Ιωάν.κ:24-31
Λένε, πως ένα κάρβουνο μόνο του, έστω κι αν είναι ολάναφτο, γρήγορα θα χαμηλώσει τη φλόγα του και θα σβήσει. Ενώ ένα κάρβουνο έστω και μισάναφτο, μαζί με τ’ άλλα θα ζωντανέψει και θα ζωηρέψει. Θα δώσει από τη φλογάτου, θα πάρει από των άλλων.
Ο Θωμάς, θυμίζει τούτο το μοναχικό κάρβουνο. Όταν οι άλλοι μαθητές ήσαν συνηγμένοι, σε προσευχή και προσδοκία, αυτός απουσίαζε. Όταν η επίσκεψη του αναστημένου Κυρίου τίμησε τη συντροφιά των μαθητών, αυτός δεν ήταν παρών. Κι όταν οι συμμαθητές του του μετέδωσαν την εμπειρία τους, αυτός αρνήθηκε με πολλή επιμονή να την πιστέψει.
Ποιο μάθημα εδώ, ιδιαίτερα για κείνους «που αμελούν το συνέρχεσθαι ομού» με τους άλλους πιστούς (Εβρ.ι:25)! Που νομίζουν ότι η φλόγα της πίστης τους, καμιά ανάγκη δεν έχει από των άλλων αδελφών τους τη ζεστασιά. Που κάμανε δόγμα και βίωμά τους, τον αφύσικο πνευματικό απομονωτισμό.
«Ο Θωμάς δεν ήτο μετ’ αυτών, ότε ήλθεν ο Ιησούς». Δεν ήσουν με τους αδελφούς σου, την ώρα της ιδιαίτερης επίσκεψης. Ήλθε ο Κύριος στη σύναξη κι εσύ... δεν είχες έλθει. Ο Κύριος κείνο το βράδυ είχε μερίδα ευλογίας και για σένα, όμως εσύ απουσίαζες.
Προτροπή: Ταύτισε τον εαυτό σου με το σώμα των αδελφών σου. Μαζί τους, όταν έλθει ο Κύριος κι όταν έλθει η δοκιμασία. Ταύτιση πίστης και πορείας.
