Το βιβλίο των αριθμών 15

ΟΓΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Καθαγιασμός των Λευιτών

η:1-4. Η επτάφωτη λυχνία συμβολίζει την πληρότητα του Πνεύματος του Θεού μέσα σε ένα σκεύος, τον Ιησού Χριστό (τα 7 πνεύματα του Θεού). Ακόμη συμβολίζει το πλήρες φως, ο Ιησούς το φως του κόσμου. Έπρεπε να ήταν κατά πρόσωπον (παράλληλα) με τα Αγια των Αγίων.

Είναι άξιο προσοχής, ότι η λυχνία είναι το μόνο σκεύος που αναφέρεται εδώ. Δεν μας λέει τίποτα για το χρυσό θυσιαστήριο ή την τράπεζα της προθέσεως. Η αναφορά αυτή βρίσκεται ανάμεσα στην προσφορά των αρχόντων και την αφιέρωση των Λευιτών. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί το φως της στην έρημο, γι’ αυτό είναι ξεσκέπαστη, να λάμπει σαν μαρτυρία για το Θεό. Η μαρτυρία είναι ο μεγάλος σκοπός της ζωής μας, είτε πρόκειται για προσφορά των αγαθών μας, είτε πρόκειται για την αφιέρωσή μας (Ματθ.ε:16).

η:5-7 Το πρώτο πράγμα για να μπορέσει να υπηρετήσει κανείς το Θεό είναι να καθαριστεί. Οι Λευίτες τότε, πέρασαν από την ίδια διαδικασία που περνάμε κι εμείς σήμερα. Πρώτα έκαναν το Πάσχα, έβαλαν το αίμα του αρνίου στους παρασ­τάτες της πόρτας και αγιάστηκε όλος ο οίκος, μετά βαπτίστηκαν περνώντας την Ερυθρά θάλασσα, μετά πήραν τον Νόμο στο όρος Σινά. Εμείς σήμερα,  μετανοούμε, βαπτιζόμαστε στο νερό, βαπτιζόμαστε με Πνεύμα Άγιο και είμαστε έτοιμοι για να υπηρετήσουμε το Θεό, να εργαστούμε μέσα στην σκηνή του Θεού.

Πριν όμως αρχίσεις να υπηρετείς το Θεό, πρέπει πρώτα να καθαριστείς. Ο Θεός θέλει να μας καθαρίσει για να μην είμαστε βδελυκτοί στην παρουσία Του όταν κάνουμε οτιδήποτε. Υπάρχει περίπτωση, να μιλάς για το Θεό, να προσεύχεσαι για άλλους και ο Θεός να σε σιχαίνεται!!! Μα, είναι Λευίτης!!!!!

Το πρώτο πράγμα που ζητάει ο Θεός είναι να τους ραντίσει ο Μωυσής όχι με αίμα (γιατί αυτό ήδη έγινε) αλλά με νερό. Αφού γνωρίσαμε το Χριστό και μας έπλυνε με το αίμα Του, τώρα χρειαζόμαστε το λόγο Του να μας πλένει (Εφες.ε:25  Ιωάν.ιε:3,ιγ:8).

Αφού ο Χριστός μας έλουσε με το αίμα Του, τώρα έχου­με ανάγκη μόνο τα πόδια μας να καθαρίσουμε.

ουχί πάντες: ο Ιούδας.

Το ράντισμα με το νερό είναι η καθημερινή επαφή με το λόγο του Θεού που κα­θαρίζει τις σκόνες και τις βρωμιές που επικάθονται πάνω μας.

ας περάσωσι ξυράφιον δι όλου του σώματος αυτών  Γιατί αφού λούστηκαν και καθα­ρίστηκαν πρέπει να περάσουν και ξυράφι; Είναι ο βαθύτερος καθαρισμός, η βρωμιά πρέπει να βγει βαθιά μέσα από τους πόρους, είναι στάδια καθαρισμού. Ο Θεός θέλει συνέχεια να μας καθαρίζει σε βάθος και αυτό είναι υπευθυνότητα του κάθε Λευίτη χωριστά, γιατί ο καθ’ ένας μόνος του έπρεπε να το κάνει, δεν το έκανε ούτε ο Μωυσής ούτε ο Ααρών. Κάθε άγιος πρέπει να μεριμνά να είναι καθαρός απέναντι στο Θεό, καθαρισμένος σε βάθος για να μπορέσει να υπηρετήσει σωστά. Κι όλα αυτά βέβαια από ελεύθερη θέληση γιατί έτσι ικανοποιείται ο Θεός (Εβρ.ιβ:1 B' Κορ.ζ:1 Αποκ.κβ:14,ζ:14).

η:8-13 Θα προσέφερε προσφορά εις τον Κύριον τους Λευίτες. Αν θέλουμε να είμαστε Λευίτες του Θεού σήμερα, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι είμαστε προσφορά εις τον Κύριο. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε πάψει να ζούμε για τον εαυτό μας αλλά ζούμε και υπάρχουμε για τον Κύριο, για την χρήση Του, όπως θέλει Εκείνος κι ότι θέλει Εκείνος, όπου θέλει Εκείνος.

Αν ο Χριστιανός δεν έχει αυτή την αφιέρωση, δεν θα πάει μακριά, αλλά θα κάνει κύκλους όπως οι Ισραηλίτες μέχρι να αφήσει τα κόκαλα του στην έρημο.

2 μόσχους ο ένας για ολοκαύτωμα και ο άλλος για προσφορά περί αμαρτίας.

Ολοκαύτωμα:  ολοκληρωτική αφιέρωση των Λευιτών, του        Χριστού και των αγίων στη διακονία.

Μόσχος: συμβολίζει πρώτα τον Κύριο Ιησού Χριστό, και μετά τους εργάτες του Θεού. Ο μόσχος αναφέρεται στη διακονία, στη δύναμη, κόπο, εργασία, σταθε­ρότητα, αξιοπιστία. Έτσι πρέπει να είναι ο εργάτης του Θεού. Έτσι ήταν ο Χριστός.

προσφορά περί αμαρτίας η λύτρωση του Χριστού για τους αγίους. Ο Χριστός ήταν ο υπηρέτης του Θεού που δόθηκε για μάς. Οι Ισραηλίτες βάζοντας τα χέρια τους πάνω στους Λευίτες τους φόρτωναν τις αμαρτίες τους, κι αυτοί με τη σειρά τους τις έριχναν στον μόσχο, το Χριστό.

Η αμαρτία όλου του κόσμου έχει ήδη σταυρωθεί. Όταν εμείς μιλάμε σε κάποιον, παίρνουμε στους ώμους μας το βάρος της αμαρτίας του με την έννοια ότι γινόμαστε αυ­τοί οι φορείς που θα πει την αμαρτία του, τον πόνο του, και μετά εμείς τις δί­νουμε στον Κύριο (A' Κορ.θ:9  Α' Τιμ.ε:18   Β' Τιμ.β:21).

η:19-22 Οι Λευίτες δόθηκαν στον Ααρών για να κάνουν το έργο της διακονίας στη σκηνή. Ο Θεός μας έδωσε στο Χριστό για να Τον υπηρετήσουμε στη μεσιτεία (Ιωάν.ιζ:6,9). Έκαναν την υπηρεσία τους μπροστά στον Ααρών (Α' Ιωάν.γ:22).

η:23-26 Σύγκρινε αυτό με Αριθ.δ:3 Βλέπουμε μια περίοδο 5 ετών σαν βοηθοί (25-30) ΤΥΠΟΣ: Χρειάζεται η χάρη του Θεού (5) για να μας κάνει υπηρέτες.