Το ευαγγέλιο της ευημερίας πρέπει
να δώσει κάποιες εξηγήσεις. Βρισκόμαστε σε μια οικονομική κρίση και αμέτρητες
πιστές μαμάδες, πιστοί μπαμπάδες, αδελφοί και αδελφές είναι άνεργοι, υποφέρουν,
το βράδυ πάνε να ξαπλώσουν ανησυχώντας αν αύριο υπάρχει φαγητό στο τραπέζι για
την οικογένεια. Αμέτρητοι Χριστιανοί είναι ανήσυχοι για τα οικονομικά τους.
Αυτό φαίνεται στα πρόσωπά τους και στις κουβέντες τους. Το πρόβλημα που πρέπει
να εξηγήσουν οι υπερασπιστές του ευαγγελίου της ευημερίας είναι ότι όλοι αυτοί
είναι πιστοί, εμπιστεύονται τον Θεό, και όμως απολύονται από τις δουλειές τους και
υποφέρουν.
Το ευαγγέλιο της ευημερίας (ή της
υγείας και του πλούτου) διδάσκει ότι ο Θεός επιθυμεί την υλική, πνευματική και
φυσική ευημερία του λαού Του. Για να ευημερήσεις, το μόνο που έχεις να κάνεις
είναι να πιστεύεις, να λαμβάνεις και να ενεργείς σύμφωνα με υποσχέσεις του
Θεού. Το ευαγγέλιο της ευημερίας είναι η μισή αλήθεια, ίσως και λιγότερο.
Το Ευαγγέλιο της ευημερίας και ο Θεός σαν «αυτόματος πωλητής».
Ας ξεκινήσουμε με μια αλήθεια.
Για το ευαγγέλιο της ευημερίας, ο Θεός θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μηχάνημα
αυτόματης πώλησης: Βάλε τη μάρκα της πίστης και θα πέσει η ευλογία – χρήματα,
σπίτια, αυτοκίνητα, όμορφες σύζυγοι, έξυπνα παιδιά, καλοί γείτονες, μεγάλες
εκκλησίες και πολυτελείς διακοπές. Για το ευαγγέλιο της ευημερίας, οι άνθρωποι
είναι η μηχανή της ευτυχίας: λαμβάνουν ευλογίες, αναπαύονται στις υποσχέσεις,
ενεργούν σύμφωνα με τις εντολές και έτσι μπορούν να έχουν ένα μεγάλο
ευτυχισμένο πρόσωπο. Κάθε μέρα, από τη στιγμή που θα σηκωθείς μέχρι που θα πας
για ύπνο, η ευτυχία είναι ο σκοπός της ζωής. Για το ευαγγέλιο της ευημερίας, ο
Θεός υπάρχει για να μας υπηρετεί, κι εμείς για να Τον ευλογούμε.
Για να χρησιμοποιήσω λόγια του
Πατέρα μου, ξυλοκέρατα!
Το πρόβλημα του ευαγγελίου της ευημερίας: Η Βίβλος
Το πρόβλημα είναι η Αγία Γραφή, η
χριστιανική παράδοση και οι ιστορίες από εκατομμύρια, αν όχι δισεκατομμύρια
Χριστιανών. Θα επικεντρωθώ στην Αγία Γραφή, αλλά η εκκλησία ποτέ δεν δίδαξε το
ευαγγέλιο της ευημερίας και δισεκατομμύρια Χριστιανών έχουν ζήσει με τέτοιο
τρόπο, που αποδεικνύει ότι αυτό το άλλο ευαγγέλιο δεν είναι ούτε η μισή
αλήθεια. Δισεκατομμύρια έχουν πληγωθεί και έχουν υποφέρει όλη τη ζωή τους, αλλά
την έζησαν με απόλυτη πιστότητα στον Θεό.
Το γεγονός ότι η Αγία Γραφή
διδάσκει ότι ο Θεός μας ευλογεί, είναι αδιαφιλονίκητο – από την μεγάλη ευλογία
του Αβραάμ στη Γέν.ιβ μέχρι τον θαυμαστό κατάλογο των ευλογιών και υποσχέσεων
στο Δευτ.κη, οι Μακαρισμοί του Ιησού και ο «στέφανος της ζωής» του Ιακώβου, το θέμα είναι ότι η Αγία Γραφή διδάσκει ότι ο
Θεός ευλογεί. Πράγματι, ο Θεός είναι καλός, η καλοσύνη Του σημαίνει ότι μας
ευλογεί και θα συνεχίσει να μας ευλογεί.
Αλλά, η Αγία Γραφή δεν επιτρέπει να
την διαβάζουμε με τα γυαλιά του ευαγγελίου της ευημερίας. Ας είμαστε απόλυτα
ειλικρινείς καθώς διαβάζουμε το λόγο του Θεού. Ο Αβραάμ περίμενε και περίμενε για
τον γιο της υπόσχεσης. Ο Ιωσήφ βίωσε την πώληση σαν σκλάβος από τους εκλεγμένους
από τον Θεό αδελφούς του. Η κλήση του Μωυσή να ελευθερώσει από την αιχμαλωσία τον
Ισραήλ, οδήγησε σε τόσα χρόνια στέρησης και δοκιμασιών. Ο Ισραήλ διέσχισε τον
Ιορδάνη ποταμό μόνο μετά από 40 χρόνια στην έρημο (και ο Μωυσής δεν πέρασε τον
Ιορδάνη). Ο Δαβίδ, το πρωτότυπο του Μεσσία - Βασιλιά, υπέφερε χρόνια αναμονής,
οικογενειακούς καυγάδες και ένα γιο που αποστάτησε από την πίστη. Ο Ιερεμίας
πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του κλαίγοντας. Ο Δανιήλ ήταν ένας
αφοσιωμένος Ισραηλίτης που η ζωή του δεν ήταν καθόλου εύκολη. Και τι να πούμε
για τον Ιώβ; Τι κάνουμε με αυτό το πρότυπο πιστότητας; Η πιστότητά του τον έβαλε
στο στόχαστρο του εχθρού.
Τι γίνεται με τους αγίους της
Καινής Διαθήκης; Ας ξεκινήσουμε με την ιστορία του Ιησού: ένας αθώος άντρας που
σταυρώθηκε απάνθρωπα και άφησε πίσω Του μια μητέρα που είχε υποσχεθεί ότι ο
γιος της θα ήταν ο Βασιλιάς του Ισραήλ (Λουκ.α:46-55). Ο Πέτρος πρώτος ομολόγησε
τον Ιησού σαν Μεσσία, αλλά έπρεπε να παλέψει πολύ για να δεχτεί ένα Μεσσία που
έπρεπε να σταυρωθεί. Η παράδοση μας λέει ότι μαρτύρησε. Παύλος... Τι μπορούμε
να πούμε, παρά μόνο να αντιγράψουμε ένα απόσπασμα από το γράμμα του προς τους
Κορίνθιους: «Και διά να μη υπεραίρωμαι
διά την υπερβολήν των αποκαλύψεων, μοι εδόθη σκόλοψ εις την σάρκα, άγγελος
Σατάν διά να με ραπίζη, διά να μη υπεραίρωμαι. Περί τούτου τρίς παρεκάλεσα τον
Κύριον διά να απομακρυνθή απ' εμού· και μοι είπεν· Αρκεί εις σε η χάρις μου·
διότι η δύναμίς μου εν αδυναμία δεικνύεται τελεία. Με άκραν λοιπόν ευχαρίστησιν
θέλω καυχηθή μάλλον εις τας αδυναμίας μου, διά να κατοικήση εν εμοί η δύναμις
του Χριστού. Όθεν ευαρεστούμαι εις τας αδυναμίας, εις τας ύβρεις, εις τας
ανάγκας, εις τους διωγμούς, εις τας στενοχωρίας, υπέρ του Χριστού· διότι όταν
ήμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός» (Β’ Κορ.ιβ:7-10).
Το συνεχόμενο παράδειγμα της ζωής
του Παύλου ήταν δυστυχία και θλίψεις, όχι υλικές ευλογίες. Το προσκλητήριο στην
Εβρ.ια μιλάει συνέχεια για τους στερεούς αγίους που αντιμετώπισαν τη μια
δυσκολία μετά την άλλη.
Ο καθημερινός σταυρός
Το παράδειγμα
του ποιοι είμαστε σαν άνθρωποι της Βίβλου δεν είναι η μηχανή της ευτυχίας.
Το παράδειγμα του Βιβλικού ανθρώπου είναι ο Σταυρός. Ο Ιησούς είπε στους δικούς
Του να «σηκώσουν τον σταυρόν αυτών καθ'
ημέραν», που σήμαινε να είναι έτοιμοι να υποφέρουν (Λουκ.θ:23). Ο Ιησούς
σταυρώθηκε για μας και εμείς καλούμαστε να πεθάνουμε μαζί Του (Ρωμ.ς). Το
βαθύτερο πρότυπο του Βιβλικού χριστιανού είναι αυτός που πέθανε με τον Χριστό,
πέθανε ως προς τον εαυτό του, πέθαναν οι επιθυμίες του, πέθανε ως προς τον
κόσμο, πέθανε ως προς την σάρκα του. Δεν καλεστήκαμε για να επιδιώκουμε τη δική
μας ευτυχία αλλά για να επιδιώκουμε τη δόξα του Θεού, παραχωρώντας τους εαυτούς
μας στον Θεό, και στους άλλους. Το πρόβλημα με το ευαγγέλιο της ευημερίας είναι
ότι εστιάζει στο «να πάρουμε τις επιθυμίες μας». Το Ευαγγέλιο του σταυρού,
επικεντρώνεται στο να «δίνεις τον εαυτό σου».
Το ευαγγέλιο της ευημερίας είναι
λιγότερο από τη μισή αλήθεια. Ο Θεός της Βίβλου είναι καλός, ο Θεός της Αγίας
Γραφής πράγματι ευλογεί. Αλλά ο Θεός της Βίβλου είναι ο Θεός που μας βλέπει
ανεξάρτητα από τις περιστάσεις. Ο Θεός μας ευλογεί μερικές φορές και εμείς
υψώνουμε τα χέρια μας σε ευχαριστία. Αλλά άλλες φορές δεν βιώνουμε την ευλογία
του Θεού (ή τουλάχιστον νομίζουμε ότι την στερούμαστε), και αυτό που μαθαίνουμε,
είναι ότι ο Θεός είναι εκεί, μας παρακολουθεί και περιμένει να Τον εμπιστευτούμε,
να Τον υπακούσουμε, και να μάθουμε ότι αγαπώντας Τον, έχουμε την πιο βαθιά
ευλογία της ζωής. Είναι μαζί μας, και στα λίγα και στα πολλά. Κάποιες μέρες
είναι καλές και ευχαριστούμε τον Θεό για τις ευλογίες του. Κάποιες μέρες είναι
δύσκολες και καλούμαστε από τον καλό Θεό μας να Τον εμπιστευτούμε, να μείνουμε
πιστοί, να μην πικραθεί η καρδιά μας και να κρατιόμαστε από την ελπίδα ότι κάποια
μέρα, με κάποιο τρόπο, ο Θεός θα επέμβει για άλλη μια φορά στην ιστορία και θα
γυρίσει τον κόσμο ανάποδα έτσι ώστε η δικαιοσύνη να εδραιωθεί, να βασιλέψει η
ειρήνη και η αγάπη θα είναι ο μοναδικός σύνδεσμος.
Μπορεί να ευημερούμε, μπορεί όμως
και να μην ευημερούμε. Όμως έχουμε καλεστεί να είμαστε αγαθοί και πιστοί.
