Αλλά σεις τίνα με λέγετε ότι είμαι;

Η θεία και η ανθρώπινη φύση, στο πρόσωπο του Χριστού είναι ενωμένες. Έτσι, ο Ιησούς είναι ο Θεός και άνθρωπος. Αυτό το αποδεικνύουν οι προφήτες, οι απόστολοι, αλλά κι ο ίδιος ο Ιησούς.

Ι. ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΑΝ ΟΤΙ:

1. Ο Χριστός είναι ο Θεός.

·      «Ιδού, ο Θεός (Ελοχίμ) σας θέλει ελθεί....αυτός θέλει ελθεί και θέλει σας σώσει. Τότε οι οφθαλμοί των τυφλών θέλουσιν ανοιχθή, και τα ώτα των κωφών θέλουσιν ακούσει. Τότε ο χωλός θέλει πηδά ως έλαφος και η γλώσσα του μογιλάλου θέλει ψάλλει» (Ησ.λε:4-6). 

    Σύγκρινε αυτό, με την ερώτηση που ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έστειλε τους μαθητές του να κάνουν στον Ιησού και με την απάντηση που τους έδωσε: «Σύ είσαι ο ερχόμενος, ή άλλον προσδοκώμεν»; Η απάντηση ήταν: «Υπάγετε και απαγγείλατε προς τον Ιωάννην όσα ακούετε και βλέπετε, τυφλοί αναβλέπουσι, και χωλοί περιπατούσι, λεπροί καθαρίζονται και κωφοί ακούουσι...» (Ματθ.ια:3,5).

·      «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, Ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου (ΓΙΑΧΒΕ) ευθείας κάμετε εν τη ερήμω τας τρίβους του Θεού (Ελοχίμ) ημών (Ησ.μ:3).  «Ιδού, εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου και θέλει κατασκευάσει την οδόν έμπροσθέν μου...λέγει ο Κύριος των δυνάμεων (ΓΙΑΧΒΕ ΣΑΒΑΩΘ)» (Μαλαχ.γ:1). Σύγκρινε αυτά τα εδάφια με την ομολογία του Ιωάννη στο Ματθ.γ:3.  

·      «Ιδού, ούτος είναι ο Θεός ημών, περιμείναμεν αυτόν, και θέλει σώσει ημάς, ούτος είναι ο Κύριος (ΓΙΑΧΒΕ) ....θέλομεν χαρή και ευφρανθή εν τη σωτηρία αυτού» (Ησ.κε:9).  

·      «Διότι ο ανήρ σου είναι ο ποιητής σου, το όνομα αυτού είναι ο Κύριος των δυνάμεων (ΓΙΑΧΒΕ ΣΑΒΑΩΘ) και ο Λυτρωτής σου είναι ο Άγιος του Ισραήλ, αυτός θέλει ονομασθή Ο Θεός πάσης της γης» (Ησ.νδ:5). Σύγκρινε με Εφεσ.ε:30-32  Ματθ.θ:15  Αποκ.ιθ:7 όπου ο Χριστός ονομάζεται σύζυγος και νυμφίος.

2.  Ο Χριστός είναι άνθρωπος.

·      «Καταπεφρονημένος και απερριμένος υπό των ανθρώπων, ΑΝΘΡΩΠΟΣ θλίψεων και δόκιμος ασθενείας και ως άνθρωπος από του οποίου αποστρέφει τις το πρόσωπον, κατεφρονήθη και ως ουδέν ελογίσθημεν αυτόν. Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη. Ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον, πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον. Αλλ’ αυτός ετραυματίσθη δια τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη δια τας ανομίας ημών, η τιμωρία ήτις έφερε την ειρήνην ημών ήτο έπ’ αυτόν και δια των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν. Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα, εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού και ο Κύριος έθεσεν επ’ αυτόν την ανομίαν πάντων ημών. Αυτός ήτο κατατεθλιμμένος και βεβασανισμένος, αλλά δεν ήνοιξε το στόμα αυτού, εφέρθη ως αρνίον  επί σφαγήν, και ως πρόβατον έμπροσθεν του κείροντος αυτό άφωνον, ούτω δεν ήνοιξε το στόμα αυτού. Από καταθλίψεως και κρίσεως ανηρπάχθη την δε γενεάν αυτού τις θέλει διηγηθή; διότι εσηκώθη από της γης των ζώντων, δια τας παραβάσεις του λαού μου ετραυματίσθη. Και ο τάφος αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων, πλήν εις τον θάνατον αυτού εστάθη μετά του πλουσίου διότι δεν έκαμεν ανομίαν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού». (Ησ.νγ:3-9).

3.  Ο Χριστός είναι Θεός και άνθρωπος.

           

·      «Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και γεννήσει υιόν (ανθρώπινη φύση) και θέλει καλεσθή το όνομα αυτού Εμμανουήλ (θεότητα, γιατί σημαίνει ο Θεός μαζί μας Ματθ.α:23). (Ησ.ζ:14). 

·      Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς (ανθρώπινη φύση)....και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, ΘΕΟΣ ΙΣΧΥΡΟΣ (ΕΛ ΓΚΙΜΠΟΡ), ΑΙΩΝΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ (θεότητα). (Ησ.θ:6).

·      Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος, και θέλω ανεγείρει εις τον Δαβίδ βλαστόν δίκαιον (ανθρ. φύση) ....και τούτο είναι το όνομα αυτού με το οποίον θέλει ονομασθή, Ο ΚΥΡΙΟΣ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΗΜΩΝ (ΓΙΑΧΒΕ ΤΣΙΚΕΝΤΟΥ) (Ιερ.κγ:5,6).

ΙΙ. ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΔΙΑΚΗΡΥΞΑΝ ΟΤΙ:

1. Ο Χριστός είναι ο Θεός:

·      «....και Θεός ήτο ο λόγος» (Ιωαν.α:1)

·      Ο Θωμάς είπε: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιωαν.κ:28)

·      Ο Παύλος είπε ότι ο Χριστός είναι «ο ών επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας» (Ρωμ.θ:5).

·      «Ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Α’ Τιμ.γ:16).

·      Ο Ιωάννης είπε για τον Ιησού Χριστό: «ούτος είναι ο αληθινός Θεός και η ζωή η αιώνιος» (Α’ Ιωαν.ε:20). 

·      «Ο θρόνος σου ώ Θεέ, είναι εις τον αιώνα του αιώνος» (Εβρ.α:8).

·      Ο Ιούδας λέει ότι ο Σωτήρας μας είναι «ο μόνος σοφός Θεός» (Ιουδ.25).

·      Ο Παύλος λέει ότι προσμένουμε «την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού  και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» (Τιτ.β:13).  

    Μερικοί έχουν προσπαθήσει να δουν δύο πρόσωπα σ΄ αυτό το εδάφιο, το ένα είναι ο μεγάλος Θεός και το άλλο ο Σωτήρας. Όμως το εδ.14 βάζει τα πράγματα στη θέση τους, ότι δηλαδή ο μεγάλος Θεός και ο Σωτήρας είναι το ίδιο πρόσωπο, γιατί λέει «όστις έδωκεν εαυτόν (όχι εαυτούς) υπέρ ημών, δια να μας λυτρώση (όχι λυτρώσουν) από πάσης ανομίας»

2.  Ο Χριστός είναι άνθρωπος:

·      Ο Πέτρος λέει ότι ο Ιησούς ήταν «άνδρας αποδεδειγμένος από το Θεό» (Πραξ.β:22)

·      «Διότι προσδιώρισεν ημέραν, εν ή μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη διά ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών» (Πραξ.ιζ:31).

·      Ο Παύλος μιλάει για τη «δωρεά της χάριτος του ενός ανθρώπου, Ιησού Χριστού, ....» (Ρωμ.ε:15). 

·      «Διότι ο θάνατος ήλθε δι’ ανθρώπου, ούτω και δι’ ανθρώπου η ανάστασις των νεκρών» (Α’ Κορ.ιε:21). 

·      «Διότι είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων, μαρτυρίαν γενομένην εν ωρισμένοις καιροίς» (Α’ Τιμ.β:5).

3.  Ο Χριστός είναι ο Θεός και άνθρωπος:

·      «Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και θέλει γεννήσει υιόν, (ανθρώπινη φύση) και θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, (θεότητα) το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι, Μεθ’ ημών ο Θεός» (Ματθ.α:23).

·      Ο δεύτερος άνθρωπος (ανθρώπινη φύση), ο Κύριος εξ ουρανού (θεότητα). (Α΄Κορ.ιε:47).

ΙΙΙ. Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕ:

1.  Ότι είναι ο Θεός

·      Κάποτε είπε: «Πριν γείνη ο Αβραάμ ΕΓΩ ΕΙΜΙ» (Ιωαν.η:58).

·      «Όστις είδεν εμέ, είδε τον Πατέρα» (Ιωαν.ιδ:9).

·      «Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ». (Αποκ.α:8).

·      «Εγώ είμαι ο πρώτος και ο έσχατος» (Αποκ.α:17). Σύγκρινε αυτό το εδάφιο με το Ησ.μδ:6.

·      «Ο νικών θέλει κληρονομήσει τα πάντα, και θέλω είσθαι εις αυτόν Θεός, και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός» (Αποκ.κα:7). Αν ο νικών θα είναι γιος του Ιησού, αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς θα είναι ο Πατέρας του.

2.  Ότι είναι άνθρωπος:

Περίπου 80 φορές στην Καινή Διαθήκη ο Ιησούς ονομάζει τον εαυτό του «Ο Υιός του ανθρώπου».

3.  Ότι είναι ο Θεός και άνθρωπος:

·      «Εγώ και ο Πατήρ έν ήμεθα» (Ιωαν.ι:30).

·      «Ο Πατήρ είναι εν εμοί και εγώ εν αυτώ» (Ιωαν.ι:38).

·      «Πιστεύετέ μοι ότι εγώ είμαι  εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί» (Ιωαν.ιδ:11). 

·      «Εν εκείνη τη ημέρα σείς θέλετε γνωρίσει, ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί μου και σείς εν εμοί, και εγώ εν υμίν» (Ιωαν.ιδ:20).

·      «Εγώ είμαι η ρίζα και το γένος του Δαβίδ» (Αποκ.κβ:16).

IV. ΑΛΛΑ ΕΔΑΦΙΑ:

            1. Η θεότητα του Ιησού Χριστού είναι άναρχη και αιώνια:

·      «Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθές και σήμερον και εις τους αιώνας» (Εβρ.ιγ:8).

·      «Και σύ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρά ώστε να ήσαι μεταξύ των χιλιάδων του Ιούδα, εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ δια να ήναι ηγούμενος εν τω Ισραήλ του οποίου αι έξοδοι είναι απ’ αρχής, από ημερών αιώνος» (Μιχ.ε:2).

2.  Ο Χριστός είναι ο Θεός εξαιτίας των τίτλων που Του αποδίδονται:

·      Ο Άγιος και Δίκαιος (Πραξ.γ:14).

·      Ο Δίκαιος (Πραξ.ζ:52).

·      Ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων (Α’Τιμ.ς:15  Αποκ.ιζ:14).

·      Ο Κύριος της δόξας (Α’Κορ.β:8).

·      Ο αρχηγός της ζωής (Πραξ.γ:15).

3.  Ο Χριστός είναι άνθρωπος:

·      Γεννήθηκε από γυναίκα (Γαλ.δ:4).

·      Έγινε όμοιος με τους ανθρώπους (Φιλιπ.β:7).

·      Προέκοπτε (Λουκ.β:52).

·      Πείνασε (Ματθ.δ:2).

·      Κουράστηκε (ιωαν.δ:6).

·      Πειράστηκε (Ματθ.δ:2).

·      Ίδρωσε (Λουκ.κβ:44).

·      Δάκρυσε (Ιωαν.ια:35).

·      Πέθανε (Ιωαν.ιθ:33).

·      Τον έθαψαν (Ιωαν.ιθ:42).

4.  Η διπλή φύση του αποδεικνύεται απ’ τις πράξεις Του:

Σαν άνθρωπος έκλαψε στον τάφο του Λάζαρου, αλλά σαν ο Θεός τον ανάστησε (Ιωαν.ια:35,44). Σαν άνθρωπος πέθανε (Ιωαν.ιθ:33) αλλά σαν ο Θεός ανάστησε το σώμα του απ’ τον τάφο (Ιωαν.β:19-21).

5.  Η διπλή φύση Του αποδεικνύεται απ’ τα λόγια Του:

Σαν άνθρωπος είπε: «ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου» (Ιωαν.ιδ:28). Σαν ο Θεός είπε: ¨Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή» (Ιωαν.ια:25). Σαν άνθρωπος είπε: «Μέλλει ο Υιός του ανθρώπου να παραδοθή εις χείρας ανθρώπων και θέλουσι θανατώσει αυτόν» (Ματθ.ιζ:22,23). Σαν ο Θεός είπε: «Χαλάσατε τον ναόν τούτον, και διά τριών ημερών θέλω εγείρει αυτόν» (Ιωαν.β:19).

Αυτή την αλήθεια ίσως μπορέσουμε να την καταλάβουμε καλλίτερα όταν σκεφτούμε ότι ένας άνθρωπος, αν κι έχει σώμα και πνεύμα, παραμένει, ωστόσο, ένα πρόσωπο. Όταν κάποιος λέει: «Είμαι άρρωστος» συνήθως αναφέρεται στο σώμα του, αλλά όταν λέει: «Είμαι χαρούμενος» όλοι ξέρουμε ότι αναφέρεται στο πνεύμα του. Το ίδιο και ο Ιησούς, άλλες φορές μιλούσε σαν άνθρωπος και άλλες μιλούσε σαν Θεός ή μιλούσε ο Θεός που κατοικούσε μέσα Του. Αυτή η αλήθεια είναι το θαυμαστό κλειδί που ξεκλειδώνει και αποκαλύπτει το μυστήριο της θεότητας στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Κολ.β:8-9. Ο Παύλος λέει πολύ καθαρά εδώ, ότι όλο το πλήρωμα της θεότητας κατοικεί σωματικά στον άνθρωπο Ιησού Χριστό.

Αποδείξαμε ότι ο Ιησούς είχε διπλή φύση, ήταν συγχρόνως τέλειος άνθρωπος και ο Θεός. Δεν χρειάζεται ν’ αποδείξουμε ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός, γιατί όλη η Γραφή, απ’ τη Γένεση μέχρι την Αποκάλυψη, το διακηρύττει. ‘Άλλωστε αν κάποιος πιστεύει κάτι άλλο, αυτόματα συγκαταλέγεται στους ειδωλολάτρες.

Ι. Η υπόσταση του Θεού:

Διαβάζουμε στον Ιωαν.δ:24 «Ο Θεός είναι πνεύμα» και στην Β’ Κορ.γ:17 «Ο δε Κύριος είναι το πνεύμα» Αυτή η αλήθεια αποδεικνύεται απ’ το γεγονός ότι οι Γραφές μας διδάσκουν ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών. Είναι λοιπόν λογικό, ότι μόνο σαν πνεύμα ο Θεός θα μπορούσε να είναι πανταχού παρών. 

·      «Δεν πληρώ εγώ τον ουρανόν και την γήν; λέγει Κύριος» (Ιερεμ.κγ:24). 

·      «Ιδού, ο ουρανός και ο ουρανός των ουρανών δεν είναι ικανοί να σε χωρέσωσι» (Α’ Βασ.η:27).

·      «Δια να ζητώσι τον Κύριον, ίσως δυνηθώσι να ψηλαφήσωσιν αυτόν και να εύρωσιν αν και δεν είναι μακράν από ενός εκάστου ημών διότι εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν καθώς και τινές των ποιητών σας είπον, Διότι και γένος είμεθα τούτου» (Πραξ.ιζ:27-28).

Όλοι οι αναγνωρισμένοι διαμαρτυρόμενοι τριαδικοί σχολιαστές συμφωνούν σ’ αυτή τη διδασκαλία.

ΙΙ. Ο Χριστός σαν άνθρωπος είναι Μεσίτης:

Χαιρόμαστε γιατί πιστεύουμε σ’ ένα Παντοδύναμο, Πάνσοφο και πανταχού Παρόντα Θεό, όμως είναι γεγονός μέσα απ’ τη Γραφή ότι κανείς δεν μπορεί να πλησιάσει ή να γνωρίσει το Θεό, παρά μόνο δια του προσώπου του Ιησού Χριστού. 

·      «Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού» (Ιωαν.ιδ:6).

·      «Διότι εν αυτώ κατοικεί πάν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (Κολ.β:9).

Επειδή ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός, έχει ανάγκη το Θεό. Εξαιτίας, όμως, αυτής της κατάστασης της αμαρτίας, δεν μπορεί να Τον πλησιάσει ούτε να παραμείνει μέσα στην άγια παρουσία Του. Ακριβώς επειδή ο άνθρωπος βρισκόταν σ’ αυτή την κατάσταση, ο Ιησούς ήρθε να πληρώσει αυτή την ανάγκη. Ενωμένη τέλεια η θεότητα με την ανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού του έδωσε την δυνατότητα να είναι Μεσίτης. Αντιπροσώπευσε τέλεια το Θεό στον πεσμένο άνθρωπο και τον αμαρτωλό προς το Θεό. Με το αίμα Του που χύθηκε πάνω στο σταυρό, προμήθευσε τη συνδιαλλαγή ανάμεσα στον άγιο Θεό και τον αμαρτωλό άνθρωπο. 

·      «Δηλονότι ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ, διαλλάσσων τον κόσμον προς εαυτόν» (Β’ Κορ.ε:19)

·      «Έχοντες λοιπόν αδελφοί παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια διά του αίματος του Ιησού, διά νέας και ζώσης οδού την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς, διά του καταπετάσματος, τουτέστι, της σαρκός αυτού και έχοντες ιερέα μέγαν επί τον οίκον του Θεού, ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως, έχοντες τας καρδίας ημών κεκαθαρμένας από συνειδήσεως πονηράς και λελουμένοι το σώμα με ύδωρ καθαρόν, ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον» (Εβρ.ι:19-23).

·      «Αλλά προσήλθετε εις όρος Σιών, και εις πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ, και εις μυριάδας αγγέλων, εις πανήγυριν και εκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς, και εις Θεόν κριτήν πάντων, και εις πνεύματα δικαίων οίτινες έλαβον την τελειότητα, και εις νέας διαθήκης μεσίτην Ιησούν, και εις αίμα καθαρισμού, το οποίον λαλεί καλήτερα παρά το του Αβελ» (Εβρ.ιβ:22-24).

ΙΙΙ. Ο Χριστός σαν ο Θεός είναι Κύριος:

Στο Λουκ.β:11 μαθαίνουμε ότι ο Ιησούς ήταν Κύριος όταν γεννήθηκε στη Βηθλεέμ. Ήταν ο Θεός (η θεότητα, όχι η ανθρώπινη φύση) που τον έκανε Κύριο (Πραξ.β:36).

·      «Διά τούτο σας γνωστοποιώ, ότι ουδείς λαλών δια Πνεύματος Θεού, λέγει ανάθεμα τον Ιησούν και ουδείς δύναται να είπει Κύριον Ιησούν, ειμή διά Πνεύματος Αγίου» (Α’ Κορ.ιβ:3), γιατί ο Κύριος είναι αυτό το Πνεύμα (Β΄ Κορ.γ:17).

·      «Είναι δε διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως το αυτό, είναι και διαιρέσεις διακονιών, ο Κύριος όμως ο αυτός, είναι και διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι» (Α’ Κορ.ιβ:4-6). Απ’ αυτό το εδάφιο βλέπουμε ότι οι όροι: Άγιο Πνεύμα, Κύριος και Θεός είναι συνώνυμοι με τη θεότητα. Η θεότητα είναι αυτή η αιώνια, άναρχη, αδημιούργητη, αόρατη, άγια υπόσταση, ο ένας Θεός, ο Πατέρας.

IV. Ο Χριστός δεν προϋπήρχε σαν άνθρωπος:

Δεν πρέπει να συγχέουμε την ανθρώπινη φύση του Χριστού με την προΰπαρξη Του, γιατί ο Χριστός σαν άνθρωπος προϋπήρχε μόνο στο νου και το σχέδιο του Θεού. Η θεότητα του Χριστού προϋπήρχε, δηλαδή ο Θεός, ο Πατέρας.

            Το σπέρμα του Αβραάμ  Γαλ.γ:16

Ο Υιός του Θεού ήταν:           Το σπέρμα του Δαβίδ  Ρωμα:3

                                                Το σπέρμα της γυναικός  Γεν.γ:15

Ενώ ο Χριστός είχε διπλή φύση (ανθρώπινη & θεϊκή), ο άνθρωπος δεν ήταν Θεός και ο Θεός δεν ήταν άνθρωπος, αλλά οι δύο αυτές φύσεις ήταν ενωμένες. Ο λόγος που ο Ιησούς μπορούσε να πει: «Εγώ και ο Πατήρ έν είμεθα» (Ιωαν.ι:30), είναι γιατί ή θεότητα και η ανθρώπινη φύση ήταν τέλεια ενωμένες στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ακόμα είπε: «Ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου» (Ιωαν.ιδ:28) γιατί η θεότητα είναι ανώτερη απ’ την ανθρώπινη φύση.

V.  Ο Χριστός σαν άνθρωπος θα παραδώσει τη Βασιλεία στη θεότητα:

Κάποιοι δεν δέχονται την αλήθεια ότι όλο το πλήρωμα της θεότητας κατοικεί σωματικά στον άνθρωπο Χριστό. Λένε, ότι ο Παύλος αντιφάσκει γιατί στην Α’Κορ.ιε:24-28 λέει ότι: «Ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα. Όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν. Διότι πρέπει να βασιλεύη, εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού, έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος. Διότι πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, όταν δε είπη ότι πάντα είναι υποτεταγμένα, φανερόν ότι εξαιρείται ο υποτάξας εις αυτόν τα πάντα. Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να είναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι» (Α’ Κορ.ιε:24-28). Ρωτάνε λοιπόν, «Ο Ιησούς θα παραδώσει τη βασιλεία στον εαυτό του»; Και ρωτάμε: «Γιατί όχι»; Αν ο Χριστός μπορεί να παραστήσει την εκκλησία στον εαυτό Του (Εφεσ.ε:26,27, γιατί να μην μπορεί να παραδώσει και τη Βασιλεία στον εαυτό Του; Όταν έρθει το τέλος και δεν υπάρχει πλέον ανάγκη μεσίτη ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο, η ανθρώπινη φύση του Ιησού θα παραδώσει στη θεότητά Του τη Βασιλεία και ο Θεός θα είναι τα πάντα εν πάσι.

Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι ο Ιησούς σαν Υιός, ήταν πάντα υποκείμενος στον Πατέρα, ο Οποίος είναι Παντοδύναμος, Παντογνώστης, πανταχού Παρών, Άγιο Πνεύμα. Ψαλμ.ρλθ:7-10  Ησ.νζ:15 και Ιωαν.γ:13. Έχει γραφτεί ότι ο Ιησούς είναι «Το φως του κόσμου», «ο βασιλέας των αιώνων, ο άφθαρτος κτλ...». Φυσικά, αυτός είναι Ο Θεός και το Αρνίο που βρίσκεται στο θρόνο σ’ όλη την αιωνιότητα (Αποκ.κβ:3), «εις τον οποίον είη δόξα και μεγαλωσύνη, κράτος και εξουσία, και νύν και εις πάντας τους αιώνας. Αμήν. (Ιουδ.25  Α’ Τιμ.α:17).