Φαίνεσαι ότι αγαπάς τον Ιησού. Ακόμα φαίνεται ότι θέλεις να Τον υπηρετήσεις,
ίσως ψάχνεις να βρεις τι θα μπορούσες να κάνεις γι’ Αυτόν. Θα σου πω.
Ίσως νομίζεις ότι είσαι κατάλληλος για κήρυκας ή ποιμένας και δεν αποκλείεται,
μπορεί να είσαι. Μα μη φανταστείς ότι είναι η σπουδαιότερη διακονία, είναι όμως
η πιο επικίνδυνη. Μπορεί να πάρεις ανθρώπους στο λαιμό σου.
Μπορεί ακόμα να νομίζεις πως κάνεις για συγγραφέας. Ούτε κι αυτό
αποκλείεται, μα είναι τόσο δύσκολο και είναι τόσο λίγοι αυτοί που διαβάζουν!
Βλέπεις η τηλεόραση δεν τους αφήνει.
Μια διακονία πλούσια, αποδοτική καταπληκτική είναι η διακονία των
δακρύων. Να κλαις. Να προσεύχεσαι και να κλαις. Είναι αυτή η διακονία που
έχουμε τόσο ανάγκη σήμερα. Άτομα, οικογένειες, εκκλησίες για κλάματα. Υπάρχει
υπερπροσφορά κηρυγμάτων, όλοι νομίζουν ότι έχουν κάτι να γράψουν, μα που θα
βρεθούν άνθρωποι δακρύων; Αυτό χρειάζεται.
Αυτοί, δεν είναι ανάγκη να είναι πολυτάλαντοι, καταρτισμένοι, χαρισματούχοι.
Φτάνει να έχουν καρδιά που να λειτουργεί, να πονά, να μπορεί ν’ αγκαλιάζει
προβλήματα, αγωνίες καταστάσεις.
Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα σε έχει ανάγκη, θα έχει ανάγκη την
προσευχή σου. Γύρισε τα μάτια σου γύρω και κοίταξε, χιλιάδες υψωμένα χέρια σε
στάση απελπισίας κι ακόμα περισσότερα δακρυσμένα μάτια. Εσύ, είσαι αυτός που
γνωρίζεις τον Ιησού, είσαι δικός Του. Τι θα κάνεις;
