Στο θέμα που εξετάζουμε, όλη η προσοχή του Σατανά είναι
στραμμένη ενάντια στο πρόσωπο του ανθρώπου Ιησού Χριστού.
Αυτό που ενοχλεί το Σατανά, δεν είναι ο Πατέρας, γιατί Αυτός
είναι Παντοκράτορας!
Όμως:
·
Αυτός που του σύντριψε την κεφαλή
·
Αυτός που του αφαίρεσε κάθε εξουσία (Εβρ.β:14)
·
Αυτός που τον ξεγύμνωσε
·
Αυτός που θριάμβευσε (Κολ.β:15)
Είναι ο άνθρωπος Ιησούς
Χριστός!
·
Αυτός που έδωσε το δικαίωμα σε όλο το ανθρώπινο
γένος, να σωθεί από την κόλαση και τον αιώνιο θάνατο.
· Αυτός που χαρίζει λύτρωση σ’ όποιον πιστέψει σ’
Αυτόν
Είναι ο άνθρωπος Ιησούς
Χριστός!
·
Αυτός που έχυσε το αίμα Του αντίλυτρο
· Αυτός που μας αγίασε
Είναι ο άνθρωπος Ιησούς
Χριστός!
·
Αυτός που τήρησε όλο το νόμο του Θεού
·
Αυτός που έζησε άγια, τέλεια, αναμάρτητος
Είναι ο άνθρωπος Ιησούς
Χριστός!
Η σωτηρία μας λοιπόν έγινε δια του ανθρώπου Ιησού Χριστού.
·
Ο μόνος δρόμος σωτηρίας
·
Ο μόνος δρόμος για τον ουρανό
·
Ο μόνος μεσίτης και αρχιερέας προς τον Πατέρα
Είναι ο άνθρωπος Ιησούς
Χριστός!
Α’ Τιμ.β:5 Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού
και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός,
Όλη η προσπάθεια παραπλάνησης του διαβόλου συγκεντρώνεται
γύρω από τον άνθρωπο Χριστό Ιησού.
Αν κατορθώσει να αλλοιώσει το πρόσωπό Του, καταστρέφει τη
θυσία και ο άνθρωπος στερείται τη λύτρωση.
Η προσπάθεια αυτή του Σατανά, ξεκίνησε από τότε που οι
απόστολοι ήταν ακόμα ζωντανοί…. Πόσο μάλλον τώρα.
Γι’ αυτό ο Ιωάννης είναι τόσο αμείλικτος στην πλάνη αυτή:
Α’ Ιωάν.δ:2-3 Εκ τούτου γνωρίζετε το Πνεύμα του Θεού· παν
πνεύμα, το οποίον ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί, είναι εκ του
Θεού· και παν πνεύμα, το οποίον δεν ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν
σαρκί, δεν είναι εκ του Θεού· και τούτο είναι το πνεύμα του αντιχρίστου, το
οποίον ηκούσατε ότι έρχεται, και τώρα μάλιστα είναι εν τω κόσμω.
Β’ Ιωάν.α:7 Διότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον,
οίτινες δεν ομολογούσιν ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί· ο τοιούτος είναι ο
πλάνος και ο αντίχριστος.
Από τη μια μεριά λοιπόν ο Σατανάς σταλάζει το δηλητήριό του,
απ’ την άλλη ο λόγος του Θεού ονομάζει τον Ιησού Χριστό άνθρωπο και άνδρα, με
την απλή, κοινή έννοια.
Ησ.νγ:3 Καταπεφρονημένος και απερριμμένος υπό των
ανθρώπων· άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας· και ως άνθρωπος από του
οποίου αποστρέφει τις το πρόσωπον, κατεφρονήθη και ως ουδέν ελογίσθημεν αυτόν.
Πράξ.β:22 Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους
τούτους· τον Ιησούν τον Ναζωραίον, άνδρα αποδεδειγμένον προς εσάς από του Θεού
διά θαυμάτων και τεραστίων και σημείων, τα οποία ο Θεός έκαμε δι' αυτού εν μέσω
υμών, καθώς και σεις εξεύρετε,
Πράξ.ιζ:31 διότι προσδιώρισεν ημέραν εν ή μέλλει να
κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη, διά ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν
εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.
Ρωμ.ε:15 Πλην δεν είναι καθώς το αμάρτημα, ούτω και
το χάρισμα· διότι αν διά το αμάρτημα του ενός απέθανον οι πολλοί, πολύ
περισσότερον η χάρις του Θεού και η δωρεά διά της χάριτος του ενός ανθρώπου
Ιησού Χριστού επερίσσευσεν εις τους πολλούς.
Α’ Κορ.ιε:21 Διότι επειδή ο θάνατος ήλθε δι' ανθρώπου,
ούτω και δι' ανθρώπου η ανάστασις των νεκρών.
Α’ Κορ.ιε:47 Ο πρώτος άνθρωπος είναι εκ της γης χοϊκός, ο
δεύτερος άνθρωπος ο Κύριος εξ ουρανού.
Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, σύμφωνα με τη Γραφή, έχει
ανθρώπινο σώμα, ψυχή και πνεύμα.
Αν κάτι απ’ αυτά είναι διαφορετικό από τα ανθρώπινα, τότε
δεν έχουμε άνθρωπο.
Όταν λοιπόν ο Ιωάννης λέει ότι ο Ιησούς ήρθε εν σαρκί,
αναφέρεται στο γεγονός ότι ήταν τέλειος άνθρωπος όπως εμείς, και όχι μόνο στο
σάρκινο σώμα (γιατί αυτό φαίνεται, δεν χρειάζεται περισσότερα).
Άγγελοι φανερώθηκαν σαν άντρες, αλλά ο λόγος του Θεού λέει
ότι ήταν άγγελοι, όχι άνθρωποι, διαφορετική δημιουργία.
Ρωμ.ε:12 Διά τούτο καθώς δι' ενός ανθρώπου η αμαρτία
εισήλθεν εις τον κόσμον και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο
θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον·
Ρωμ.ε:15 Πλην δεν είναι καθώς το αμάρτημα, ούτω και
το χάρισμα· διότι αν διά το αμάρτημα του ενός απέθανον οι πολλοί, πολύ
περισσότερον η χάρις του Θεού και η δωρεά διά της χάριτος του ενός ανθρώπου
Ιησού Χριστού επερίσσευσεν εις τους πολλούς.
Άνθρωπος αμάρτησε, άνθρωπος έπρεπε να πεθάνει.
Εβρ.β:16-18 Διότι βεβαίως δεν ανέλαβεν αγγέλων φύσιν,
αλλά σπέρματος Αβραάμ ανέλαβεν. Όθεν έπρεπε να ομοιωθή κατά πάντα με τους
αδελφούς, διά να γείνη ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα προς τον Θεόν, διά
να κάμνη εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού. Επειδή καθ' ότι αυτός έπαθε
πειρασθείς, δύναται να βοηθήση τους πειραζομένους.
Συγκρίνει τη φύση των αγγέλων που είναι πνεύματα, με τη φύση
των υιών του Αβραάμ που είναι φυσιολογικοί άνθρωποι.
Εβρ.α:4-5 τοσούτον ανώτερος των αγγέλων γενόμενος,
όσον εξοχώτερον υπέρ αυτούς όνομα εκληρονόμησε. Διότι προς τίνα των αγγέλων
είπε ποτε· Υιός μου είσαι συ, Εγώ σήμερον σε εγέννησα; και πάλιν· Εγώ θέλω
είσθαι εις αυτόν Πατήρ, και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ Υιός;
Άρα, δεν ήταν ο άγγελος του Γιάχβε!!!
Αν η ψυχή και το πνεύμα του Ιησού δεν ήταν ανθρώπινα, τότε
δεν ήταν «όμοιος κατά πάντα» με τους
αδελφούς (πράγμα απαραίτητο για τη σωτηρία).
Ακόμα, δεν μπορούσε να πειραχτεί όπως εμείς:
Εβρ.δ:15 Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να
συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ' ομοιότητα
ημών χωρίς αμαρτίας.
Έτσι κλέβει ο διάβολος το πρότυπο της υπομονής, του
αγιασμού, της δικαιοσύνης, που ήταν ο
άνθρωπος Ιησούς Χριστός!
Ο λόγος του Θεού λέει ότι ο Κύριος πρόσφερε την ψυχή του
προσφορά περί αμαρτίας (Ης.νγ:10).
Αυτή η ψυχή που προσφέρθηκε αντίλυτρο, έπρεπε να είναι ψυχή
ανθρώπου για να εξαγοράσει ανθρώπους.
Ματθ.κ:28 καθώς ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε διά να
υπηρετηθή, αλλά διά να υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.
Ιωάν.ι:11 Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός
την ψυχήν αυτού βάλλει υπέρ των προβάτων·
Ιωάν.ι:17 Διά τούτο ο Πατήρ με αγαπά, διότι εγώ βάλλω
την ψυχήν μου, διά να λάβω αυτήν πάλιν.
Στη γέννηση του Ιησού μέσω της Μαρίας, ο Θεός δεν παραβίασε
κανένα νόμο της γενετικής.
Ματθ.α:18 Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ήτο.
Αφού ηρραβωνίσθη η μήτηρ αυτού Μαρία μετά του Ιωσήφ, πριν συνέλθωσιν, ευρέθη εν
γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου.
Ματθ.α:20 Ενώ δε αυτός διελογίσθη ταύτα, ιδού, άγγελος
Κυρίου εφάνη κατ' όναρ εις αυτόν, λέγων· Ιωσήφ, υιέ του Δαβίδ, μη φοβηθής να
παραλάβης Μαριάμ την γυναίκα σου· διότι το εν αυτή γεννηθέν είναι εκ
Πνεύματος Αγίου.
Λουκ.α:34 Είπε δε η Μαριάμ προς τον άγγελον. Πως θέλει
είσθαι τούτο, επειδή άνδρα δεν γνωρίζω;
Η Μαρία καταλαβαίνει τι της λέει ο άγγελος και επειδή ξέρει
τι χρειάζεται, είναι σε απορία.
Ο άγγελος της εξηγεί:
Λουκ.α:35 Και αποκριθείς ο άγγελος είπε προς αυτήν·
Πνεύμα Άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει·
διά τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον θέλει ονομασθή Υιός Θεού.
Και ενώνει αυτά που είπε με τη σύλληψη της Ελισάβετ… και αυτή συνέλαβεν υιόν
Ματθ.α:21-23 Θέλει δε γεννήσει υιόν και θέλεις καλέσει το
όνομα αυτού Ιησούν· διότι αυτός θέλει σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών
αυτών. Τούτο δε όλον έγεινε διά να πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου διά του
προφήτου, λέγοντος· Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και θέλει γεννήσει υιόν,
και θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι,
Μεθ' ημών ο Θεός.
Ποια είναι η έννοια της λέξης «συλλάβει»;
Λένε κάποιοι, ότι ο Ιησούς προϋπήρχε σαν θεία οντότητα,
«παρά τω πατρί». Όμως τότε έχουμε 2 πρόσωπα, ομοούσια. Κι επειδή ο Θεός είναι
Πνεύμα, η θεία αυτή οντότητα πρέπει να είναι Πνεύμα, άρα δύο Πνεύματα!
Αν αυτή η «θεία οντότητα» έγινε άνθρωπος, τότε:
Ø
Πως ήταν από τους πατέρες;
Ø
Πως ήταν εκ Πνεύματος Αγίου;
Ø
Πως έχει πατέρα το Θεό, αφού γεννήθηκε μόνη της;
Ø
Άρα, δεν συνελήφθη (Λουκ.β:29)
Η ψυχή και το πνεύμα είναι η εσωτερική πνευματική υπόσταση
του ανθρώπου, δηλαδή αυτός ο ίδιος ο άνθρωπος.
Αν στερήσουμε από κάποιον αυτή την υπόσταση, δεν είναι
άνθρωπος.
Ο Χριστός δεν «ντύθηκε» απλά ένα σάρκινο σώμα, αλλά
γεννήθηκε τέλειος άνθρωπος.
Αν δεν το καταλάβεις
αυτό, θα χάσεις όσα έχεις εργαστεί!
Αν η «προϋπάρχουσα θεία οντότητα» ντύθηκε απλά ένα ανθρώπινο
σώμα, τότε:
o Πως μπορούσε να πειραστεί, αφού ο Θεός δεν
πειράζεται;
o Ο διάβολος έχανε τον καιρό του
o Ο Θεός είναι από τη φύση Του αναμάρτητος. Ποιο
το βραβείο και ο έπαινος;
o Που η νίκη του Ιησού; Γιατί να αγωνιά, γιατί να
ιδρώνει, γιατί να ταράσσεται η ψυχή Του;
Έτσι συγκεκαλυμένα λοιπόν, αυτό το πνεύμα, εκφράζεται αιώνες
τώρα μέσα από αυτή τη δοξασία.
Λέει, ότι ο Χριστός δεν ήρθε εν σαρκί (το ομολογούν με το στόμα
αλλά δεν το πιστεύουν), δεν ήταν τέλειος άνθρωπος.
Ήταν το δεύτερο θείο πρόσωπο της θεότητας που προϋπήρχε μαζί
με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, και κατέβηκε στη γη διατηρώντας τη θεία
προσωπικότητά του.
Όμως, αν το ένα από τα τρία πρόσωπα άλλαξε και έγινε
άνθρωπος (το προϋπάρχον πρόσωπο ντύθηκε ανθρώπινο σώμα, για το διάστημα που ο
Κύριος ήταν στη γη), τότε ο Θεός θα πρέπει να μην ήταν άπειρος, ούτε και
πλήρωμα, πράγμα άτοπο!!
Αν δεν δεχτείς ότι ο Πατέρας είναι μέσα στον Υιό, δεν
μπορείς όταν έχεις τον Υιό να έχεις και τον Πατέρα.
Λατρεύοντας τον Υιό, να λατρεύεις και τον Πατέρα.
