Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

 Πρώτη φάση, η Αρπαγή.

Ο λόγος του Θεού διδάσκει τόσο καθαρά τη δεύτερη έλευση του Ιησού, που δεν υπάρχει λόγος να πληροφορήσει κανείς γι’ αυτό το θέμα, κάποιον που διαβάζει τη Γραφή. Ο ερχομός του Κυρίου δεν είναι απλά η ελπίδα του Χριστιανού, αλλά η μόνη του ελπίδα. 

Κάποτε, που οι μαθητές του Χριστού ήταν στεναχωρημένοι γιατί επρόκειτο να τους αφήσει, Αυτός παρηγόρησε τις καρδιές τους λέγοντάς τους ότι θα επιστρέψει. Ιωάν.ιδ:1-3 «Ας μη ταράττηται η καρδία σας, πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα ει δε μη, ήθελον σας ειπεί, υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον. Και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι, και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να ήσθε και σείς όπου είμαι εγώ».

Όταν ήρθε ο καιρός ν’ αναληφθεί στον ουρανό για να πάρει τη θέση Του σαν ο Αρχιερέας μας μέσα στα αληθινά Άγια των Αγίων, έδωσε στους μαθητές Του τις τελευταίες οδηγίες σχετικά με το έργο τους στη γη και τους οδήγησε στο όρος των Ελαιών, απ’ όπου και αναλήφθηκε μπροστά στα μάτια τους.

Ήταν σκληρό και δύσκολο για τους μαθητές να Τον ξεχάσουν και τη στιγμή που είχαν ανάγκη από παρηγοριά, δύο άνδρες στα λευκά, τους είπαν: «Άνδρες Γαλιλαίοι, τι ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω, καθ’ όν τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξ.α:11).

Προσέξτε την έκφραση «ούτος ο Ιησούς», όχι άλλος, όχι κάποιος ξένος, αλλά ο ίδιος, ο τόσο αξιαγάπητος και τόσο συμπαθητικός, θαυμαστός φίλος που δεν Τον αλλάζεις με τίποτα. Αυτός θα ξανάρθει!

Παρατηρούμε ότι δεν ήταν άπιστοι αυτοί που είδαν τον Ιησού να φεύγει. Η τελευταία εικόνα που είχε ο κόσμος απ’ τον Κύριο, ήταν αυτή που ήταν καρφωμένος πάνω στο σταυρό, ένα θέαμα για αγγέλους, ανθρώπους και δαίμονες. Κατά τη διάρκεια των 40 ημερών μετά την ανάστασή Του, φανερώθηκε κάποιες στιγμές στους μαθητές Του, αλλά ο κόσμος δεν Τον είδε. Το ίδιο θα συμβεί όταν επιστρέψει σ’ αυτή τη γη για να εκπληρώσει την όμορφη αυτή υπόσχεση. Θα Τον δουν αυτοί που Τον περιμένουν, όχι ο κόσμος.

Δεν απαιτούμε σ’ αυτή τη σύντομη μελέτη μας ν’ αναπτύξουμε όλα τα εδάφια της Καινής Διαθήκης σχετικά με τον ερχομό Του. Ήδη είδαμε ένα εδάφιο απ’ τα Ευαγγέλια κι ένα απ’ τις Πράξεις, αλλά τώρα θα πάμε στην πρώτη επιστολή προς Θεσσαλονικείς, όπου υπάρχουν οι πιο ευλογημένες αναφορές σ’ αυτό το θέμα.

Ποτέ δεν θα καταλαβαίναμε τις δύο φάσεις του ερχομού Του, αν δεν είχαμε τις επιστολές. Λέγεται, ότι η Α’ Θεσ/κείς ήταν μια απ’ τις πρώτες επιστολές του Παύλου και είχε σταλεί σε μια ομάδα νέων πιστών. Μερικοί λένε ότι το μήνυμα του ερχομού του Κυρίου είναι πολύ βαθύ για νέους πιστούς, η αλήθεια όμως είναι ότι όταν ένας νέος πιστός πληρωθεί με Πνεύμα Άγιο, θ’ αρχίσει με δύναμη να διακηρύττει τη σύντομη έλευση του Κυρίου, γιατί η πρώτη και η δεύτερη έλευση είναι στενά συνδεδεμένη με το Άγιο Πνεύμα που ο Θεός δίνει στους πιστούς.

«Διότι το ευαγγέλιον ημών δεν έγεινεν εις εσάς εν λόγω μόνον, αλλά και εν δυνάμει, και εν Πνεύματι Αγίω, και εν πληροφορία πολλή, καθώς εξεύρετε οποίοι υπήρξαμεν μεταξύ σας διά σας. Και σείς εγείνετε μιμηταί ημών και του Κυρίου, δεχθέντες τον λόγον εν μέσω πολλής θλίψεως, μετά χαράς Πνεύματος Αγίου.....και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ των ουρανών, τον οποίον ανέστησε εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις ελευθερόνει ημάς από της μελλούσης οργής» (Α’ Θεσ.α:5, 6, 10).

Βλέπουμε εδώ ότι αυτοί οι άνθρωποι καθώς έλαβαν το ευαγγέλιο με τη δύναμη και τη χαρά του Αγίου Πνεύματος, άρχισαν να περιμένουν τον Ιησού, το Γιο του Θεού απ’ τον ουρανό, Αυτόν που τους ελευθέρωσε από τη μέλλουσα οργή!

Αν ρωτούσες ένα Θεσσαλονικιό, τότε, τι περιμένει, ποια θα ήταν η απάντησή του; Μήπως θ’ απαντούσε: «Περιμένω να καλυτερέψει ο κόσμος με το ευαγγέλιο που κι εγώ δέχτηκα»; ή μήπως θα έλεγε: «Περιμένω την ώρα που θα πεθάνω για να βρεθώ με τον Ιησού»; Όχι. Η απάντησή του θα ήταν απλά αυτή: «Περιμένω το Γιο του Θεού απ’ τον ουρανό»! Αυτό και τίποτε άλλο, είναι η σωστή ελπίδα για το Χριστιανό.

Θα δούμε τώρα, πόσο όμορφα ο Παύλος κλείνει τα υπόλοιπα τέσσερα κεφάλαια σ’ αυτή την επιστολή προς την εκκλησία της Θεσσαλονίκης, με την ίδια ευλογημένη ελπίδα:

«Διότι τις η ελπίς ημών, ή η χαρά, ή ο στέφανος της καυχήσεως; ή ουχί και σείς έμπροσθεν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν τη παρουσία αυτού;» (Α’ Θεσ.β:19).

«Εσάς δε ο Κύριος να αυξήση και να περισσεύση εις την αγάπην προς αλλήλους και προς πάντας, καθώς και ημείς περισσεύομεν προς εσάς, διά να στηρίξη τας καρδίας σας αμέμπτους εις την αγιωσύνην, έμπροσθεν του Θεού και Πατρός ημών, εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων των αγίων αυτού» (Α’ Θεσ.γ:12-13).

«Επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν, θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου» (Α’ Θεσ.δ:16-17).

Ο Παύλος εδώ, χρησιμοποιεί αυτό το μήνυμα για να παρηγορήσει τους αδελφούς. Όταν αγαπημένα τους πρόσωπα πεθάνουν εν Χριστώ, μπορούν να φωνάξουν με χαρά, ανάμεσα στα δάκρυά τους, γνωρίζοντας ότι αυτούς που πέθαναν εν Χριστώ, ο Θεός θα τους πάρει μαζί Του (Δες Α’ Θεσ.δ:13-14). Και στο τελευταίο κεφάλαιο αυτής της επιστολής, διαβάζουμε:

«Αυτός δε ο Θεός της ειρήνης είθε να σας αγιάσει ολοκλήρως και να διατηρηθή ολόκληρον το πνεύμα σας, και η ψυχή και το σώμα, αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Α’ Θεσ.ε:23).

«Αγαπητοί τώρα είμεθα τέκνα Θεού και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι εξεύρομεν όμως, ότι, όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι.  Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ αυτόν, καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός» (Α’ Ιωάν.γ:2,3). Απ’ αυτό το εδάφιο μαθαίνουμε ότι αυτή η ελπίδα του Χριστιανού είναι μια ελπίδα που καθαρίζει.

Στο χώρο που μας μένει, δεν μπορούμε παρά να αναφέρουμε λίγα από τα πολλά εδάφια που επιβεβαιώνουν το γεγονός του ερχομού του Ιησού. Δες Φιλιπ.γ:20-21. Η προσπάθειά μας είναι να εδραιώσουμε την αλήθεια, ότι δεν πρέπει να περιμένουμε μια μεγάλη θλίψη να έρθει πάνω μας, αλλά να περιμένουμε τον Ιησού (Εβρ.θ:28). Αυτή η παρουσία του Ιησού για την εκκλησία Του, ήταν ένα μυστήριο που αποκαλύφθηκε στους αποστόλους και ιδιαίτερα στον Παύλο και δεν πρέπει να την μπερδεύουμε με τη δεύτερη έλευση, τότε που θα έρθει με τους αγίους Του.

 Δεύτερη φάση

Είδαμε ότι στην πρώτη φάση του ερχομού του Κυρίου, στην Αρπαγή, δεν υπάρχει κανένας υπαινιγμός κρίσης. Οι άγιοι που αρπάζονται για να συναντήσουν τον Κύριο στον αέρα, ενώ έχουν γίνει άφθαρτοι «εν ριπή οφθαλμού», έχουν ήδη κριθεί με το λόγο του Θεού. Κάποιοι χρησιμοποιούν την εικόνα ενός μαγνήτη για να εξηγήσουν την αρπαγή. Αν πάρουμε ένα μαγνήτη και τον κινήσουμε πάνω από ένα σωρό μεταλλικών αντικειμένων, ότι είναι σιδερένιο, όπως ο μαγνήτης, θα ελκυστεί προς αυτόν και θα κολλήσει πάνω του. Το ίδιο θα συμβεί και κατά τη στιγμή της Αρπαγής των αγίων: όσοι έχουν αφήσει το λόγο του Θεού να κρίνει τη ζωή τους κι έχουν τη ζωή του Χριστού μέσα τους, θα αρπαχτούν για να συναντήσουν τον Κύριο στον αέρα.

«Ελθέ, λαέ μου, είσελθε εις τά ταμείά σου καί κλείσον τάς θύρας σου οπίσω σου· κρύφθητι διά ολίγον καιρόν, έωσού παρέλθη η οργή. Διότι, ιδού, ο Κύριος εξέρχεται από τού τόπου αυτού διά νά παιδεύση τούς κατοίκους τής γής ένεκεν τής ανομίας αυτών· η δέ γή θέλει ανακαλύψει τά αίματα αυτής καί δέν θέλει σκεπάσει πλέον τούς πεφονευμένους αυτής» (Ησαΐας κς:20-21).

Κάποιοι λένε ότι η Αρπαγή δεν φαίνεται καθαρά στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά το παραπάνω εδάφιο φανερώνει και τις δύο φάσεις του ερχομού του Κυρίου. Πρώτα εξηγεί ότι ο λαός του Θεού πρέπει να κρυφτεί μέχρι να παρέλθει η οργή, κάτι που χωρίς αμφιβολία συμβαίνει με την Αρπαγή, και μετά ο προφήτης προχωράει λέγοντας ότι ο Κύριος θα έρθει για να τιμωρήσει τους κατοίκους της γης.

Στον Ησαΐα ξα:1,2 η δεύτερη έλευση διαγράφεται καθαρά: «Πνεύμα Κυρίου τού Θεού είναι επ' εμέ· διότι ο Κύριος μέ έχρισε διά νά ευαγγελίζωμαι εις τούς πτωχούς· μέ απέστειλε διά νά ιατρεύσω τούς συντετριμμένους τήν καρδίαν, νά κηρύξω ελευθερίαν εις τούς αιχμαλώτους καί άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τούς δεσμίους· διά νά κηρύξω ενιαυτόν ευπρόσδεκτον τού Κυρίου και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών διά νά παρηγορήσω πάντας τούς πενθούντας».

Όταν ο Ιησούς διάβασε αυτό το εδάφιο στη συναγωγή (Λουκ.δ:18,19), διάβασε μέχρι εκεί που λέει: «διά νά κηρύξω ενιαυτόν ευπρόσδεκτον τού Κυρίου» και δεν συμπεριέλαβε τη φράση: «ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΝ ΕΚΔΙΚΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΗΜΩΝ», γιατί αυτό το μέρος του εδαφίου δεν είχε εκπληρωθεί ακόμα. Στην πρώτη του έλευση, ήρθε σαν Αρνί κι όχι σαν κριτής.

Διαβάζουμε στις Πράξ.β:18-20: «καί έτι επί τούς δούλους μου καί επί τάς δούλας μου εν ταίς ημέραις εκείναις θέλω εκχέει από τού Πνεύματός μου, καί θέλουσι προφητεύσει· καί θέλω δείξει τέρατα εν τώ ουρανώ άνω καί σημεία επί τής γής κάτω, αίμα καί πύρ καί ατμίδα καπνού». Αυτά τα λόγια τα πήρε ο Πέτρος από τον Ιωήλ β:28-31 «ο ήλιος θέλει μεταστραφή εις σκότος καί η σελήνη εις αίμα» και στο εδάφιο 30 μιλάει για «αίμα καί πύρ καί ατμίδα καπνού».  

Αν δεν ξεκαθαρίσουμε καλά μέσα μας ότι ο Ιωήλ εδώ μιλάει για τη δεύτερη έλευση κι όχι για την Αρπαγή, μπορεί μάλλον να περιμένουμε τον ήλιο να σκοτεινιάσει και το φεγγάρι να γίνει αίμα παρά τον επικείμενο ερχομό του Κυρίου.

Τα παρακάτω εδάφια θα αντίφασκαν μεταξύ τους, αν δεν αναφερόταν στις δύο διαφορετικές φάσεις του ερχομού του Κυρίου. Διαβάζουμε στην Εβρ.ιβ:14  «Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, καί τόν αγιασμόν, χωρίς τού οποίου ουδείς θέλει ιδεί τόν Κύριον» ενώ στην Αποκ.α:7 λέει: «Ιδού, έρχεται μετά τών νεφελών, καί θέλει ιδεί αυτόν πάς οφθαλμός καί εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, καί θέλουσι θρηνήσει επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί τής γής. Ναί, αμήν». Μόνο άγιοι θα αρπαχτούν, αλλά όλοι θα δουν την κυριολεκτική δεύτερη έλευσή Του.

«…εις εσάς δέ τούς θλιβομένους άνεσιν μεθ' ημών, όταν ο Κύριος  Ιησούς αποκαλυφθή απ' ουρανού μετά τών αγγέλων τής δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τούς μή γνωρίζοντας Θεόν καί εις τούς μή υπακούοντας εις τό ευαγγέλιον τού Κυρίου ημών  Ιησού Χριστού» (Β’ Θες.α:7,8).

Αυτό το εδάφιο πολύ καθαρά μιλάει για τη δεύτερη έλευση, όταν ο Κύριος θα έρθει με τους αγίους Του για να εκδικηθεί αυτούς που δεν γνωρίζουν το Θεό και δεν υπάκουσαν το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και δεν πρέπει να συγχέεται με την Αρπαγή, τότε που θα έρθει στο μεσουράνημα για να παραλάβει τους αγίους που Τον περιμένουν.

Αν διδάσκουμε ότι η εκκλησία πρέπει να περάσει τη Μεγάλη Θλίψη, τότε δεν μπορούμε να κηρύττουμε ότι ο Κύριος μπορεί να έρθει και τώρα!

Αυτό που θα καταφέρουμε είναι να εκπληρώσουμε τα λόγια του κακού δούλου που λέει: «Βραδύνει νά έλθη ο κύριός μου» (Ματθ.κδ:48).

Ο πιστός δούλος αγρυπνά και περιμένει τον Κύριό του να έρθει οποιαδήποτε στιγμή. Στην Αποκ.γ:10 ο Ιησούς υπόσχεται: «Επειδή εφύλαξας τόν λόγον τής υπομονής μου, καί εγώ θέλω σέ φυλάξει εκ τής ώρας τού πειρασμού, όστις μέλλει νά έλθη επί τής οικουμένης όλης, διά νά δοκιμάση τούς κατοικούντας επί τής γής» και για να το κάνει πρέπει να πάρει το λαό Του πριν έρθει η Μεγάλη Θλίψη, που σύντομα θα έρθει πάνω σ’ όλο τον κόσμο.

«Προεφητευσε δέ περί τούτων καί ο Ενωχ εβδομος από Αδαμ, λέγων, Ιδού ηλθεν ο Κύριος μέ μυριάδας αγίων αυτού, διά νά κάμη κρίσιν κατά πάντων, καί νά ελέγξη πάντας τούς ασεβεις εξ αυτών, διά πάντα τά εργα της ασεβείας αυτών τα οποια επραξαν, καί διά πάντα τά σκληρά τά οποια ελάλησαν κατ' αυτού αμαρτωλοί ασεβεις» (Ιούδας 14,15).

«Καί θέλετε καταφύγει εις τήν κοιλάδα τών ορέων μου· διότι η κοιλάς τών ορέων θέλει φθάνει έως εις  Ασάλ· καί θέλετε φύγει, καθώς εφύγετε απ' έμπροσθεν τού σεισμού εν ταίς ημέραις  Οζίου τού βασιλέως τού  Ιούδα· καί Κύριος ο Θεός μου θέλει ελθεί καί μετά σού πάντες οι άγιοι» (Ζαχ.ιδ:5).

Αυτά τα δύο εδάφια δείχνουν ότι όταν ο Κύριος θα έρθει για να κάνει κρίση πάνω στη γη, θα έχει μαζί και τους αγίους Του. Είναι λογικό ότι δεν μπορούν να επιστρέψουν μαζί Του στη γη, αν πρώτα δεν έρθει να τους πάρει στον ουρανό. Υπάρχει μια όμορφη εικόνα στην Αποκάλυψη ιθ:7-16 όπου ο Κύριος έρχεται από τον ουρανό για να κάνει κρίση. Βλέπουμε ότι οι άγιοι είναι μαζί Του.

«Ας χαίρωμεν καί άς αγαλλιώμεθα καί άς δώσωμεν τήν δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν ο γάμος τού  Αρνίου, καί η γυνή αυτού ητοίμασεν έαυτήν…….. Καί είδον τόν ουρανόν ανεωγμένον, καί ιδού ίππος λευκός, καί ο καθήμενος επ' αυτόν εκαλείτο Πιστός καί  Αληθινός, καί κρίνει καί πολεμεί εν δικαιοσύνη. Οι δέ οφθαλμοί αυτού ήσαν ως φλόξ πυρός, καί επί τής κεφαλής αυτού διαδήματα πολλά, καί είχεν όνομα γεγραμμένον, τό οποίον ουδείς γνωρίζει ειμή αυτός, καί ήτο ενδεδυμένος ιμάτιον βεβαμμένον μέ αίμα, καί καλείται τό όνομα αυτού· ο Λόγος τού Θεού. Καί τά στρατεύματα τά εν τώ ουρανώ ηκολούθουν αυτόν εφ' ίππων λευκών, ενδεδυμένοι βύσσινον λευκόν καί καθαρόν. Καί εκ τού στόματος αυτού εξέρχεται ρομφαία κοπτερά, διά νά κτυπά μέ αυτήν τά έθνη· καί αυτός θέλει ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· καί αυτός πατεί τόν ληνόν τού οίνου τού θυμού καί τής οργής τού Θεού τού παντοκράτορος· καί επί τό ιμάτιον καί επί τόν μηρόν αυτού έχει γεγραμμένον τό όνομα, Βασιλεύς βασιλέων καί Κύριος κυρίων».