Που πηγαίνουν οι νεκροί;

Ξέρουμε από την Αγία Γραφή, ότι μετά το θάνατο, οι ψυχές των ανθρώπων συνεχίζουν να ζουν. Πηγαίνουν σε κάποιο τόπο και περιμένουν την ανά­σταση, οπότε θα ενωθούν με το νέο σώμα που θα τους δώσει ο Θεός.

Στην Παλαιά Διαθήκη ο τόπος διαμονής όλων των νεκρών μέχρι την ανάσταση του Χριστού ήταν ο Άδης. Ο Άδης δεν ήταν τόπος βασάνων για όλους τους νεκρούς. Ένα τμήμα του, που ο Χριστός το ονομάζει «Κόλπο του Αβραάμ» (αγκαλιά του Αβραάμ), ήταν τόπος ανάπαυσης και παρηγοριάς. Εκεί πήγαν ο Αβραάμ και οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Εκεί πήγε και ο Λάζαρος (Λουκ.ις:19-31). Το τμήμα αυτό ήταν ο παράδεισος[1] των ψυχών των δίκαιων της Παλαιάς Διαθήκης. Όταν πέθανε ο Χριστός η ψυχή του πήγε εκεί (Πράξ.β:27). Λίγες ώρες αργότερα πήγε εκεί και ο ληστής που μετανόησε, όπως του είχε υποσχεθεί ο Χριστός (Λουκ.κγ:43: «σήμερον[2] θέλεις είσθαι μετ' εμού εν τω παραδείσω»).

Ο Χριστός όμως, σαν Γιος του Θεού, δεν ήταν δυνατό να μείνει εκεί (Πράξ.β:24). Μετά τρεις ημέρες αναστήθηκε παίρνοντας μαζί Του τα κλειδιά του τόπου αυτού, δηλα­δή την εξουσία στο χώρο αυτό (Αποκ.α:18). Από τότε οι νεκροί είναι στη διάθεση του Χριστού, θα τους αναστήσει την ορισμένη ημέρα για να κριθούν.

Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Χριστός, καθώς πήρε την εξουσία του Άδη στα χέρια Του, ήταν να μεταφέρει τους ευσε­βείς νεκρούς από τον Άδη στη δική του παρουσία, στον επουρά­νιο παράδεισο (Εφες.δ:8-10). Από τότε οι πιστοί, όταν πεθαίνουν, δεν πηγαίνουν στον Άδη (κόλπο του Αβραάμ) αλλά πηγαίνουν κοντά στο Χριστό (Φιλιπ.α:21-24, Β' Κορ.ε:6-8).

---

[1] «Παράδεισος» είναι περσική λέξη και σημαίνει «περιφραγμένος κήπος», τόπος ευτυχίας και ανάπαυσης. Αρχικά ο Θεός φύτεψε ένα τέτοιο κήπο (παράδει­σο) στη γη για χάρη του Αδάμ. Αυτός βρισκόταν στην περιοχή της Μεσοποταμίας, στο σημερινό Ιράκ (Γέν.β:8-14) και είναι γνωστός σαν «κήπος της Εδέμ». Με την πτώση του ανθρώπου και την επικράτηση της φθοράς στην κτήση, ο παράδεισος αυτός καταστράφηκε. Στη συνέχεια, η Γραφή κάνει λόγο και για άλλους δύο «παραδείσους», α) για τον «κόλπο του Αβραάμ», που ήταν ο παράδεισος των ψυχών στην Παλαιά Διαθήκη, και β) για τον παράδεισο που βρίσκεται στον τρίτο ουρανό κοντά στο Θεό (Β’ Κορ.ιβ:2-4, Αποκ.β:7). Ακόμη αναφέρει, ότι με την έλευση του Χριστού η γη αυτή θα ανακαινιστεί και θα γίνει «σαν παράδεισος» (Ης.να:1-3).

[2] Το «σήμερον» αναφέρεται στο «θέλεις είσθαι μετ’ εμού» και όχι στο «σοι λέγω». Ο Χριστός ποτέ δεν έλεγε, «αληθώς σας λέγω σήμερον». Εξάλλου το ρήμα «λέγω» είναι χρόνος ενεστώτας και περιέχει την έννοια του σήμερον. Αυτό που είπε ο Χριστός στο ληστή ήταν, ότι εκείνη την ημέρα που και οι δυο θα πέθαιναν, θα πήγαιναν στον ίδιο τόπο, στον κόλπο του Αβραάμ, στον παρά­δεισο των ψυχών της Παλαιάς Διαθήκης, που ήταν ένα τμήμα του Άδη.