Ρωμ.ς:4
Το βάπτισμα,
λοιπόν, είναι ταύτιση με την κατάσταση της νέκρωσης του Χριστού, και ιδιαίτερα
με τον ενταφιασμό Του. Κολ.β:12 «συνταφέντες μετ' αυτού εν τω βαπτίσματι».
Ακριβώς όπως ο άνθρωπος Χριστός πέθανε και θάφτηκε ενώ ήταν νεκρός, έτσι κι
εμείς πεθαίνουμε ως προς την αμαρτία στη μετάνοια και βαφτιζόμαστε ενώ είμαστε
μετανιωμένοι.
Ο αρχικός σκοπός
εδώ δεν είναι να διδάξει τον σωστό τρόπο βάπτισης, αλλά το βάπτισμα έχει νόημα
μόνο εάν γίνει με καταβύθιση. Το να συγκρίνει κανείς το βάπτισμα στο νερό με
την ταφή, είναι ακατανόητο εκτός αν εννοούμε τη βύθιση.
Δεν θάβεται ένα
σώμα με το να πετάξεις πάνω του λίγο χώμα, το σώμα τοποθετείται εντελώς κάτω
από τη γη.
Κατά τον ίδιο
τρόπο, η διδασκαλία του Αγίου Πνεύματος μέσω του Παύλου εδώ, έχει νόημα μόνο αν
το βάπτισμα γίνεται στο όνομα του Ιησού Χριστού. Το βάπτισμα είναι προσωπική
ταύτιση και ενταφιασμός με το Χριστό, όχι με τρία χωριστά πρόσωπα μιας τριάδας.
Μόνο ο Ιησούς Χριστός πέθανε και θάφτηκε
για μας.
Ο Παύλος, αλλά και
ολόκληρη η Ρωμαϊκή εκκλησία πρέπει να ήξεραν μόνο το βάπτισμα με καταβύθιση στο
όνομα του Ιησού Χριστού. Διαφορετικά, δεν θα είχε σκεφτεί το βάπτισμα σαν ενταφιασμό
με το Χριστό ή δεν θα περίμενε τους αναγνώστες του να
το έχουν δει έτσι.
Σήμερα, πρέπει να
βαπτίζουμε κατά τον ίδιο τρόπο, όπως έκανε η πρώτη εκκλησία, επειδή μόνο έτσι
διατηρούμε τη Βιβλική σημασία και το συμβολισμό του βαπτίσματος.
Εάν έχουμε
ταυτιστεί με το θάνατο και τον ενταφιασμό του Χριστού, θα ταυτιστούμε και με
την ανάστασή Του. Ακριβώς όπως ο Θεός ανάστησε τον άνθρωπο Χριστό από το
θάνατο, έτσι κι εμείς θ’ αναστηθούμε από τη μετάνοια και το βάπτισμα στο νερό
για να περπατήσουμε σε μια νέα ζωή. Το εδάφιο δεν μιλάει για τη μελλοντική
ανάσταση των σωμάτων μετά το φυσικό θάνατο, αλλά για μια νέα ζωή τώρα.
Παίρνουμε αυτή τη
νέα ζωή, από το Άγιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα μας. «…αποθανόντος εκείνου,
υπό του οποίου εκρατούμεθα, διά να δουλεύωμεν κατά το νέον πνεύμα»
(Ρωμ.ζ:6). «Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με
ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου» (Ρωμ.η:2). «Εάν
δε ο Χριστός ήναι εν υμίν, το μεν σώμα είναι νεκρόν διά την αμαρτίαν, το δε
πνεύμα ζωή διά την δικαιοσύνην» (Ρωμ.η:10).
Η αρνητική πλευρά
της μεταστροφής είναι ο θάνατος της αμαρτίας, που συμβολίζεται και
ολοκληρώνεται με το βάπτισμα στο νερό, καθώς «Συνετάφημεν
λοιπόν μετ' αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον» (Ρωμ.ς:4). Η θετική πλευρά της
μεταστροφής είναι η νέα ζωή με το Χριστό, την οποία παίρνουμε από το Άγιο
Πνεύμα.
Ρωμ.ς:5
Συνεχίζει την
αναλογία της ανάστασης. Αν ταυτιστούμε με το θάνατο του Χριστού, βεβαίως θα
ταυτιστούμε και με την ανάστασή Του και θα ζούμε μια νέα ζωή.
Ρωμ.ς:6
Αναλογιζόμενοι τη μεταστροφή μας, μετά, πρέπει να
συνειδητοποιήσουμε ότι ο παλαιός μας άνθρωπος σταυρώθηκε με το Χριστό. Σ’ αυτό
το πλαίσιο, ο «παλαιός ημών άνθρωπος»
είναι η παλιά προσωπικότητα που κυριαρχείτο από την αμαρτία, ο μη αναγεννημένος
άνθρωπος, ο παλιός αμαρτωλός τρόπος ζωής. Δεν είναι η αμαρτωλή φύση αυτή καθ’
αυτή, που ακόμα έχουμε (Γαλ.ε:16-17, Α’ Ιωάν.α:8). Έχουμε ακόμα την ικανότητα
να αμαρτήσουμε. Έχουμε ακόμα την αμαρτωλή φύση που επιθυμεί να αμαρτάνει.
Ωστόσο, δεν είμαστε πλέον κάτω από τον έλεγχο της αμαρτωλής φύσης, επειδή το
Πνεύμα μας δίνει τη δύναμη να υπερνικούμε. Η αμαρτωλή φύση δεν πεθαίνει, αλλά
χάνει την εξουσία της (εδ.7, 9, 14). Συνηθίσαμε να είμαστε δούλοι της αμαρτίας,
αλλά τώρα έχουμε δύναμη ενάντια στην αμαρτία (εδ.6, 18).
Ρωμ.ς:7
Εφόσον πεθάναμε κατά την αμαρτία είμαστε ελεύθεροι από αυτήν
(Ιωάν.η:34-36 & Α’ Πέτρ.β:24). Ο εξαναγκασμός ή τα βασανιστήρια μπορεί να
αναγκάσουν κάποιον να κάνει πολλά πράγματα, αλλά μόλις πεθάνει, οι βασανιστές
του δεν έχουν καμία περαιτέρω εξουσία πάνω του. Κατά τον ίδιο τρόπο, μόλις
πεθαίνουμε κατά την αμαρτία, η αμαρτία δεν έχει καμία δύναμη να κυριαρχεί στη
ζωή μας ή να μας καταδικάζει. Το κεφάλαιο αυτό περιγράφει κάτι περισσότερο από
την ελευθερία της καταδίκης, γιατί τα εδάφια 14 και 18 χρησιμοποιούν μια
διαφορετική λέξη για να περιγράψουν μια πραγματική ελευθερία από τον καταναγκασμό
να αμαρτήσουμε και από τον αμαρτωλό τρόπο ζωής.
Ρωμ.ς:8
Πεθάναμε με το Χριστό στο σταυρό. Στο Γολγοθά, ο Χριστός
εξαγόρασε τη σωτηρία μας και κατέστρεψε τη δύναμη της αμαρτίας πάνω μας, αλλά
αυτά τα οφέλη δεν απονέμονται σε όλη την ανθρωπότητα αυτόματα. Θα πρέπει κανείς
να εφαρμόσει το θάνατο του Χριστού στη ζωή του, και αυτό συμβαίνει όταν
μετανοεί. Ακριβώς όπως ο Χριστός πέθανε και αναστήθηκε σε νέα ζωή, πρέπει κι
εμείς να πεθάνουμε ως προς την αμαρτία και στη συνέχεια να ζήσουμε μια νέα ζωή
απαλλαγμένη από αμαρτία. Αν μοιραστήκαμε το θάνατό Του, μπορούμε να μοιραστούμε
και τη ζωή Του.
