Ο πειρασμός σ’ αυτόν
τον κόσμο είναι αναπόφευκτος.
ΑΔΥΝΑΤΟΝ είναι να περάσουμε αυτή τη ζωή, χωρίς λύπες και
δοκιμασίες. Γι' αυτό ακριβώς λέει ο Iώβ: «Δεν είναι εκστρατεία
ο βίος του ανθρώπου επί της γης; αι ημέραι αυτού ως ημέραι μισθωτού;»
(ζ:1).
Είναι λοιπόν απαραίτητο καθένας να προσέχει πολύ τους ύπουλους
πειρασμούς που τον περιβάλλουν και να είναι πάντοτε άγρυπνος, πάντοτε σε
προσευχή, ώστε ο Σατανάς που αγρυπνεί και «ως
λέων ωρυόμενος περιέρχεται ζητών τίνα να καταπίη» (Α' Πετρ.ε:8), να μην
κατορθώσει να τον παραπλανήσει.
Κανείς άνθρωπος, όσο τέλειος και άγιος κι αν είναι, δεν
είναι δυνατόν να μην περασθεί ούτε ν’ απαλλαγεί εντελώς από τους πειρασμούς.
Παρόλα αυτά υπάρχουν και πειρασμοί που συντελούν στην
ταπείνωση και στον καταρτισμό του ανθρώπου, όσο κι αν είναι ενοχλητικοί και
επίπονοι.
Ποιος άγιος δεν δοκιμάστηκε από πολλούς και ποικίλους
πειρασμούς; Οι ίδιοι όμως ομολογούν πόση ωφέλεια αποκόμισαν στο τέλος. Ενώ όσοι
δεν αντιστάθηκαν στις επιθέσεις του πονηρού βρήκαν την θεία αποδοκιμασία και η
πτώση τους υπήρξε μεγάλη.
Κανένας τόπος δεν είναι άτρωτος από τον πειρασμό. Και η πιο
άγια κλήση βάλλεται από τα πύρινα βέλη του.
Πώς νικάται ο
πειρασμός.
Υπάρχουν πολλοί που προσπαθούν απλά ν’ αποφύγουν τον
πειρασμό και πέφτουν σε άλλον χειρότερο.
Δεν κατανικάται ο πειρασμός με την αποφυγή μόνο. Χρειάζεται
αντιμετώπιση υπομονητική, αποφασιστική. Χρειάζεται ταπείνωση. Αυτό ιδίως το
τελευταίο όπλο μας εξασφαλίζει σίγουρα τη νίκη.
Δεν είναι αρκετή η αποφυγή της εξωτερικής αφορμής μόνο.
Χρειάζεται κυρίως το ξερίζωμα της εσωτερικής αιτίας. Τότε θα έχουμε πρόοδο. Ενώ
αντιθέτως, θα υποστούμε νέα ισχυρότερη επίθεση.
Νικητής θα είναι εκείνος που προσπαθεί σιγά, σταθερά, με
υπομονή και με του Θεού την βοήθεια. Όχι αυτός που βασίζεται στο άσκοπο πείσμα
του.
Όταν ο πειρασμός σε προσβάλλει να ζητάς τις συμβουλές των
άλλων. Σ’ όσους πειράζονται να είσαι γλυκός και παρηγορητικός. Όχι σκληρός και
αμείλικτος. Να φέρνεις πάντοτε τον εαυτό σου στη θέση αυτών που κατακρίνεις.
Πώς αρχίζει την
ενέργειά του ο πειρασμός.
Ο πειρασμός αρχίζει με μια πνευματική αταξία και με την
ελάττωση της εμπιστοσύνης προς τον Θεό.
Ο ασταθής και άβουλος άνθρωπος, κλυδωνίζεται εύκολα από τα
κύματα των πειρασμών. Μοιάζει με το πλοίο που έσπασε το πηδάλιό του και
βρίσκεται έτσι στη διάθεση της μανιασμένης θάλασσας.
Ο δίκαιος άνθρωπος δοκιμάζεται από τον πειρασμό και
καταρτίζεται, όπως ακριβώς η φωτιά δοκιμάζει το σίδερο.
Πολλές φορές, μέσα στους πειρασμούς ανακαλύπτουμε τον
πραγματικό εαυτό μας και την αληθινή δύναμή μας.
Ας είμαστε λοιπόν άγρυπνοι. Ιδιαίτερα στην αρχή του
πειρασμού. Είναι ευκολότερο να καταβάλουμε τον εχθρό όταν δεν τον αφήσουμε να
μπει μέσα μας, αλλά τον καταδιώξουμε μόλις τον αντιληφθούμε μπροστά στις πύλες
της ψυχής μας.
Είναι πολύ σοφό αυτό που είπε κάποιος: «Πρόλαβε το κακό στην
αρχή του. Όταν ξαπλώσει μέσα σου είναι πολύ αργά πλέον για το φάρμακο».
Η κατάκτηση της ψυχής από τον εχθρό γίνεται σιγά - σιγά.
Στην αρχή γεννιέται μια σκέψη. Ανάβει κατόπιν η φαντασία. Έρχεται ύστερα η
ηδονή. Κατόπιν κάποια έξαλλη κίνηση και η συγκατάθεση δόθηκε.
Αλλοίμονο σ’ αυτόν που θα δειχθεί χαλαρός. Καθημερινά θα
εξασθενίζει και ο αντίπαλος θα ανορθώνεται.
Δεν προσβάλλει ο
πειρασμός όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο.
Δεν πειράζονται το ίδιο όλοι οι άνθρωποι. Άλλοι πειράζονται
όταν αρχίζουν την πνευματική τους ζωή, άλλοι όταν την τελειώνουν. Άλλοι
συνεχώς, χωρίς διακοπή.
Υπάρχουν κι άλλοι που πολύ λίγο δοκιμάζονται. Η πανσοφία και
δικαιοσύνη του Θεού γνωρίζει, γιατί επιτρέπεται αυτή ή εύνοια.
Το συμπέρασμα.
Όταν λοιπόν οι πειρασμοί μας προσβάλλουν, μακριά από εμάς η
απελπισία. Θερμή, πολύ θερμή ας γίνει η προσευχή μας και ο Θεός θα μας
βοηθήσει. Ο Θεός - όπως λέει ο απ. Παύλος — «δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του
πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε» (Α'
Κορ.ι:13).
Ο Θεός θα μας σώσει. Αυτός θα υψώσει τους ταπεινούς. «Ταπεινώθητε λοιπόν υπό την κραταιάν χείρα
του Θεού, διά να σας υψώση εν καιρώ» (Α’ Πετρ.ε:6).
Με τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες θα φανεί η πρόοδός μας
στην πνευματική ζωή. Μέσα στον αγώνα θα φανούν οι αρετές μας.
Εύκολο είναι να κάνει κανείς τον ευσεβή και δίκαιο όταν όλα
είναι ήρεμα. Η πραγματική μας όμως πνευματική πρόοδος μόνο τον καιρό των
δυσκολιών θα φανεί.
Υπάρχουν μερικοί που ενώ νικούν μεγάλους πειρασμούς,
υποχωρούν σε μικρούς και τιποτένιους. Το επιτρέπει αυτό ο Θεός για να
ταπεινώνονται και να μην υπερτιμούν τις δυνάμεις τους.
