Δεν είναι ούτε μυστικό ούτε άγνωστο, αφού ακούγεται καθημερινά όλο και πιο έντονα και το βλέπουμε να εισχωρεί όλο και πιο βαθιά στη ζωή μας.
Είναι το νέο πιστεύω, το νέο δόγμα της παγκοσμιοποίησης των πάντων στη ζωή μας. Για την ώρα ετοιμάζονται τα μικρά κομματάκια ξεχωριστά το καθένα, ανεξάρτητα, ασύνδετα, θα έλεγε ένας ανυποψίαστος παρατηρητής.
Όμως πίσω από το μωσαϊκό της παγκοσμιοποίησης κρύβεται «Ο μεγάλος νους», ο σατανικός νους, που κατευθύνει τον κόσμο μας σταθερά στον όλεθρο και την αιώνια καταστροφή.
Η παγκοσμιοποίηση αυτή απλώνει και υιοθετείται πρόθυμα από όλους τους τομείς της ζωής μας, την οικονομία, τη θρησκεία, την επιστήμη, την τεχνολογία, τις ιδέες, την πολιτική. Ο κόσμος μας μπορεί να χωρίζεται σε διάφορα κράτη, αλλά αυτό θα είναι εντελώς τυπικό και χωρίς ουσία.
Τα σύνορα πλέον καταργούνται ουσιαστικά με τα παγκόσμια δίκτυα επικοινωνίας, τα ταχύτατα υπερπόντια και υπερατλαντικά μέσα που διαθέτουμε, τις μεγάλες ταχύτητες και την ελαχιστοποίηση των αποστάσεων. Ένα κράτος, ένα παγκόσμιο «χωριό», ένας κόσμος, αυτό είναι το δόγμα, αυτός είναι ο στόχος. Και, όπως έρχεται πολύ φυσικά μετά απ' αυτό, μια ενιαία παγκόσμια κυβέρνηση, που θα διοικεί και θα κατευθύνει αυτό το παγκόσμιο σύστημα, το άθεο και γεμάτο απιστία και αποστασία, στον γκρεμό της αμαρτίας.
Υπάρχει ένα αποφασιστικό στοιχείο εδώ. Το σύστημα αυτό δεν μπορεί να επιβληθεί και να γίνει αποδεκτό, παρά μόνο μέσα από φαινομενικά «δημοκρατικές διαδικασίες», μία «ειρηνική και δημοκρατική βία», αφού θα εκμεταλλεύεται τις επιθυμίες, τα πάθη και τις ανάγκες των ανθρώπων, για να τους κάνει να υποκύψουν τυφλωμένοι και να αποδεχτούν τα όσα θα τους επιβάλει ο «νους πίσω από τα γεγονότα», ο νους πίσω από το σύστημα, ο σατανάς. Είναι μια μορφή «ευεργετικής βίας», αφού θα επιβάλλεται μέσα από την ικανοποίηση αναγκών ώστε οι άνθρωποι να μη διανοούνται να προβάλλουν αντίσταση. Θα επιβάλλεται, γιατί θα προβάλλεται σαν μονόδρομος στην πρόοδο, στην ανάπτυξη, στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής, και βέβαια στην επίλυση μεγάλων, σοβαρών, ζωτικών προβλημάτων, από αυτά που σκόπιμα συσσωρεύονται καθημερινά και μαστιγώνουν την εποχή μας.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την Οικονομία. Δεν μπορείς να μείνεις μόνος σου σαν κράτος - πολύ δε περισσότερο σαν άτομο, οικογένεια ή ομάδα έστω - και να χαράσσεις τη δική σου ανεξάρτητη ξεχωριστή οικονομική πολιτική όπως εσύ τη νομίζεις ή την αντιλαμβάνεσαι, όταν τα προβλήματα είναι κοινά, αλληλοκαλυπτόμενα, αλληλοεξαρτώμενα, όταν τα μέσα πλέον είναι κοινά και ανήκουν σε όλους, όταν η μία πολιτική επιλογή η δική σου έχει παγκόσμιο αντίκτυπο, όταν οι απειλές αλλά και οι στόχοι είναι κοινοί.
Και μάλιστα όταν ανήκεις πλέον σε μια ευρύτερη κοινωνικογεωπολιτική οικογένεια, όπως είναι η Ευρωπαϊκή οικογένεια, οι Ασιατικές χώρες, οι Ανατολικές χώρες, η Αφρική κλπ. Παγκοσμιοποίηση της Οικονομίας. Κοινές ανάγκες, κοινά προβλήματα, κοινή πορεία, κοινή αντιμετώπιση, ομοιόμορφη πολιτική, ο ίδιος πάντα στόχος. Και πίσω απ' όλα αυτά, που φαίνονται και αναγκαία και φυσιολογικά και ευεργετικά, βρίσκεται η ομαδοποίηση και η κατευθυνόμενη πορεία των ανθρώπων από κάποια κέντρα με ευρύτερους και παγκοσμιοποιημένους στόχους. Υπάρχει άλλωστε και η απειλή της απομόνωσης από τα άλλα κράτη, τους άλλους εταίρους. Χωρίς εξαγωγές, εισαγωγές, χωρίς υποστήριξη, χωρίς βοήθεια από τους γύρω η απειλή είναι γνωστή.
Πηγαίνουμε στο χώρο της επιστήμης. Ας επιλέξουμε ειδικότερα την Ιατρική. Η παγκοσμιοποίηση εδώ είναι το πρώτο και κύριο μέλημα, διότι χρειάζεται κοινή πορεία, κοινό βήμα προς την ανάπτυξη, αφού τα προβλήματα και οι στόχοι είναι σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης τα ίδια. Με την εύκολη μετακίνηση πληθυσμών, με την ασύλληπτη ευχέρεια επικοινωνίας σήμερα, με την εφαρμογή θεραπευτικών πρωτοκόλλων αντιμετώπισης της κάθε νόσου, δεν υπάρχουν περιθώρια αντίστασης, αντίδρασης, ούτε καν πρωτοβουλίας, στον επιστημονικό χώρο.
Με την ανάπτυξη της τηλεϊατρικής θα μπορεί να μπαίνει «τηλεδιάγνωση» σε κάποια περιστατικά ή να επιβεβαιώνεται κάποια διάγνωση, να διασταυρώνεται με αντίστοιχα περιστατικά στο εξωτερικό, ώστε τα αποτελέσματα μιας αγωγής να είναι ασφαλή, δοκιμασμένα και σύγχρονα. Για να γίνει όμως αυτό και να λειτουργήσει, χρειάζονται κοινές παράμετροι, κοινή γλώσσα, κοινά κριτήρια μεταξύ των επιστημόνων. Κοινή γλώσσα στην Οικονομία, κοινή γλώσσα στην Ιατρική, κοινή γλώσσα στην Τεχνολογία. Κοινή γλώσσα, κοινά αποδεκτές αρχές και κοινή πορεία προς ένα καθορισμένο συγκεκριμένο σκοπό. Αυτά όλα τα στοιχεία μας παραπέμπουν σε κάποιο σημείο στο παρελθόν. Σαν προσπάθεια έχουν ξαναδεί το φως πάνω στη φλούδα της γης και είχαν τέλος τραγικό. Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά και σήμερα, τόσους αιώνες μετά από εκείνο το κατασκεύασμα, που έμεινε γνωστό με το όνομα «Ο Πύργος της Βαβέλ» (Γένεση ια:1-9). Μνημείο της ανθρώπινης αλαζονείας μαζί με εγωισμό και απιστία, κάτι ανάλογο προσπαθούν να αναβιώσουν οι άνθρωποι στις μέρες μας.
Το ποια θα είναι η κατάληξη δεν το γνωρίζουμε. Αυτό όμως που ζούμε είναι η νέα θρησκεία, η νέα θεότητα της εποχής μας, που λατρεύεται από όλους και που γι’ αυτήν δουλεύουν όλοι συστηματικά και μεθοδικά, με γρήγορους ρυθμούς, χωρίς να ξέρουν ακριβώς τι κάνουν, ποιος είναι ο πραγματικός άρχοντας που τα κατευθύνει όλα αυτά και ποιο γενικότερο σχέδιο εξυπηρετούν. Και οι λίγες φωνές που υψώνονται και διαμαρτύρονται, εξαφανίζονται και αδυνατίζουν τόσο γρήγορα. Άλλωστε το ποτάμι δε γυρίζει πίσω.
Όποιος έχει το φως της πίστης στην Αγία Γραφή είναι πλούσια πληροφορημένος, γεμάτος ανάπαυση και βεβαιότητα, γνωρίζει το πού βαδίζει, αφού γνωρίζει «σε ποιον πιστεύει!».
Όποιος δεν το έχει……
