Γιατί ο Δαβίδ και ο Ιωάννης ο βαπτιστής, δεν πήγαν στον ουρανό;

Για να αποδείξουν οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» ότι όλοι δεν πηγαίνουν στον ουρανό παρά μόνο ελάχιστοι, οι 144.000, ανα­φέρουν παραδείγματα αγίων ανδρών στη Γραφή που δεν πήγαν στον ουρανό, όπως ο Δαβίδ, ο Iώβ και ο Ιωάννης ο βαπτιστής.

Γιατί λοιπόν αυτοί δεν πήγαν στον ουρανό, αφού η Καινή Διαθήκη μας μιλά για μια επουράνια πρόσκληση προς όλους τους πιστούς; Η απάντηση είναι η εξής:

 

Ο Δαβίδ, ο Ιωάννης βαπτιστής και όλοι οι άγιοι της Πα­λαιάς Διαθήκης δεν πήγαιναν στον ουρανό, γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός εξ αιτίας της πτώσης του ανθρώπου και της αμαρτίας. Μετά τη θυσία του Χριστού όμως, όσοι πιστεύουν σ' Αυτόν και είναι αναγεννημένα παιδιά Του, πηγαίνουν στον ουρανό. Τώρα πηγαίνει το πνεύμα τους και όταν γίνει η ανάσταση θα πάνε με σώμα επουράνιο.

Το δρόμο προς τον ουρανό τον άνοιξε ο Χριστός με το σταυρικό του θάνατο. Αυτός έγινε η μοναδική οδός που φέρνει τον άνθρωπο στο Θεό, στον ουρανό. Πρόσεξε τι λέει η Αγία Γραφή:

Ιωάν.δ:6: «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή, ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ειμή δι' εμού».

Εβρ.ι:19-20: «Έχοντες λοιπόν αδελφοί παρρησιαν να εισελθω­μεν εις τα άγια δια του αίματος του Χριστού, δια νέας και ζώσης οδού την οποίαν καθιέρωσεν, δια του καταπετάσματος, τουτέστιν, της σαρκός αυτού».

Εβρ.θ:8: «Και τούτο, εδηλοποίει το Πνεύμα το Αγιον, ότι δεν ήτο πεφανερωμένη η εις τα άγια οδός, διότι η πρώτη σκηνή ίστατο έτι».

Εβρ.ς:20: «Όπου ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος, γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα».

Πρώτα ο Χριστός πήγε και μετά άνοιξε το δρόμο για μας. Ο απόστολος Παύλος ήξερε ότι θα πήγαινε στον ουρανό όταν πέθαινε. Στη Φιλιπ.α:22-24 μας λέει: «Αλλ' εάν το να ζω εν σαρκί συμβάλλη εις καρποφορίαν του έργου μου και τι να εκλέξω δεν γνωρίζω' διότι στενοχωρούμαι υπό των δύο, έχων μεν την επιθυμίαν να αναχωρήσω και να είμαι με τον Χριστόν διότι είναι πολύ πλέον καλήτερον, το να μένω όμως εν τη σαρκί είναι αναγκαιότερον δια σας».

Μάλιστα στενοχωριόταν μπρο­στά στο δίλημμα, να πάει κοντά στο Χριστό ή να μείνει στη γη να εργαστεί στο έργο. Αν πίστευε πως θα έσβηνε, όπως λένε οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», δε θα είχε πρόβλημα, θα αγωνιζόταν να μείνει στη γη όσο μπορούσε περισσότερο γιατί μετά θα χανό­ταν. Κάτι τέτοιο όμως δεν πίστευε. Πίστευε ότι θα πήγαινε στον ουρανό, όπως όλοι οι πιστοί, και ότι εκεί είναι πολύ καλύτερα.

Στον ουρανό, ακόμη, βρίσκονται σήμερα όλα τα πνεύματα των νεκρών αγίων της Παλαιάς Διαθήκης. Πριν το Χριστό πή­γαιναν προς τα κάτω, στον «κόλπο του Αβραάμ», σε τόπο ανά­παυσης. Μετά την ανάσταση του Χριστού μετατέθηκαν στον ουρανό και τα βλέπουμε εκεί στην προς Εβρ.ιβ:22-23: «Αλλά προσήλθετε εις όρος Σιών, και εις πόλιν θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ και εις μυριάδας αγγέλων και εις Θεόν κρι­τήν πάντων και εις πνεύματα δικαίων οίτινες έλαβον την τελειότητα».

Εκτός όμως από αυτό, όταν ο απόστολος Πέτρος αναφέρει στο κήρυγμά του στις Πράξ.β:34 ότι «ο Δαβίδ δεν ανέβη στους ουρανούς», εννοεί ότι δεν αναστήθηκε, ώστε να ανέβει στους ουρανούς με το σώμα του σαν άνθρωπος. Και πράγματι, ο Δαβίδ πέθανε και ετάφη (εδ.29). Σαν προφήτης όμως, προφή­τεψε για την ανάσταση του Χριστού «ότι δεν εγκατελείφθη η ψυχή αυτού εν τω Άδη, ουδέ η σαρξ αυτού είδε διαφθοράν» (εδ.31). 

Συγκρίνει δηλαδή ο Πέτρος εδώ τον Δαβίδ με το Χριστό. Ο Χριστός αναστήθηκε και πήγε στον ουρανό, ενώ ο Δαβίδ πέθανε και δεν ανέβηκε στον ουρανό σαν άνθρωπος. Είναι μια σωστή σκέψη, που με κανένα τρόπο δεν ακυρώνει το λόγο του Θεού, που σε άλλα σημεία τονίζει, ότι οι πιστοί όταν πεθαίνουν πηγαίνουν σαν πνεύματα να είναι με το Χριστό, που είναι πολύ καλύτερο. Μέσα στα πνεύματα αυτά των δικαίων είναι και το πνεύμα του Δαβίδ κοντά στο Χριστό (Εβρ.ιβ:23).