Το αίμα του
Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας... (Α΄
Ιωάν.α:7)
Σεις που έχετε δεχτεί την πρόσκληση του Ευαγγελίου έχετε
προσέλθει σε αίμα που καθαρίζει. Έχετε πλησιάσει το θυσιαστήριο του Θεού πάνω στο
οποίο είναι ραντισμένο το αίμα μιας μοναδικής θυσίας. Μιας θυσίας που μιλά για
αγάπη και δικαιοσύνη. Μιλά προς το Θεό για δικαιοσύνη. Μιλά προς τον άνθρωπο
για αγάπη. Και είναι αίμα καθαρισμού. Ο Ιωάννης στην Α΄ Επιστολή του κεφ.α:7 το
υπογραμμίζει: "Το αίμα του Ιησού
Χριστού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας".
Είναι λοιπόν το αίμα του Αμνού που θυσιάστηκε στο Γολγοθά - αυτό
το αίμα είναι αίμα καθαρισμού. Ας προσέξουμε αυτό το αίμα που καθαρίζει.
1. Η ανάγκη καθαρισμού
Είτε το αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος είτε όχι, η αμαρτία τον
έχει κάνει όχι μονάχα ένοχο, αλλά και ακάθαρτο μπροστά στα μάτια του Θεού. Το
έλεος του Θεού εξαλείφει την ενοχή. Συγχωράει ο Θεός τον άνθρωπο που νοιώθει
την αμαρτία του και ειλικρινά εξομολογείται. Όμως δεν τελειώνει εδώ η υπόθεση.
Πρέπει και να εκτοπιστεί η μόλυνση μέσα από τον εσωτερικό οργανισμό του
ανθρώπου.
Ο Δαβίδ στον Ψαλμ.να εκφράζει αυτή την ανάγκη. Αντιλαμβάνεται πως
έχει ανάγκη όχι μονάχα από τη συγχώρηση του Θεού, που το έλεός Του παρέχει,
αλλά αντιλαμβάνεται την ανάγκη να καθαριστεί από μέσα του η αμαρτία. Και αυτό
ζητά από το Θεό: "Πλύνον με μάλλον
και μάλλον από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με".
"Ράντισόν με με ύσσωπον και θέλω
είσθαι καθαρός" (εδ.2,7), "πλύνον
με και θέλω είσθαι λευκότερος χιόνος".
Στην Καινή Διαθήκη η ανάγκη αυτή για τα παιδιά του Θεού
υπογραμμίζεται με μεγαλύτερη ακόμη έμφαση. Ο Παύλος λέει στη Β΄ Κορ.ζ:1:
Έχοντες αγαπητοί
ταύτας τας επαγγελίας, ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μόλυσμα σαρκός και
πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού.
Πώς μολύνεται ο άνθρωπος; Το υλικό σώμα μολύνεται με
μικρόβια. Ο εσωτερικός άνθρωπος, ο πνευματικός, η καρδιά του ανθρώπου πώς
μολύνεται; Η Αγία Γραφή μας επισημαίνει τρεις κατευθύνσεις από τις οποίες ο
άνθρωπος παίρνει την ηθική και πνευματική ακαθαρσία:
·
- Η επαφή με τον κόσμο. Ο κόσμος που κείται εν τω πονηρώ.
- Η επιρροή του παλαιού ανθρώπου μέσα μας. Το παλαιό εγώ.
- Αυτός ο ίδιος ο πονηρός έρχεται και χύνει το δηλητήριό του - όταν βρει κατάλληλες συνθήκες. Και αναλόγως με την κατάσταση του ανθρώπου.
Ο κόσμος έχει τους δικούς του νόμους, τις δικές του
καθιερωμένες αρχές, συνήθειες. Ζούμε μέσα σ' αυτόν τον κόσμο και επηρεαζόμαστε.
Είμαστε μέσα σε μια αποθήκη από κάρβουνο. Προσέχουμε να μην αγγίξουμε αλλά ο
αέρας... Αναπνέουμε μια ατμόσφαιρα... Ακούμε χωρίς να το θέλουμε....
Βλέπουμε...
Αλλά και αν απομακρυνθούμε από τον κόσμο δεν απαλλασσόμαστε.
Αφήνουμε τον κόσμο, αλλά βρίσκουμε τον κόσμο μέσα μας. Ο παλαιός άνθρωπος που
είναι μέσα μας αντιπροσωπεύει τον κόσμο. Η μνήμη μας, η φαντασία μας, η καρδιά
μας, είναι σημεία από τα οποία το μόλυσμα ξεπηδάει. Αυτή είναι η πείρα των
ασκητών. Έφυγαν από τον κόσμο για να απαλλαγούν από την επιρροή του. Αλλά
ανακάλυψαν ότι μέσα τους ήταν ο ίδιος κόσμος των παθών και των εγωισμών.
Καμμιά φορά ρωτάμε το γιατρό: Πώς αναπτύχθηκε αυτό ή εκείνο
το παράσιτο στον οργανισμό μας; Μήπως πήραμε μικρόβια απ' έξω; Και ο γιατρός
απαντά: Μόνο του το σώμα τα βγάζει! Έτσι συμβαίνει και στον πνευματικό μας
οργανισμό.
Αλλά και ο πονηρός ο ίδιος, το πνεύμα του διαβόλου έρχεται
και ψιθυρίζει μέσα στον άνθρωπο. Αμφιβολίες, αστοχίες, αγνωμοσύνη, διλήμματα,
ακάθαρτες σκέψεις...
Με αυτό τον τρόπο όλος ο άνθρωπος βρίσκεται μολυσμένος από
την αμαρτία.
Ο Ιάκωβος στην Επιστολή του - κεφ.δ:8 - λέει: "Καθαρίσατε τας χείρας σας αμαρτωλοί και
αγνίσατε τας καρδίας σας δίγνωμοι..."
Τα χέρια που ενεργούν με την υπαγόρευση του εσωτερικού
ανθρώπου μπορούν να χτυπήσουν άδικα. Μπορούν να χειρονομήσουν άπρεπα. Μπορούν
να πάρουν την πέννα και να γράψουν ψεύτικα, ακάθαρτα... Η συνείδηση θολώνεται,
αμφιταλαντεύει, δεν βλέπει καθαρά, λυγίζει. Όλος ο εσωτερικός άνθρωπος
αδυνατίζει και δεν μπορεί να προσλάβει πνευματική γνώση και στερεή τροφή.
Πώς θα καθαριστεί η συνείδηση; Το Πνεύμα του Θεού απαντά: Εβρ.θ:13
Εάν το αίμα των
ταύρων και τράγων και η σποδός της δαμάλεως ραντίζουσα τους μεμολυσμένους,
αγιάζη προς την καθαρότητα της σαρκός, πόσο μάλλον το αίμα του Χριστού, όστις
δια του Πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν, θέλει
καθαρίση την συνείδησίν σας από νεκρών έργων;
Κοιτάξετε τις συνέπειες αυτής της μόλυνσης. Χάνουμε την
πραγματικότητα της παρουσίας του Θεού. Η προσευχή χάνει την αξία της. Ο λόγος
του Θεού δεν έχει για μας την απόλαυση, τη γλυκύτητα που έχει. Η πνευματική μας
γεύση έχει αλλοιωθεί. Όλη η πνευματική πείρα για την οποία ακούμε και για την
οποία μιλάμε χάνει τη ζωντάνια και ζωτικότητά της.
2. Με ποια μέσα επιτυγχάνεται ο καθαρισμός
Ο προφήτης Ζαχαρίας με το προφητικό του μάτι είδε αιώνες
πριν πώς ο Θεός μας λούζει και μας καθαρίζει. Καθώς αναγγέλλει την ημέρα της
χάρης γράφει:
Εν τη ημέρα
εκείνη θέλει είσθαι πηγή ανεωγμένη εις τον οίκον Δαβίδ και εις τους κατοίκους
της Ιερουσαλήμ, δια την αμαρτίαν και δια την ακαθαρσίαν..
Ποια είναι η πηγή αυτή που άνοιξε όχι μονάχα για τους
Ισραηλίτες αλλά για όλα τα έθνη;
Ο λόγος του Θεού καθαρίζει. Όταν διαποτίζει τις σκέψεις μας,
εισχωρεί στα οικήματά μας. Τώρα είσθε
καθαροί δια τον λόγον τον οποίον ελάλησα προς εσάς. Καθρέφτης που δείχνει
στο πρόσωπο της ψυχής μας. Είναι αντισηπτικό.
Εφύλαξα τον λόγον σου μέσα στην καρδιά μου δια να μη αμαρτήσω εις σε.
Το αίμα καθαρίζει. Το
αίμα του Ιησού Χριστού του υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας.
Ενώπιον του Θεού μας δικαιώνει. Μας απολυτρώνει. Νεκρώνει τον παλαιόν άνθρωπον.
Τον περιορίζει. Τον σταυρώνει. Τον εξουδετερώνει. Καλύπτει με το ένδυμα της
δικαιοσύνης όλο τον άνθρωπο.
Το πνεύμα καθαρίζει. Το πνεύμα που ζωντανεύει το λόγο και
επιβεβαιώνει το έργο το λυτρωτικό του Χριστού. Το ποτάμι της ζωής με τα
ιαματικά νερά που ξεχύνει μέσα μας. Η φωτιά που καίει. "Εάν αι αμαρτίαι σας είναι ως πορφυρούν θα
γίνουν λευκαί ως χιών"
3. Το δικό μας μέρος
Ποιο είναι το δικό μας μέρος; Ο καθαρισμός της ψυχής είναι
έργο που μονάχα ο Θεός μπορεί να κάνει.
Ναι! Ο Θεός προσφέρει τα μέσα - αλλά εμείς θα τα χρησιμοποιήσουμε.
Ο γιατρός κάνει τη διάγνωση, εκείνος μας γράφει το φάρμακο, εμείς θα το πάρουμε
και θα ακολουθήσουμε τις οδηγίες του.
Ο Ιωάννης γράφει: Εάν
περιπατώμεν εν τω φωτί... Δηλαδή εάν βλέπουμε τον εαυτό μας, τις
πράξεις μας, όλη τη ζωή μας με το φως της παρουσίας Του, τότε το αίμα μας
καθαρίζει. Ζούμε με τη συναίσθηση της παρουσίας Του; Το μάτι Του είναι συνεχώς
επάνω μας. Βλέπει τα πάντα. Και ακριβώς γι' αυτό στην παρουσία Του συναισθανόμαστε
την αναξιότητά μας κι εξομολογούμαστε.
- Παιδί μου, αυτό που σκέφθηκες, αυτό που είσαι, αυτό
που έκανες δεν είναι καθαρό... Ο Θεός είναι φως, είναι αγάπη, είναι
αλήθεια.
- Ναι, Κύριε, το δέχομαι, το παραδέχομαι. Αποδέχομαι
την κρίση σου και αναγνωρίζω την ευθύνη κι ενοχή μου.
Όταν πάρουμε αυτή τη στάση, εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών είναι πιστός και δίκαιος... ώστε να
συγχωρήση και να καθαρίση ημάς από πάσης ανομίας...
