Προσκεκλημένος ο Χριστός, στο σπίτι ενός φαρισαίου (Λουκάς
ζ36-50). Δεν αρνήθηκε την πρόσκληση. Ποτέ δεν αρνιέται. Εντούτοις στο σπίτι
αυτό, κείνο που τον συγκίνησε ήταν όχι τόσο το πλούσιο γεύμα του αμφιτρύωνα,
αλλά η αυθόρμητη αγάπη της παρείσακτης. Όσα κι αν δώσεις χωρίς αγάπη, δεν έχεις
δώσει τίποτε. Όταν αγαπάς, δίνεις όσα έχεις και ο, τι είσαι. Ας πλησιάσουμε
τώρα το σπιτικό του Σίμωνα, για να συναντήσουμε... τον Χριστό.
1. Δύο διαφορετικοί χρεώστες
Τα 500 και τα 50 δηνάρια, αναμφίβολα εκπροσωπούν δύο ήδη αμαρτωλών.
Ο χρεωφειλέτης των 50, μπορεί να ’ναι κάτι σαν κι αυτόν, στον οποίο ο Κύριος
είπε- «εν σοι λείπει» (Λουκάς ιη:22).
Ο άλλος των 500, είναι αντίστοιχα αυτός που του λείπουν πολλά η όλα. Ανάμεσα
τους, όλες οι διαβαθμίσεις των αμαρτωλών. Των αμαρτωλών. Όταν ο Παύλος γράφει
για τους «μακράν» και τους «πλησίον», διευκρινίζει ταυτόχρονα ότι «αμφότεροι
διά του Χριστού πλησιάζουμε τον Θεό και γινόμαστε δεκτοί απ’ αυτόν» (Εφεσίους β:17).
Ας γίνει σαφές, ότι στην κατηγορία του αμαρτωλού που ’χει ανάγκη σωτηρίας, σε
μπάζει και το 500, αλλά και το 50.
2. Ένας δανειστής
Γιατί ο Θεός που σ’ όλη τη Βίβλο παρουσιάζεται σαν δωρητής
(Ιωάννης δ:10, Πράξεις β:38, Β’ Κορινθίους θ:15, Ιάκωβος α:17), εδώ χαρακτηρίζεται
σαν Δανειστής; Ο δανειστής προσφέρει κάτι, που περιμένει την επιστροφή του. «Περιέμενε... και έκαμεν αγριοστάφυλα» (Ησαΐας
ε:4). Το χέρι που δίνει, είναι άτοπο να προσδοκά το χέρι που εγκάρδια και ευγνώμονα
δέχεται! Το «ευλόγει... και μη λησμονείς
πάσας τας ευεργεσίας αυτού» (ψαλμός ργ:1-5), δεν προσδιορίζει μια οφειλόμενη
ηθική συμπεριφορά! Και δεν χαρακτηρίζει Θεό ηθικής τάξης, το «εις όντινα ενεπιστεύθη πολύ, περισσότερον
θέλουσιν απαιτήσει παρ’ αυτού» (Λουκάς ιβ:48)!..
3. Η αδυναμία και των δύο
Το «μη εχόντων αυτών αποδούναι»
(42), αγκαλιάζει μέσα του και τον θρησκευόμενο φαρισαίο και την αμαρτωλή
γυναίκα. Όταν η αλυσίδα που ’ναι δεμένος ο κουβάς σου είναι πέντε κρίκους
κοντύτερη από του να φθάσει στο νερό, μένει ο κουβάς σου τόσο άδειος, όσο αυτού
που η αλυσίδα του είναι το ένα τρίτο από τη δική σου. Όταν σου λείπουν 10 ευρώ για το εισιτήριό σου να πετάξεις στην Κρήτη,
μένεις στην Αθήνα το ίδιο με κείνον που ούτε τη μισή άξια του δεν έχει. Αν δεν
ξέρεις μπάνιο, δεν σέ σώζει ότι έπεσες σε μια θάλασσα δύο μόλις μέτρων βάθους
κι όχι στα 1.000 μέτρα του Κρητικού πελάγου.
4. Η απροσδόκητη δωρεά
Σκέφτομαι τούτη τη στιγμή, μια Βίβλο... χωρίς Καινή Διαθήκη.
Ένα «εξ έργων νόμου», δίχως το «δικαιούμενοι δωρεάν τη αυτού χάριτι» (Ρωμαίους
γ:20,24). Η Καινή Διαθήκη, χωράει ολόκληρη σε τούτο το «εχαρίσατο». Να προσέξουμε εντούτοις, τα ιδιαίτερα πνευματικά
στοιχεία, που το συγκροτούν:
α. σε ποιούς, εχαρίσατο; Σε «αμφοτέρους». Και οι Ιουδαίοι και οι Εθνικοί... και οι «μακράν» και
οι «πλησίον», την ίδια ανάγκη έχουν να τους σκεπάσει η συγνώμη του Θεού.
β. πότε, εχαρίσατο; «Μη
εχόντων αυτών αποδούναι». Θα φθάσεις εδώ, για να ζητήσεις και να σου δοθεί
η σωτηρία του Χριστού. Σαν τον άσωτο που «δαπανήσαντος
πάντα... ήλθεν εις τον πατέρα» (Λουκάς ιε:14,19).
5. Η προσδοκία της αγάπης
«Τίς λοιπόν θέλει
αγαπήσει...» (42). Η μυθολογία μιλάει για ένα συμπόσιο που έκαμε η Αγάπη,
με προσκεκλημένες όλες τις χάριτες. Σε μια στιγμή που είδε δύο να κάθονται
κοντά όμως να μη επικοινωνούν, τις πλησίασε, τις έπιασε από το χέρι και τις
συνέστησε· «Από δω η Ευεργεσία, από δω η Ευγνωμοσύνη». Και ξαφνιασμένη η πρώτη
έσφιξε το χέρι της δεύτερης, λέγοντας- «παράξενο, υπάρχω από καταβολής κόσμου
κι όμως δεν θυμούμαι να ’χουμε ξανασυναντηθεί». Είναι πολύ, η μέγιστη ευεργεσία
του Θεού, να προσδοκά την ελάχιστη έκφραση αναγνώρισης από τον άνθρωπο!..
6. Οι εκδηλώσεις της αγάπης
Δεν δίνεται κατάλογος. Δεν είναι ανάγκη να δοθεί. Η αγάπη,
όποια και να ’ναι είναι πηγαία και αυθόρμητη. Πιο πολύ, η προς τον Θεό. Εσύ θα
βρεις τον τρόπο και την έκφραση, που αυτή θα σε πληροφορήσει. Όπως το ’καμε η
αμαρτωλή, που μας δίδαξε, ότι:
• η πολλή αγάπη «κλαίει» (38). Δάκρυα ευγνωμοσύνης στον
Σωτήρα. Ο Χριστός, έκλαψε (Λουκάς ιθ:41). Ο Παύλος, έκλαψε (Φιλιππησίους γ:18).
• η πολλή αγάπη, πλένει πόδια (38). Υπηρετεί τον Κύριο και
τους δικούς Του και βρίσκει ότι στην υπηρεσία είναι το πλήρωμα και το μεγαλείο
της χριστιανικής ζωής.
• η πολλή αγάπη, «σπαταλάει». Ναι, έτσι το ονομάζει η
ανθρώπινη στενόψυχη αντίληψη. Όμως, για τέτοιες «σπατάλες», έχουμε εκφρασμένη
τη γνώμη του Χριστού (Ματθαίος κς:10,11)
