Που είναι οι εννιά;

Λουκ.ιζ:11-17

Πλησίαζε το τελευταίο Πάσχα που ο Χριστός θα γιόρταζε πριν αναληφθεί στον ουρανό.

Βρίσκεται στο δρόμο για την Ιερουσαλήμ.

Ξαφνικά, αντικρίζει ένα πολύ θλιβερό θέαμα: 10 άνθρωποι ακρωτηριασμένοι, παραμορφωμένοι, στέκονται στη γραμμή!

Ήταν αυστηρός ο νόμος για τους λεπρούς, γι’ αυτό στεκόταν τόσο μακριά από το δημόσιο δρόμο φωνάζοντας: ακάθαρτος!!

Ο Ιησούς τους σπλαχνίστηκε. Τους έστειλε στον ιερέα (το διατεταγμένο), και καθώς πήγαιναν θεραπεύτηκαν.

Μέχρι εδώ, η εμπειρία ήταν κοινή και για τους δέκα. Εδώ έγινε και το ξεχώρισμα!

Και οι δέκα έφυγαν από τον ιερέα θεραπευμένοι. Οι 9 πήγαν στα σπίτια τους, και μόνο ο ένας γύρισε πίσω. Ξεχώρισε απ’ τους άλλους, γύρισε πίσω για να ευχαριστήσει τον Ιησού.

Τότε ο Κύριος αναρωτήθηκε (ίσως με κάποιο παράπονο): που είναι οι 9;

Ίσως δεν είναι δίκαιο να πούμε ότι στατιστικά ένας στους δέκα αισθάνεται ευγνωμοσύνη, αλλά αν είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να δεχτούμε ότι πολλές φορές μοιάζουμε με του 9 παρά με τον 1.

Είμαστε περισσότερο έτοιμοι να δεχτούμε ένα δώρο παρά να ευχαριστήσουμε γι’ αυτό. Μάθετε τα παιδιά από μικρά να λένε «ευχαριστώ».

Πλησιάζουμε το Θεό με λίστες αιτημάτων παρά με διάθεση ευγνωμοσύνης.

Αυτοί οι άνθρωποι, και οι 10, έδειξαν πίστη που δοκιμάστηκε πολύ. Ο Χριστός είχε θεραπεύσει κι άλλους λεπρούς και μετά τους έστειλε στον ιερέα. Αυτούς όμως τους έστειλε πριν θεραπευτούν!

Ξεκίνησαν να πάνε απλά επειδή τους το είπε ο Ιησούς.

Η πίστη δεν περιμένει αποδείξεις! Ακούει το λόγο του Κυρίου και σε πείσμα των φαινομένων ξεκινάει.

Όμως, αφού είχαν τέτοια πίστη γιατί δεν γύρισαν όλοι;

· Ίσως αντιμετώπιζαν τη ζωή λίγο επιπόλαια. Πόσες φορές δεν θα είχαν σκεφτεί αν θα μπορούσαν ποτέ να θεραπευτούν και ξαφνικά το όνειρο γίνεται πραγματικότητα! Τα χρόνια του πόνου, ξαφνικά γίνονται παρελθόν με αποτέλεσμα μέσα σε λίγες στιγμές ν’ αλλάξει η νοοτροπία τους. Ακριβώς επειδή ήταν τόσο θαυμαστό αυτό που έγινε, δεν κάθισαν να το εξετάσουν.

Όπως περνάς από το ένα δωμάτιο στο άλλο χωρίς να το σκέφτεσαι, έτσι πέρασαν από την αρρώστια στην υγεία, από την εξορία στην οικογενειακή ζωή κι εκεί τέλειωσε η υπόθεση.

Είναι γνώρισμα της ανθρώπινης καρδιάς να ξεχνά γρήγορα.

Όλοι έχουμε βρεθεί στον πειρασμό να ξεχάσουμε την αξία του δώρου όταν περάσει η πίεση της ανάγκης.

Συνηθίζουμε τα δώρα του Θεού, κι αυτή η εξοικείωση κλέβει ένα μέρος από τη λάμψη τους (δώρα παιδιών).

Προχωράμε στη ζωή κι απλώνουμε το χέρι για καινούρια δώρα χωρίς να δίνουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να εκτιμήσει την αξία τους.

· Ένας άλλος πιθανός λόγος που μπορεί να εξηγήσει τη συμπεριφορά των 9 είναι η υπερηφάνεια τους.

Αυτός που γύρισε δεν ήταν Ιουδαίος, ήταν Σαμαρείτης!

Οι Ιουδαίοι, σαν παιδιά του Θεού, είχαν ιδιαίτερα δικαιώματα στις ευλογίες Του. Αν Αυτός που τους θεράπευσε ήταν ο Μεσσίας, είχαν ιδιαίτερη σχέση μαζί Του.

Είχαν το δικαίωμα να Του ζητήσουν, αλλά ο Σαμαρείτης; Αυτός έπρεπε να πει ευχαριστώ.

Αυτοί, με τους τίτλους ιδιοκτησίας που είχαν πάνω στα ελέη του Θεού, πήραν απλά εκείνο που τους ανήκε.

Η υπερήφανη καρδιά δυσκολεύεται να αισθανθεί ευγνωμοσύνη.

Για τον υπερήφανο άνθρωπο, η καλοσύνη των άλλων, είναι κάτι που του οφείλεται και την εισπράττει σαν δικαίωμα του.

Σταμάτα να νομίζεις ότι αυτά που απολαμβάνεις σου τα χρωστούσε ο Θεός.

· Είχαν απομακρυνθεί σωματικά από τον Κύριο, όταν θεραπεύτηκαν δεν έβλεπαν πια τον Ιησού.

Είμαστε περισσότερο υλιστές απ’ ότι νομίζουμε. Η θεραπεία μπορεί να έρθει μετά την ώρα της προσευχής.

Εξαρτιόμαστε περισσότερο απ’ ότι πιστεύουμε από τις αισθήσεις μας και θέλουμε να τις ικανοποιούμε.

Τα πράγματα που βλέπουμε και αγγίζουμε, παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή μας.

Ο Ιησούς όταν μας σώζει, θέλει ν’ αποκτήσουμε τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στις αισθήσεις και το πνεύμα. Θέλει να διευρύνει τον ορίζοντά μας.

Να ξεκαρφώσει τα μάτια μας από τα βλεπόμενα και πρόσκαιρα για να τα βοηθήσει να δουν πιο καθαρά τις αιώνιες αξίες.

· Ίσως να μην ήταν αχάριστοι, αλλά βιαζόταν να επιστρέψουν στα σπίτια τους που τόσο καιρό τους είχαν λείψει…

Θα γύριζαν να Τον ευχαριστήσουν, αφού έβλεπαν πρώτα λίγο τους δικούς τους.

Ίσως κάποιοι να γύρισαν εκεί που Τον συνάντησαν, αλλά ο Ιησούς είχε φύγει!

Είχε πάει στην Ιερουσαλήμ για να Τον σταυρώσουν. Βιαζόταν κι Αυτός!!

Έχασαν την ευκαιρία να Του πουν ευχαριστώ.

Το καθυστερημένο ευχαριστώ.

Μπορεί να υπάρχει μέσα στην καρδιά σου, αλλά άλλα πράγματα, άλλες ασχολίες το παραγκωνίζουν και δεν το αφήνουν να εκδηλωθεί.

Η πίστη σου σε έσωσε: οι 9 θεραπεύτηκαν στο σώμα, ο 1 και στην ψυχή. Σε λίγο έφτασε κι αυτός στο δικό του χωριό, πιο πλούσιος όμως απ’ τους άλλους.