Φυσικά και υπάρχουν είδωλα. Και
μπορεί να είσαι ειδωλολάτρης και να μη το ξέρεις. Μη τρομάζεις με τη λέξη.
Μπορεί να είσαι άρρωστος και να μην το ξέρεις. Και πεθαμένος μπορεί να είσαι
και να μην το ξέρεις. Ο πιστός δούλος του Θεού είναι σαν τον αρχαιολόγο. Ψάχνει
διαρκώς και ανακαλύπτει είδωλα. Και κάθε
τόσο όλο και κάποιο βρίσκεται.
Ένα απ’ αυτά, λέγεται επιτυχία.
Καταραμένο είδωλο. Μεγάλη παγίδα. Τρομερός απατεώνας.
Επιτυχία στα κηρύγματα, με την
προσέλευση μεγάλου αριθμού ακροατηρίου και θερμών συγχαρητηρίων.
Επιτυχία στο συγγραφικό έργο. Να
το διαβάζουν πολλοί. Ευμενή σχόλια. Καλά λόγια. Και ενθουσιασμός. Και
ομολογίες. Και γράψιμο κριτικής.
Επιτυχία στις διανομές φυλλαδίων,
στις επισκέψεις ασθενών, στη διεκπεραίωση κάποιας διακονίας.
«Αδελφοί, για τη δόξα του Θεού»,
έτσι αρχίζει ο θρίαμβος της επιτυχίας. Μα είναι για τη δόξα του Θεού;
- Ή για τη δική μας δόξα;
- Ή για την προβολή της επιτυχίας;
- Ή για να δουν μερικοί, μερικοί, πού νομίζουν …...
Αν ο πόθος για την επιτυχία
αναμιχτεί και με το ανταγωνιστικό πνεύμα, είναι σκέτο δηλητήριο, κατάρα.
Έκανε ο άλλος; Κι εγώ. Τον
περάσαμε, τον φάγαμε. Θα του κλείσουμε το μαγαζί! Όχι το μαγαζί μα την
εκκλησία. Φίδι που μας δάγκωσε.
Μα την επιτυχία μου την έδωσε ο
Κύριος, ακούμε να μας λέει ο εχθρός της ψυχής μας κι έτσι μας εξαπατά, μας
ξεγελά.
Μπορεί να είναι από τον Κύριο. Μα
τι γίνεται με μένα; Που τη βάζω; Χαίρομαι για την επιτυχία ή για τον Κύριο πού
δοξάζεται; Και πάντοτε, δεν συμπορεύονται ή επιτυχία και ή δόξα τού Θεού.
Είναι κάτι, πού όπως λένε, είναι πραγματικό γεγονός. Αυτό θα φανεί. Ο Κύριος
γνωρίζει.
Είναι θέμα καρδιάς. Ποτέ έμμεσα
δεν δοξάζεται ο Κύριος. Τότε, αν κοιτάζουμε άμεσα, τον Κύριο στα μάτια, θα
έχουμε, και αυτό μπορεί να γίνει αποτυχία. Φαινομενική ή πραγματική. Μπορεί να
επιτρέψει κάτι τέτοιο ο Κύριος. Γνωρίζει ο Κύριος. Μα εμείς δεν γνωρίζουμε τίποτα.
Ανάγκη να αφηνόμαστε σ’ αυτόν. Κύριε κάνε ότι θέλεις. Όχι εξαναγκάζοντάς τον
και πιέζοντάς τον να μας δώσει την επιτυχία.
