Το μέλλον

Είμαστε στο κατώφλι του τέλους. Νιώθουμε την παρουσία του να μας αγγίζει. Τα πρόσωπα των ανθρώπων είναι ανήσυχα, ταραγμένα. Τα πρόσωπα των ειδικών, των διαβασμένων είναι φοβισμένα. Όσο πιο ειδικός, τόσο πιο μεγάλη αγωνία αισθάνεται. Χωρίς εκπλήξεις. Χωρίς ελπίδες. Είναι το χτες, το σήμερα, το αύριο. Ποιος είπε πως το αύριο θάναι καλύτερο; Με ποια δύναμη, με τι φόντα; Πότε κατέγραψε κάτι τέτοιο η ιστορία; Ποτέ!

Περί του τέλους

Ο υπομείνας έως Τέλους

Ο δέ υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή. (Ματθ.κδ:13)

Ένα πολύ σοβαρό γνώρισμα των ημερών μας είναι η άρνηση των ανθρώπων να ταπεινωθούν μπροστά στο Θεό και να αναγνωρίσουν τη δικαιοσύνη Του, αν και ταπεινώνονται καθημερινά από τα ίδια τους τα επιτεύγματα και την απόλυτη χρεοκοπία τους.

Τα αδιέξοδα στην εποχή μας είναι θεόρατα και η απελπισία όλων τόσο φανερή. Όμως ο άνθρωπος αν και αβοήθητος, προδομένος από τα ίδια του τα κατορθώματα, έχει αποστραφεί το Θεό και δεν θέλει να Τον αναγνωρίσει και να επιστρέψει σ' Αυτόν.

Ο ελεγχόμενος αυτός κόσμος μας από τις δυνάμεις της άρνησης του ανθρώπου και του Σατανά, νιώθει ενοχλημένος από την παρουσία των λυτρωμένων του Χριστού, που η χάρη του Θεού τους παρέλαβε «νεκρούς όντας» από τα χέρια της αμαρτίας και τους έκαμε «νέον κτίσμα». 

Επάγγελμα προφήτης

Ιούλιος 1999:Ο Νοστράδαμος, έχο­ντας αποτύχει στην πρόβλεψη του για το τέλος του κόσμου, το 1732, έκανε λόγο για μια δεύτερη Αποκάλυψη τον Ιούλιο του 1999, που ήταν βέβαια εξίσου αποτυχημένη. Τι συμβαίνει με τις εσχατολογικές προφητείες;       

Εντύπωση προκαλεί το ότι οι αποτυχημένες προβλέψεις όχι μόνο δεν απογοητεύουν ό­σους τις πιστεύουν, αλλά συχνά ενδυνα­μώνουν την πίστη τους, λένε οι ψυχολό­γοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αιρέσεις. Τη δεκαετία του '50, η Μάριαν Κιτς, ιδρύτρια μιας χιλιαστικής αί­ρεσης, υποστήριζε πως είχε πληροφο­ρηθεί από εξωγήινους ότι πλησιάζει το τέλος του κόσμου. Η ίδια βέβαια και οι οπαδοί της θα διασώζονταν από ιπτά­μενους δίσκους. Τα μέλη της αίρεσης ε­γκατέλειψαν την εργασία τους, την οι­κογένεια τους, αλλά την κρίσιμη ώρα τίποτα δεν συνέβη και την ανυπομονη­σία διαδέχτηκε προσωρινά η απογοήτευση. Η Κιτς ισχυρίστηκε ότι η ο­μάδα της εξέπεμψε τόσο πολύ φως, ώστε ο Θεός «παρενέβη» σώ­ζοντας τον κόσμο! Κάποιοι εγκα­τέλειψαν την αίρεση, όμως οι περισσό­τεροι παρέμειναν και άρχισαν να την κηρύττουν πιο φανατικά.

Όμορφος κόσμος

Ένα όμορφο Video, αν και δεν συμφωνούμε ότι αυτή η γη θα μείνει για πάντα.

Πότε το τέλος;

Κάθε φορά που συμβαίνει στον κόσμο κάποιο συνταρακτικό γεγονός, –ένας σεισμός, μια επιδημία, ένας πόλεμος– η σκέψη των περισσοτέρων στρέφεται στην γνωστή ομιλία του Κυρίου Ιησού, που διαβάζουμε στο κεφάλαιο κδ΄ του Ματθαίου και τις αντίστοιχες περικοπές (Μάρκ.ιγ΄, Λουκ.κα). Το κείμενο αυτό θα προσεγγίσουμε στη συνέχεια, με κύριο ενδιαφέρον στο αίτημα που εκφράσανε οι μαθητές του Κυρίου, να τους ενημερώσει για τα μελλούμενα.