ΑΙΤΙΑ-ΠΟΡΕΙΑ-ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Είναι βέβαιο πως ο άσωτος γιος, δεν έφτασε στους χοίρους την
πρώτη μέρα που εγκατέλειψε το σπίτι του πατέρα. Η πτώση η πνευματική, δεν αποτελεί
τόσο ένα περιστατικό (έστω κι αν ξεκινάει συχνά απ’ αυτό), όσο μια φθίνουσα
πορεία. Ένα κάποιο εμπόδιο στην πηγή του νερού, μπορεί τελικά να εκτρέψει ολόκληρη
την πορεία ενός ποταμού. Μία αμαρτία «μέσα» στην καρδιά, μπορεί ν' αλλάξει την
πορεία μιας ζωής. Ας εμβαθύνουμε σε τούτη την αλήθεια, μελετώντας το λόγο του
Κυρίου, στο Ιερεμία β:
1. Ευτυχισμένες
μνήμες
«Ενθυμούμαι... ότε με ηκολούθεις» (2,3). Ο Κύριος θυμάται
κείνα τα πρώτα χρυσά χρόνια της σχέσης σου μαζί Του, μπορείς όμως και συ να τα
θυμηθείς!.. Ήταν χρόνια αγιότητας (3), γιατί όλη η καρδιά σου ανήκε σ’ Αυτόν και
μέσα της δεν υπήρχε θέση για τίποτε άλλο. Χρόνια αφθονίας, ζώντας δίπλα «στην πηγή
των ζώντων υδάτων» (13). Χρόνια καρποφορίας, αφού ήσουν «άμπελος εκλεκτή» (21) στον
Κύριο. Ενθυμείται ο Κύριος. Θυμήσου το και συ σήμερα, τούτη την ώρα της επίσκεψης
του Πνεύματος μέσα σου.
2. Η θλιβερή
έκτροπη
Το εδ.13 είναι λογικά αδιανόητο, αν και πνευματικά δυστυχώς
δυνατό. Να μη έχεις γνωρίσει την πηγή και να ψάχνεις στα λασπόνερα για
ξεδίψασμα, συγχωρείται. Όμως να «εγκαταλίπεις την πηγή των ζώντων υδάτων και να
σκάβεις λάκκους»!.. Να προσπαθείς να συγκρατήσεις νερό, σε σπασμένα σταμνιά!.. Σε
κάτι που το ξέρεις ότι είναι αμαρτία!.. Πρόσεξε τα 3 ρήματα· «απεμακρύνθηκαν...
εμιάνατε... εγκατέλιπον» (5,7,13). Δεν σημαδεύουν μια φθίνουσα πορεία;
3. Η αποκαρδιωτική
σύγκριση
Την κάνει ο Θεός και προτρέπεσαι ταπεινά να τη δεχτείς για τη
ζωή σου - «σε εφύτευσα άμπελον εκλεκτήν... μετεβλήθης εις παρεφθαρμένον κλήμα»
(21). Και δεν έγινε μέσα σε μια νύχτα. Και δεν είναι αποτέλεσμα μιας μόνης
πράξης. Είναι το συμπέρασμα μιας φθίνουσας πολύχρονης πορείας. Το αμπέλι
χρειάζεται τον κατάλληλο τόπο για να ευδοκιμήσει. Εσύ, δεν έμεινες «ερριζωμένος
εν Χριστώ» (Κολ.β:7). Γιατί;..
4. Άκαρπες
προσπάθειες
Είναι όλες όσες γίνονται μακριά από τον Θεό, όλες όσες
στηρίζονται στον άνθρωπο. «Και εάν πλυθής με νίτρο... η ανομία σου μένει» (22).
Το μόνο απορρυπαντικό για την ανθρώπινη αμαρτία, είναι... το αίμα του Ιησού
Χριστού» (Α’ Ιωάν.α:7). Και συ ενώ αυτό το ’χεις γνωρίσει και πειραματιστεί,
πασκίζεις με δικά σου γιατροσόφια προσπάθειες, αποφάσεις, όρκους, ξεκινήματα.
Αποτέλεσμα - «η ανομία σου μένει». Υπάρχει όμως κι ένα ακόμη πιο απογοητευτικά
χαμηλότερο σκαλοπάτι...
5. Η ανώφελη
επικάλυψη
Επικάλυψη που οδηγεί στην πώρωση. «Καλλωπίζεις την οδόν
σου... λέγεις είμαι αθώος... δεν εμιάνθην» (33, 35, 23). Μοιάζεις αυτούς που
στολίζουν και μυρώνουν τον νεκρό, μήπως και καλύψουν τη δυσοσμία του πτώματος.
Δύσκολο. Και γίνεται αδύνατο, όσο το πτώμα παραμένει άταφο. Όσο η αμαρτία
παραμένει ανεξομολόγητη. «Πως δύνασαι να είπης» (23), αλήθεια πως!..
6. Αναπόφευκτα
αποτελέσματα
Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος στις εκλογές του, όχι όμως και
στις συνέπειές τους. «Ο σπειρών εις την σάρκαν εαυτού, θέλει θερίσει εκ της
σαρκός φθοράν» (Γαλ.ς:8). Και ο Θεός εξηγεί, ότι η χαλάρωση της σχέσης σου μαζί
Του, σημαίνει αποτυχία στον πνευματικό σου αγώνα έξω - «συνέτριψαν την κορυφήν
σου» (16). Τούτο γίνηκε, «διότι εγκατέλιπες Κύριον τον Θεόν σου, ότε σε ωδήγει εν
τη οδώ» (17).
7. Η
λύση, μία:
Δίνεται στο γ:12,13. «Γνώρισον την αμαρτία σου... επίστρεψον».
Κάμε το, σήμερα. Αναγνώρισε ότι η κακοδαιμονία μέσα σου και γύρω σου, σε σένα οφείλεται.
«Άλλαξες τη δόξα του Θεού με πράγμα ανωφελές... έσκαψες λάκκους που δεν μπορούν
να κρατήσουν νερό... εγκατέλειπες Κύριον τον Θεόν σου... έστρεψες νώτα και ουχί
πρόσωπο προς τον Θεό» (11,13,19,27). Με συντριβή αναγνώρισέ το και ολόψυχα επίστρεψον
προς τον Κύριο. Κάμε το άφοβα, «διότι ελεήμων είναι ο Κύριος» (γ:12). Κάμε το,
γιατί είναι η μόνη λύση και διέξοδος.
