Μη ομοζυγείτε με τους απίστους.
Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα διαχωρισμού από τον κόσμο. Ο Παύλος εξηγεί αυτή τη διδασκαλία κάνοντας πέντε ερωτήσεις (Β’ Κορ.ς:14-16).
1. Τίνα μετοχή έχει η δικαιοσύνη με την ανομία;
2. Τί κοινωνία το φως προς το σκότος;
3. Τίνα δε συμφωνία ο Χριστός με τον Βελίαλ; (όνομα του Σατανά που σημαίνει άχρηστος).
4. Τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστο;
5. Τίνα συμβίβασιν ο ναός του Θεού (το σώμα σου) με τα είδωλα;
Από τη μια μεριά είναι η δικαιοσύνη, το φως, ο Χριστός, η πίστη και ο ναός του Θεού. Από την άλλη μεριά είναι η ανομία, το σκοτάδι, ο Σατανάς, οι άπιστοι και η ειδωλολατρία. Αυτά τα πράγματα είναι αντίθετα και δεν μπορούν να έχουν ποτέ αρμονικές σχέσεις. Γι’ αυτό το λόγο ο Θεός μας λέει: <Διά τούτο εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε> (εδ.17).
Αυτή η εντολή, έρχεται μαζί με μια υπόσχεση αν την υπακούσουμε. Αν ξεχωριστούμε και αρνηθούμε να ομοζυγούμε, ο Κύριος θα μας δεχθεί και θα γίνει Πατέρας μας. Θα είναι ο Θεός μας και θα κατοικεί μέσα μας.
Ποιες είναι οι πρακτικές συνέπειες αυτού του εδαφίου; Για να δούμε τί σημαίνει για μας, πρέπει να καταλάβουμε τί σημαίνει ομοζυγώ και τί σημαίνει να είμαι άπιστος.
Ομοζυγώ σημαίνει δένομαι μαζί ή ενώνομαι πολύ στενά. Στην πρώτη της σημασία η λέξη χαρακτηρίζει ζώα, όπως βόδια, που σαν ζευγάρι δένονται μαζί για δουλειά.
Η σχέση της ομοζυγίας αναφέρεται σε μια στενή, άμεση ένωση στην οποία ένα άτομο μπορεί δραστικά να επηρεάσει ή να επιδράσει σ’ ένα άλλο. Σ’ αυτή τη σχέση το ένα άτομο μπορεί να μιλά και να ενεργεί για λογαριασμό του άλλου κι ακόμα μπορεί να υπάρχει μοίρασμα ευθυνών.
Το πιο χτυπητό παράδειγμα που μας αφορά σήμερα είναι ο γάμος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι επαγγελματικές συνεργασίες μπορεί να υπάγονται στην ίδια κατηγορία.
Ο γάμος είναι σίγουρα μια σχέση ομοζυγίας, γιατί δυο άνθρωποι δεν μπορούν να συνάψουν μια πιο στενή και άμεση σχέση. Αν αυτό το εδάφιο δεν αναφέρεται στο γάμο, τότε είναι αδύνατο να σκεφθεί κανείς κάποια άλλη περίπτωση που θα μπορούσε ν’ αναφέρεται. Ο γάμος είναι ένας δεσμός που διαρκεί μια ζωή, και ο Θεός βλέπει το ζευγάρι σαν μια ενότητα, εκτός από θέματα προσωπικής σωτηρίας. Ο Παύλος εξηγεί ότι ένας Χριστιανός είναι ελεύθερος να παντρευτεί, αλλά μόνο εν Κυρίω - δηλαδή μια Χριστιανή και αντίστροφα. (Α’ Κορ.ζ:39)
Μια σχέση υπαλλήλου - εργοδότη δεν είναι ομοζυγία, αλλά σχέση ανώτερου και κατώτερου που σε κάποια στιγμή μπορεί να σταματήσει από το ένα ή το άλλο μέρος. Μια επαγγελματική συνεργασιακή επιχείρηση ή μια συνεργασία μπορεί να είναι ομοζυγία αν και οι δύο συνεργάτες έχουν τα ίδια ποσοστά ευθύνης και εξαρτώνται ο ένας από τις πράξεις του άλλου. Ακόμα ομοζυγία είναι η συμμετοχή σε μυστική οργάνωση που δένεσαι με όρκο.
Ορισμός του πιστού.
Σαν πιστοί δεν μπορούμε να δενόμαστε με απίστους σε καμία απ’ αυτές τις σχέσεις. Όμως, εγείρεται το ερώτημα, τί είναι αυτό που σύμφωνα με τη Γραφή ορίζει κάποιον πιστό ή άπιστο; Πιστός δεν είναι κάποιος που απλά ομολογεί ή διανοητικά εγκρίνει. Σύμφωνα με τη Γραφή, πιστός είναι αυτός που υπακούει στο λόγο του Θεού (Α’Ιωαν.β:3 & ε:1-3).
Στους Ρωμ.ι:16 μας λέει ότι αν υπάρχει έλλειψη υπακοής, αυτό συμβαίνει λόγω έλλειψης πίστης. Σύμφωνα με το Ιωαν.ζ:38-39, ένας αληθινός πιστός της Γραφής πρέπει να λάβει το Άγιο Πνεύμα. Σύμφωνα με το Μαρκ.ις:16-18 ένας πιστός θα βαπτιστεί, κι ένα απ’ τα σημεία που θα ακολουθήσουν είναι οι νέες γλώσσες που θα μιλήσει. Ο Κορνήλιος και οι οικιακοί του έλαβαν το Άγιο Πνεύμα, και σαν απόδειξη μίλησαν γλώσσες αφού πίστεψαν στο κήρυγμα του Πέτρου (Πραξ.ι:44-48 & ια:17). Ο δεσμοφύλακας από τους Φιλίππους βαπτίστηκε γύρω στα μεσάνυχτα, μετά που ο Παύλος του είπε να πιστέψει (Πραξ.ις:31-33).
Και φυσικά, το να πιστέψεις είναι μια διαδικασία που ξεκινά με το που ακούς το λόγο του Θεού και συνεχίζεται καθώς βαδίζεις με το Θεό. Όταν η Γραφή χρησιμοποιεί τον όρο “πιστός” αναφέρεται σε κάποιον που έχει την εμπειρία του πλήρους σχεδίου της σωτηρίας (Βλέπε Πραξ.β:38).
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που άνθρωποι έχουν πιστέψει μέχρι κάποιο σημείο, αλλά όχι μέχρι εκεί ώστε να υπακούσουν στο σχέδιο του Θεού προς σωτηρία. Σαν αποτέλεσμα, δεν μπορούν να ονομαστούν αληθινοί πιστοί. Παραθέτουμε εδώ μερικά παραδείγματα: Τα δαιμόνια (Ιακ.β:19), πολλοί άνθρωποι στην Ιερουσαλήμ (Ιωαν.β:23-25), πολλοί θρησκευτικοί ηγέτες (Ιωαν.ιβ:42), πολλοί θαυματοποιοί (Ματθ.ζ:21-23), ο Κορνήλιος πριν το κήρυγμα του Πέτρου (Πραξ.ι:1-6 & ια:14), οι Σαμαρείτες πριν τον ερχομό του Πέτρου και του Ιωάννη (Πραξ.η:12,16). Η σημασία αυτών των παραδειγμάτων είναι να δείξει ότι ένα άτομο δεν είναι πιστός επειδή και μόνο λέει ότι πιστεύει στον Ιησού Χριστό. Πρέπει να έχει το σωστό θεμέλιο (Ματθ.ζ:21-23). Πρέπει να υπακούει όλο το λόγο του Θεού, και πρέπει να έχει τα σημεία που ο λόγος του Θεού λέει ότι ακολουθούν τους πιστεύοντας. Δεν μπορούμε να ομοζυγούμε με τους αποκαλούμενους Χριστιανούς αν δεν έχουν το σωστό θεμέλιο (τη βασική διδασκαλία) και δεν ζουν μια άγια ζωή.
Παραδείγματα από την Π. Διαθήκη. Ο λόγος που δεν μπορούμε να ομοζυγούμε με απίστους είναι ότι αυτό οδηγεί σε συμβιβασμό με τον κόσμο. Σε κάθε γενιά, ο Θεός απαίτησε αποχωρισμό από τον κόσμο. Ο Αβραάμ καλέστηκε έξω από τη πατρίδα του, τη συγγένειά του και το σπίτι του πατέρα του (Γεν.ιβ:1). Έκανε σχέδια ώστε ο Ισαάκ να μην παντρευτεί μια εθνική γυναίκα και ο Ισαάκ έκανε το ίδιο για τον Ιακώβ (Γεν.κδ:2-3 & κζ:46 & κη:2). Ο Ησαύ λύπησε τους γονείς του επειδή παντρεύτηκε άπιστες (Γεν.κς:34-35). Ο Θεός είπε στους Ισραηλίτες να αποφύγουν τα έθιμα των εθνών και γάμους με άπιστα έθνη (Δευτ.ζ:3). Ο Βαλαάμ με πονηριά συνέστησε στους Μωαβίτες να χρησιμοποιήσουν το γάμο και την ειδωλολατρία για να καταστρέψουν τον Ισραήλ (Αριθμ.κε:1-3 & λα:16). Η αιτία της πτώσης του Σαμψών ήταν μια Φιλισταία γυναίκα (Κριτ.ιδ:-23 & ις:4-5). Οι εθνικές γυναίκες του Σολομώντα τον έκαναν να αμαρτήσει (Α’Βασ.ια:4-8). Ο Θεός έπρεπε να καθαρίσει τον Ισραήλ από ανάγιους γάμους πολλές φορές πριν να μπορέσει να τους χρησιμοποιήσει σαν έθνος (Αριθμ.κε Εσδρ.ι Νεεμ.ιγ:23-31). Έτσι βλέπουμε ότι η διδασκαλία στην Β’Κορ.ς είναι απλά άλλη μια εφαρμογή της αρχής του ξεχωρισμού. Δεν είναι μια νέα ιδέα, αλλά μια βασική αρχή μέσα σ’ όλο το λόγο του Θεού.
Γάμος.
Ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε μερικές πρακτικές ερωτήσεις που συχνά απασχολούν πάνω στο θέμα του γάμου. Μπορεί ένας Χριστιανός να παντρευτεί μια άπιστη (κάποια που δεν είναι σωσμένη σύμφωνα με το λόγο του Θεού) και αντίστροφα; Όχι! Αν το κάνει γίνεται επαναστάτης και ανυπάκουος. Μπορούν άπιστοι να παντρεύονται απίστους; Ναι, γιατί ομοζυγούν με όμοιο. Αυτό σημαίνει ότι ένας εργάτης δεν μπορεί να τελέσει γάμο μεταξύ πιστού και απίστου γιατί αν το κάνει έρχεται ενάντια στο θέλημα του Θεού και βοηθά άλλους να επαναστατήσουν.
Μπορεί κάποιος Χριστιανός να παντρευτεί κάποια (και αντίστροφα) που απλώς αποκαλείται Χριστιανή; Όχι! Πρέπει να έχουν την ίδια βασική διδασκαλία και πίστη. Διαφορετικά δεν θα μπορούν να ομοζυγούν ισότιμα. Τα δαιμόνια πιστεύουν, αλλά ποιος θα σκεπτόταν να ομοζυγίσει με αυτά; Αν ένα άτομο έχει άπιστο σύζυγο, φυσικά είναι το θέλημα του Θεού να παραμείνουν παντρεμένοι. Ο Θεός τιμά τον όρκο του γάμου και δεν συμφωνεί στη διάλυση (Α’ Κορ.ζ:10-13 & 39). Σ’ αυτή την περίπτωση το πιστό μέλος αγιάζει το άπιστο (εδ.14). Αυτό απλά σημαίνει ότι η σχέση είναι νόμιμη και ότι το πιστό μέλος θα έχει μια πνευματική επίδραση στο άπιστο και στα παιδιά. Σ’ αυτή την περίπτωση, το καθήκον του πιστού είναι να κερδίσει το άπιστο μέλος μέσω της προσευχής και της άγιας ζωής (Α’ Πετρ.γ:1-2).
Μερικοί διαφωνούν λέγοντας ότι με το να παντρευτεί ένας πιστός ένα άπιστο άτομο, είναι ένας καλός τρόπος για να κερδίσει μια ψυχή στο Χριστό. Αυτή η άποψη αγνοεί το γεγραμμένο λόγο του Θεού. Είναι σαν να πάς σ’ ένα μπαρ και ν’ αρχίσεις να πίνεις για να κερδίσεις τους άνδρες που είναι εκεί στο Χριστό. Δεν μπορούμε να χαμηλώσουμε το επίπεδο που ο Κύριος θέλει να είμαστε ή να γίνουμε ανυπάκουοι στο λόγο του Θεού και να περιμένουμε καλά αποτελέσματα!
Στην τεράστια πλειοψηφία των περιπτώσεων, όταν γίνεται ένας τέτοιος γάμος, το άπιστο μέλος ποτέ δεν έρχεται στο Θεό. Αν ο άπιστος ειλικρινά ενδιαφέρεται για το λόγο του Θεού, θα γίνει πιστός πριν το γάμο.
Στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιο κοινό για το πιστό μέλος να στραφεί πίσω παρά το άπιστο μέλος να σωθεί. Ο βασιλιάς Σολομώντας είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα. Συνήθως ο πιστός θα συμβιβάσει κάποια πιστεύω του. Το λιγότερο, το πιστό μέλος θα αναγκαστεί να κάνει ορισμένες υποχωρήσεις για να διατηρήσει το γάμο. Ο πιστός δεν θα είναι ελεύθερος να κάνει το τέλειο θέλημα του Θεού σε όλα τα θέματα και θα έχει λιγότερη ώρα για ν’ αφοσιωθεί στο Θεό. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, τα παιδιά θα ακολουθήσουν το παράδειγμα του άπιστου μέλους και δεν θα σωθούν.
Ραντεβού.
Είναι πολύ επικίνδυνο να βγαίνει κανείς με απίστους. Μετά απ’ όλα αυτά που είδαμε παραπάνω, πώς μπορεί να είναι το θέλημα του Θεού για ένα νεαρό άτομο γεμάτο με το Πνεύμα του Θεού να έχει μια σταθερή σχέση με κάποιο/α που δεν είναι στην εκκλησία; Προφανώς ο καθένας έχει παντρευτεί μ’ ένα άτομο με το οποίο έβγαινε ραντεβού πριν το γάμο. Αν δεν είναι στο θέλημα του Θεού για σένα σαν πιστό άτομο να παντρευτείς ένα άπιστο, μπορεί να είναι στο θέλημά Του να δημιουργήσεις μια τέτοια στενή σχέση που θα έχει σαν αποτέλεσμα το γάμο;
Κάποια τυχαία συνάντηση, φιλική παρέα, ή να βγαίνεις έξω μαζί με άλλους πιστούς μπορεί να είναι επιτρεπτό και ίσως να βοηθήσει να κερδηθεί κάποιος στο Χριστό. Αλλά όταν δημιουργείται κάποιο φλερτ, η πιθανότητα να κερδηθεί ο άπιστος έχει μπει σε δεύτερη μοίρα γιατί υπερτερεί η φυσική έλξη μεταξύ των δύο. Σ’ αυτό το σημείο ο Χριστιανός/η θα καταβάλλει φοβερές προσπάθειες απλά και μόνο για να διατηρήσει τις πεποιθήσεις του/της και θα είναι ιδιαίτερα επιρρεπής στον πειρασμό. Θα υπάρχει πάντοτε ένα πρόβλημα, να διατηρήσει τις απαιτήσεις της χριστιανικής συμπεριφοράς στα ραντεβού. Μετά υπάρχει το ενδεχόμενο να αναπτυχθεί αγάπη με αποτέλεσμα ο Χριστιανός να αντιμετωπίσει την απελπιστική απόφαση να χωρίσει, ή να περιμένει για μια χριστιανική αλλαγή στο άπιστο μέλος που ίσως ποτέ να μην γίνει, ή να ενεργήσει ενάντια στο θέλημα του Θεού με το να παντρευτεί το άπιστο μέλος.
Κανένας Χριστιανός/η δεν θα πρέπει συνειδητά να εκτίθεται σε τέτοιες καταστάσεις ακόμα κι αν είναι πνευματικά δυνατός/η & γεμάτος/η αυτοπεποίθηση (Α’ Κορ.ι:12).
Αν εσύ προκαλέσεις προβλήματα και πειρασμούς τέτοιου είδους, δεν μπορείς μετά να στηρίζεσαι στην υπόσχεση του Θεού που λέει ότι δεν θα μας αφήσει να πειραχτούμε περισσότερο από τη δύναμή μας. Μπορεί να μπλέξεις σε μια κατάσταση που ο πειρασμός να βαδίσεις ενάντια στο θέλημα του Θεού να είναι τόσο μεγάλος, ώστε να μην μπορείς να αντισταθείς και να χάσεις τον έλεγχο. Επίσης, με το να βγαίνεις ραντεβού που ο Θεός δεν θέλει, απλά εμποδίζεις να εκπληρωθεί το θέλημα του Θεού στη ζωή σου. Μπορεί να χάσεις την επιλογή του Θεού για το γάμο σου ή τη δουλειά της ζωής σου με το να βγαίνεις μ’ ένα αμαρτωλό.
Καλό είναι οι ποιμένες, να “Μην παίρνουν τη θέση του Θεού σ’ αυτό το θέμα”. Δεν μπορείς να δώσεις τη γνώμη σου και τις ιδέες σου για το που θα καταλήξει ένας τέτοιος γάμος, αλλά πρέπει να βαδίζεις σύμφωνα με το λόγο του Θεού.
Κάποιες φορές οι άνθρωποι έρχονται στο Θεό, αλλά κάποιες φορές δεν έρχονται. Μην σκεφτείς ποτέ ότι αφού υπάρχει μια καλή ευκαιρία για να βγει ένα θετικό αποτέλεσμα σε μια συγκεκριμένη περίπτωση, ότι είναι και σωστό να το προσπαθήσεις ή να το ενθαρρύνεις. Παίζεις με τις ψυχές. Θυμήσου ακόμα ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Ακόμα κι αν το αποτέλεσμα είναι καλό, αν η μέθοδος είναι λάθος θ’ αποδώσεις λόγο στο Θεό.
Μην προσπαθείς να προπορευτείς ή να γίνεις εξυπνότερος από το Θεό. Πρέπει να ακολουθούμε το λόγο Του και το διακηρυγμένο θέλημά Του, αν θέλουμε την προστασία Του τις υποσχέσεις και τις ευλογίες Του. Η λύση είναι να ψάχνουμε το θέλημα του Θεού. Προσευχηθείτε και νηστέψτε, αν είναι απαραίτητο, μέχρις ότου βρείτε το θέλημα του Θεού για τη ζωή σας και το γάμο σας. Αν Τον εκζητήσετε πρώτα, μετά θα έχετε την υπόσχεση ότι θα φροντίσει όλα τα άλλα (Ματθ.ς:33).
