Αυτό στο οποίο αντιστάθηκε η εκκλησία της
Εφέσου, νίκησε την εκκλησία της Περγάμου. Είδαμε ότι Νικολαίτες είναι αυτοί που
έχουν νίκη και εξουσία πάνω στο λαό και τον νικούν. Είναι το ίδιο με τη διδαχή
του Βαλαάμ, που έστρεψε το λαό του Θεού στην ειδωλολατρία (εδ.14). Είναι λοιπόν
φανερό, όπως γνωρίζουμε κι από την εκκλησιαστική ιστορία, ότι αυτοί οι Νικολαίτες
που τελικά κατάφεραν να νικήσουν το λαό και να έχουν εξουσία πάνω του,
αντιπροσωπεύουν όλους αυτούς τους επισκόπους που άρχισαν να σωρεύουν εξουσίες
στο πρόσωπό τους κάτι που ο λόγος του Θεού ρητά απαγορεύει.
Έτσι, έχουμε επισκόπους να «βασιλεύουν» σε
ολόκληρες επαρχίες, κι ακόμη επισκόπους της Ρώμης να τολμούν να πουν ότι ο Θεός
τους έβαλε κεφαλή της εκκλησίας. Αυτοί οι Νικολαίτες υπάρχουν και σήμερα δια
μέσου της ιστορίας.
Δεν δίδασκαν το λόγο του Θεού (ούτε
διδάσκουν) αλλά καθώς ήταν κατηχημένοι μέσα στο γνωστικισμό, βγαλμένοι από τα
πανεπιστήμια της Αλεξάνδρειας και των Αθηνών (12θεο), όταν ήρθαν στο
χριστιανισμό δεν αρνήθηκαν όλες αυτές τις γνώσεις τους, δεν άφησαν την επιρροή
του κόσμου, αλλά κοίταξαν να τα συμβιβάσουν, βάζοντας μέσα στην εκκλησία
αιρέσεις απωλείας
Οι οικουμενικές
σύνοδοι των επισκόπων δεν είχαν σκοπό να οδηγήσουν τον κόσμο στον Ιησού, αλλά
πώς να έχουν τον έλεγχο και την εξουσία πάνω απ’ όλους. Όποιος δεν υποτασσόταν,
είχαν σαν όπλο την πολιτική εξουσία που πάντα ήταν με το μέρος τους, να τον
εξορίσουν ή ακόμα να τον σκοτώσουν.
Η ιστορία μας λέει ότι κατά τη διάρκεια
αυτής της «κατάκτησης των Νικολαϊτών» υπήρξαν πολλοί που παρουσίασαν αντίσταση
και χαλούσαν την ησυχία των «θρησκευτικών αυτοκρατόρων».
Το αποτέλεσμα της ήττας που υπέστη ο λαός
από τους Νικολαίτες, είναι σήμερα ένα μεγάλο καζάνι (εκκλησιαστικό σύστημα)
μέσα στο οποίο υπάρχει μια σούπα με κάθε είδους βδελυκτό και μιαρό που προήλθε
από τους συνεχείς συμβιβασμούς με τα είδωλα και η οποία σερβίρεται θέλοντας και
μή σε όλους τους ανθρώπους. Έτσι έχουμε ένα πλήθος χριστιανών χωρίς Χριστό, και
εκκλησία χωρίς τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.
Αυτό που πρέπει να μας κάνει να χαιρόμαστε,
είναι ότι όπως ο Κύριος προείδε και προείπε όλα αυτά που τα βλέπουμε ότι έγιναν
ακριβώς έτσι, το ίδιο θα συμβεί και με την περίοδο της Φιλαδέλφειας που ζούμε
εμείς σήμερα.
