Τι λέει η Γραφή για το ευαγγέλιο της ευημερίας;

Απάντηση:

Στο ευαγγέλιο της ευημερίας, γνωστό και σαν «ο λόγος της πίστης», λένε στους ανθρώπους να χρησιμοποιούν τον Θεό, ενώ η αλήθεια του βιβλικού Χριστιανισμού είναι ακριβώς το αντίθετο - ο Θεός χρησιμοποιεί τον πιστό. Βλέπουν το Άγιο Πνεύμα σαν μια δύναμη που μπορούν να την χρησιμοποιήσουν για ό, τι θέλουν. Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι το Άγιο Πνεύμα μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε το θέλημα του Θεού. Η διδασκαλία αυτή μοιάζει με μερικές από τις καταστροφικές αιρέσεις απληστίας που είχαν διεισδύσει στην πρώτη εκκλησία.

Ο Παύλος και οι άλλοι απόστολοι δεν ήταν καθόλου πρόθυμοι να συμβιβαστούν με τους ψευδοδιδασκάλους της εποχής εκείνης που διέδιδαν αυτή την αίρεση. Τους χαρακτήρισαν σαν επικίνδυνους ψευδοδιδάσκαλους και κάλεσαν τους Χριστιανούς να τους αποφεύγουν.

Ο Παύλος προειδοποίησε τον Τιμόθεο γι’ αυτούς τους ανθρώπους, στην Α’ Τιμ.ς:5, 9-11. 

μάταιαι συνδιαλέξεις ανθρώπων διεφθαρμένων τον νούν και απεστερημένων της αληθείας, νομιζόντων την ευσέβειαν ότι είναι πλουτισμός. Απομακρύνου από των τοιούτων…. Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς. Συ όμως, ω άνθρωπε του Θεού, ταύτα φεύγε· ζήτει δε δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα.

Αυτοί οι άνθρωποι με τον «διεφθαρμένο νου» θεωρούσαν την ευσέβεια σαν μέσο κέρδους και η επιθυμία τους για πλούτη έγινε παγίδα που τους έφερε σε «όλεθρον και απώλειαν» (εδ.9). Η επιδίωξη πλούτου είναι ένα επικίνδυνο μονοπάτι για τους Χριστιανούς και ο Θεός προειδοποιεί: «ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς» (εδ.10).

Αν τα πλούτη ήταν ένας λογικός στόχος για τον άνθρωπο του Θεού, ο Ιησούς θα το είχε επιδιώξει. Αλλά δεν το έκανε, αντίθετα προτίμησε να μην έχει «που να κλίνη την κεφαλήν» (Ματθ.η:20) και δίδαξε τους μαθητές Του να κάνουν το ίδιο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο μόνος μαθητής που ασχολείτο με τον πλούτο ήταν ο Ιούδας.

Ο Παύλος είπε ότι η πλεονεξία είναι ειδωλολατρία (Εφες.ε:5) και συνέστησε στους Εφεσίους «Μη γίνεσθε λοιπόν συμμέτοχοι αυτών», να αποφεύγουν όποιον έφερε ένα τέτοιο μήνυμα ανηθικότητας ή απληστίας (Εφες.ε:6-7). Αυτό το «άλλο» ευαγγέλιο (της ευημερίας), απαγορεύει στον Θεό να εργαστεί όπως θέλει, δηλαδή ο Θεός δεν είναι Κύριος πάντων, επειδή δεν μπορεί να λειτουργήσει μέχρι να Του το επιτρέψουν.

Πίστη, σύμφωνα με τη διδασκαλία του «λόγου της πίστης», δεν είναι υπάκουη εμπιστοσύνη στο Θεό, η πίστη είναι μια φόρμουλα με την οποία διαχειριζόμαστε επιδέξια τους πνευματικούς νόμους που οι δάσκαλοι της ευημερίας πιστεύουν ότι διέπουν το σύμπαν. Όπως υποδηλώνει το όνομα «λόγος της πίστης», αυτό το κίνημα διδάσκει ότι η πίστη είναι ένα θέμα που έχει να κάνει μάλλον με ό, τι λέμε, παρά με το ποιον εμπιστευόμαστε ή ποιες αλήθειες αποδεχόμαστε και επιβεβαιώνουμε μέσα στις καρδιές μας.

Μια αγαπημένη έκφραση του κινήματος «λόγος της πίστης» είναι η «θετική ομολογία». Αυτό αναφέρεται στη διδασκαλία ότι οι ίδιες οι λέξεις έχουν δημιουργική δύναμη. Το τι λες, ισχυρίζονται αυτοί οι ψευδοδιδάσκαλοι, καθορίζει αυτό που σου συμβαίνει. Η ομολογία σου, ειδικά τα αιτήματά σου προς τον Θεό, πρέπει να διατυπώνονται θετικά, χωρίς αμφιταλαντεύσεις. Στη συνέχεια ο Θεός υποχρεούται να απαντήσει (σαν ο άνθρωπος να μπορεί να ζητήσει οτιδήποτε από τον Θεό!). Έτσι, η ικανότητα του Θεού να μας ευλογεί, δήθεν εξαρτάται από την πίστη μας.

Το Ιάκ.δ:13-16 σαφώς έρχεται σε αντίθεση με αυτή τη διδασκαλία:

«Έλθετε τώρα οι λέγοντες· Σήμερον ή αύριον θέλομεν υπάγει εις ταύτην την πόλιν και θέλομεν κάμει εκεί ένα χρόνον και θέλομεν εμπορευθή και κερδήσει· οίτινες δεν εξεύρετε το μέλλον της αύριον· διότι ποία είναι η ζωή σας; είναι τωόντι ατμός, όστις φαίνεται προς ολίγον και έπειτα αφανίζεται· αντί να λέγητε, Εάν ο Κύριος θελήση, και ζήσωμεν, θέλομεν κάμει τούτο ή εκείνο. Τώρα όμως καυχάσθε εις τας αλαζονείας σας· πάσα τοιαύτη καύχησις είναι κακή».

Αντί να τονίζει τη σημασία του πλούτου, η Αγία Γραφή προειδοποιεί ενάντια σ’ αυτούς που τον επιδιώκουν. Οι πιστοί και ιδιαίτερα οι εργάτες της Εκκλησίας (Α΄ Τιμ.γ:3), πρέπει να είναι «αφιλάργυροι», απαλλαγμένοι από την αγάπη των χρημάτων (Εβρ.ιγ:5). Η αγάπη του χρήματος οδηγεί σε όλα τα είδη του κακού (Α’ Τιμ.ς:10). Ο Ιησούς προειδοποίησε, «Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού» (Λουκ.ιβ:15).

Σε κάθετη αντίθεση με την έμφαση που δίνει ο «λόγος της πίστης» στην απόκτηση χρημάτων και στην κατοχή αγαθών σ’ αυτή τη ζωή, ο Ιησούς είπε, «Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν» (Ματθ.ς:19). Οι ασυμβίβαστες αντιφάσεις ανάμεσα στο ευαγγέλιο της ευημερίας και το Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού συνοψίζονται καλύτερα στα λόγια του Ιησού στο Ματθ.ς:24, «Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και μαμμωνά».