Ιερεμ.ιζ:9 Η καρδία είναι απατηλή υπέρ πάντα, και σφόδρα διεφθαρμένη, τις δύναται να γνωρίση αυτήν;
Η υποκρισία, στην καρδιά των παιδιών του Θεού, μπορεί να καταστρέψει το βάδισμά τους τόσο, όσο οποιαδήποτε γνωστή αμαρτία και πολλές φορές φέρνει μεγάλη καταστροφή σε μια νικηφόρα ζωή. Το θλιβερό μ' αυτή την υπόθεση είναι ότι ο διάβολος μπορεί να παρασύρει μια φτωχή ψυχή σε υποκρισία, πολύ πιο εύκολα από κάποια άλλη αμαρτία που φαίνεται, γιατί καλύπτεται απ' τα μάτια του κόσμου, τουλάχιστον για κάμποσο καιρό. Κάποιος μπορεί να κάνει πράγματα μπροστά στο Θεό που δεν θα τα έκανε ποτέ μπροστά σε ανθρώπους, γιατί αν το καταλάβουν θα τον λογοκρίνουν αυστηρά.
Πολλές ψυχές που έχουν σαν στόχο να ζήσουν μια σωστή, ειλικρινή ζωή για το Θεό, δελεάζονται σε υποκρισία και δολιότητα, χωρίς να το καταλαβαίνουν ότι είναι κάτι τέτοιο. Όμως, η ελάχιστη υποκρισία που μπορεί να ικανοποιεί τη σάρκα, θα εμποδίσει την ψυχή να μπει σε βαθιές εμπειρίες της χάρης του Θεού. Αν αυτό το μήνυμα μπορεί να γίνει αιτία για κάποιον να ψάξει για τις μικρές αλεπούδες που κατατρώγουν το αμπέλι θα είμαστε ευτυχείς. Ο σκοπός δεν είναι να καταδικάσουμε κανένα, αλλά να βοηθήσουμε να ελευθερωθούν ψυχές από εμπόδια για βαθύτερη και πληρέστερη ζωή του Πνεύματος. Κανείς δεν θα ήθελε να ονομάζεται δόλιος, αλλά η υποκρισία είναι της ίδιας φύσης όπως η δολιότητα.
«Μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ' εν ταπεινοφροσύνη, θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών» (Φιλιπ.β:3).
«Μη γινώμεθα κενόδοξοι, αλλήλους ερεθίζοντες, αλλήλους φθονούντες» (Γαλ.ε:26).
Στα παραπάνω εδάφια, χωρίς αμφιβολία, βρίσκουμε την αιτία της υποκρισίας στη λέξη «κενοδοξία». Η σάρκα αρέσκεται στο να παίρνει δόξα και η κενοδοξία είναι το θεμέλιο της υποκρισίας. Πόσο ωραίο θα ήταν να μπορούσαμε να ξεριζώσουμε τον παλιό εαυτό, όπως διδάσκουν κάποιοι!
Πολλές πολύτιμες ψυχές που ποτέ δεν θα σκεφτόταν να ξεπέσουν υποκρινόμενες ή ενεργώντας δόλια, στις καθημερινές τους σχέσεις με τους γείτονες, συγγενείς, ή φίλους, όταν πρόκειται για τα πράγματα του Θεού, εξαιτίας της κενοδοξίας, της μάταιης δόξας, εμποδίζουν την αύξησή τους σε πνευματικά θέματα λόγω υποκρισίας στη λατρεία, στις εκδηλώσεις του Πνεύματος, στα χαρίσματα, ακόμα και στην ομολογία!
«Εάν όμως έχητε εν τη καρδία υμών φθόνον πικρόν και φιλονεικίαν, μη κατακαυχάσθε και ψεύδεσθε κατά της αληθείας» (Ιάκ.γ:14).
Είναι υποκρισία να λατρεύουμε το Θεό όταν έχουμε φθόνο, ζήλια και φιλονικία μέσα στην καρδιά μας. Ο Ιάκωβος λέει ότι αν το κάνουμε, ψευδόμεθα κατά της αληθείας. Είναι υποκρισία αυτό; Και βέβαια είναι, κι ακριβώς εδώ είναι η παγίδα που πιάνονται πολλοί.
Πολλές φορές, αν και έχουμε τέτοια πράγματα μέσα στην καρδιά μας, σηκωνόμαστε και λατρεύουμε το Θεό, ώστε οι αδελφοί να μην καταλάβουν ότι η καρδιά μας δεν είναι σε αρμονία με το Θεό. Πρέπει να εμφανιστούμε σαν πνευματικοί για να θρέψουμε την κενοδοξία μας. Πιστεύω ότι περισσότερο από κάθε άλλη αιτία, εξαιτίας αυτού για το οποίο μιλάμε, πολλές ψυχές που άρχισαν καλά, δεν στέκονται σωστά, δεν αυξάνουν, ίσως έχουν κρυώσει πνευματικά, ακόμα έχουν αποστατήσει.
Ο Θεός επιδοκιμάζει και θέλει να ενεργούνται τα χαρίσματα του Πνεύματος μέσα στην εκκλησία γιατί έχουν δοθεί για την οικοδομή της. Είναι δύναμη κι έχει πολύ καρπό όταν αυτές οι εκδηλώσεις γίνονται σωστά. Ο λόγος που δεν βλέπουμε όλα τα γνήσια χαρίσματα και τις εκδηλώσεις του Πνεύματος να ενεργούνται, είναι γιατί αυτοί που θέλουν τη μάταιη δόξα, έχουν ντυθεί την υποκρισία, κάτι που σε πολλές περιπτώσεις απογοητεύει τις ειλικρινείς ψυχές που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν απ' το Θεό.
Είναι θαυμάσιο να χρησιμοποιείται κάποιος από τη δύναμη του Πνεύματος του Θεού. Αλλά αν το Πνεύμα του Κυρίου δεν κινείται, μπορεί μια διάθεση κενοδοξίας να πειράξει άτομα που έχουν κάποια χαρίσματα απ' τον Κύριο, ν' αρχίσουν να υποκρίνονται, με αποτέλεσμα να τους κλέψει ο διάβολος την πραγματική ευλογία που ο Θεός θέλει να τους δώσει. Ο Θεός θα έρθει με δύναμη και το γνήσιο χάρισμα θα φανερωθεί, αρκεί να έχει κάποιος υπομονή να Τον περιμένει. Αντίθετα, αν βιαστεί, απλά θα βγάλει τον εαυτό του απέξω ώστε ο Θεός να μην μπορεί να τον χρησιμοποιήσει. Το «εγώ» δεν θέλει να πιέζεται, δεν μπορεί να περιμένει στην αφάνεια, να μην με βλέπουν να μην ακούγομαι!
Τότε, ο Ιησούς μπορεί να πει: «Εντάξει παιδί μου, θέλεις να περνάς τις ακαθαρσίες σου σαν λινό ένδυμα δικαιοσύνης που εγώ σου έδωσα, κάνε το. Εγώ θα κρατήσω αυτό το ένδυμα γι' αυτόν που μπορεί να κρατήσει τον εαυτό του στο παρασκήνιο περιμένοντας το Πνεύμα μου».
Έχουμε παραδείγματα υποκρισίας μέσα στο λόγο του Θεού που μας διδάσκουν πολύ καθαρά το μάθημα της ήττας εκεί που κάλλιστα θα μπορούσε να υπήρχε νίκη. Στις Πράξ.ε:1-10 βλέπουμε την τρομερή κρίση του Θεού που ήρθε στον Ανανία και τη Σαπφείρα διαμέσου του Πέτρου, όταν προσπάθησαν να υποκριθούν και να κρατήσουν μέρος της τιμής πώλησης της περιουσίας τους. Ήρθαν στη συνάθροιση και ενέργησαν σαν να είχαν δώσει όλα τα χρήματα που κέρδισαν απ' την πώληση. Αυτό ήταν υποκρισία, γιατί έδωσαν μόνο ένα μέρος.
Αυτό μπορεί να φαίνεται ότι δεν ήταν και τόσο σπουδαίο πράγμα, αλλά η κρίση που ήρθε πάνω τους, δείχνει τη δυσαρέσκεια του Θεού στην ελάχιστη υποκρισία. Ο Θεός έχει δείξει περισσότερο έλεος στους υποκριτές των ημερών μας και δεν τους έχει ρίξει νεκρούς, αλλά δυσαρεστείται το ίδιο με την υποκρισία. Πολλές ψυχές που θα μπορούσαν να είχαν ευλογηθεί πλούσια αν περίμεναν το Θεό ώστε να κινηθούν απ' το Πνεύμα Του, έχουν πεθάνει πνευματικά και επισύρουν μομφή στην υπόθεση του Θεού.
«Ο άρτος του ψεύδους είναι γλυκύς εις τον άνθρωπον, μετά ταύτα όμως το στόμα αυτού θέλει γεμισθή χαλίκων» (Παρ.κ:17).
Σίγουρα, το να είσαι στο προσκήνιο, να έχεις δημοσιότητα, οι άνθρωποι να βλέπουν σ' εσένα, είναι κάτι που αρέσει στη σάρκα, είναι γλυκό. Πολλοί φέρονται υποκριτικά, προκειμένου οι άλλοι να τους θεωρούν πνευματικούς. Η συνάθροιση, στην οποία κάποια υποκριτική εκδήλωση έχει αποτύχει να ευλογήσει, μπορεί να συγχωρέσει και να ξεχάσει το γεγονός, η φτωχή ψυχή όμως που ενήργησε υποκριτικά, έχει βάλει ένα μεγάλο εμπόδιο στην πνευματική της αύξηση μέσα στη συνάθροιση και στην ιδιωτική της ζωή. Ακόμα, αυτοί που δεν πιστεύουν στα χαρίσματα του Πνεύματος, γελάνε με τέτοιες εκδηλώσεις, που αν ήταν πραγματικές μπορούσαν να τους είχαν ελέγξει ώστε να μετανοήσουν.
Είναι θαυμάσιο που ο Θεός αυτές τις τελευταίες μέρες μας έχει δώσει το Πνεύμα Του, ώστε να μπορέσουμε να γνωρίσουμε τη δύναμή Του και τις ανεκλάλητες ευλογίες που απολαμβάνουμε. Είναι όμως λυπηρό, μια ψυχή που γνώρισε την πραγματική ευλογία και τη δύναμη του Θεού, ν' αφήνει το γνήσιο να φεύγει απ' τη ζωή της. Αντί με την υποκρισία να βάζει εμπόδια στην πνευματική της αύξηση και να φέρνει μομφή στην εκκλησία, γιατί να μην τιμά το Θεό, να ευλογεί τον εαυτό της και τη συνάθροισή, μένοντας ταπεινή μπροστά Του, περιμένοντας τη γνήσια ευλογία του Θεού απ' τον ουρανό;
