Το πρεσβυτέριο και η διακονία της ηγεσίας

Α' Τιμ.ε:17,   γ:4-5,   Τίτος α:7,   Α' Πέτρου ε:3

Ένα άλλο λάθος που κάνουν κάποιοι κατά τα λοιπά αξιόλογοι άνθρωποι, είναι ότι από κάποιο σημείο και μετά θεωρούν ότι το έργο στο οποίο εργάστηκαν «τους ανήκει». Δένονται τόσο πολύ με αυτό, ώστε τους είναι αδύνατο να μετακινηθούν κάπου αλλού, και όταν ο Θεός τους μιλάει και τους καλεί σε κάποιον άλλο τομέα του αγρού Του, εκείνοι κάνουν πως δεν ακούν ή κλείνουν τα αυτιά τους και σαν άλλοι «Ιωνάδες» επιμένουν να κάνουν «το δικό τους».

Παρ’ όλο που γνωρίζουν ότι η εκκλησία είναι «του Θεού αγρός, του Θεού οικοδομή» (Α’ Κορ.γ:9), αντιμετωπίζουν τους πιστούς και τις διακονίες ως «περιουσία» τους, που μπορούν να ορίζουν και να διαθέτουν όπως κάθε φορά τους αρέσει.

Καλημέρα

Κ α λ η ν ύ χ τ α

συνοικοδομείσθε στην ΕΓΚΑΡΔΙΟΤΗΤΑ

«Ασπάσθητε αλλήλους» (Ρωμ.ις:16)

Στην παγερότητα των συχνά τυποποιημένων χριστιανικών σχέσεων, μάλιστα με κινήσεις και φράσεις κλισέ, που άφθονα και άσκεφτα συχνά χρησιμοποιούνται, το έβδομο τούτο στοιχείο του «συνοικοδομείσθε» αξίζει να τύχει της ιδιαίτερης προσοχής μας. Είναι δε ένα θέμα απόλυτα λεπτό, όπως εξάλλου κάθε στοιχείο της πνευματικής μας συμπεριφοράς. Η ορθοτόμησή του, όπως αργότερα θα εξηγηθεί, βρίσκεται στην εναρμόνιση των εσωτερικών διαθέσεων με τις εξωτερικές εκδηλώσεις που πρέπει να είναι πηγαία έκφραση των πρώτων.

ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΟ ΜΕΤΡΟ ΚΡΙΣΗΣ

Ποιος είπε ποτέ ότι ο Θεός θα καταδικάσει ανθρώπους, γιατί απέρριψαν κάποιον για τον οποίο ποτέ δεν άκουσαν; Σε καμιά περίπτωση δεν είναι αυτή η διδασκαλία της Γραφής. 

Ο Θεός δεν καταδικάζει τον άνθρωπο που δεν άκουσε σαν να είχε ακούσει. Η Γραφή, όμως, πράγματι διδάσκει ότι κάθε άνθρωπος στέκεται καταδικασμένος μπροστά στον Θεό, και ότι κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτό δεν είναι δίκαιο (Ρωμ.γ:19).

Κ α λ η μ έ ρ α

Μπορεί να σωθεί κάποιος αν δεν πιστέψει στον Ιησού;

Ίσως θα έπρεπε να αρχίσουμε με τον Κορνήλιο στο δέκατο κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Θεός είχε ήδη αρχίσει να δουλεύει μέσα στην καρδιά του Κορνήλιου. Η Βιβλική αφήγηση μας λέει ότι ήταν άνθρωπος «ευσεβής και φοβούμενος τον Θεόν μετά παντός του οίκου αυτού, όστις και έκαμνεν ελεημοσύνας εις τον λαόν πολλάς και εδέετο του Θεού διαπαντός».

συνοικοδομείσθε στη ΝΟΥΘΕΣΙΑ

«δυνάμενοι και αλλήλους να νουθετήτε» (Ρωμ.ιε:14 )

Στην ίδια ατμόσφαιρα του «συνοικοδομείσθε», είναι και η «νουθεσία». Και πρέπει από την αρχή να επισημάνουμε ότι είναι μια πνευματική τέχνη, καθόλου εύκολη ούτε ακίνδυνη. Εκείνος που θα τολμήσει να το κάνει, είναι οπωσδήποτε έκθετος στον κίνδυνο να παρεξηγηθεί. Γι' αυτό και η διακινδύνευση τούτη είναι από μια ένδειξη σωστής αγάπης, εκείνου που διακινδυνεύει στην προσπάθεια τούτη του αδελφικού «συνοικοδομείσθε». Χρειάζεται ο νουθετών σωστό πνεύμα, καθαρά κίνητρα και κατάλληλη μέθοδο. Όλα τούτα μας τα προσφέρει ο λόγος του Θεού.

Καλημέρα

Οι Άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης θα πάνε στον ουρανό.

Είναι άξιο προσοχής, ότι η Αγία Γραφή λέει πολύ καθαρά, πως ο Αβραάμ και οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης θα πάνε κι αυτοί στον ουρανό και θα έχουν επουράνια κληρονομιά μαζί με την Εκκλησία, όταν γίνει η ανάσταση. Όταν πέθαναν δεν πήγαν στον ουρανό, γιατί ήταν κλειστή η οδός τότε, λόγω της πτώσης του ανθρώπου. Τώρα όμως (μετά την ανάσταση του Χριστού) βρίσκονται κοντά στο Χριστό σαν πνεύματα (Εβρ.ιβ:23) και όταν γίνει η ανάσταση θα πάνε εκεί και σαν αναστημένοι άν­θρωποι.

συνοικοδομείσθε στην ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ

«Διά τούτο προσδέχεσθε αλλήλους, καθώς και ο Χριστός προσεδέχθη ημάς εις δόξαν Θεού» (Ρωμ.ιε:7)

Θα μπορούσε σ’ αυτή τη μελέτη εισαγωγική σκέψη και αφετηρία ν' αποτελέσει η προτροπή του Παύλου στους Κορίνθιους χριστιανούς «πλατύνθητε» (Β’ Κορ.ς:13). 

Σήμερα πολλές χριστιανικές καρδιές, πάσχουν από μια πνευματική στένωση. Στη σαρκική καρδιά η στένωση κάνει «επειδή ο κόλπος έχει συσταλεί, δυσκόλως να εισέρχεται το αίμα», με επακόλουθα όχι ευχάριστα στην υγεία. Στην πνευματική μας καρδιά, όταν η στένωση την προσβάλει, «δυσκόλως εισέρχεται - και γίνεται δεκτός - ο εξαγορασμένος με το αίμα του Χριστού αδελφός».

Καλημέρα

Ο Copy και ο Paste..

Ο πατέρας της ιστορίας είναι ο Copy, που αν και πολυάσχολος, προσπαθεί να διδάξει στον γιο του Paste το σωστό. Αλλά.. ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να το κάνει αυτό; Παρακολουθήστε τη συνέχεια. Η υπέροχη μουσική είναι του Oscar Araujo

Γιατί ο Δαβίδ και ο Ιωάννης ο βαπτιστής, δεν πήγαν στον ουρανό;

Για να αποδείξουν οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» ότι όλοι δεν πηγαίνουν στον ουρανό παρά μόνο ελάχιστοι, οι 144.000, ανα­φέρουν παραδείγματα αγίων ανδρών στη Γραφή που δεν πήγαν στον ουρανό, όπως ο Δαβίδ, ο Iώβ και ο Ιωάννης ο βαπτιστής.

Γιατί λοιπόν αυτοί δεν πήγαν στον ουρανό, αφού η Καινή Διαθήκη μας μιλά για μια επουράνια πρόσκληση προς όλους τους πιστούς; Η απάντηση είναι η εξής:

Το πρεσβυτέριο και η διακονία της διδασκαλίας

Α' Τιμ.γ:2, ε:17,   Β' Τιμ.β:24-25,    Τίτ.α:9

Εισαγωγή

Πολλές φορές σαν άνθρωπος, λες, «Δεν πειράζει, ας το αφήσω, ας το αμελήσω, ας μην κάνω τηλέφωνο. Ας τον αποφύγω αυτόν, δύσκολος είναι». Όλοι έχουν τέτοιους πειρασμούς ακόμη και μέσα στο έργο. Και όποιος λέει ότι δεν έχει, λέει ψέματα. Το σημαντικό δεν είναι ό,τι υπάρχει πειρασμός, ο πειρασμός θα έρθει. Το σημαντικό είναι να μην πέσεις στον πειρασμό.

Όταν, λοιπόν, έρχονται τέτοιες σκέψεις, έρχεται το Πνεύμα του Θεού και, όπως το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη, έτσι και ο λόγος του Θεού ξυπνάει αυτούς που προΐστανται.

Καλημέρα

Οι θυσίες των Χριστιανών

Οι θυσίες είναι χαρακτηριστικό της λατρείας όλων των λαών, και ιδιαίτερα της ειδωλολατρίας. Η πρώτη Εκκλησία αντιμετώπισε τη λατρεία των ειδώλων και τις θυσίες που γίνονταν σ’ αυτά, και το ανάλογο ισχύει ακόμη και σήμερα. Γνωρίζουμε πως ό,τι έχει «ανακαλύψει» ο Διάβολος, δεν είναι παρά κακό αντίγραφο του γνήσιου και αυτό ισχύει επίσης με τις θυσίες. Εδώ όμως θέλουμε να δούμε το γνήσιο. Τι ισχύει, λοιπόν, σήμερα με τις θυσίες;

Ας θυμηθούμε ότι από την εποχή του Αδάμ και της Εύας, ο Θεός τους δίδαξε πώς να προσφέρουν θυσίες σ’ Εκείνον. Ο Άβελ και ο Κάιν πρόσφεραν θυσίες στον Κύριο. Ο Νώε και ο Αβραάμ, όπως και όλοι οι Πατριάρχες, οι Κριτές και οι Βασιλείς, έκαναν το ίδιο. Όταν τελείωσε ο πρώτος Ναός, ο Σολομώντας θυσίασε εκατόν είκοσι χιλιάδες πρόβατα και είκοσι δύο χιλιάδες βόδια. (Α' Βασ.η:63). Καθώς προσφέρανε τις θυσίες αυτές στον Θεό κατέβηκε η παρουσία του Θεού και σκέπασε το χώρο. Και όταν ζεις μέσα στην παρουσία του Θεού, θέλεις να προσφέρεις θυσίες σ’ Εκείνον. Αν ερευνήσουμε το λόγο του Θεού, θα δούμε ότι το στοιχείο της θυσίας κυριαρχεί σε όλα τα βιβλία του.

Που πηγαίνουν οι νεκροί;

Ξέρουμε από την Αγία Γραφή, ότι μετά το θάνατο, οι ψυχές των ανθρώπων συνεχίζουν να ζουν. Πηγαίνουν σε κάποιο τόπο και περιμένουν την ανά­σταση, οπότε θα ενωθούν με το νέο σώμα που θα τους δώσει ο Θεός.

Στην Παλαιά Διαθήκη ο τόπος διαμονής όλων των νεκρών μέχρι την ανάσταση του Χριστού ήταν ο Άδης. Ο Άδης δεν ήταν τόπος βασάνων για όλους τους νεκρούς. Ένα τμήμα του, που ο Χριστός το ονομάζει «Κόλπο του Αβραάμ» (αγκαλιά του Αβραάμ), ήταν τόπος ανάπαυσης και παρηγοριάς. Εκεί πήγαν ο Αβραάμ και οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Εκεί πήγε και ο Λάζαρος (Λουκ.ις:19-31). Το τμήμα αυτό ήταν ο παράδεισος[1] των ψυχών των δίκαιων της Παλαιάς Διαθήκης. Όταν πέθανε ο Χριστός η ψυχή του πήγε εκεί (Πράξ.β:27). Λίγες ώρες αργότερα πήγε εκεί και ο ληστής που μετανόησε, όπως του είχε υποσχεθεί ο Χριστός (Λουκ.κγ:43: «σήμερον[2] θέλεις είσθαι μετ' εμού εν τω παραδείσω»).

Καλημέρα

Ο ΛΕΜΟΝΟΣΤΙΦΤΗΣ

Σε ένα τοπικό μπαρ στην Αθήνα, ο ιδιοκτήτης & μπάρμαν, ήταν τόσο σίγουρος ότι ήταν ο δυνατότερος άνθρωπος της περιοχής, που πρόσφερε ένα στοίχημα 1.000 €.

Ο μπάρμαν θα έστυβε στο χέρι του ένα λεμόνι μέχρι να τρέξει όλος ο χυμός σε ένα ποτήρι, και στη συνέχεια θα έδινε το λεμόνι σ’ ένα πελάτη.

Όποιος μπορούσε να βγάλει δύο ακόμα σταγόνες χυμού από το στυμμένο λεμόνι, θα κερδίσει τα χρήματα.

Πολλοί άνθρωποι είχαν προσπαθήσει, όλα αυτά τα χρόνια: αρσιβαρίστες, λιμενεργάτες, ποδοσφαιριστές κ.λπ., αλλά κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να το κάνει.

συνοικοδομείσθε στην ΟΜΟΦΡΟΣΥΝΗ

«Ο δε Θεός της υπομονής και της παρηγορίας είθε να σας δώση να φρονήτε το αυτό εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν,» (Ρωμ.ιε:5)

Συνοικοδομείσθε λοιπόν στην ομοφροσύνη.

Η Εκκλησιαστική ιστορία με στεντόρεια φωνή μας διδάσκει ότι κύριος και μόνιμος στόχος του Σατάν είναι η ενότητα των πιστών. Είναι ο δημιουργός της σύγχυσης, της αντιγνωμίας, του διχασμού, της ετεροδιδασκαλίας, του κομματισμού κι όλων των άλλων νοσηρών πνευματικών καταστάσεων διαλυτικών της αδελφικής ενότητας. Όμως μέσα από τη Βίβλο ανακαλύπτουμε τη δύναμη που μπορεί να συντρίψει αυτή την καταλυτική για την Εκκλησία τακτική του εχθρού. Αυτή η δύναμη λέγεται... «ομοφροσύνη» του σώματος του Χριστού. Ας τη μελετήσουμε κι ας τη λαχταρήσουμε.

Η Γη θα καταστραφεί ή «μένει εις τον αιώνα»;

Η Αγία Γραφή λέει, ότι, μέσα στο σχέδιο του Θεού για το μέλλον, είναι και η δημιουργία καινούργιας κτίσης, νέου ουρα­νού και νέας γης. Η υλική δημιουργία, όπως την ξέρουμε σήμε­ρα, με τη γη, τον ήλιο, τη σελήνη και τα άστρα, θα καταστραφεί και στη θέση της θα κτιστεί νέα δημιουργία, με νέα γη και ουρανό, προσαρμοσμένη στη νέα, άφθαρτη, αθάνατη και αιώνια ζωή, που θα καθιερώσει ο Θεός.

Καλημέρα

Προς Ρωμαίους (031)

Ρωμ.ς:4

Το βάπτισμα, λοιπόν, είναι ταύτιση με την κατάσταση της νέκρωσης του Χριστού, και ιδιαίτερα με τον ενταφιασμό Του. Κολ.β:12 «συνταφέντες μετ' αυτού εν τω βαπτίσματι». Ακριβώς όπως ο άνθρωπος Χριστός πέθανε και θάφτηκε ενώ ήταν νεκρός, έτσι κι εμείς πεθαίνουμε ως προς την αμαρτία στη μετάνοια και βαφτιζόμαστε ενώ είμαστε μετανιωμένοι.

3 συνηθισμένα είδωλα μέσα στις εκκλησίες

Ο Εζεκίας εμφανίζεται στην Αγία Γραφή σαν ο άνθρωπος που «έκαμε το ευθές ενώπιον του Κυρίου» (Β’ Βας.ιη:3). Το επόμενο εδάφιο μας δίνει τις λεπτομέρειες των πράξεων του: «Αυτός αφήρεσε τους υψηλούς τόπους και κατέθραυσε τα αγάλματα και κατέκοψε τα άλση και κατεσύντριψε τον χάλκινον όφιν, τον οποίον έκαμεν ο Μωϋσής· διότι έως των ημερών εκείνων οι υιοί του Ισραήλ εθυμίαζον εις αυτόν· και εκάλεσεν αυτόν Νεουσθάν» (ιη:4).

Ο Θεός είχε πει στον Μωυσή:

Καλημέρα

και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος.

Αποφάσεις...

Βράδυ παραμονή Πρωτοχρονιάς.

Γύρω από το μεγάλο τραπέζι στο κεντρικό σαλόνι του σπιτιού, μαζεμένα όλα τα μέλη, τελευταίοι απόγονοι της μεγάλης και ένδοξης οικογένειας «Ανοητίδου». 

Όλο το ρετιρέ της επί της οδού Πλουτάρχου πολυκατοικίας, που κρατούσε ο μεγαλέμπορας Ανοητίδης, αστραποβολούσε. Παραμονή Πρωτοχρονιάς, βλέπεις. Ο καινούργιος χρόνος να μας βρει φωτισμένους. Γύρω από το τραπέζι από τα δεξιά προς τα αριστερά ο κ. Ανοητίδης πατήρ, μεγαλέμπορας της Κεντρικής αγοράς, με το απαραίτητο για κάθε σοβαρό άνθρωπο προκοίλι, με το εξίσου χαριτωμένο προγουλάκι του και με ύφος ανθρώπου, που έφαγε τη ζωή με τη σέσουλα. 

συνοικοδομείσθε στην ΕΚΤΙΜΗΣΗ

«προλαμβάνοντες να τιμάτε αλλήλους» (Ρωμ.ιβ:10)

Θέμα καυτής επικαιρότητας και τούτο, για ν' αντιμετωπίσει μια σφαλερή - που ίσως υποθάλπει απωθημένους και ανομολόγητους εγωισμούς- τακτική, που μ' έναν απαίσιο οδοστρωτήρα έρχεται να γκρεμίσει και να ισοπεδώσει μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο, κάθε αξία και πνευματική ιεραρχία. Που εντούτοις και η μια και η άλλη υπάρχουν κι είναι αποδεκτές από τον Θεό.

Αυτό δε τον οδοστρωτήρα της ισοπέδωσης τον πήρε ήδη η νέα γενιά στα χέρια της και... ποιος μπορεί να την καταδικάσει αν τον χρησιμοποιεί;

Ο Χριστιανός σύζυγος

Ο ρεαλισμός του Πέτρου

Από τις πολλές νουθεσίες σχετικά με την οικογενειακή ζωή που βρίσκουμε στην Καινή Διαθήκη, αυτή του Πέτρου είναι μοναδική από πολλές απόψεις. Οι περισσότερες από τις άλλες νουθεσίες προέρχονται από την πένα του Παύλου, ο οποίος δεν ήταν παντρεμένος όταν τις έγραψε (Α’ Κορ.ζ:7), και απ’ ότι ξέρουμε, ποτέ δεν παντρεύτηκε.

Αντίθετα, ο Πέτρος ήταν παντρεμένος, όταν έγινε μαθητής του Ιησού. Ένα από τα πρώτα θαύματα του Ιησού ήταν να θεραπεύσει την πεθερά του Πέτρου (Μάρκ.α:30-31). Γνωρίζουμε επίσης ότι ο Πέτρος ήταν ακόμα παντρεμένος, χρόνια αργότερα, όταν του δόθηκαν τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών και ταξίδευε σε όλες τις εκκλησίες της περιοχής της Μεσογείου (Α’ Κορ.θ:5). Η εμπειρία του Πέτρου σαν άνθρωπος οικογενειάρχης, εξηγεί γιατί τα σχόλιά του σχετικά με τον γάμο είναι εξαιρετικά άμεσα και προσγειωμένα, περισσότερο από του Παύλου, που, αν και απόλυτα σωστά, κάποιες φορές φαίνονται σχεδόν θεωρητικά συγκρινόμενα με αυτά του Πέτρου.

Κ α λ η μ έ ρ α

Σύμβολο

Είναι σημείο, σχήμα ή αντικείμενο με το οποίο υποδηλώνονται κατά συνθήκη ορισμένες έννοιες, πράγματα ή γεγονότα.

Η λέξη προέρχεται από το συν+βάλλω, δηλαδή το να βάλλεις, να ρίξεις δύο πράγματα μαζί ώστε το ένα να αντιπροσωπεύει το άλλο. Η Βίβλος είναι γεμάτη από σύμβολα. Οι προφητείες του Δανιήλ και σχεδόν όλη η Αποκάλυψη είναι γραμμένα σε συμβολική γλώσσα.

Ο Βιβλικός συμβολισμός είναι, από πολλές απόψεις, ένα απ’  τα δυσκολότερα  αντικείμενα για τον μελετητή. Πνευματικές αλήθειες, προφητείες κι αόρατα, αιώνια πράγματα συμβολίζονται “αινιγματωδώς” με “καλυμμένα” σύμβολα. Φαίνεται ότι είναι ευχαρίστηση του υψίστου να κρύβει μ’ αυτό τον τρόπο  πολλά από τα άγιά Του.

Εξαιτίας αυτού του “κρυμμένου” χαρακτήρα των συμβόλων ο ερμηνευτής πρέπει να βαδίζει με διάκριση και προσοχή, εκτεταμένη μελέτη κι έρευνα, με λογική και σωστή σειρά σε κάθε πτυχή της μελέτης του και να ζητάει, πάνω απ’ όλα,  την οδηγία του Αγίου Πνεύματος, του συγγραφέα της Βίβλου.