<Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω, εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ> (Α΄Ιωάν.β:15)
<Από παντός είδους κακού απέχεσθε> (Α΄Θεσ.ε:22)
Κατευθυντήριες γραμμές.
Στα προηγούμενα κεφάλαια, προσπαθήσαμε να εξετάσουμε και να μιλήσουμε για τις διδασκαλίες της Γραφής σχετικά με τα βασικά θέματα του αγιασμού. Σ’ αυτό το κεφάλαιο θέλουμε να σκεφτούμε, τί σημαίνει ο αγιασμός εκτός από αυτά τα βασικά θέματα. Θέλουμε να βρούμε μερικές βασικές κατευθύνσεις και μετά να τις εφαρμόσουμε σε καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά και που δεν αντιμετώπιζαν οι Χριστιανοί στις μέρες της Βίβλου.
Υπάρχει ένας αριθμός δραστηριοτήτων που οι θεμελιωμένοι και συντηρητικοί Χριστιανοί τις έχουν κατατάξει σαν κοσμικές. Αυτό που θέλουμε είναι να κοιτάξουμε από κοντά αυτά τα πιστεύω με σκοπό να σκεφτούμε και να συζητήσουμε πάνω σ’ αυτά. Είναι απλώς παραδόσεις, ή είναι σημαντικές αρχές αγιασμού;
Για μερικά από τα ειδικά θέματα που θα συζητήσουμε σ’ αυτό το κεφάλαιο, δεν υπάρχουν εδάφια που να μιλούν κατ’ ευθείαν για το ζητούμενο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να ακολουθήσουμε βασικές αρχές αγιασμού όπως μας τις δίνει η Γραφή, και θα πρέπει ακόμα να οδηγηθούμε από το Άγιο Πνεύμα που είναι μέσα μας. Θα πρέπει να αποφασίσουμε σαν μια αδελφότητα, σαν ποιμένες, σαν ξεχωριστά άτομα, πού να παίρνουμε μια στάση και πού να βάζουμε ένα όριο.
Έχουμε ήδη αναφέρει στο πρώτο κεφάλαιο την επείγουσα ανάγκη για προσωπικές πεποιθήσεις. Όπως διδαχτήκαμε στην Α΄Κορ.δ:1-13 ι:23-33 και στην Ρωμ.ιδ:1-23, έχουμε χριστιανική ελευθερία αλλά το ίδιο και χριστιανική ευθύνη.
Αυτά τα εδάφια δίνουν οδηγίες πώς να ενεργήσουμε σε αμφίβολες καταστάσεις που δεν καλύπτονται με άλλο τρόπο μέσα απ’ το λόγο του Θεού. Πρώτα, πρέπει να ακολουθήσουμε την οδηγία του Θεού που προσωπικά έχουμε. Την ίδια στιγμή, δεν πρέπει να κάνουμε κάτι που μπορεί να γίνει αιτία κάποιος να παρεξηγήσει, να προσκόψει ή και να πέσει ακόμα. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να κρίνουμε ο ένας τον άλλο, να μειώνουμε τη γνώμη των άλλων, ή να χρησιμοποιούμε τη χριστιανική μας ελευθερία περισσότερο απ’ ότι πρέπει. Από τη συζήτηση του να τρώει κανείς ειδωλόθυτα, ανακαλύπτουμε ότι ναι μεν μερικά πράγματα είναι άκακα από μόνα τους, όμως την ίδια στιγμή μπορεί να είναι άσοφα εξ αιτίας της επίδρασης ή εντύπωσης που μπορεί να προκαλέσουν σ’ ένα πιο αδύνατο αδελφό ή ένα άπιστο. Οι σχέσεις μας αλλά και το τί δείχνουμε είναι το ίδιο σημαντικά ενώπιον του Θεού αλλά και των ανθρώπων.
Υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία ο λόγος του Θεού καταφέρεται και τα ορίζει σαν αμαρτία. Φυσικά, υπάρχουν επίσης πολλές δραστηριότητες στις οποίες οι Χριστιανοί μπορούν να συμμετέχουν. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν κάτι είναι στα όρια του επιτρεπτού και μη επιτρεπτού! Η κατευθυντήρια θέση μας σε τέτοιες περιπτώσεις θα είναι: “Αν έχεις αμφιβολία για κάτι, μη το κάνεις”! <Και πάν ότι δεν γίνεται εκ πίστεως είναι αμαρτία> (Ρωμ.ιδ:23).
Αυτό που μπορούμε να ρωτάμε σε τέτοιες περιπτώσεις είναι: “Τί θα έκανε ο Ιησούς στη θέση μας;” “Τί θα κάναμε αν ο Ιησούς ήταν μαζί μας σε σωματική μορφή;” Το θέμα μας δεν είναι το πόσο πολύ μπορούμε να είμαστε μέσα στον κόσμο και συγχρόνως να είμαστε σωσμένοι ή πόσα κοσμικά πράγματα μπορούμε να κάνουμε χωρίς να θεωρηθούμε αποστάτες. Αντίθετα, θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι κάνουμε το θέλημα του Θεού κάθε στιγμή και ότι πάντοτε ταυτιζόμαστε με το Θεό στα μάτια των άλλων. Όπου υπάρχει περίπτωση πειρασμού και πιθανή αμαρτία, “είναι καλύτερα ασφαλής παρά θλιβόμενος”.
Ακόμα, καθώς θα πλησιάζουμε πιο πολύ το Θεό με την προσευχή, την αφιέρωση και τον αγιασμό, δεν θα θέλουμε να κάνουμε τίποτα που να μας ταυτίζει με τον κόσμο ή που δεν θα ευαρεστεί Αυτόν. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, θα πρέπει να δούμε τί σημαίνει να είναι κανείς κοσμικός ή να αγαπά τον κόσμο. Όταν η Γραφή λέει: <Μην αγαπάτε τα εν τω κόσμω>, μιλά για το σύστημα του κόσμου - το φρόνημα, επιθυμίες, μέριμνες, προτιμήσεις και προτεραιότητες των αμαρτωλών, μη αναγεννημένων ανθρώπων. Είναι δύσκολο να δοθεί ένας πιο συγκεκριμένος ορισμός, αλλά όλοι που έχουν το Άγιο Πνεύμα στη ζωή τους μπορούν να αναγνωρίζουν το αίσθημα της κοσμικότητας σε πολλά πράγματα. Θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε αυτή την έννοια σε σχέση με την ψυχαγωγία, την ατμόσφαιρα, την εμφάνιση.
Ψυχαγωγία. Ο Θεός δεν είναι εναντίον στην ψυχαγωγία αυτή καθ’ αυτή. Δεν υπάρχει κακό με τα πιο πολλά σπορ και παιχνίδια, αυτά καθ’ αυτά. Δεν υπάρχει κακό στην ευχαρίστηση, διασκέδαση, γέλιο ή πλάκα. Δεν υποστηρίζουμε την ιδέα που συνήθως βρίσκεται στο Χριστιανισμό του Μεσαίωνα ή στον Πουριτανισμό, ότι δηλαδή οτιδήποτε δίνει ευχαρίστηση ή είναι αστείο, είναι αυτόματα λάθος. Ο Θεός δημιούργησε το μυαλό μας και τα σώματά μας με τη δυνατότητα να ευχαριστιούνται, και μόνα τους αλλά και το ένα με το άλλο. Ο Ιησούς ήρθε έτσι ώστε να έχουμε ζωή και μάλιστα εν αφθονία, που σημαίνει μια πλούσια, ενθουσιώδη ευχάριστη ζωή.
Από την άλλη μεριά, οι άνθρωποι έχουν δώσει περισσότερη έμφαση στην ικανοποίηση και την ευχαρίστηση, αποκλείοντας το Θεό. Οτιδήποτε έρχεται ανάμεσα σ’ εσένα και το Θεό είναι λάθος. Οτιδήποτε εμποδίζει την κανονική παρακολούθηση στην εκκλησία, την προσευχή και τη μελέτη της Γραφής, δεν είναι στο θέλημα του Θεού. Η Βίβλος μας προειδοποιεί ότι ιδιαίτερα στις τελευταίες μέρες οι άνθρωποι θα είναι τόσο εξαρτημένοι από την αναζήτηση ικανοποιήσεων που θα αγνοήσουν και θα αμελήσουν το Θεό. Όπως στις μέρες του Νώε, οι άνθρωποι θα τρώνε, θα πίνουν, θα παντρεύονται και θα παντρεύουν και δεν θα είναι έτοιμοι όταν ο Κύριος έρθει (Ματθ.κδ:37-39). Παρατήρησε ότι αυτές οι δραστηριότητες είναι καλές αυτές καθ’ αυτές, αλλά γίνονται κακές όταν αποκλείουν το Θεό και διαφθείρονται απ’ τον κόσμο. Ένα σημείο “κλειδί” των τελευταίων ημερών είναι ότι “θέλουσι είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι” και “φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι” (Β΄Τιμ.γ:2-4).
Απ’ αυτά τα εδάφια ξέρουμε ότι υπάρχουν κάποιες κοσμικές ηδονές που είναι έξω από τα όρια των Χριστιανών, και μέχρι ένα σημείο η πολύ προσοχή στην ευχαρίστηση είναι λάθος. Δες ακόμα Τίτ.γ:3 & Εβρ.ια:25.
Ατμόσφαιρα. Υπάρχουν ορισμένες δραστηριότητες που μπορεί να είναι ωφέλιμες αλλά που συχνά διαφθείρονται από τον κόσμο. Ένα πνεύμα πόθου και λαγνείας ή τρέλας για ικανοποίηση ή βίας του όχλου έχει διεισδύσει σ’ αυτές σε τέτοιο βαθμό, που οι Χριστιανοί που έχουν το Πνεύμα το Άγιο να μην αισθάνονται άνετα ανάμεσα σ’ αυτές τις δραστηριότητες. Αυτό ισχύει για συγκεντρώσεις, παιχνίδια, σπορ και θεάματα διαφόρων ειδών. Να μερικά παραδείγματα κοσμικής ατμόσφαιρας: Διάφορα σώου, παιχνίδια και πάρτι που ακούγονται βρόμικα υπονοούμενα και προκλητικά σεξουαλικά γεγονότα, συναυλίες, συγκεντρώσεις, θεαματικά γεγονότα γεμάτα με χρήση ναρκωτικών, ποτών, βία, ανηθικότητα, καβγάδες και πνεύμα του όχλου. Αίθουσες παιχνιδιών γεμάτες στους καπνούς όπου γίνεται τζόγος και οι άνθρωποι είναι πάντα έτοιμοι να τσακωθούν.
Μερικές φορές ο κόσμος παίρνει πράγματα που μπορεί να είναι ευχάριστα όταν είναι γνήσια και τα διαφθείρει με αυτούς τους τρόπους. Το να παρακολουθήσεις μια φορά μπορεί να μην οδηγήσει σε πράξη αμαρτίας, απλά η ατμόσφαιρα δεν είναι οικοδομητική για μια χριστιανική ζωή. Ένας Χριστιανός, αν αφήσει τη συνείδησή του να τον οδηγήσει, θα αισθανθεί εκτός χώρου. Αν κατ’ επανάληψη συνεχίσει να παίρνει μέρος τελικά θα φύγει από μέσα του κάθε πνευματικότητα και πνευματική ευαισθησία. Σ’ αυτό το σημείο, δεν θα είναι ικανός να διακρίνει το άγιο από το ανάγιο και το σωστό από το λάθος σ’ αυτό το χώρο.
Εμφανίσεις. Υπάρχουν μερικές περιπτώσεις που αισθανόμαστε ότι ούτε κάποια ψυχαγωγία καθεαυτή ούτε και η ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα κοσμική, αλλά η συμμετοχή σ’ αυτή μπορεί να φανεί κοσμική στα μάτια των άλλων. Πολλοί άνθρωποι ξέρουν τί οι πραγματικοί Χριστιανοί πιστεύουν και υποστηρίζουν, και παρατηρούν το κάθε τι από κοντά. Προσπαθούν να δουν αν πραγματικά μπορείς να ζήσεις μια Χριστιανική ζωή. Συχνά, κρίνουν και κατακρίνουν, αρπάζοντας και το μικρότερο δικό σου λάθος για να δικαιώσουν τη δική τους αμαρτία. Γι’ αυτό δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα που μπορεί να γίνει πρόσκομμα ή να βλάψει τη μαρτυρία μας. Για παράδειγμα, αν αγοράσεις τσιγάρα για κάποιον άλλο, τί θα σκεπτόταν ένας παρατηρητής; Αν ένας γνωστός σου σε δει να παίζεις χαρτιά τι θα σκεφτεί για σένα; Αυτός είναι ένας χώρος που ο καθένας πρέπει να έχει μια ευαίσθητη συνείδηση. Δεν μπορούμε να βασιστούμε σε νόμους και κανόνες, αλλά ο καθένας πρέπει να υποκινείται από μια γνήσια αγάπη για το Θεό και τους αμαρτωλούς.
Ας δούμε τώρα κάποιες συγκεκριμένες καταστάσεις και εφαρμογές που έχουν να κάνουν με τους Χριστιανούς σήμερα.
Τυχερά παιχνίδια. Ο χριστιανικός κόσμος στο σύνολό του έχει καταδικάσει το τζόγο. Οι γεμάτοι με Πνεύμα Άγιο πιστοί, πάντοτε αισθανόταν ότι αυτό είναι αντίθετο με τις χριστιανικές αρχές. Κανένα εδάφιο δεν μιλά κατ’ ευθείαν για το θέμα, αλλά ο τζόγος είναι ένας συνδυασμός κοσμικής διασκέδασης, κάποιας συγκεκριμένης ατμόσφαιρας και εμφάνισης. Πάντοτε ήταν και είναι συνδεδεμένος με την απάτη, τη βία και το οργανωμένο έγκλημα. Έχει προκαλέσει μεγάλη οικονομική καταστροφή και βασανισμό ψυχής σε αθώες οικογένειες. Όπως κάποιος γίνεται αλκοολικός και χρειάζεται θεραπεία, (απελευθέρωση!) το ίδιο μπορεί να γίνει κάποιος μανιώδης τζογαδόρος. Ο Λόγος του Θεού μας διδάσκει να μην γίνουμε δούλοι σε τέτοιου είδους πράγματα (Ρωμ.ς:16). Επίσης μας διδάσκει να μη χρεωνόμαστε αν βλέπουμε ότι δεν μπορούμε να ξεπληρώσουμε (Ρωμ.ιγ:8), και τονίζει την αναγκαιότητα να προμηθεύουμε τα απαραίτητα για τις δικές μας οικογένειες (Α΄Τιμ.ε:8). Για να αποφύγουμε τον κίνδυνο της παραβίασης αυτών των εδαφίων αλλά και την παρουσία του κακού, οι Χριστιανοί έχουν απομακρυνθεί από τα τυχερά παιχνίδια. Αυτό περικλείει κάθε μορφή στοιχημάτων και λαχείων.
Χορός. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το πρωταρχικό κίνητρο πίσω από τον κοσμικό χορό είναι το σεξουαλικό στοιχείο. Η στενή φυσική επαφή στους χορούς δωματίου έχει σχεδιαστεί για να διεγείρει σεξουαλικά τους χορευτές.
Ο καθένας που έχει δει ανθρώπους να χορεύουν με μουσική ροκ ή ντίσκο θα καταλάβει ότι οι σωματικές κινήσεις που γίνονται προξενούν σεξουαλική αναστάτωση και διέγερση. Οι κινήσεις των χορευτών καθορίζονται έστω και υποσυνείδητα από τη σεξουαλικότητα. Ο χορός προκαλεί την επιθυμία ανάμεσα σε ανύπαντρα άτομα (μόνο;) και συνήθως οδηγεί σε πειρασμό και αμαρτία. Ακόμα, οι μοντέρνοι χοροί είναι συνήθως μια έκφραση εγωισμού και φιλοδοξίας, κάτι που είναι τελείως αντίθετο με το Πνεύμα του Θεού.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
