Πόσο δύσκολο είναι στην εποχή μας να ξεχωρίσουμε τη σωστή γυναίκα. Ή
μάλλον, πόσο σπάνια συναντούμε τη γυναίκα που συγκεντρώνει όλες τις χάρες που ο
Θεός χάρισε στο φύλο της.
Στην πραγματικότητα, η γυναίκα του σήμερα, τείνει να γίνει, αν ήδη δεν
έχει γίνει, μια ρηχή απομίμηση του άντρα. Οι σκιές της εποχής μας έχουν πέσει
πάνω σε όλες τις πτυχές της ζωής της. Στην εργασία αναλαμβάνει ρόλους που είναι
αταίριαχτοι με τη μυϊκή της δύναμη. Στο ντύσιμο ανδροφέρνει, στην ομιλία
χρησιμοποιεί λεξιλόγιο απρεπές, γεμίζει τα πνευμόνια της με νικοτίνη κ.ά.
Ωστόσο, πέρα από τις διάφορες γνώμες που υπάρχουν σήμερα για το ρόλο
του γυναικείου φύλου, η εικόνα της σωστής γυναίκας ξεχωρίζει. Μας έρχεται από
τις σελίδες του αιώνιου Βιβλίου κι είναι άξια εκτίμησης και μίμησης. Είναι η
γυναίκα στην καλύτερη της μορφή, η Εύα πριν από την πτώση. Τη συναντάμε με
πολλά ονόματα σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και σε πολλές γυναίκες κι η
καθεμιά περίπτωση εκδηλώνει χαρακτηριστικά της Χριστιανής γυναίκας. Ας αναφέρουμε
μερικά παραδείγματα.
Η Αβιγαία, για την οποία
διαβάζουμε: “και η μεν γυνή ήτο καλή εις
την σύνεσιν και ωραία την όψιν” (Α΄Σαμ.κε:3). Το ταμπεραμέντο και η σοφία
της συγκράτησαν το θυμό που ο Δαβίδ είχε ενάντια στον ανόητο σύζυγό της,
κέρδισαν την εκτίμησή του κι αργότερα την αγάπη του. Η Αβιγαία με σοφία μπόρεσε
ν’ συγκρατήσει την εκδικητική διάθεση του Δαβίδ. “Συγχώρησον, παρακαλώ, το αμάρτημα της δούλης σου, διότι ο Κύριος θέλει βεβαίως κάμει εις τον κύριόν
μου οίκον ασφαλή, επειδή μάχεται ο κύρός μου τας μάχας του Κυρίου, και κακία
δεν ευρέθη εν σοι πώποτε” (εδ.28). Καθώς άγγιξε τα πιο λεπτά του αισθήματα
απέτρεψε την αιματοχυσία και διάσωσε έτσι το σπιτικό της, διατηρώντας συνάμα
την αξιοπρέπεια τη δική της και του άντρα της. Ο Δαβίδ ήταν έτοιμος να
εκδικηθεί ξεχνώντας πως στον Θεό ανήκει η εκδίκηση, όμως η Αβιγαία πολύ φρόνιμα
τον προστάτευσε από τη μομφή ότι “εκδίκησεν
αυτός εαυτόν”. (εδ.31). Ο χαρακτήρας που είχε της εξασφάλισε μια θέση
ανάμεσα στις σωστές γυναίκες.
Η Ρουθ, όπως τη βλέπουμε, με
τα πράγματά της στο χέρι, δηλώνοντας αγάπη
κι αφοσίωση στην πονεμένη πεθερά της, η οποία είχε αποφασίσει να επιστρέψει
στην πατρίδα της. Δεν έχουμε να κάνουμε με ένα Μωαβίτικο κοριτσάκι που πάσχει
από νοσταλγία για το πατρικό του σπίτι, αλλά με μια ώριμη γυναίκα που παίρνει
μια σοφή, συνετή απόφαση από τα βάθη του χαρακτήρα της. “Όπου αν συ υπάγης, και εγώ
θέλω υπάγει, και όπου αν συ παραμείνεις, και εγώ θέλω παραμείνει, ο λαός σου,
λαός μου, και ο Θεός σου, Θεός μου”. (Ρουθ α:16). Αργότερα κέρδισε την
εκτίμηση και την αγάπη του Βοόζ, - ενός από τους εξέχοντες πολίτες της Βηθλεέμ
- κι αναγνώριση σαν μια άξια γυναίκα, ανάμεσα στις συμπολίτισσές της. Ένα
βιβλίο της Γραφής φέρει τώρα το όνομά της ενώ αναφέρεται με τιμή στο πρώτο
κεφάλαιο του Ευαγγελιστή Ματθαίου στη γενεαλογική γραμμή του Ιησού Χριστού. Η
Ρουθ, η σωστή γυναίκα. Οι τιμές δεν ήταν ο στόχος της, ήρθαν όμως σαν επιβράβευσή
της.
Η Ιωχαβέδ, η ατρόμητη
μητέρα του Μωυσή. Πόσο διαφορετική από τη σύγχρονη γυναίκα που σκοτώνει το
σπλάγχνο της από μόνη της. Αντίθετα η Εβραία αυτή, αγνοώντας τη διαταγή του
Φαραώ, όχι μόνο έσωσε τη ζωή του παιδιού της αλλά έδρασε με τέτοια εξυπνάδα που
προκαλεί το θαυμασμό μας. “Δια πίστεως ο Μωυσής, αφού εγεννήθη,
εκρύφθη τρεις μήνας υπό των γονέων αυτού, διότι είδον κεχαριτωμένον το παιδίον,
και δεν εφοβήθησαν το διάταγμα του βασιλέως”. (Εβρ.ια:23). Με το σχέδιό της
νίκησε έναν πανούργο άρχοντα και πέτυχε ώστε η κόρη του να την πληρώνει για την
ανατροφή του δικού της παιδιού. “Αφού δε
ερρίφθη, ανέλαβεν αυτόν η θυγάτηρ του Φαραώ, και ανέθρεψεν αυτόν δια να είναι
υιός αυτής. Και εδιδάχθη ο Μωυσής πάσαν την σοφίαν των Αιγυπτίων, και ήτο
δυνατός εν λόγοις και εν έργοις”. (Πραξ.ζ:21-22). Η πίστη της στο ζωντανό
Θεό αμείφθηκε έτσι ώστε ο γιος της να ανατραφεί μέσα στο παλάτι, να κυβερνήσει
το λαό Ισραήλ και να γράψει τα πέντε πρώτα βιβλία της Βίβλου. Ποια Χριστιανή μάνα,
στην οποία ο Θεός χάρισε γιο ή γιους, δεν επιθυμεί να δει τα παιδιά της να
πλησιάζουν το πνευματικό ανάστημα του Μωυσή, να ζουν για τον Κύριο και να Τον
υπηρετούν σε όλη τους τη ζωή;
Η Μαρία, η νεαρή, άμωμη
παρθένα της Γαλιλαίας που εκλέχτηκε να γίνει η μάνα του Σωτήρα του κόσμου.
Αρχίζοντας από τις πρώτες σελίδες της Καινής Διαθήκης το παράδειγμά της φτάνει
ως τις μέρες μας. Διαβάστε την ανταπόκριση της Μαρίας στην εκλογή του Κυρίου
και τις πληροφορίες που μας παρέχει η ιερή διήγηση σχετικά με τη συμπεριφορά
της στον αρραβώνα και το γάμο της, και θα παραδεχθείτε πως ο χαρακτηρισμός της
σωστής γυναίκας της ταιριάζει απόλυτα. (Λουκ.α:34-56).
Ας μη σας κουράσω συνεχίζοντας με τα γνωστά ονόματα της Δορκάδας, που
ήταν “πλήρης αγαθών έργων και
ελεημοσυνών” (Πραξ.θ:36), την Πρίσκιλλα, την Ευνίκη και τόσες άλλες
Όμως γιατί τ’ αναφέρουμε όλα αυτά; Ο κόσμος όρισε την 8 Μαρτίου σαν Γιορτή της Γυναίκας. Τι γιορτάζουν οι
γυναικείες οργανώσεις αυτή τη μέρα; Τα πιο παράξενα πράγματα! Για παράδειγμα
καυχώνται που οι γυναίκες “εκπόρθησαν” ένα πλήθος αντρικά επαγγέλματα κι έγιναν
π.χ. χειρίστριες γερανών, οξυγονοκολλήτριες, υπάλληλοι σε πρατήρια βενζίνης (με
γαλότσες, μάνικες, αναθυμιάσεις κ.λ.π.). Τώρα που τη βλέπουν την νίκη, αυτό είναι μια άλλη υπόθεση.
Εσύ, η Χριστιανή Γυναίκα,
θα ακολουθήσεις το φθοροποιό κατρακύλισμα των γυναικείων οργανώσεων ή θα
προτιμήσεις το ευλογημένο παράδειγμα της
σωστής γυναίκας όπως την παρουσιάζει το πρότυπο της Αγίας Γραφής;
Η σωστή γυναίκα έχει τον
δικό της τρόπο να επηρεάζει θετικά το σπίτι της, τα παιδιά της, το σύζυγό της,
την κυβέρνηση και την ιστορία.
Σας προσκαλώ, λοιπόν, να δώσουμε στο Θεό την ευκαιρία να αναπτύξει
και τη δική μας γυναικεία φύση στην πληρότητά της και να τολμήσουμε να γίνουμε
κι εμείς “αληθινές γυναίκες”.
