Η έσχατη σάλπιγγα

Πρώτα απ’ όλα, όπως μπορείτε ή δεν μπορείτε να ξέρετε, ο θάνατος του Ιησού, η ταφή, και η ανάσταση, καθώς και εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή, έχουν να κάνουν με τις 4 Ανοιξιάτικες γιορτές των Εβραίων. Έτσι, η Δεύτερη Έλευση του Ιησού έχει να κάνει με τις τρεις Φθινοπωρινές γιορτές των Εβραίων.

Ο Παύλος έγραψε στους Κορίνθιους, για το «μυστήριο» της αρπαγής (Α’ Κορ.ιε:51), λίγο μετά τα μέσα του πρώτου αιώνα. Ο Ιωάννης έγραψε την Αποκάλυψη κοντά στο τέλος του 1^ου αιώνα. Έτσι, εκείνοι στους οποίους έγραψε ο Παύλος δεν θα μπορούσε να περιμένει κανείς να γνωρίζουν για τις επτά σάλπιγγες της κρίσης (που περιγράφει ο Ιωάννης) και φυσικά δεν θα μπορούσαν να συνδέσουν την «έσχατη σάλπιγγα» του Παύλου με την 7^η σάλπιγγα του Ιωάννη.

Ο όρος «έσχατη σάλπιγγα», στην Εβραϊκή παράδοση, είναι ένας εσχατολογικός όρος που συνδέεται με την εορτή των σαλπίγγων, την Εβραϊκή Πρωτοχρονιά του πολιτικού ημερολογίου. Στο αρχαίο Ισραήλ, οι ιερείς σάλπιζαν στις πρώτες μέρες της εορτής των σαλπίγγων. Αυτή τη μέρα, ακουγόταν διάφορα σαλπίσματα, θυμίζοντας την άγια σύναξη του λαού (Λευιτ.κγ:24, Αριθ.ι:7).

Στη μελλοντική γιορτή των σαλπίγγων, ο Ιησούς θα επιστρέψει «εν νεφέλαις», στο μεσουράνημα. Μόλις σαλπίσει η «έσχατη σάλπιγγα» από τις πολλές που σαλπίζουν κατά τη διάρκεια της γιορτής των σαλπίγγων, ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων θα αρπαχτεί προς το μεσουράνημα.

Ίσως, η «πρώτη σάλπιγγα» σάλπισε στην πρώτη γιορτή των σαλπίγγων που περιγράφεται στο Λευιτ.κγ:23-25, και η έσχατη στη μελλοντική αυτή γιορτή, στην Αρπαγή. (Σημειώστε ότι η έναρξη του θρησκευτικού ημερολογίου ήταν την άνοιξη, σύμφωνα με το Έξοδ.ιβ:2. Ο έβδομος μήνας του θρησκευτικού ημερολογίου είναι ο πρώτος μήνας του πολιτικού, γι’ αυτό η εορτή των Σαλπίγγων θεωρείται η Εβραϊκή πολιτική Πρωτοχρονιά).

Η εορτή των ΣΑΛΠΙΓΓΩΝ δεν έχει εκπληρωθεί ακόμα και την περιμένουμε!!!

Αυτή η γιορτή γιορταζόταν την πρώτη μέρα του 7^ου μήνα. Βλέπουμε ότι ο Θεός έχει βάλει εδώ τις 6 μέρες (χιλιετηρίδες) και την πρώτη μέρα του 7^ου μήνα σαλπίζει η σάλπιγγα!!!

Οι σάλπιγγες ήταν σύμβολα της λύτρωσης (άργυρος) γιατί θα ερχόταν η στιγμή που θα ηχούσαν την τελική λύτρωση του ανθρώπου πάνω στη γη, που είναι η κλήση των πιστών του Θεού στην τελευταία τους κατοικία (κι εμείς είμαστε εξαγορασμένοι δια του τιμίου αίματος του Ιησού Χριστού).

Μια από τις αποστολές των σαλπίγγων ήταν να ηχούν για να κινηθεί το στρατόπεδο (Αρ.ι:1-10) και κάποια φορά οι σάλπιγγες ήχησαν για τελευταία φορά, γιατί μετά μπήκαν μέσα στην κληρονομιά τους (Χαναάν).

Κι εμείς είμαστε σ’ αυτό το ταξίδι από την Αίγυπτο για τη γη Χαναάν. Κάναμε το Πάσχα, γιορτάζουμε στη συνέχεια τη γιορτή των Αζύμων, περάσαμε από την Ερυθρά Θάλασσα (βάπτισμα) περάσαμε από την φωτιά του Σινά και μας βάπτισε ο Θεός με Πνεύμα Άγιο γιορτάζοντας έτσι την Πεντηκοστή, και τώρα κατευθυνόμαστε για τη Χαναάν.

Δεν απιστούμε όπως εκείνοι ώστε να μείνουμε στην έρημο, αλλά κρατάμε την πίστη σαν τον Χάλεβ και τον Ιησού του Ναυή, και κάποια στιγμή θα ακούσουμε αυτό που λέει στην Α΄Θεσ.δ:16. Αυτή η σάλπιγγα είναι η ίδια (πνευματικά) που ήχησε για τελευταία φορά πριν μπουν οι Ισραηλίτες στη γη Χαναάν. Οι σάλπιγγες που έφτιαξε ο Μωυσής ήταν δύο: διπλή μαρτυρία, και για να είναι μια για τους νεκρούς και μια για τους ζωντανούς πιστούς. (Και οι 2 έβγαζαν το ίδιο σάλπισμα).

Δεν πρέπει να συγχέουμε αυτές τις σάλπιγγες με την 7^η σάλπιγγα που λέει στην Αποκ.ια:15-19 και ις:17-21 που είναι η τελευταία από τις 7 σάλπιγγες. Οι μεν είναι σάλπιγγες Θεού, οι δε αγγέλων. Οι σάλπιγγες των αγγέλων είναι σάλπιγγες κρίσης, ενώ αυτές είναι λύτρωσης.

Μεταξύ της γιορτής της Πεντηκοστής και της εορτής των Σαλπίγγων είναι ένα ακαθόριστο χρονικό διάστημα επειδή η πεντηκοστή είχε σαν βάση την εορτή του Δράγματος που είναι κινητή εορτή.

Σ’ αυτό συνέβαλε και το σεληνιακό ημερολόγιο που ακολουθούσαν, στο οποίο για να ταιριάξουν οι μέρες  πρόσθεταν ένα 13^ο μήνα κάθε 3 χρόνια. Ο μήνας αυτός λεγόταν Βε-Αδαρ (δεύτερος Αδαρ).

Το διάστημα μεταξύ Δράγματος και Πεντηκοστής είναι η περίοδος των πρωτογεννημάτων. Το διάστημα όμως μεταξύ Πεντηκοστής και Σαλπίγγων είναι η περίοδος του μεγάλου θερισμού, η περίοδος της χάρης που ο Θεός έχει στείλει τους εργάτες Του να θερίσουν πάνω σ’ όλο το πρόσωπο της γης και να φέρουν ψυχές στο Χριστό.

Και δεν ξέρουμε ποια είναι η ώρα ή η μέρα που θα ηχήσει αυτή η σάλπιγγα. Κανείς δεν ξέρει, παρά μονάχα ο Πατέρας.