Έτρεξα ν’ ανοίξω την πόρτα όταν άκουσα το κουδούνι μας να
χτυπά. Όταν άνοιξα, δύο καλοντυμένοι νέοι άνδρες στεκόταν μπροστά μου.
«Είστε Μορμόνοι;» τους ρώτησα.
«Όχι»
«Μάρτυρες του Ιεχωβά;»
«Ναι.»
«Απάντησέ μου σ’ αυτό που θα σε ρωτήσω, σε παρακαλώ, τους
είπα. Έχω ένα μαχαίρι στην πλάτη μου. Έχω τρία λεπτά για να ζήσω. Το αίμα και η
ζωή φεύγουν από μένα. Ξέρω ότι πεθαίνω. Τι θα μου έλεγες. Πώς μπορώ να μπω στη
Βασιλεία του Θεού;».
Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και στη συνέχεια κοίταξαν εμένα. Έγινε
νεκρική σιγή. Ήταν προφανές ότι δεν ήξεραν τι να μου πουν.
«Έλα ρε παιδιά, πεθαίνω, έχω τρία λεπτά μόνο!»
Ο ένας από αυτούς είπε, «δεν ξέρω, υπάρχουν πολλά που πρέπει
να κάνεις». Ο άλλος επανέλαβε, «Πολλά».
Στη συνέχεια ο πρώτος είπε, «Θα πρέπει να μάθεις κάποια
πράγματα. Θα πρέπει να αποκτήσεις γνώσεις ...»
«Όμως, τι γίνεται με το ληστή στο σταυρό; Τι γνώσεις μπορούσε
να πάρει; Πώς θα μπορούσε να μάθει οτιδήποτε; Δεν μπορούσε να ξεφυλλίσει κάποιο
βιβλίο - ... ήταν καρφωμένος σ’ ένα σταυρό. Μάλλον δεν θα μπορούσε να διαβάσει
ούτως ή άλλως, όμως, ο Ιησούς του είπε, «Σήμερα θα είσαι μαζί μου στον
Παράδεισο.»
«Πρέπει να φύγουμε τώρα.»
«Ελάτε παιδιά. Αυτό είναι σημαντικό. Θέλω να ξέρω πώς να μπω
στη Βασιλεία του Ιεχωβά. Πως σας λένε;»
«Δημήτρη.»
«Αντώνη.»
«Πιστεύετε ότι είστε καλοί άνθρωποι;»
«Εεε ... ναι.»
«Έχετε πει ποτέ ψέματα;»
«Ναι.»
«Τι σημαίνει αυτό;»
«Ότι είμαστε ψεύτες.»
Ο Αντώνης είπε ότι κάποτε είχε κλέψει και στη συνέχεια δεν
μίλησε. Ο Δημήτρης είπε ότι ποτέ δεν είχε κλέψει, δεν είχε βλασφημήσει, ή ακόμη
δεν είχε κοιτάξει γυναίκα με σεξουαλική επιθυμία. Ποτέ.
«Είσαι γκέι;»
«Όχι»
«Ο λόγος που δεν το έχω κάνει αυτό είναι επειδή γεννήθηκα
στην αλήθεια.»
Τους είπα, «Έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα τέλειο νόμο, την ημέρα της Κρίσης και τίποτα δεν μπορεί να μας σώσει, ούτε εσάς, ούτε εμένα.
Μόνο το αίμα του Ιησού. Αυτός πέθανε για μας. Πήρε την τιμωρία μας πάνω Του,
και μόνο έτσι ο Θεός μπορεί να μας δεχτεί. Γι’ αυτό ο ληστής σώθηκε. Αυτός δεν
έκανε τίποτα για να σωθεί, επειδή προφανώς δεν μπορούσε. Μόνο το έλεος και η
χάρη του Θεού μπορεί να μας σώσει. Η Βίβλος λέει, Εφεσ.β:8-9 «Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως·
και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον· ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή
τις». Τίτ.γ:5 «ουχί εξ έργων
δικαιοσύνης τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς διά
λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος». Στην Αποκ.κα:8
λέει ότι «πάντες οι ψεύσται θέλουσιν έχει
την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον· ούτος είναι ο
δεύτερος θάνατος». Να, γιατί χρειάζεστε τον Ιησού Χριστό, για να πλύνει τις
αμαρτίες σας. Τη στιγμή που θα μετανοήσεις και θα Τον εμπιστευτείς, ο Θεός θα σε
συγχωρέσει και θα σου χορηγήσει την αιώνια ζωή» ...Υπόψη, ότι μιλάμε για μένα
που έχω το μαχαίρι στην πλάτη και δεν μου μένουν παρά μόνο τρία λεπτά
ζωής.
«Αλλά κι εμείς κάνουμε ό, τι έκανε ο Ιησούς.»
«Πήγε ποτέ ο Ιησούς από πόρτα σε πόρτα;»
«Ναι. περιήρχετο όλην
την Γαλιλαίαν, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύττων το ευαγγέλιον της
βασιλείας».
«Πρώτα απ’ όλα δίδασκε στις συναγωγές, αλλά και το ευαγγέλιο
που κηρύττετε είναι διαφορετικό από εκείνο που Αυτός κήρυξε. Η Αγία Γραφή λέει
ότι δεν υπάρχει τίποτα που μπορούμε να κάνουμε για να κερδίσουμε τη χάρη του
Θεού - ..για να κερδίσουμε την αιώνια ζωή. Σωθήκαμε κατά το έλεος του Θεού».
«Μήπως αυτό σημαίνει ότι μπορώ να πιστέψω στον Ιησού και στη
συνέχεια να λέω ψέματα και να κλέβω;».
«Όχι. Αυτό είναι υποκρισία, και υποκριτής δεν θα μπει στη
Βασιλεία. Θα πρέπει να μετανοήσεις και να εμπιστευτείς μόνο τον Ιησού Χριστό
για τη σωτηρία σου, και να μην προσπαθείς να δωροδοκήσεις τον Ιεχωβά. Δεν κάνω
καλά έργα, ούτε κηρύττω το ευαγγέλιο για να συγχωρεθώ. Το κάνω γιατί έχω
συγχωρεθεί, και η διαφορά είναι ζωή και θάνατος, ουρανός και κόλαση. Σας
ευχαριστώ παιδιά που τα είπαμε».
«Σας ευχαριστούμε».
Δεν υπήρξαν διαφωνίες σχετικά με τη θεότητα του Χριστού,
γιατί η συζήτηση δεν πήγε προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε
ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βλέπουν τους χριστιανούς σαν πλανεμένους τριαδικούς,
ενώ αυτοί είναι οι προστάτες της δόξας του Ιεχωβά. Γι’ αυτό είναι απίστευτα
πεισματάρηδες για το θέμα του Ιεχωβά όταν μιλάνε.
Όταν ο Πέτρος είπε Ματθ.ις:16 «Συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος», ο Ιησούς του είπε, «Μακάριος είσαι, Σίμων, υιέ του Ιωνά, διότι
σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλ' ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς»
(ις:17). Έτσι, πιστεύω, ότι ο καλύτερος τρόπος για οποιονδήποτε να μάθει ποιος
είναι ο Ιησούς, είναι Θεός να του το αποκαλύψει. Αν είχα αρχίσει να παραθέτω
εδάφια της Βίβλου για να αποδείξω ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός.... – Α’ Τιμ.γ:16 «Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι
μέγα· ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους,
εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη» θα άρχιζαν
κι αυτοί να μου λένε εδάφια, και θα γυρνούσαν πάλι στο επιχείρημα ότι μόνο η
δική τους μετάφραση είναι η σωστή.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αρνούνται επίσης την ύπαρξη του
Παραδείσου και της Κόλασης. Πιστεύουν στον αφανισμό, και ότι η Βασιλεία του
Θεού θα έρθει σ’ αυτή τη γη. Οι Χριστιανοί δεν μπορούν καν να συμφωνήσουν σ’
αυτά τα θέματα, γι 'αυτό σκόπιμα έμεινα μακριά από αυτό.
Το μόνο που έκανα ήταν να κρατήσω ψηλά την αλήθεια απέναντι
στο λάθος και άφησα τα αποτελέσματα στα χέρια του Θεού.
Αν υπάρχει ένα στραβό ραβδί, και θέλεις να δείξεις πόσο
στραβά είναι, δεν χρειάζεται να χάνεις τα λόγια σου περιγράφοντάς το. Βάλε
δίπλα του ένα ίσιο, και το πράγμα θα φανεί αμέσως από μόνο του.
Όλες οι θρησκείες έχουν ειδωλολατρικές ρίζες. Έχουν μια
λανθασμένη κατανόηση της φύσης του Θεού και των δίκαιων απαιτήσεών Του. Αν
κοιτάξει κανείς προσεκτικά τις πεποιθήσεις τους, γίνεται φανερό ότι στηρίζονται
στους άκαρπους κλάδους της αυτοδικαίωσης. Νομίζουν ότι μπορούν να δωροδοκήσουν
το Θεό με τα έργα τους. Όπως οι Εβραίοι για τους οποίους ο Παύλος είπε - ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών
δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού (Ρωμ.ι:3).
Ο Νόμος βάζει το τσεκούρι στη ρίζα. Αποκαλύπτει μια τέλεια
δικαιοσύνη και απομυθοποιεί την ελπίδα της αυτο-σωτηρίας. Το άλμα που προσπαθεί
να κάνει στον ουρανό το αυτοδικαιούμενο άτομο, είναι απείρως πέραν της ικανότητάς
του.
Είχα παρατηρήσει ότι ο Αντώνης γνέφοντας έδειχνε ότι
συμφωνούσε μαζί μου. Όταν με ρώτησε ξανά το όνομά μου, τον κοίταξα κατάματα και
του είπα ότι θα μπορούσε να έρθει πίσω οποιαδήποτε στιγμή. Δώσαμε τα χέρια και χωρίσαμε
ήσυχα. Έφυγα και αισθανόμουν πολύ καλά, γιατί είχα αποφύγει να κάνω αυτό που η
Αγία Γραφή λέει να μην κάνουμε - να τσακωνόμαστε:
Β’ Τιμ.β:23-26 Τας δε μωράς και απαιδεύτους φιλονεικίας
παραιτού, εξεύρων ότι γεννώσι μάχας· ο δε δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται,
αλλά να ήναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος, διδάσκων μετά πραότητος
τους αντιφρονούντας, μήποτε δώση εις αυτούς ο Θεός μετάνοιαν, ώστε να γνωρίσωσι
την αλήθειαν, και να ανανήψωσιν από της παγίδος του διαβόλου, υπό του οποίου
είναι πεπαγιδευμένοι εις το θέλημα εκείνου.
