Ο Εζεκίας εμφανίζεται στην Αγία
Γραφή σαν ο άνθρωπος που «έκαμε το ευθές
ενώπιον του Κυρίου» (Β’ Βας.ιη:3).
Το επόμενο εδάφιο μας δίνει τις λεπτομέρειες των πράξεων του: «Αυτός αφήρεσε τους υψηλούς τόπους και
κατέθραυσε τα αγάλματα και κατέκοψε τα άλση και κατεσύντριψε τον χάλκινον όφιν,
τον οποίον έκαμεν ο Μωϋσής· διότι έως των ημερών εκείνων οι υιοί του Ισραήλ
εθυμίαζον εις αυτόν· και εκάλεσεν αυτόν Νεουσθάν» (ιη:4).
Ο Θεός είχε πει στον Μωυσή:
Έξοδ.λδ:12-16 Προσέχε εις
σεαυτόν, μη κάμης συνθήκην μετά των κατοίκων της γης εις την οποίαν υπάγεις,
μήποτε γείνη παγίς εν τω μέσω σου· αλλά τους βωμούς αυτών θέλεις καταστρέψει
και τα είδωλα αυτών θέλεις συντρίψει και τα άλση αυτών θέλεις κατακόψει. Διότι
δεν θέλεις προσκυνήσει άλλον θεόν· επειδή ο Κύριος, του οποίου το όνομα είναι
Ζηλότυπος, είναι Θεός ζηλότυπος· μήποτε κάμης συνθήκην μετά των κατοίκων της
γης, και όταν πορνεύσωσι κατόπιν των θεών αυτών και θυσιάσωσι προς τους θεούς
αυτών, σε προσκαλέση τις και φάγης από της θυσίας αυτού· και μήποτε λάβης εκ
των θυγατέρων αυτού εις τους υιούς σου, και όταν αι θυγατέρες αυτού πορνεύσωσι
κατόπιν των θεών αυτών, κάμωσι τους υιούς σου να πορνεύσωσι κατόπιν των θεών
αυτών.
Τα άλση που αναφέρει ο λόγος του
Θεού, ήταν ιεροί πάσσαλοι (ή μερικές φορές δέντρα) που χρησιμοποιούνταν για τη
λατρεία της ειδωλολατρικής θεάς Αστάρτης. Συχνά αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη
σαν ένας από τους τρόπους που οι Ισραηλίτες αμάρτησαν εναντίον του Γιάχβε, λατρεύοντας άλλους
θεούς.
Η πρώτη αναφορά βρίσκεται στην Έξοδ.λδ:13: «αλλά τους βωμούς αυτών θέλεις καταστρέψει και τα είδωλα αυτών θέλεις
συντρίψει και τα άλση αυτών θέλεις κατακόψει». Οι Ισραηλίτες διατάχτηκαν να
συντρίψουν κάθε τέτοιο άλσος που θα έβρισκαν ανάμεσα στους κατοίκους της γης
που ο Θεός τους έδινε.
Στο Δευτ.ις:21, ο Γιάχβε πρόσταξε το λαό Ισραήλ: «Δεν θέλεις φυτεύσει εις σεαυτόν άλσος οποιωνδήποτε δένδρων πλησίον του
θυσιαστηρίου Κυρίου του Θεού σου, το οποίον θέλεις κάμει εις σεαυτόν».
Ωστόσο, δεν χρειάστηκε πολύς
καιρός για τους Ισραηλίτες να παρακούσουν αυτή την εντολή.
Στους Κριτ.γ:7, διαβάζουμε, «Και
έπραξαν οι υιοί Ισραήλ πονηρά ενώπιον του Κυρίου και ελησμόνησαν Κύριον τον
Θεόν αυτών και ελάτρευσαν τους Βααλείμ και τα άλση».
Αντί να υπακούσουν τις εντολές
του Θεού, λάτρεψαν τους θεούς των κατοίκων που ο Θεός τους έστειλε για να διώξουν.
Αργότερα, ο Θεός χρησιμοποίησε
τον Γεδεών σαν ένα από τους Κριτές που θα στεκόταν ενάντια στην πρακτική αυτή
των αλσών. Έκοψε το άλσος του πατέρα του, σαν μέρος της κλήσης του Θεού για
μεταρρύθμιση (Κριτές ς:25-27).
Πολλές αναζωπυρώσεις στα βιβλία
των Βασιλέων και των Χρονικών, εμπεριέχουν την καταστροφή και αφαίρεση των
αλσών ανάμεσα από το λαό του Θεού. Σε μία περίπτωση, ο βασιλιάς Ιωσίας του
Ιούδα «εξέβαλε το άλσος εκ του οίκου του
Κυρίου, έξω της Ιερουσαλήμ, εις τον χείμαρρον Κέδρων, και κατέκαυσεν αυτό εν τω
χειμάρρω Κέδρων και κατελέπτυνεν αυτό εις σκόνην, και έρριψε την σκόνην αυτού
επί των μνημάτων των υιών του όχλου» (Β’
Βας.κγ:6).
Η Αστάρτη, στη λατρεία της οποίας
χρησιμοποιούντο τα άλση, θεωρείτο θεά της γονιμότητας. Η λατρεία της σαν
βασίλισσα του ουρανού, καταδικάστηκε από τον προφήτη Ιερεμία. Βεβαίως, σαν θεά
της γονιμότητας, αυτοί που λάτρευαν την Αστάρτη, συμμετείχαν συχνά σε
σεξουαλικές πράξεις που απαγορεύονται από το Θεό του Ισραήλ.
Αυτά τα άλση, είναι επίσης γνωστά,
στην Αγία Γραφή, σαν «υψηλοί τόποι». Αυτό πιθανό να οφείλεται στο γεγονός ότι
την λάτρευαν στην κορυφή λόφων και βουνών (προφήτης Ηλίας για τους ορθόδοξους
και Όλυμπος για κάποιους Έλληνες χαρισματικούς). Ιδιαίτερα μετά την κατασκευή
του Ναού από τον βασιλιά Σολομώντα, εκείνοι που θα λάτρευαν την Αστάρτη σε
«υψηλούς τόπους» θεωρούντο βλάσφημοι εναντίον του Γιάχβε, λατρεύοντας άλλον θεό
με διαφορετικό τρόπο και σε διαφορετικό μέρος απ’ αυτό που Αυτός είχε ορίσει.
Τα άλση και η Αστάρτη ήταν
ενάντια στο νόμο που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή. Η χρήση αυτών από τους Ισραηλίτες
ήταν αμαρτία, γιατί ήταν αντίθετη με τη διδασκαλία της λατρείας του Γιάχβε
(Έξοδ.κ), αφού μόνον εκείνος ήταν Θεός (Δευτ.ς:4-5).
Σίγουρα οι άνθρωποι ένιωσαν ότι
πρόκειται για ένα ισχυρό, πνευματικό ηγέτη που αφαίρεσε τα είδωλα (τους υψηλούς
τόπους και τα άλση), που έκλεβαν τις καρδιές των ανθρώπων και μ’ αυτό τον τρόπο
στερούσαν την λατρεία από τον Κύριο. Θα περίμεναν, ο πνευματικός ηγέτης τους,
απλά να επιμένει να σταματήσει η λατρεία άλλων θεών.
Αλλά αυτό που έκανε στη συνέχεια
ο Εζεκίας, πρέπει να ήταν πραγματικά απροσδόκητο και αντιφατικό. Κατεσύντριψε τον χάλκινον όφιν, τον οποίον
έκαμεν ο Μωϋσής — σκόπιμα. Όχι από ατύχημα. Δεν είπε «ωχ, καθώς το κουβαλούσα
έπεσε και έσπασε». Για να κατασυντριφθεί ο χαλκός χρειάζεται κάποια προσπάθεια.
Η εξάλειψη των ειδωλίων είναι ένα
πράγμα, αλλά ήταν ο «χάλκινος όφις, τον
οποίον έκαμεν ο Μωϋσής!» Ήταν το χάλκινο φίδι, που ο Θεός είπε στον Μωυσή
να κάνει. Αυτό που όταν ο λαός το κοίταζε θα θεραπευόταν από τα δαγκώματά των
φλογερών όφεων (Αριθ.κα).
Ο Εζεκίας κατασύντριψε το φίδι
επειδή οι άνθρωποι θυμιάζανε σ’ αυτό. Λάτρευαν ένα χάλκινο φίδι. Εργαλεία
μπορούν να γίνουν αντικείμενα λατρείας. Μέσα στην αμαρτωλότητα μας, μπορούμε να
κάνουμε οτιδήποτε, ένα είδωλο. Έχουμε την τάση να κάνουμε είδωλα, πράγματα που
είναι σημαντικά για εμάς. Έτσι, ένα χάλκινο φίδι που ο Θεός χρησιμοποίησε για
να θεραπεύσει, που έφτιαξε ο ηγέτης του λαού του Θεού κατά την απελευθέρωση τους
από τη δουλεία, έγινε αντικείμενο λατρείας.
Σήμερα, δεν είναι εντελώς
διαφορετικά τα πράγματα. Ο λαός του Θεού, ακόμα πασχίζει να παίρνει πράγματα και
να τα κάνει αντικείμενα λατρείας, όπως:
1. Ο τόπος
Επειδή ο Κύριος εργάζεται στις
καρδιές του λαού Του όταν μαζεύονται μαζί, ο χώρος της συγκέντρωσης από εργαλείο
γίνεται αντικείμενο λατρείας. Έτσι, αν ο ποιμένας μιλήσει για «μετακόμιση», είναι
σαν να κατασυντρίβει το χάλκινο φίδι. Οι πιστοί πρέπει να καταλάβουν ότι το
κτίριο δεν είναι η εκκλησία, οι άνθρωποι του Θεού είναι η εκκλησία. Ο Θεός δεν κατοικεί
σε χειροποίητους ναούς, αλλά στις καρδιές του λαού Του.
2. Το παρελθόν
Επειδή ο Κύριος εργάστηκε με θαυμαστούς
τρόπους στο παρελθόν, το παρελθόν μπορεί να γίνει ένα είδωλο και οι άνθρωποι να
λαχταρούν το παρελθόν περισσότερο από ό, τι λαχταρούν τον Κύριο. Είναι καλό να
είμαστε ευγνώμονες για το παρελθόν, αλλά η λατρεία ανήκει στον Θεό πάντοτε. Αν οι
«παλιές μέρες», ήταν ευλογημένες, ήταν εξαιτίας και με τη χάρη του Κυρίου.
3. Τα προγράμματα
Επειδή ο Θεός άλλαξε τη ζωή κάποιων
σ’ ένα τέτοιο γεγονός ή εκδήλωση, μπορεί να το έχουν υψώσει σε μια τέτοια θέση
που δεν είναι υγιής. Τα συνέδρια μπορεί να έχουν γίνει αυτοσκοπός γι’ αυτούς
και δεν μπορούν να τα δουν σαν εργαλεία που ο Θεός απλά χρησιμοποίησε. Όταν
συμβαίνει αυτό, τότε αυτά (τα συνέδρια), γίνονται τα σύγχρονα χάλκινα φίδια.
Πως μπορεί ο ποιμένας να
λειτουργήσει όπως ο Εζεκίας; Πώς μπορεί να αφαιρέσει τα σύγχρονα χάλκινα φίδια;
Ο ποιμένας θα πρέπει πάντα να
στρέφει τους πιστούς στο πρόσωπο του Ιησού. Μόνο Αυτός αξίζει τη λατρεία
μας, και μόνο Αυτός μπορεί να μεταστρέψει τις καρδιές. Όταν βοηθάμε τους ανθρώπους
να δουν το μεγαλείο του Ιησού, τότε τα είδωλα χάνουν τη λάμψη τους. Καθώς
στρέφουμε τα μάτια μας στον Ιησού και δούμε το πρόσωπό Του, τα πράγματα αυτού
του κόσμου (τόπος, παρελθόν και προγράμματα) ξεθωριάζουν στο φως της δόξα και της
χάρης Του.
Ο ποιμένας θα πρέπει επίσης να
υπενθυμίζει συνεχώς στους πιστούς τον σκοπό της Εκκλησίας. Η εκκλησία υπάρχει για
να «γεννά» μαθητές. Όταν η εκκλησία αγκαλιάσει την αποστολή της να επιστρέψει
χαμένες ψυχές στο Σωτήρα Χριστό, τα προγράμματα και τα συνέδρια λειτουργούν σαν εργαλεία και όχι σαν αυτοσκοπός. Όταν καταλάβουμε
ότι αυτός είναι ο σκοπός μας, τότε και το κτίριο της εκκλησίας παίρνει τη σωστή
του θέση, ένα μέρος για να μαθητεύσουν οι νέες ψυχές.
Αν και ο Κύριος καθοδήγησε την
κατασκευή του χάλκινου φιδιού, ο Κύριος επιβεβαίωσε την καταστροφή του. Και για
τον Εζεκία, η Γραφή λέει:
Β’ Βασ.ιη:5 Επί Κύριον τον
Θεόν του Ισραήλ ήλπισε· και δεν εστάθη μετ' αυτόν όμοιος αυτού μεταξύ πάντων
των βασιλέων του Ιούδα, αλλ' ουδέ των προ αυτού·
