίας και της πίστης "ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους'' (Ιούδα 3).
  

Υπάρχουν σήμερα κήρυκες που προσκαλούν τους ανθρώπους στον Ιησού επειδή είναι ο καλύτερος γιατρός του κόσμου. Αν δεχτείς τον Ιησού, λένε, δε θα χρειάζεσαι φάρμακα, δε θα χρειάζεται να πληρώνεις τους γιατρούς. Έλα στον Ιησού και θα είσαι υγιής. Έλα στον Ιησού και θα γίνεις πλούσιος. Έλα στον Ιησού και θα ζεις σε αφθονία και άνεση...

προς αναξιοπαθούντας..

Λεφτά τελικά υπάρχουν… αλλά μόνο για το Άγιο Όρος. Συντάξεις, μισθοί και κοινωνικές παροχές μπορεί να ψαλιδίζονται αδιάκοπα, αλλά οι χορηγίες προς τις ιερές μονές Αγίου Όρους καλά κρατούν.

Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση Παπαδήμου τον μήνα Μάρτιο, διέθεσε στις μονές του Αγίου Όρους το χρηματικό ποσό των 1.450.000 ευρώ…

Δείτε το αποκαλυπτικό έγγραφο:

οι κοτσαμπάσηδες

"Eίναι να αναρωτιέται κανείς, με τόσο χρυσό που μάζευε η εκκλησία από το «χριστεπώνυμο» ποίμνιο, πώς έμενε να φορολογήσουν κάτι οι Τούρκοι. Οι οποίοι όπως είναι γνωστό φορολογούσαν με ένα επαχθέστατο, και πλήρως παραδομένο στη διαφθορά, σύστημα εκμίσθωσης των φόρων. Δηλαδή εκχωρούσαν το δικαίωμα της είσπραξης των φόρων σε μεσάζοντες εκμισθωτές, οι οποίοι έκαναν κυριολεκτικά ό,τι ασυδοσία ήθελαν εις βάρος των ραγιάδων: «πλείσται όσαι παραβάσεις και καταπιέσεις εγίνοντο κατά την είσπραξη των φόρων, εάν ελάβωμεν υπ' όψιν ότι ο εκμισθωτής ελάμβανε πολύ περισσότερα έναντι των όσων συνεφώνησεν»(2).   

Το επικερδέστατο αυτό καθήκον τής είσπραξης των φόρων για λογαριασμό των Οθωμανών, το είχαν αναλάβει οι "χριστιανοί" προύχοντες,, ή προεστοί, ή δημογέροντες, ή κοτζαμπάσηδες (ως συνήθως οι σεσημασμένοι εγκληματίες έχουν πολλά ονόματα, ψευδώνυμα, παρατσούκλια κ.λπ.).

Η ζωή (2)

Πρώτο μέρος εδώ

Εφεσ.ς:12 διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.

Ωστόσο, η εκκλησία, ή ο κάθε άγιος του Θεού προσωπικά, αντιμετωπίζει ισχυρές δυνάμεις πνευματικού διωγμού. Η μάχη ενάντια στο κακό δίνεται στο πνευματικό βασίλειο κι είναι μανιώδης και πραγματική. Είναι μια μάχη που δίνεται στο νου, στην καρδιά και το πνεύμα. Όμως δεν μας ζητείται ν’ αγωνιστούμε μόνοι μας. Το χέρι του Κυρίου μας προστατεύει κι επισκιάζει τη μάχη με τη δύναμη και τη μεγαλειότητά Του.  Ο Χριστός μέσα μας είναι η ελπίδα της δόξας, και δίνουμε τις μάχες μας ενάντια σε κάθε εχθρό μαζί μ’ Αυτόν. Έχουμε και την άνεση της παρουσίας Του και την απεριόριστη δύναμή Του στη διάθεσή μας. Η εκκλησία δεν θ’ αποτύχει ούτε θα πέσει, ο Θεός μάχεται τις μάχες μας κι Αυτός δεν έχει νικηθεί ποτέ.

 

Το κήρυγμα και η σημασία του

Στην εποχή μας και τον τόπο μας οι χριστιανικές εκκλησίες μπορούν να χωριστούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Εκείνες που δίνουν ελάχιστη σημασία στο κήρυγμα (Ορθόδοξες) και εκείνες που δίνουν μεγάλη σημασία στο κήρυγμα (Διαμαρτυρόμενες). Ανάμεσά τους μπορούν να τοποθετηθούν οι Ρωμαιοκαθολικοί, οι οποίοι κάτι προσπαθούν να κάνουν τα τελευταία χρόνια επιμένοντας όμως σε ολιγόλεπτες επισημάνσεις ή σχόλια επί του βιβλικού αναγνώσματος.

Αν θελήσουμε να αναφερθούμε και στα ψαλτικά μέρη των λειτουργιών, οι Ορθόδοξοι –παγιδευμένοι στην αρχαιολατρία τους– ελάχιστα κατανοούν από τα ψαλλόμενα, αλλά οι Ρωμαιοκαθολικοί έχουν προχωρήσει σημαντικά, καθώς πλέον ψάλλουν σε απλή δημοτική.

Η κληρονομία της Νέας Ρώμης - κλήρος

Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως με ανώτερους κληρικούς του ιστ΄ αι., οι οποίοι φέρουν σαρίκια και άμφια όμοια με των αξιωματούχων των σουλτάνων΄

Πως η "βυζαντινή" κοινωνική παθογένεια αναγεννήθηκε κατα την Τουρκοκρατία και επιβιώνει  διαχρονικά στη σύγχρονη Ελλάδα.

 Είναι ιστορικά δοκιμασμένη η τακτική των κάθε λογής κατακτητών να μήν εγκαθιδρύουν άμεσα την εξουσία τους, αλλά να χρησιμοποιούν γι' αυτόν τον σκοπό τον προϋπάρχοντα εξουσιαστικό μηχανισμό, αφού πρώτα τον επανδρώσουν με φίλα προσκείμενους εντόπιους τοποτηρητές. Οι κατακτημένοι υπακούν ευκολότερα στους «δικούς» τους παρά στους ξένους. Κατ' αυτόν τον τρόπο π.χ. οι Ναζί χρησιμοποίησαν τους διοικητικούς μηχανισμούς (υπουργεία, αστυνομίες κλπ.) των κατακτημένων από αυτούς χωρών, διορίζοντας απλώς κυβερνήσεις-ανδρείκελα σε Γαλλία, Νορβηγία, Ελλάδα κ.α..      

καλημέρα

Μια τραγωδία

Ο Θωμάς ήταν ένας απ' τους δώδεκα αποστόλους. Δεν ξέρουμε πολλά πράγματα γι' αυτόν, αλλά φαίνεται ότι ήταν μάλλον κλεισμένος στον εαυτό του, λιγομίλητος και ντροπαλός. Ήταν απ' αυτούς τους ανθρώπους που όταν όλα πάνε καλά και κάποιοι φροντίζουν για όλα, αυτοί μένουν στο περιθώριο. Όταν οι άλλοι μιλούσαν, αυτός δεν είχε να πει τίποτα. Αλλά όταν κάτι συνέβαινε που άφηνε τους άλλους άφωνους, τότε αυτός μιλούσε. Όταν έλεγε κάτι, οι άλλοι άκουγαν. Η παράδοση του έδωσε το παρατσούκλι «ο άπιστος Θωμάς». Πουθενά στη Γραφή δεν βρίσκουμε αυτό το χαρακτηρισμό, παρόλα αυτά από τότε έμεινε γνωστός μ' αυτό τον τίτλο. Έτσι, όταν θέλουμε να πούμε σε κάποιον ότι δεν έχει πίστη, του λέμε: «είσαι άπιστος Θωμάς» κι αυτός καταλαβαίνει ακριβώς τι εννοούμε.

Μουλάρια και πηγάδια

ΠΩΣ Ν’ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ

Το μουλάρι ενός γεωργού έπεσε μέσα στο πηγάδι. Ύστερα από πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες ν’ ανασύρουν το μουλάρι μέσα από το πηγάδι, ο γεωργός αποφάσισε πως κάθε επιπλέον προσπάθεια θα ήταν χαμένη. Έτσι, με λύπη του, κάλεσε τους γιους του και τους είπε να κουβαλήσουν χώμα με το φορτηγάκι τους και να θάψουν το μουλάρι στο πηγάδι. Υπακούοντας οι γιοι του έκαναν ό,τι τους ζήτησε ο πατέρας τους. Έφεραν χώμα κι άρχισαν με τα φτυάρια να το αδειάζουν στο πηγάδι.

Αετός ή κότα ;

Ο ιδιοκτήτης ενός αγροκτήματος,βρίσκει μία μέρα στην γωνία του κτήματός του ένα αετόπουλο που μάλλον είχε πέσει από τη φωλιά του καιήταν τόσο μικρό που δεν μπορούσε να πετάξει.Το πήρε λοιπόν και το έβαλε μαζί με τα άλλα πουλερικά.Σιγά σιγά το αετόπουλο μεγάλωσε και έγινε ένα μεγάλο πουλί.Ποτέ όμως δεν αποπειράθηκε να πετάξει.Περνούσε ήσυχα με τις κότες.

Ύστερα από κάμποσο καιρό,ήρθε για λίγες μέρες διακοπές ένας φίλος του ιδιοκτήτη στο αγρόκτημα.Ήταν γνώστης και φίλος των ζώων.

Όταν είδε τον αετό ανάμεσα στις κότες εξέφρασε μεγάλη έκπληξη.Αυτό είπε είναι αντίθετο προς τη φύση.Δεν είναι δυνατόν ποτέ ένας αετός να είναι ευχαριστημένος να ζει μέσα σε κοτέτσι.

Ο ιδιοκτήτης απάντησε πως ο αετός από τις πρώτες του μέρες έζησε με τις κότες και ήταν πιο ευτυχής στο κοτέτσι παρά ψηλά στον ουρανό.

Ο φίλος του όμως δεν ήθελε να το πιστέψει αυτό και έτσι έκανε ένα πείραμα.Πήρε τον αετό τον πήγε έξω από το κτήμα,τον σήκωσε ψηλά για να πετάξει,και εκείνος έπεσε βαρύς και όσο μπορούσε πιο γρήγορα έτρεξε πίσω στο κοτέτσι.Γέλασε και του είπε:Είναι αετός μα έχει καρδιά κότας.

 

Η ζωή (1)

Ο Θεός μας έχει δώσει το δώρο της ζωής που είναι μια θαυμάσια εμπειρία. Εν Χριστώ Ιησού, μαθαίνουμε να εκτιμούμε την πρόκληση της ζωής, το σκοπό της και τη δύναμη που περικλείει.

                                                Λουκ.ιβ:15   Ψαλμ.90^(κόπα):9-12

            Διάβασε:                  Ιώβ ζ:6   Ησ.μ:7-8   Ιακ.δ:14

                                                Β’ Τιμ.δ:1-8

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η ζωή έρχεται χωρίς να υπόσχεται ή να εγγυάται τίποτα. Ο τόπος που θα γεννηθούμε, ποιοι θα είναι οι γονείς μας και τί φυσικές ή διανοητικές ικανότητες θα έχουμε, όλα φαίνονται να είναι θέμα τύχης. Κάθε άνθρωπος θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσει μια μέρα τις απαιτήσεις της ζωής. Όλα φαίνονται να είναι ρευστά. Τη μια έτσι, την άλλη αλλιώς. Τη μια στιγμή μπορεί να είσαι γεμάτος χαρά και την άλλη γεμάτος πόνο ψυχής.

Η ζωή φέρνει μεγάλα κέρδη, αλλά και μεγάλες χασούρες. Μερικές ζωές είναι θαυμαστά ευλογημένες με αγάπη και καλοσύνη, ενώ άλλες είναι σαν καταραμένες γεμάτες πικρία και μίσος. Αλλά μέσα σ’ όλα αυτά, και στους πάνω και στους κάτω, ο Θεός παρατηρεί τον καθένα χωριστά, περιμένοντας υπομονετικά αυτή την ιδιαίτερη στιγμή που ο μοναχικός, αμαρτωλός άνθρωπος θα έρθει σ’ αυτή την όμορφη κοινωνία με το Δημιουργό του.

Ο κάθε άνθρωπος δεν είναι στην πραγματικότητα πλήρης, μέχρι που να αισθανθεί την θαυμάσια απελευθέρωση απ’ την αμαρτία μέσω της μετάνοιας, το όνομα του Ιησού να πάρει τη θέση του μέσα στην καρδιά του και πάρει το όμορφο δώρο του Αγίου Πνεύματος. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε αυτή την πληρότητα της ζωής στην επιστολή του προς την εκκλησία των Κολοσσών «Και είσθε πλήρεις εν αυτώ (τον Ιησού Χριστό) όστις είναι η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας» (Κολ.β:10).

Ανεξάρτητα απ’ τις διάφορες περιστάσεις της ζωής και τους προσωπικούς στόχους ή σκοπούς που πρέπει να πετύχει, ο καθένας έχει την ευθύνη ν’ ανταποκριθεί κατ’ ευθείαν στο σκοπό και την κλήση του Θεού. Το πώς ζούμε είναι ζωτικά σημαντικό για το Θεό, εκτός από μας τους ίδιους, γιατί Αυτός παρακολουθεί και περιμένει τον καθένα μας προσωπικά να Τον προσκαλέσει μέσα στην καρδιά του. Ο Θεός θέλει να είναι ένα ζωτικό μέρος κάθε ανθρώπινης ζωής.

 

Όπλα επιστημονικής φαντασίας

ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ

ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Τα όπλα και τα οπλικά συστήματα που χρησιμοποιήθηκαν στους τελευταίους πολέμους φάνηκαν πραγματικά να αγγίζουν τα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Ενέπνευσαν δέος, αλλά και τρόμο στη σκέψη για το που μπορεί να φτά­σει η ανθρώπινη επινόηση όσον αφορά την ολική καταστροφή του εχθρού και την κατάρρευση της υποδομής μιας ολόκληρης χώρας.

Εκτός από την απειλή των φοβερών διηπειρωτικών πυραύλων με τις πυρηνικές κεφαλές, που θα μπορούσαν να αφανίσουν ολόκληρες χώρες από το πρόσωπο της Γης, στους πολέμους που χρησιμοποιήθηκαν:

Τα γνωστά ελικόπτερα «Απάτσι», με ειδικά ραντάρ και υπέρυθρες ακτίνες, για να μπορούν να πετάνε στο σκοτάδι και σε οποιεσδήποτε αντίξοες καιρικές συνθήκες.

Τα βομβαρδιστικά F-117, ή αλλιώς «αόρατα» Στελθ, τα λεγόμενα «γεράκια της νύχτας», που η ανακλαστική επιφάνειά τους στα ραντάρ είναι ελάχιστη και δεν μπορούν να εντοπιστούν από τα αντιαεροπορικά συστήματα του εχθρού.

Τα Στελθ ρίχνουν τις βόμβες από μεγάλα ύψη, σε οξεία γωνία και έχουν την ικανότητα να βρίσκουν με μεγάλη ακρίβεια το στόχο τους.

Επάγγελμα προφήτης

Ιούλιος 1999:Ο Νοστράδαμος, έχο­ντας αποτύχει στην πρόβλεψη του για το τέλος του κόσμου, το 1732, έκανε λόγο για μια δεύτερη Αποκάλυψη τον Ιούλιο του 1999, που ήταν βέβαια εξίσου αποτυχημένη. Τι συμβαίνει με τις εσχατολογικές προφητείες;       

Εντύπωση προκαλεί το ότι οι αποτυχημένες προβλέψεις όχι μόνο δεν απογοητεύουν ό­σους τις πιστεύουν, αλλά συχνά ενδυνα­μώνουν την πίστη τους, λένε οι ψυχολό­γοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αιρέσεις. Τη δεκαετία του '50, η Μάριαν Κιτς, ιδρύτρια μιας χιλιαστικής αί­ρεσης, υποστήριζε πως είχε πληροφο­ρηθεί από εξωγήινους ότι πλησιάζει το τέλος του κόσμου. Η ίδια βέβαια και οι οπαδοί της θα διασώζονταν από ιπτά­μενους δίσκους. Τα μέλη της αίρεσης ε­γκατέλειψαν την εργασία τους, την οι­κογένεια τους, αλλά την κρίσιμη ώρα τίποτα δεν συνέβη και την ανυπομονη­σία διαδέχτηκε προσωρινά η απογοήτευση. Η Κιτς ισχυρίστηκε ότι η ο­μάδα της εξέπεμψε τόσο πολύ φως, ώστε ο Θεός «παρενέβη» σώ­ζοντας τον κόσμο! Κάποιοι εγκα­τέλειψαν την αίρεση, όμως οι περισσό­τεροι παρέμειναν και άρχισαν να την κηρύττουν πιο φανατικά.

Ο Χίτλερ και η εξόντωση των "ασήμαντων" μειονοτήτων

Εξόντωση των τσιγγάνων και άλλων πληθυσμιακών ομάδων, η ζωή των οποίων «δεν είχε καμία αξία»

Εκτός από τους Εβραίους, τους αριστερούς ,τους Τσιγγάνους και τους "μάρτυρες του Ιεχωβά", θύματα της ναζιστικής θηριωδίας έπεσαν ακόμη οι ομοφυλόφιλοι, οι διανοητικά καθυστερημένοι, οι άνθρωποι με σοβαρές αναπηρίες και σωματικές δυσμορφίες.

Ήδη από τα πρώτα χρόνια της ναζιστικής διακυβέρνησης της Γερμανίας (1933-1935) ψηφίστηκαν νόμοι που επέβαλαν υποχρεωτική στείρωση και απαγόρευση γάμου στους ανάπηρους. Αυτή η ακραία εκδοχή του κοινωνικού δαρβινισμού διδασκόταν στα σχολεία και υποστηριζόταν δημόσια από τους επιστήμονες.

Τα τούβλα

Αυτή η ιστορία, στάθηκε για μένα σταθμός στην πνευματική μου ζωή.

Μπορεί σε σας να μην κάνει εντύπωση, να σας φανεί παράξενη, μυστήρια, κουτή. Δεν πειράζει. Την κρατώ για τον εαυτό μου και για όσους θα πιάσουν το μήνυμα της.

Λοιπόν, ένα βραδινό, σε μια πόλη της Γερμανίας, λίγο πριν κλείσουν τα εμπορικά μαγαζιά, ένας φτωχός νέος, πηγαίνει μπροστά στο γραφείο ενός πλούσιου έμπορου και του ζήτησε  βοήθεια. Ο γέρο έμπορος τον αγριοκοίταξε και του λέγει. «Βοήθεια δεν έχει. Αν θες δουλειά, έλα αύριο το πρωί.

«Ναι αφεντικό, είπε αυτός θα έλθω»

Την άλλη μέρα, μόλις άνοιξε το μαγαζί, παρουσιάστηκε ο φτωχός νέος.

Καλώς τον, του λέει το αφεντικό. Έλα. Και τον πηγαίνει πίσω στην αυλή του μαγαζιού. Εκεί σε μια γωνιά ήτανε σκεπασμένος από χιόνια ένας σωρός από τούβλα. «Αυτή είναι ή δουλειά σου. Θα τα πάρεις και θα τα πάς στην άλλη γωνιά τής αυλής».

Ο νέος στρώθηκε στη δουλειά όλη τη μέρα και την τέλειωσε. Το βράδυ τον πλήρωσε και του είπε πως υπάρχει δουλειά και την άλλη μέρα. Ο νέος παρουσιάστηκε την άλλη μέρα. «Τώρα, του λέγει ο έμπορας θα πάρεις τα τούβλα από κει πού είναι και θα τα πάς στην παλιά τους θέση».

Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης

Μάθημα  7

Η ΡΟΥΘ

Α.  Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΟΥΘ

Μία απ’ τις πιο όμορφες ιστορίες μέσα στη Βίβλο είναι αυτή της Ρουθ. Αυτή η ιστορία συνέβη τον καιρό που κριτής ήταν ο Γεδεών. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εμάς επειδή φανερώνει τη γενεαλογία του Δαβίδ. Η Ρουθ ήταν η προγιαγιά του Δαβίδ, ο οποίος άρχισε να κυβερνά στη Χεβρών το 1010 π.Χ. Η τελευταία λέξη στο βιβλίο της Ρουθ είναι η λέξη Δαβίδ και αυτό φανερώνει τον κύριο σκοπό του βιβλίου.

Η ιστορία της Ρουθ είναι μία όμορφη εικόνα θεοσεβούς ζωής και πώς αμείβεται η αγνή και αληθινή πίστη. Επίσης, αυτό το βιβλίο εικονογραφεί πολλά Εβραϊκά έθιμα εκείνης της εποχής: το θερισμό, το σύστημα της μοιρασιάς της γης των Εβραίων, την διατήρηση των οικογενειακών δικαιωμάτων κι επίσης πώς αλλοεθνείς μπορούσαν ν’ αλλάξουν και να γνωρίσουν το Θεό.

Ένα από τα σημαντικά σημεία στην ιστορία είναι ότι η Ρουθ, μια Εθνική, παντρεύτηκε μέσα σε μια Εβραϊκή οικογένεια, και απ’ αυτό το γεγονός, μπήκε μέσα στο γενεαλογικό δέντρο του Δαβίδ. Μέσα απ’ αυτή την αλήθεια όλα τα έθνη έχουν ευλογηθεί. Είναι επίσης ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τη Ρουθ με το βιβλίο της Εσθήρ, το μόνο άλλο βιβλίο που ονομάστηκε με γυναικείο όνομα. Η Εσθήρ, μια Εβραία, παντρεύτηκε ένα εθνικό μονάρχη κι έφερε ελευθερία στο Ιουδαϊκό έθνος.

Οι ολυμπιάδες της αρχαιότητας

Για να καταδειχτεί η ουσία των διοργανώσεων, -αλλά και ποια είναι στη πραγματικότητα η «χαμένη τους αίγλη», όπως πολλοί τιμητές τους υποστηρίζουν-, καλό είναι να κατατεθούν τα, προς αντιπαραβολή, γεγονότα και απόψεις με μια συγκεκριμένη χρονική σειρά.

Αυτοί, στους οποίους είχε ανατεθεί το έργο της αποχαύ­νωσης των ανθρώπων, ήθελαν να προσδώσουν μια ιδιαίτε­ρη αίγλη στο νεοσύστατο -τότε- μηχανισμό τους. Χρη­σιμοποιώντας τη πίστη των ανθρώπων στις δοξασίες -τις οποίες ασφαλώς οι ίδιοι, για πολλαπλούς λόγους είχαν ε­πιβάλλει- ανέτρεξαν στη μυθολογία, προκειμένου να πε­ριβάλουν με αληθοφάνεια την «αγνότητα» των σκοπών τους. Χρέωσαν στον μυθικό Ηρακλή την πρώτη ολυμπιά­δα, κάνοντας έτσι τους καταπιεσμένους -ή τουλάχιστον ένα κομμάτι από αυτούς- να δεχτούν με «ιερό» δέος την απαρχή μιας νέας σειράς αλυσιδωτών εγκλημάτων, εναντί­ον τους.

Η αρχή τους προσδιορίζεται στο 776 π.Χ. στην αρχαία Ο­λυμπία, οι εξουσιαστές της οποίας είχαν αποκομίσει τερά­στια πολιτικά οφέλη που προέκυπταν από την τέλεση τους, μέσα από την διασφάλιση της φήμης τους σε ολόκληρο τον ελλαδικό, τότε, χώρο. Και οι οικονομικές απολαβές δεν ήταν λίγες, αφού υπολογίζεται ότι ένα πλήθος σαράντα με πενήντα χιλιάδων ανθρώπων συνέρεαν στην περιοχή, κα­τασκηνώνοντας μάλιστα εκεί. Στη συγκομιδή του πλούτου προστίθοταν και τα ιδιαίτερα πλούσια αφιερώματα, που προέρχονταν από όλες τις περιοχές της Μεσογείου και τα οποία καρπώνονταν οι διοργανωτές των αγώνων.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 34 - Πνευματικές θυσίες

Α. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ

Α’Πέτρ.β:5 “Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός,ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας.”

Ο απόστολος Πέτρος περιέγραψε την Εκκλησία σαν ένα άγιο ιεράτευμα που προσφέρει πνευματικές θυσίες. Σ’ αυτό το μάθημα θα μελετήσουμε μερικές απ’ τις πνευματικές θυσίες που η Εκκλησία προσφέρει στον Κύριο.

Β. ΠΡΟΣΕΥΧΗ

1. Η σημασία της προσευχής

Η προσευχή δεν έχει ανάγκη να υπερτονιστεί. Στην Αποκάλυψη βλέπουμε τις προσευχές των αγίων σαν θυμίαμα πάνω στο χρυσό θυσιαστήριο, μπροστά στο θρόνο (Αποκ.ε:8, η:3). Η μεγαλύτερη αμαρτία της Εκκλησίας είναι η έλλειψη προσευχής, η οποία οδηγεί στην ψυχρότητα, την αδιαφορία και την απιστία. Η προσευχή είναι το δυνατότερο όπλο της Εκκλησίας. Κινεί το Θεό προς τον άνθρωπο και τον άνθρωπο προς το Θεό. Ο Θεός δεν ευλογεί τεχνικές και μεθόδους, αλλά ευλογεί μία εκκλησία που προσεύχεται.

σε πρωτεύουσα της ξενοφοβίας μετατρέπουν την Αθήνα

Ο κύριος Ράι, της φωτογραφίας είναι καθηγητής οικονομικών του πανεπιστημίου της Ινδίας και επισκέφθηκε την Αθήνα, προσκεκλημένος του Οικονομικού πανεπιστημίου (πρώην ΑΣΟΕΕ).

Προσερχόμενος στην ΑΣΟΕΕ, για να μιλήσει σε φοιτητές, συνελήφθη από τις αρχές ασφαλείας…διότι είναι μελαμψός , και παρά τις διαμαρτυρίες του τον προσήγαγαν στο αστυνομικό τμήμα της Μιχαήλ Βόδα.

Τελικά χρειάστηκε παρέμβαση της Πρυτανείας προς τις αρχές,για να αφεθεί ελεύθερος. Πάλι καλά που δεν βρέθηκε και στην Αμυγδαλέζα...

Κατά Σαβελλιανών και Αρείου και Ανομοίων

Πρόκειται για κείμενο που περιέχει ομιλία του "μεγάλου" Βασιλείου (όχι του..canta claus) που εκφωνήθηκε το 370 μ.Χ.  

Μιλώντας κατά των αρειανιστών, των ευνομιανών και των ανόμοιων (πολύ σωστα) λέει ότι είναι επηρεασμένοι απο την εθνική θρησκεία εφόσον πιστεύουν οτι ο Υιός είναι θεός-κτίσμα προσκυνούν και θεολογούν δια της λατρείας της κτίσεως και όχι του Κτίστου, εισάγουν αυτομάτως τα δόγματα των εθνικών (οι οποίοι είχαν ειδωλολατρία). Εκείνο που παραλείπει φυσικά να πει είναι οτι όχι μόνο τα περί κτίσματος αλλά και η πολυθεία είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό εκείνων που έχουν επηρεαστεί από την εθνική θρησκεία όπως το τριαδικό ημι-αρειανικό δόγμα (του οποίου τυπικός εκπρόσωπος είναι ο ίδιος).

Στον αντίποδα και στο αντίθετο "άκρο"(κατά Βασίλειον) από τους πιο πάνω βρίσκονται οι σαβελλιανοί και τροπικοί μοναρχιανιστές όπως μας ονομάζει (Αν μη τι άλλο υπάρχει μια έφεση στην εφεύρεση ορολογιών από τους καθεστωτικούς). Οι "σαβελλιανοί" κατα Βασίλειον αρνούμενοι το "θεός εκ Θεού" αναβιώνουν τον ιουδαισμό. 

Τα θεμέλια

Διά της σοφίας οικοδομείται οίκος και διά της συνέσεως στερεόνεται. Και διά της γνώσεως τα ταμεία θέλουσι γεμισθή από παντός πολυτίμου και ευφροσύνου πλούτου. (Παρ.κδ:3-4).

Θα σκύψουμε στο λόγο του Θεού για να δούμε τις αλήθειες που η Αγία Γραφή έχει για την οικογένεια, για τουλάχιστον δύο λόγους.

Από τη μία γιατί εμείς έχουμε ανάγκη να θυμίζουμε στους εαυτούς μας, ποιο είναι το θέλημα του Θεού.

Ζούμε σε μια «γκρίζα» κοινωνία, όπου το λάθος και το σωστό, η αλήθεια και το ψέμα, το φως και το σκοτάδι μπλέκονται μεταξύ τους. Ζούμε σε χρόνια που δεν υπάρχουν πια αντικειμενικές αξίες και αρχές.

Για παράδειγμα, «Οικογένεια μπορεί στην ουσία να θεωρηθεί οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων που αποφασίζουν να ζήσουν μαζί στα πλαίσια ενός νοικοκυριού». Αυτό γράφει μια γνωστή ιστοσελίδα που μεταφράζει άρθρα από μεγάλους ιατρικούς και συμβουλευτικούς οργανισμούς στο εξωτερικό.

ΓΕΝΕΣΗ λγ

Για 20 ολόκληρα χρόνια, ο Ιακώβ περιέθαλψε μια ένοχη συνείδηση  και τον είχε καταλάβει φόβος και τρόμος να μην συναντήσει τον αδελφό του. Θα δούμε όμως πόσο αβάσιμοι ήταν όλοι οι φόβοι του Ιακώβ και πόσο ανώφελα τα σχέδιά του. Παρά την πάλη, αν κι ο Θεός μετατόπισε την άρθρωση του μηρού του και τον έκανε χωλό, αυτός εξακολουθεί να καταστρώνει σχέδια (λγ:1,2).

Ο Ιακώβ δεν σταμάτησε να φοβάται την εκδίκηση του Ησαύ κι εκθέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο αυτούς για τους οποίους ενδιαφέρεται λιγότερο. Πόσο παράξενα είναι τα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς!  Πόσο αργή είναι στο να εμπιστεύεται το Θεό! Όλοι ξέρουμε πόσο δυσκολεύεται η καρδιά να στηρίζεται με απλότητα κι εμπιστοσύνη στο Θεό που είναι πάντοτε παρών, Παντοδύναμος και Πολυέλαιος.

7 θείες αρχές

Θα ήταν αδύνατον να γράψει κανείς ένα πακέτο κανόνων ή οδηγιών ηθικών αρχών για τον εργάτη του Θεού, που θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε κάθε χώρα, σε κάθε πολιτισμό, ή σε κάθε περίπτωση. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες θείες αρχές μέσα στο λόγο του Θεού για όλους τους Χριστιανούς, εργάτες και απλούς πιστούς, που αν ακολουθηθούν, σίγουρα θα βοηθήσουν στη λύση πολλών προβλημάτων και θα τακτοποιήσουν διαταραγμένες σχέσεις σ' όλο τον κόσμο.

Ας εξετάσουμε εφτά βασικές αρχές που μπορούν να διέπουν τις σχέσεις μεταξύ των εργατών.