Ιωάν.η:11-18
Ειδυλλιακή, τούτη η μεταναστάσιμη σκηνή. Γιομάτη χάρη,
λεπτότητα και ρομαντικότητα. Όμως, ξέχωρα από τον όμορφο διάκοσμο, υπάρχει και
η ουσία. Απλοδοσμένη και διδακτική. Εννοώ, το εδάφιο 17.
Αλήθεια, ρωτάς, γιατί ο αναστημένος Κύριος δεν επέτρεψε στην
αγάπη της Μαρίας να τον εγγίσει; Σκέφθηκες, τι θέση έχει στον τρόπο της λατρείας
μας, αυτό το «μη μου άπτου»;
Το «μη μου άπτου» του σημερινού αναγνώσματος, μας δίνει ένα
σπουδαίο μάθημα. Ότι δηλαδή η λατρεία μας προς το Χριστό, πρέπει να είναι τελείως
πνευματική. Χωρίς την παρεμβολή κανενός υλικού στοιχείου. Δίχως κανένα ορατό
σύμβολο. Δεν το διεκήρυξε εξ άλλου και ο ίδιος ο Χριστός στο πηγάδι της Σιχάρ;
Είπε (κεφ. δ' του Ιωάννη), ότι «ο Θεός είναι πνεύμα και οι προσκυνούντες Αυτόν,
εν πνεύματι και αλήθεια πρέπει να προσκυνούν».
«Μαρία, μη μου άπτου· διότι δεν ανέβην έτι προς τον Πατέρα»
(εδ.17).
Όταν ανέβω, τότε θα υψώνεις τα μάτια - και συ και οι αδελφοί
σου - και θα μου στέλνετε το λιβανωτό της πνευματικής σας λατρείας. Ποια έξοχη
και σαφής διακήρυξη τούτη και πόση άστοχη και άσκοπη παραβίαση έχει κατά καιρούς
γίνει! Ας ακολουθούμε, το Βιβλικό πρότυπο.
Λατρεύοντες τον Θεόν, εν πνεύματι και αλήθεια!.. Να, η
εντολή και το προνόμιο.
Προσευχή: Κύριε μου, βοήθησέ με η λατρεία μου σε Σένα να είναι
πάντοτε πνευματική. Να Σε λατρεύω, «εν πνεύματι και αλήθεια».
