Έτυχε ποτέ να πας κάπου κι όταν κάποιοι δικοί σου ή φίλοι σε
ρώτησαν τι είδες και πώς τα πέρασες, ν’ απάντησες, «τι να σας πω, παράξενα
πράγματα άκουσα και είδα»; Κάτι τέτοιο συνέβηκε και με τ’ ακροατήριο του Χριστού
μια φορά. Στο τέλος απ’ όσα είδαν και άκουσαν, είπαν «είδομεν παράδοξα σήμερον»
(Λουκ.ε:26). Ας δούμε λοιπόν, κάποια απ’ αυτά τα παράδοξα κι εμείς, στο
περιστατικό που ο Λουκάς μας περιγράφει στην περικοπή του ε:17-26:
1. Ένας αγράμματος
διδάσκει
Ο Ματθαίος μας πληροφορεί ότι κι άλλη φορά οι άνθρωποι
σκανδαλίστηκαν, ρωτώντας «πόθεν εις τούτον η σοφία αύτη» (ιγ:54) κι απορούσαν
«πώς ούτος εξεύρει γράμματα ενώ δεν έμαθεν;» (Ιωάν.ζ:15). Κι έμοιασαν με κείνο τον
πεινασμένο πού αρνήθηκε το πιάτο τ’ ωραίο φαγητό, γιατί... δεν ήξερε αν αυτός
που του το πρόσφερε είχε δίπλωμα σερβιτόρου. Παράδοξο, όταν αγνοείς την «άνωθεν
σοφία» και βαθμολογείς με μόνο σου κριτήριο την «επίγειο» (Ιάκ.γ:15).
2. Ένας
άρρωστος κατεβαίνει από το νταβάνι
Μία ξένη παροιμία λέει, πώς «όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει
τρόπος». Και θα προσθέταμε, πως εκεί πού υπάρχει πίστη κι αν οι πόρτες κλείσουν
και τα παράθυρα διπλομανταλώσουν, θα βρεθεί κάποια τρύπα στο νταβάνι. Η πίστη -
όπου υπάρχει - όχι μόνο εφευρίσκει δρόμους και τρόπους, αλλά ταυτόχρονα δεν
ξιπάζεται κι ούτε υποδουλώνεται σ’ όποιον τυποποιημένο καθωσπρεπισμό. Βρίσκει το
δρόμο της προς τον Σωτήρα.
3. Ένας
(άνθρωπος) συγχωράει αμαρτίες
Κανένας με σωστή θρησκευτική αγωγή, δεν μπορούσε να μείνει αδιαμαρτύρητος,
στο εδ.20. «Εγώ, εγώ είμαι, όστις εξαλείφω τας παραβάσεις σου» (Ησαΐας μγ:25).
Σπάνια μία διαμαρτυρία ήταν ταυτόχρονα τόσο δίκαιη και τόσο άδικη. Δίκαιη,
γιατί αλήθεια μόνο ο Θεός συγχωρεί αμαρτίες και άδικη γιατί αυτός πού μιλάει στο
εδ.20, είναι ο Θεός. «Θεός φανερωθείς εν σαρκί» (Α’ Τιμ.γ:16).
4. Ένας,
σώζεται με μόνη την πίστη
Το «ιδών την πίστιν αυτών» (20), αναμφίβολα δεν σημαίνει
μόνο των τεσσάρων, αλλά και του άρρωστου. Αυτού πρώτα, που παρακάλεσε, που
δέχτηκε τον όποιο τρόπο φτάνει να πλησιάσει το Χριστό. Παράδοξος, στ’ ανθρώπινα
μέτρα τρόπος αφού «ο άνθρωπος δικαιούται διά της πίστεως, χωρίς των έργων του
νόμου» (Ρωμ.γ:28). Είδε την πίστη τους. Βλέπει τη δική σου, σήμερα!..
5. Κάποιος,
διαβάζει τούς διαλογισμούς των άλλων
Οι συνάνθρωποί γύρω μας, διαβάζουν μόνο τα γράμματά μας κι ακούνε
τα λόγια μας. Όμως, ο Κύριος «νοεί τούς διαλογισμούς μας» (22). «Δεν είναι ουδέν
κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, τα πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς
αυτού» (Εβρ.δ:13). «Τα διαβούλια του πνεύματός σας, εγώ εξεύρω» (Ιεζεκιήλ ια:5).
Πόσο σημαντικό τούτο για τη ζωή του πιστού, πού πρέπει να βιώνεται ενώπιον Εκείνου,
που «νοεί τους διαλογισμούς» μας, εκεί που ο συνάνθρωπος δεν υποπτεύεται και δεν
συλλαμβάνει τίποτα.
6. Ένας
άνθρωπος θεραπεύεται αμέσως
Η ανθρώπινη θεραπευτική, είναι μακρόχρονη. Ο Θεός επεμβαίνει,
με αποτελέσματα άμεσα και τέλεια. Ο παραλυτικός σηκώθηκε, σήκωσε, περπάτησε, δοξολόγησε.
Αυτά τα τέσσερα, είναι και της πνευματικής θεραπείας εκδηλώσεις. Σηκώνεται ο
άνθρωπος λευτερωμένος από το ζυγό της αμαρτίας. Σηκώνει φορτία αγάπης και
έργου. Περπατάει ενώπιον του Κυρίου. Δοξολογεί, όλη την ήμερα. Κι όλο τούτο, μια
αλλαγή, που ο Κύριος επιφέρει μέσα μας.
7. Κάποιοι
δόξαζαν, κάποιοι φοβήθηκαν
Ένα κήρυγμα, μπορεί να λαχταράει ν’ αγκαλιάσει όλους, όμως
συνήθως το ακροατήριο θα διχαστεί. Συνέβαινε στην πρώτη αποστολική Εκκλησία,
συμβαίνει μέχρι σήμερα. Κάποιοι φεύγουν, δοξάζοντας. Η ψυχή υπερχειλίζει από τις
πλούσιες δωρεές του Θεού. Άλλους, τους συντροφεύει ο φόβος. «Εάν ο Κύριος νοεί
τους διαλογισμούς μου, τότε...». Και μένουν εκεί. Ή δεν ξανακάνουν το «σφάλμα» να
πάνε εκεί που λένε τόσο «παράδοξα» πράγματα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Τα ανθρωπίνως «παράδοξα» είναι η μοναδικότητα και η δόξα του
Ευαγγελίου. Δέξου τούτο το ένδοξο Ευαγγέλιο και διακήρυξέ το παντού. Είναι τόσο
μοναδικό, όσο και ευλογημένο.
