Φυλαχτείτε από το Σύνδρομο της Διασημότητας στην Εκκλησία

Υπάρχει και εξαπλώνεται μια επικίνδυνη ασθένεια στο σώμα του Χριστού. Είναι ασθένεια μεταδοτική που εγώ την αποκαλώ «σύνδρομο της διασημότητας στην εκκλησία». Σηκώνει το απαίσιο κεφάλι της με τη μορφή της αυτοκολακείας και της αυτοπροβολής. Ευτυχώς, η Αγία Γραφή προσφέρει το αντίδοτο...

Στον πολιτικά σκεπτόμενο κόσμο μας, οι άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι με την ψήφο τους έχουν αυτοί τον έλεγχο όσον αφορά την άνοδο κάποιου σε ένα ορισμένο αξίωμα ή θέση. Αλλά η Αγία Γραφή λέει το αντίθετο: «Διότι ούτε εξ ανατολών, ούτε εκ δυσμών, ούτε εκ της ερήμου, έρχεται ύψωσις. Αλλ' ο Θεός είναι ο Κριτής· τούτον ταπεινόνει και εκείνον υψόνει» (Ψαλμ.οε:6-7).

Στο Δανιήλ β:21 διαβάζουμε, «…(ο Θεός) μεταβάλλει τους καιρούς και τους χρόνους· καθαιρεί βασιλείς και καθιστά βασιλείς· δίδει σοφίαν εις τους σοφούς και γνώσιν εις τους συνετούς». Μάς λέει, δηλαδή, απλά ότι ο Θεός είναι  Αυτός που έχει τον έλεγχο και όχι εμείς!

Αλλά, ποια σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με το «το «σύνδρομο της διασημότητας στην εκκλησία»;

Το «σύνδρομο» είναι ένα σύνολο συμπτωμάτων που χαρακτηρίζουν μια συγκεκριμένη ανωμαλία. Το εν λόγω σύνδρομο περιγράφει ανθρώπους που «φρονούν για τον εαυτό τους υψηλότερα από ό,τι θα έπρεπε να φρονούν» σε σχέση με τη θέση τους στο σώμα του Χριστού.

Τα αλαζονικά αυτά άτομα είναι συνεπαρμένα με την αυτο-αξία τους. Σε αντίθεση με τον Ιησού, ο οποίος δεν επεδίωκε καμιά δόξα και έπαινο από τους ανθρώπους, αυτοί πασχίζουν να κάνουν παντού γνωστή τη φήμη του ονόματός τους. Η θανατηφόρα αυτή νόσος επηρεάζει το σώμα του Χριστού σε όλο τον κόσμο. Θα τη βρεις σε κάθε εκκλησίασμα, σε οποιοδήποτε δόγμα ή ομολογία σε όλο τον πλανήτη. Οι εκκλησιαστικοί ηγέτες, στην πλειοψηφία τους, έχουν δυστυχώς «κολλήσει» στον εαυτό τους.

Θα ήθελα λοιπόν να πω δυο λόγια προειδοποίησης στους συμπρεσβύτερούς μου. Αν είσαι ένας ανερχόμενος ποιμένας και αρχίζεις να νιώθεις ότι είσαι «κάποιος» μέσα στο σώμα της εκκλησίας, τότε πρέπει εξάπαντος να μετανοήσεις και να κλάψεις ενώπιον του Θεού, λέγοντας: «Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου και γυμνός θέλω επιστρέψει εκεί· ο Κύριος έδωκε και ο Κύριος αφήρεσεν· είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον» (Ιώβ α:21).

Να θυμάστε το φρικτό τέλος του βασιλιά Ηρώδη, που είχε αρχίσει να πιστεύει τις επευφημίες και τους επαίνους των ανθρώπων. Έπεσε κάτω νεκρός, αφού είχε γίνει σκωληκόβρωτος (Πράξ.ιβ:20-23).

Βλέπετε, δεν είναι κληρονομικές οι διακονίες στην εκκλησία. Ούτε σύμφωνα με τις διατάξεις των ανθρώπων, ούτε με την πολιτική ούτε με τις εκλογές. Δεν είναι καν με τη φυσική διαδοχή ή τον ανταγωνισμό και τη ψηφοθηρία. Είναι μόνο από το Θεό.

Η νοοτροπία της διασημότητας

Όταν άτομα τέτοια, που πάσχουν από το σύνδρομο της διασημότητας, μπαίνουν μέσα σε μια αίθουσα, περιμένουν ότι οι παρευρισκόμενοι θα προσέξουν την παρουσία τους και θα δείξουν τον ανάλογο σεβασμό. Επιδιώκουν να κάθονται πάντα στις πρώτες θέσεις και στις εξέδρες και όταν δεν τύχουν αναγνώρισης, ενοχλούνται και νιώθουν παραγκωνισμένοι.

Πιστεύουν ότι πρέπει να μιλήσουν κι όταν ακόμη δεν τους δώσουν το λόγο, επειδή, χωρίς τη «φωτισμένη» γνώση τους, οι άνθρωποι γύρω τους θα παραμείνουν στο σκοτάδι. Δεν καταδέχονται να ασχοληθούν με τις απλές, συνήθεις υπηρεσίες μιας εκκλησίας, όπως είναι το συγύρισμα, η καθαριότητα των τουαλετών, η φροντίδα των παιδιών κτλ. Δεν πέφτουν πλέον τόσο χαμηλά,  επειδή τώρα είναι «κάποιοι».

Δεν προσπαθώ ούτε και ελπίζω να επηρεάσω το πλήθος των ποιμένων, οι οποίοι, κατά τη δική τους αντίληψη, έχουν καταφέρει να ανελιχθούν σε τόσο υψηλά επίπεδα. Θα εξακοντίσουν εναντίον μου τις Γραφές και θα με κατηγορήσουν ότι διαβάλλω τα αξιοζήλευτα αξιώματά τους. Εκείνο που θα ήθελα είναι να αναλώσω το χρόνο μου συμβουλεύοντας την παρούσα γενεά να μην ακολουθήσει αυτή την πορεία, επειδή, πολλοί νέοι άνθρωποι, που θέλουν να αναλάβουν καθήκοντα διακονίας, έχουν σχηματίσει στο μυαλό τους μια διαστρεβλωμένη εικόνα για την ηγεσία στην εκκλησία. Και όχι μόνον αυτοί, αλλά και πολλοί εκτός εκκλησίας έχουν σκανδαλιστεί από τέτοια κακά παραδείγματα χριστιανών ηγετών.

Προσηλωμένοι στον εαυτό τους

Εκείνο που περιμένουν να δουν σε εμάς οι άνθρωποι του κόσμου είναι άνδρες του Θεού που νοιάζονται περισσότερο για το ποια γνώμη έχει για το άτομό τους ο Χριστός παρά ο κόσμος. Ποιμένες, που η πρώτη τους μέριμνα να είναι το πώς να βρουν και να βοηθήσουν το απολωλός και όχι το πώς να κτίσουν και να εμπεδώσουν την ηγετική τους εικόνα.

Η Εκκλησία του Χριστού θα πρέπει να εξαποστείλει αυτού του είδους την αηδιαστική αυτο-προβολή εκεί όπου  ανήκει – στα βάθη της κόλασης. Δεν είναι ο εωσφόρος το πρώτο ον που περηφανεύτηκε και ήθελε προαγωγή;

Η επόμενη γενιά των πιστών χρειάζεται ποιμένες με το «σύνδρομο του υπηρέτη» και όχι με το «σύνδρομο του υπηρετούμενου». Δεν αναφέρομαι μόνο στους ποιμένες. Αν έχεις αναλάβει οποιαδήποτε υπηρεσία στην εκκλησία, τότε αυτό το μήνυμα αφορά και σένα. Γιατί; Επειδή το ίδιο πνεύμα αυτο-προβολής που έχει καταλάβει ορισμένους στην εκκλησιαστική ηγεσία που θεωρούν τη διακονία ως καριέρα,  μπορεί να γίνει θηλιά και στο λαιμό άλλων καλών, θεοσεβών χριστιανών.

Τι μπορείς να κάνεις για να προστατευτείς από αυτή την πλάνη; Ο Ιησούς έχει την απάντηση:

Όσο πιο δημοφιλής γίνεσαι, τόσο μεγαλύτερη ευκαιρία έχεις για να υπηρετήσεις.

Όλοι γνωρίζουμε το περιστατικό που αναφέρεται στο Μάρκ.θ:35-37: «Και καθήσας εκάλεσε τους δώδεκα και λέγει προς αυτούς· Όστις θέλει να ήναι πρώτος, θέλει είσθαι πάντων έσχατος και πάντων υπηρέτης. Και λαβών παιδίον έστησεν αυτό εν τω μέσω αυτών, και εναγκαλισθείς αυτό είπε προς αυτούς· Όστις δεχθή εν των τοιούτων παιδίων εις το όνομά μου, εμέ δέχεται· και όστις δεχθή εμέ, δεν δέχεται εμέ, αλλά τον αποστείλαντά με».

Προτού ο Ιησούς ευλογήσει εκείνο το παιδάκι, είχε ήδη πραγματοποιήσει απίστευτα θαύματα: Θεράπευσε την αιμορροούσα γυναίκα, μεταμορφώθηκε στο όρος, ανάστησε το Λάζαρο, τάισε τους πέντε χιλιάδες ανθρώπους. Τι είπε μετά από όλα αυτά στους μαθητές Του; «Αν θέλετε να είστε πρώτοι,  πρέπει να γίνετε τελευταίοι και υπηρέτες όλων».

Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις στην προτίμηση των ανθρώπων,  τόσο πιο πολύ πρέπει να βλέπεις και να διαθέτεις τον εαυτό σου σαν υπηρέτη. Αυτό, βέβαια, είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε στο σύγχρονο κόσμο μας, που εκθειάζει την προσωπική καριέρα και την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανέλιξη στην κλίμακα της κοινωνικής επιτυχίας. Αν προσέξετε, στα διάφορα κοσμικά βιβλιοπωλεία, τα ράφια είναι γεμάτα με εγχειρίδια για προσωπική επιτυχία και επικράτηση στην αρένα του επαγγελματικού ανταγωνισμού, κάτι που είναι, οπωσδήποτε, εκ διαμέτρου αντίθετο με αυτό που δίδαξε ο Ιησούς.

Η συνταγή του Ιησού για αντιμετώπιση αυτού του θανατηφόρου συνδρόμου είναι: «Όσα σπουδαία πράγματα κι αν κάνεις,  πάντοτε να θυμάσαι ότι είσαι απλά ένας υπηρέτης». Ας μην ξεχνάμε ότι το τελευταίο πράγμα που έκανε ο Ίδιος ήταν να πλύνει τα πόδια των μαθητών Του. Αν και είχε πραγματοποιήσει «σημεία και τέρατα», που κανείς ποτέ δεν είχε κάνει μέχρι τότε και οι άνθρωποι τον θαύμαζαν και τον επαινούσαν, Αυτός είχε πάντοτε καρδιά υπηρέτη.

Όποιος επιθυμεί να ασχοληθεί με τις ζωές των ανθρώπων,  θα πρέπει πρώτα να αναπτύξει ο ίδιος μια πολύ στενή σχέση με το Θεό και αυτό μόνο στο ταμείο του μπορεί να το επιτύχει με προσευχή, μετανοώντας για τις αμαρτίες του και γνωρίζοντας το Θεό ολοένα και πιο βαθιά.

Ο ψαλμός 51 μας δείχνει τον τρόπο:  «Ράντισόν με με ύσσωπον, και θέλω είσθαι καθαρός· πλύνόν με, και θέλω είσθαι λευκότερος χιόνος. Κάμε με να ακούσω αγαλλίασιν και ευφροσύνην, διά να ευφρανθώσι τα οστά, τα οποία συνέθλασας. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, Θεέ· και πνεύμα ευθές ανανέωσον εντός μου. Μη με απορρίψης από του προσώπου σου· και το πνεύμα το άγιόν σου μη αφαιρέσης απ' εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν της σωτηρίας σου και με πνεύμα ηγεμονικόν στήριξόν με».

Ο ύσσωπος είναι φυτό με φαρμακευτικές και καθαριστικές ιδιότητες. Όταν λοιπόν καθαριστούμε εσωτερικά και αναπτύξουμε μια σωστή και στενή σχέση με το Θεό, τότε κάτι θα συμβεί στη διακονία μας: «Θέλω διδάξει εις τους παραβάτας τας οδούς σου· και αμαρτωλοί θέλουσιν επιστρέφει εις σε» (εδ.13). Αυτό είναι ξεκάθαρο,  αλλά πολύ συχνά οι άνθρωποι βάζουν το αμάξι μπροστά από το άλογο. Αν θέλεις όμως να έχεις μια θέση στη διακονία, εάν θέλεις να φανείς χρήσιμος κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής σου, τότε είναι αδήριτη ανάγκη να καλλιεργήσεις μια πολύ στενή σχέση με τον Κύριο στο ταμείο σου. «Γνώρισα καινούργια πνευματικά ύψη,  όταν έπεσα στα γόνατα να προσευχηθώ».

Και ποια σχέση έχει αυτό με τις διακονίες στην εκκλησία; Έχει απόλυτη σχέση. Είτε πρεσβύτερος είσαι, είτε ψέλνεις στη χορωδία, είτε παίζεις κάποιο όργανο, αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσεις.

Ο βαθμός του χρίσματος το οποίο πιθανόν να έχεις,  δεν πρέπει ποτέ να καθορίζει το πόσο προσιτός είσαι για τους άλλους.

Εγώ έχω επιλέξει να μην προβάλω τη δική μου ζωή ως πρότυπο για τη ζωή άλλων. Μολονότι υπήρξαν σπουδαίοι άντρες του Θεού στο παρελθόν, και υπάρχουν και σήμερα πολλοί τέτοιοι, είναι ασφαλέστερο για μας να ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού. Ο Ιησούς είχε το χρίσμα του Θεού στον ύψιστο βαθμό και όμως επέτρεπε στον καθένα να τον πλησιάσει: μικρά παιδιά, ανθρώπους που είχαν απορίες, ανθρώπους που δεν είχαν καμιά ελπίδα, ταλαιπωρημένους ψυχικά και σωματικά, ανθρώπους που ήθελαν να τον ακολουθήσουν. Δεν έστελνε τους σωματοφύλακές Του να τους αποπέμψουν.

Θυμάστε την ιστορία με τον τυφλό Βαρτίμαιο; Αποζητούσε ένα άγγιγμα από τον Θεό και φώναζε: « Ιησού, Γιε του Δαβίδ, ελέησέ με!». Τι έκανε ο Ιησούς; Διέταξε τους μαθητές Του να τον διώξουν; Όχι, αλλά τους είπε: Φέρ’ τε τον εδώ!». Φίλοι μου, έτσι λειτουργούσε ο Κύριος. Παρά το ότι ήταν Ο κεχρισμένος του Θεού,  εντούτοις δεν ήταν απλησίαστος.

Ένα πρόσωπο που έχει τοποθετηθεί στη διακονία από το Θεό, θα διωχθεί από τους άλλους.

Κι εσύ, αγαπητέ μου,  αν έχεις από το Θεό κληθεί σε κάποια διακονία θα δεχτείς αντιδράσεις και διωγμό. Στην πραγματικότητα, αν δεν διώκεσαι, κάτι δεν πάει καλά. Αυτό είναι ξεκάθαρο σε όλη τη Γραφή. Θα σε δυσφημήσουν, θα σε βρίσουν, θα πουν ψέματα εναντίον σου και θα σε διώξουν ένεκα δικαιοσύνης. Ίσως ο λόγος που δεν υπάρχει διωγμός σήμερα είναι γιατί δεν κηρύττεται όπως πρέπει ο λόγος του Θεού.

Στέκεσαι για την Αλήθεια; Ο Ιησούς απέστειλε τους μαθητές του να κηρύξουν και τους είπε: «Και όστις δεν σας δεχθή μηδέ ακούση τους λόγους σας, εξερχόμενοι της οικίας ή της πόλεως εκείνης εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών σας» (Ματθ.ι:14).

Αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε αν τα κηρύγματά μας ήταν λίγο πιο αιχμηρά! Η Βίβλος λέει ότι όσοι θέλουν να ζήσουν ευσεβώς εν Χριστώ θα διωχθούν (Β’ Τιμ.γ:12).

Εκείνος που είναι αρεστός στους ανθρώπους και δημοφιλής,  δεν πρέπει ποτέ να μολύνει το κήρυγμά του.

Αυτό είναι ένα άλλο αντίδοτο για το σύνδρομο της διασημότητας στην εκκλησία. Ο Ιησούς ήταν πολύ δημοφιλής, αλλά όταν τους είπε να «φάνε τη σάρκα Του και να πιούνε το αίμα Του,  πολλοί σκανδαλίστηκαν και έφυγαν, λέγοντας: «Σκληρός είναι τούτος ο λόγος, ποιος μπορεί να τον ακούει;» (Ιωάν.ς). Τι έκανε έπειτα ο Ιησούς; Δεν δείλιασε, δεν άλλαξε το  μήνυμά Του κι ούτε έτρεξε πίσω τους. Αντίθετα, γύρισε στους υπόλοιπους και τους είπε : « …λοιπόν,…  Μήπως κι εσείς θέλετε να φύγετε;». «Πού αλλού να πάμε, Κύριε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής!» του απάντησε ο Πέτρος.

Ας ζούμε λοιπόν κι εμείς έτσι, ώστε να κηρύττουμε για να ευαρεστούμε τον Θεό και όχι τους ανθρώπους.

Σύμφωνα με τον Ιησού, εκείνος που θέλει μια διακονία για μεγάλα και σπουδαία έργα, θα πρέπει να είναι πρόθυμος να κάνει τα μικρά και τα ταπεινά.

Τα μικρά και τα ταπεινά είναι εκείνα τα έργα που γίνονται όταν δεν μας βλέπει κανείς και όταν τα φώτα της δημοσιότητας δεν είναι στραμμένα πάνω μας. Όταν, δηλαδή, κάνεις κάτι απλά και μόνο για τον Κύριο.

Ο Κύριος «διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων». Έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του. Τους ετοίμασε πρόγευμα μετά την ανάστασή Του. Ο Ιησούς ήταν ΥΠΗΡΕΤΗΣ.

Εάν, λοιπόν, επιθυμείς την επιτυχία και την ανέλιξη σε μια σπουδαία θέση στο έργο του Κυρίου, τότε κοίταξε κάτω. Μην περιφρονείς τα μικρά πράγματα, ιδιαίτερα εκείνα που μόνο ο Κύριος τα βλέπει.

Έχω αυτό το όραμα για τους νέους ανθρώπους που θέλουν να εργαστούν για τον Κύριο. Θέλω να τους βοηθήσω να  μεγαλώσουν,  μαθαίνοντάς τους να έχουν ως πρότυπο ζωής και διακονίας το λόγο του Θεού και τη ζωή του Ιησού.

Ο γνώμονας στη ζωή τους να είναι όχι το πώς να υπηρετηθούν αλλά το πώς να υπηρετήσουν, έτσι ώστε η ζωή τους να χαρακτηρίζεται από αγιότητα, ταπεινοφροσύνη και ένθερμη αγάπη για τους ανθρώπους. Προσεύχομαι να τους χρησιμοποιήσει ο Θεός με τρόπους πολύ μεγαλύτερους από όσο χρησιμοποίησε άλλους ανθρώπους που εργάστηκαν γι’ Αυτόν πάνω σ’  αυτή τη γη και προπάντων να τους προφυλάξει από το θανατηφόρο σύνδρομο του «της διασημότητας μέσα στην εκκλησία». Αμήν.