Ιωάν.ιη:1-9
Η προδοσία βέβαια του Ιούδα υπήρξε επαίσχυντη σ’ όλες της
τις λεπτομέρειες. Όμως, μια που μας δίνει το σημερινό μας ανάγνωσμα, είναι άξια
περσότερης προσοχής.
Πρόκειται, για τον τόπο της προδοσίας.
Κάθε άνθρωπος που δεν στερείται ψυχικού και κάποιου - όσο πενιχρού - συναισθηματικού κόσμου, γνωρίζει πώς κάποιοι τόποι ή πράγματα, έχουν ντυθεί στη ζωή του κάποια ιδιαιτερότητα, χάρη σε σημαντικά γεγονότα που ’χουνε λάβει χώρα σ’ αυτά. Η δερμάτινη λ.χ. κείνη Βίβλος, που στην 4η σελίδα της δίπλα στο «απέκτησα άνθρωπον δια του Κυρίου», έβαλε την ημερομηνία του πρωτογιού του. Κείνο το συνοικιακό κατάστημα, που μπήκε βαστώντας σφιχτά στο χέρι το πρώτο βδομαδιάτικο, για ν’ αγοράσει την πρώτη έκφραση αναγνώρισης στη μάνα, έστω στο φτωχό ζευγάρι τις κάλτσες...
Ανάγκη όμως να συντομεύουμε. Και για τον Ιούδα, ο χώρος δίπλα στο χείμαρρο των κέδρων, ήταν γνωστός. Φορές και φορές, μαθήτευσε κι αυτός μαζί με τους άλλους έντεκα στα πόδια του Κυρίου. Φορές και φορές, τον είδε γονατιστό να προσεύχεται. Φορές και φορές, στον τόπο τούτο η ψυχή του τράφηκε, η καρδιά του συγκλονίστηκε ή έστω μόνον αγγίχτηκε, το πνεύμα του φωτίστηκε.
Και... τον τόπο τούτο διαλές τώρα Ιούδα, για την προδοσία! Τίποτα εδώ γύρω, δεν σου θυμίζει τίποτα! Μπορείς να σκορπίσεις τη λάσπη σου, στο άχραντο τούτο σκηνικό. Δεν σ’ άγγιξε τίποτα, απ’ ό,τι η καρδιά του Κυρίου σου εδώ σου χάρισε!.. Καμιά συγκίνηση, κανένας προβληματισμός!..
Πρόκειται, για τον τόπο της προδοσίας.
Κάθε άνθρωπος που δεν στερείται ψυχικού και κάποιου - όσο πενιχρού - συναισθηματικού κόσμου, γνωρίζει πώς κάποιοι τόποι ή πράγματα, έχουν ντυθεί στη ζωή του κάποια ιδιαιτερότητα, χάρη σε σημαντικά γεγονότα που ’χουνε λάβει χώρα σ’ αυτά. Η δερμάτινη λ.χ. κείνη Βίβλος, που στην 4η σελίδα της δίπλα στο «απέκτησα άνθρωπον δια του Κυρίου», έβαλε την ημερομηνία του πρωτογιού του. Κείνο το συνοικιακό κατάστημα, που μπήκε βαστώντας σφιχτά στο χέρι το πρώτο βδομαδιάτικο, για ν’ αγοράσει την πρώτη έκφραση αναγνώρισης στη μάνα, έστω στο φτωχό ζευγάρι τις κάλτσες...
Ανάγκη όμως να συντομεύουμε. Και για τον Ιούδα, ο χώρος δίπλα στο χείμαρρο των κέδρων, ήταν γνωστός. Φορές και φορές, μαθήτευσε κι αυτός μαζί με τους άλλους έντεκα στα πόδια του Κυρίου. Φορές και φορές, τον είδε γονατιστό να προσεύχεται. Φορές και φορές, στον τόπο τούτο η ψυχή του τράφηκε, η καρδιά του συγκλονίστηκε ή έστω μόνον αγγίχτηκε, το πνεύμα του φωτίστηκε.
Και... τον τόπο τούτο διαλές τώρα Ιούδα, για την προδοσία! Τίποτα εδώ γύρω, δεν σου θυμίζει τίποτα! Μπορείς να σκορπίσεις τη λάσπη σου, στο άχραντο τούτο σκηνικό. Δεν σ’ άγγιξε τίποτα, απ’ ό,τι η καρδιά του Κυρίου σου εδώ σου χάρισε!.. Καμιά συγκίνηση, κανένας προβληματισμός!..
