Ένα πρόβλημα με αυτούς που δέχονται την Αρπαγή στα μέσα της επταετίας,
είναι η άποψη ότι η εκκλησία θα περάσει την περίοδο της Μ. Θλίψης για 3 ½
χρόνια, αλλά θα αρπαχτεί πριν από την έναρξη των δεύτερων 3 ½ χρόνων.
Αυτό σημαίνει ότι η εκκλησία θα υποβληθεί εν μέρει στην οργή
του Θεού, αλλά όχι στη χειρότερη μορφή της. Αυτό όμως είναι τελείως αντίθετο με
το λόγο του Θεού. Ο Θεός ποτέ δεν εξέχεε την οργή Του σε δίκαιους. Αυτό έρχεται
επίσης σε αντίθεση με το γεγονός ότι ολόκληρη η περίοδος της Μεγάλης Θλίψης είναι
η οργή του Θεού, όχι μόνο τα δεύτερα τριάμισι χρόνια. Συνήθως προσπαθούν να
δημιουργήσουν σύγχυση σχετικά με το πότε αρχίζει η οργή του Θεού.
Όπως ξέρουμε, το «βιβλίον
το γεγραμμένον έσωθεν και όπισθεν, το
κατεσφραγισμένον με σφραγίδας επτά» που
βλέπουμε στην Αποκ.ε είναι σημάδι οργής.
Περιλαμβάνει τις κρίσεις της Αποκάλυψης που είναι οι σφραγίδες,
οι σάλπιγγες και οι φιάλες της κρίσης. Έτσι δεν υπάρχει κανένας λογικός ή
θεολογικός τρόπος να συμπεράνουμε ότι η εκκλησία θα περάσει λίγη από την οργή
του Θεού, αλλά όχι τη χειρότερη. Αυτό απλά δεν ευσταθεί.
Ένα άλλο θεμελιώδες πρόβλημα με αυτή την άποψη, είναι ότι
προσπαθεί να πει ότι η «τελευταία σάλπιγγα» που αναφέρεται στην Α’ Κορ.ιε:52
είναι η ίδια «σάλπιγγα» που αναφέρεται στην Αποκ.ια:15.
Το γεγονός είναι ότι η τελευταία σάλπιγγα που αναφέρεται
στην Αποκ.ια:15 είναι η τελευταία σε μια σειρά από σάλπιγγες, αλλά δεν είναι
χρονολογικά η τελευταία σάλπιγγα όπως αναφέρει το Ματθ.κδ:31, μια σάλπιγγα που δηλώνει
την έναρξη της Βασιλείας του Χριστού.
Επιπλέον, η σάλπιγγα που περιγράφει την Αρπαγή στην Α’ Θες.δ:16
είναι μια σάλπιγγα Θεού για να λυτρώσει την εκκλησία, ενώ η σάλπιγγα της Αποκ.ια:15
είναι προμήνυμα κρίσης. Ο σκοπός αυτών των καλεσμάτων μέσω των σαλπίγγων είναι
διαφορετικός και ως εκ τούτου, δεν είναι η ίδια σάλπιγγα.
Ακόμα, η Γραφή στην Α’
Θες.ε:9 μας λέει ότι «ο Θεός δεν
προσδιώρισεν ημάς εις οργήν, αλλ' εις απόλαυσιν σωτηρίας διά του Κυρίου ημών
Ιησού Χριστού». Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η εκκλησία έχει δικαιωθεί με
τη χάρη, μέσω της πίστης, στο ολοκληρωμένο έργο του Ιησού Χριστού στο Σταυρό.
Ο Θεός ποτέ δεν εκχέει οργή στους δίκαιους. Αν λοιπόν
διδάσκω ότι η εκκλησία θα βιώσει μέρος της οργής του Θεού, απλά έρχομαι σε αντίθεση
με τους τρόπους και το χαρακτήρα του Θεού.
Προσπαθούν να πουν ότι μόνο οι φιάλες της κρίσης στην Αποκάλυψη
είναι η οργή του Θεού, αλλά αυτό έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι όλες οι κρίσεις
είτε σφραγίδες, είτε σάλπιγγες, είτε φιάλες είναι όλες αλληλένδετες. Με αυτό
εννοούμε ότι μία σειρά κρίσεων εισάγει στην επόμενη σειρά κρίσεων. Η έβδομη
σφραγίδα μας εισάγει στην πρώτη σάλπιγγα και η έβδομη σάλπιγγα μας εισάγει στην
πρώτη φιάλη. Δεν υπάρχει λογική ή θεολογική άδεια να αναιρέσουμε μία σειρά κρίσεων
σαν ξεχωριστή από τις υπόλοιπες. Ιδιαίτερα όταν είμαστε βέβαιοι ότι ολόκληρη η
επτάχρονη Θλίψη είναι η οργή του Θεού
Συνοψίζοντας, η άποψη της Αρπαγής στο μέσο της επταετίας, δεν
είναι λογική ούτε βιβλική. Η μόνη άποψη που είναι υγιής λαμβάνοντας υπόψη το
σύνολο της Βιβλικής προφητείας, είναι αυτή που τοποθετεί την Αρπαγή πριν από τη
Μεγάλη Θλίψη και την οργή του Θεού.
