Έξοδ.ιβ:3-6 Λαλήσατε προς πάσαν την συναγωγήν του
Ισραήλ, λέγοντες, Την δεκάτην τούτου του μηνός ας λάβωσιν εις εαυτούς έκαστος
εν αρνίον κατά τους οίκους των πατριών αυτών, εν αρνίον δι' έκαστον οίκον. Εάν
όμως ήναι οι εν τω οίκω ολιγοστοί διά το αρνίον, αυτός και ο γείτων αυτού ο
πλησιέστερος της οικίας αυτού ας λάβωσιν αυτό κατά τον αριθμόν των ψυχών·
έκαστος θέλει συναριθμείσθαι διά το αρνίον αναλόγως με το αρκετόν εις αυτόν να
φάγη. Το δε αρνίον σας θέλει είσθαι τέλειον, αρσενικόν ενιαύσιον· εκ των
προβάτων ή εκ των αιγών θέλετε λάβει αυτό. Και θέλετε φυλάττει αυτό μέχρι της
δεκάτης τετάρτης του αυτού μηνός· και τότε άπαν το πλήθος της συναγωγής του
Ισραήλ θέλει σφάξει αυτό προς το εσπέρας.
Η απολύτρωση, που στηρίζεται στο αίμα!
Πριν γίνει ο κόσμος, ο Σατανάς, η αμαρτία, πριν η φωνή του
Θεού διακόψει τη σιωπή της αιωνιότητας και καλέσει το σύμπαν σε ύπαρξη, το
μεγάλο σχέδιο της αγάπης Του ήταν μπροστά Του!
Το θεμέλιο αυτού του σχεδίου δεν έχει σχέση μ’ αυτή τη
δημιουργία, εκπονήθηκε πριν γίνει οτιδήποτε, κι αυτή είναι η ειρήνη μας. Το
αρνίο έπρεπε να κρατηθεί από τη δέκατη μέχρι τη δέκατη τέταρτη μέρα (τέσσερις
μέρες)! Ο Ιησούς εσφάγη σε 4.000 χρόνια από Αδάμ.
Α’ Πέτρ.α:18-20 εἰδότες ὅτι οὐ φθαρτοῖς, ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ, ἐλυτρώθητε
ἐκ τῆς ματαίας ὑμῶν ἀναστροφῆς πατροπαραδότου. ἀλλὰ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου
καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ, προεγνωσμένου μὲν πρὸ καταβολῆς κόσμου φανερωθέντος
δὲ ἐπ' ἐσχάτου τῶν χρόνων δι' ὑμᾶς.
Το εσφαγμένο προ καταβολής κόσμου αρνίο, έπρεπε να φανερωθεί
στους έσχατους καιρούς, για μας!
Ρωμ.ε:12 Διά τούτο καθώς δι' ενός ανθρώπου η αμαρτία
εισήλθεν εις τον κόσμον και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο
θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον·
Στο Πάσχα, ο Θεός έβλεπε μια συναγωγή και μία θυσία (εδ.6),
κάθε οικογένεια, μια τοπική εκκλησία.
Έξοδ.ιβ:7-9 Και θέλουσι λάβει εκ του αίματος και βάλει
επί τους δύο παραστάτας και επί το ανώφλιον της θύρας των οικιών, όπου θέλουσι
φάγει αυτό. Και θέλουσι φάγει το κρέας την νύκτα εκείνην, οπτόν εν πυρί· με
άζυμα, και με χόρτα πικρά θέλουσι φάγει αυτό· μη φάγητε απ' αυτού ωμόν, μηδέ
βραστόν εν ύδατι, αλλά οπτόν εν πυρί· την κεφαλήν αυτού μετά των ποδών αυτού
και μετά των εντοσθίων αυτού·
Το πασχαλινό αρνί ήταν: (1) θεμέλιο ειρήνης (2) κέντρο
ενότητας.
Το αίμα στην πόρτα εξασφάλιζε την ειρήνη (εδ.13) και μετά
όλοι μαζί έτρωγαν.
Δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο για να αποφύγουν τον εξολοθρευτή
άγγελο.
Το αίμα έξω από το σπίτι, έδειχνε ότι όλα ήταν τελείως
τακτοποιημένα μέσα σ’ αυτό, αφού ο Θεός είχε επέμβει.
Και απλή σκιά αμφιβολίας θα ήταν ύβρις κατά του θεμελίου της
ειρήνης, του αίματος του εξιλασμού.
Βέβαια, όσοι ήταν μέσα στο σπίτι, όφειλαν να αισθάνονται ότι
η ρομφαία θα τους χτυπούσε, αν έπρεπε να κάνει ανταπόδοση των αμαρτιών τους.
Αλλά, το αρνίο είχε υποστεί την τιμωρία, στη θέση τους.
Πιστεύοντας αυτό, θα μπορούσαν να τρώνε με ειρήνη μέσα στο
σπίτι.
Ο Θεός είχε πει: «όταν
ίδω το αίμα, θέλω σας παρατρέξει, και η πληγή δεν θέλει είσθαι εις εσάς διά να
σας εξολοθρεύση» (εδ.13).
Η ελάχιστη αμφιβολία, θα έκανε ψεύτη το Θεό!
