Εβρ.θ:10 βαπτισμοί: πριν από την θυσία
έπρεπε να πλυθούν και να πλύνουν τα σκεύη, αυτοί είναι οι βαπτισμοί.
Εβρ.θ:11,12 μέλλοντα αγαθά αυτά που έχουμε
τώρα εμείς, αλλά και αυτά που πρόκειται να έρθουν.
Ο Ιησούς Χριστός σφράγισε μια για πάντα τη λύτρωση μας.
Σήμερα, ρωτάς τους ανθρώπους: τι πρέπει να κάνω για να σωθώ; Και σου απαντάνε:
Κάνε καλά έργα, αντί να πει, άνοιξε την καρδιά σου στο Χριστό να μπει μέσα κι
αφού πάρεις τη λύτρωση, μετά φυσικά θα κάνεις καλά έργα.
Εβρ.θ:13,14 Σποδός:
στάχτη. Δάμαλις: νεαρή
αγελάδα.
Έπαιρναν ένα δαμάλι, το προσέφεραν ολοκαύτωμα, και αφού
καιγόταν όλο, έπαιρναν τη στάχτη και ράντιζαν τον κόσμο που συμβολικά καθαριζόταν.
Η δάμαλις συμβολίζει τον Ιησού Χριστό ο οποίος έγινε
ολοκαύτωμα, θυσιάστηκε για μάς. Η στάχτη συμβολίζει τη θυσία μα την οποία καθαριζόμαστε.
Με το αίμα Του καθαρίζεται η συνείδησή μας από τα νεκρά έργα του παρελθόντος
αλλά και ότι κάνουμε σαν πιστοί.
Το αίμα του Ιησού έχει δύναμη συγχώρησης, και πρέπει να
εμπιστευόμαστε τη συγχώρεση του Θεού και να μην αφήνουμε το διάβολο να μας
βάζει αυτοκατάκριση.
Ο Θεός θέλει να καθαρίσει τη συνείδηση μας από νεκρά έργα,
για να λατρεύουμε το ζωντανό Θεό.
Εβρ.θ:15 επειδή ο
Χριστός πρόσφερε τον εαυτό Του, ο Θεός του έδωσε το δικαίωμα να είναι Μεσίτης
Νέας Διαθήκης.
Η καινούρια συμφωνία που έγινε ονομάζεται «Καινή Διαθήκη».
Διαθήκη είναι κάποια επιθυμία που ισχύει μετά το θάνατο του διαθέτη. Η Καινή
Διαθήκη ισχύει μετά το θάνατο του Ιησού Χριστού πάνω στο σταυρό.
αιώνια κληρονομία
ο θρόνος του Θεού που είναι ο ίδιος ο Κύριος.
παραβάσεις της πρώτης
διαθήκης ο Χριστός πεθαίνοντας στο Γολγοθά, πήρε όλες τις αμαρτίες της
πρώτης Διαθήκης, που σημαίνει ότι παρόλο που θυσιαζόταν το αρνί, η αμαρτία στην
ουσία έμενε μέχρι να έρθει ο Χριστός να την πάρει.
Οι Ισραηλίτες, βλέποντας μέσα από τους τύπους στον ερχόμενο Χριστό,
ήταν σωσμένοι δια πίστεως (ια:39).
Η θυσία του Χριστού έβαλε σε ενέργεια τη λύτρωση όλων των
αγίων της Π.Δ. γι’ αυτό και αυτοί έχουν την ίδια επαγγελία μ' εμάς.
Δεν απήλαυσαν την επαγγελία, για να την απολαύσουν μαζί μας.
Μπορούσε να ερχόταν ο Χριστός, να Τον δεχόταν οι Ισραηλίτες, και τότε όλα θα
τέλειωναν. Αλλά ο Παντογνώστης Θεός, προέβλεψε να κάνει χάρη και για μας, ώστε να
έχουμε την ίδια μερίδα με τους πατέρες της πίστεως, και να μετέχουμε στην ίδια
παχύτητα της ρίζας.
Εβρ.θ:16,17
Διαφορετικά δεν ανοίγεται η διαθήκη.
Εβρ.θ:18 η πρώτη
διαθήκη εγκαινιάστηκε από την αρχή του ανθρώπινου γένους με αίμα, όταν ο Θεός
έσφαξε καθαρά ζώα για να ντύσει και να σκεπάσει τον άνθρωπο.
Εβρ.θ:19 μας λέει
εδώ πώς εγκαινιάσθηκε η διαθήκη του Νόμου του Μωυσή. Ο Μωυσής πήρε αίμα και
νερό (ό,τι βγήκε από τον Χριστό) Μαλλί κόκκινο (Ησ.α:18).
Το λευκό μαλλί συμβολίζει την αγνότητα και το έχει το αρνί
που συμβολίζει το Χριστό.
Το κόκκινο συμβολίζει την αμαρτία και το κόκκινο μαλλί
συμβολίζει Αυτόν που δεν γνώρισε αμαρτία αλλά έγινε αμαρτία για να σκεπάσει την
δική σου.
Ύσωπος:
πολύ μικρός θάμνος (σαν βασιλικός) σύμβολο της ταπείνωσης και του Χριστού.
Εβρ.θ:20 Αυτό
είναι που είπε ο Χριστός: «τούτο μου εστί
το αίμα το υπέρ πολλών εκχυνόμενον».
Ο Μωυσής την καινούρια γενιά την έστησε ανάμεσα σε δύο βουνά
και τους είπε (επειδή ραντίστηκαν με το αίμα που σημαίνει ότι μπήκαν στην
διαθήκη) ότι: αν κάνετε τις εντολές του Θεού, τότε θα γίνουν σ' εσάς αυτά... κι
αυτά... κτλ, αλλά αν δεν κάνετε τις εντολές, τότε θα γίνουν πάλι αυτά.
Κι εμείς δεν ξεφεύγουμε απ' αυτό το νόμο, γιατί μπήκαμε σε
μια διαθήκη και είπαμε: Ναι Ιησού μας, θα βαδίσουμε μαζί Σου. Αν αμελήσεις τη Διαθήκη
αυτή ή για οποιοδήποτε λόγο ο Σατανάς σε τραβήξει, υπάρχει κατάρα από το Θεό,
γιατί θεώρησες κοινό το δίκαιο αίμα που χύθηκε για σένα.
Εβρ.θ:21 από τη
στιγμή που έγινε η Σκηνή του Μαρτυρίου και μπήκε το πρώτο σκεύος μέσα, για να
μπορεί να λειτουργήσει σαν σκηνή της Μαρτυρίας της παρουσίας του Θεού, έπρεπε
να χυθεί αίμα και έγινε με τον ραντισμό.
Εβρ.θ:22 Η έκχυση
του αίματος είναι απαραίτητη για την άφεση των αμαρτιών. Θρησκείες που δεν περιλαμβάνουν
το αίμα δεν σώζουν.
Εβρ.θ:23 Τύποι των επουρανίων. Όλες αυτές
οι διατάξεις που έβαλε ο Θεός με το Μωυσή (η σκηνή, το θυσιαστήριο, το
ιερατείο) είναι τύποι των επουρανίων. Όταν μιλάει για τα επουράνια εδώ, φυσικά
δεν εννοεί το Θεό, το Χριστό ή τους αγγέλους, γιατί αυτά δεν χρειάζονται καθαρισμό.
Η εκκλησία που θα πάει στον ουρανό χρειάζεται τον καθαρισμό.
Η σκηνή του μαρτυρίου ήταν το κατοικητήριο του Θεού, όπως
σήμερα είμαστε εμείς το κατοικητήριο του Θεού.
Γι’ αυτούς λοιπόν που είναι το σκήνωμα του θεού σήμερα, που
πραγματικά αντιπροσωπεύουν το Θεό, χρειαζόταν μεγαλύτερη θυσία και μάλιστα τον
ίδιο το Γιο του Θεού.
Εβρ.θ:24 στο
κείμενο λέει ενώπιον του προσώπου του Θεού (1 και όχι 3 πρόσωπα).
Εβρ.θ:25-27 εδώ
είναι μια σφύρα για όλους αυτούς που θυσιάζουν το Χριστό κάθε Κυριακή.
Ο Χριστός προσφέρθηκε ΜΙΑ φορά, και πρέπει τώρα πλέον να
πιστέψεις σ’ αυτή τη θυσία και να ζητήσεις συγχώρεση. Η κοινωνία δεν έχει να
κάνει τίποτα με την συγχώρηση, αλλά είναι μια δήλωση ότι ανήκεις στον Ιησού
Χριστό, ότι θυμάσαι τη θυσία στην οποία τώρα εσύ λαμβάνεις μέρος.
Κανείς δεν μπορεί ν’ αποφύγει το θάνατο. Όλοι πρέπει να
πεθάνουν κι αμέσως μετά ν’ αντιμετωπίσουν την κρίση του Θεού. Η μόνο εξαίρεση
θα είναι η εκκλησία, η νύμφη που θα αρπάξει ο Κύριος.
Εβρ.θ:28 θα έρθει
ο Κύριος.
Συνεχίζει ο απόστολος Παύλος να συγκρίνει τις θυσίες του
Νόμου με τη θυσία του Ιησού Χριστού.
Ο Χριστός προσφέρθηκε μία φορά για να σηκώσει τις αμαρτίες
πολλών. Αυτό ακυρώνει τις συνεχόμενες τελετές θυσίας του Χριστού που γίνονται
απ’ την Ορθόδοξη και Καθολική εκκλησία.
Αναφέρεται τρεις φορές ότι:
1. Ο Χριστός
φανερώθηκε σαν θυσία περί αμαρτίας (εδ.26)
2. Εμφανίσθηκε
σαν Αρχιερέας (εδ.24)
3. Θα φανεί
εκ δευτέρου χωρίς αμαρτία για σωτηρία (εδ.28)
