Με άλλα λόγια,
σώζουσα πίστη σημαίνει πολύ περισσότερα από μια διανοητική γνώση ή συγκατάθεση.
Στην πραγματικότητα, μπορούμε να αναγνωρίσουμε τρία στοιχεία κλειδιά της
σώζουσας πίστης: γνώση, συγκατάθεση και οικειοποίηση ή εφαρμογή.
Για να
πιστέψει κάποιος, πρώτα απ’ όλα πρέπει να έχει κάποιο βαθμό γνώσης ή κατανόησης
του αντικειμένου της πίστης του. Πρέπει να ξέρει τι διατείνεται ότι πιστεύει. Η
σώζουσα πίστη δεν απαιτεί να καταλάβουμε τα πάντα περί Θεού και ζωής, αλλά
απαιτεί να καταλάβουμε την ανάγκη μας για σωτηρία κι ότι ο Ιησούς είναι ο μόνος
σωτήρας.
Δεύτερο, για
να πιστέψει κάποιος, πρέπει να συγκατατεθεί ή να αποδεχτεί διανοητικά το θέμα.
Η γνώση δεν είναι αρκετή, γιατί μπορεί να το καταλαβαίνει, αλλά να μην το
πιστεύει. Ακόμα, εκτός απ’ το να το καταλαβαίνει, χρειάζεται και η γνώση ότι
αυτό που υποστηρίζεται είναι σωστό.
Τελικά, το
άτομο, χρειάζεται να οικειοποιηθεί αυτό που πιστεύει. Με άλλα λόγια, να υπάρξει
μια πρακτική εφαρμογή της αλήθειας. Ο μόνος τρόπος να πιστέψουμε ένα άλλο
πρόσωπο, είναι με το να δεχτούμε και ν’ ακολουθήσουμε το λόγο του. Η σώζουσα
πίστη λοιπόν, στον Ιησού Χριστό, περιέχει κάτι περισσότερο από το να ξέρουμε
διανοητικά ότι είναι Σωτήρας. Πρέπει να οικειοποιηθούμε αυτή την αλήθεια με
τρόπο ώστε να διοικεί και να χαρακτηρίζει τη ζωή μας. Αυτό μπορεί να συμβεί,
υπακούοντας στο ευαγγέλιο του Ιησού, ταυτιζόμενοι με Αυτόν με πλήρη υποταγή και
εδραιώνοντας μια σχέση πλήρους εμπιστοσύνης, προσκόλλησης και ανάπαυσης πάνω
Του.
Όπως είδαμε,
οι λέξεις πίστη και πιστεύω, δίνουν έμφαση σ’ αυτό ακριβώς το τρίτο στοιχείο,
χωρίς το οποίο δεν υπάρχει σώζουσα πίστη. Πολλοί ομολογούν τον Ιησού Κύριο και
Σωτήρα κι όμως παραδέχονται ότι δεν έχουν υπακούσει το ευαγγέλιο. Αν κι έχουν
τη γνώση, έχουν συμφωνήσει, δεν έχουν οικειοποιηθεί το ευαγγέλιο στη ζωή τους.
Δεν έχουν ενεργήσει σύμφωνα με την αλήθεια. Δεν έχουν υποταχθεί στο Χριστό, ή
δεν έχουν ταυτιστεί μαζί Του. Σα συμπέρασμα, η σώζουσα πίστη είναι ενεργητική εξάρτηση
απ’ το Θεό και το λόγο Του. Δεν μπορούμε να την ξεχωρίσουμε από την εμπιστοσύνη,
την υπακοή και την υποταγή.
Παραδείγματα ανεπαρκούς
πίστης
Οι Γραφές μας
δίνουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που είχαν κάποιο βαθμό πίστης στο Χριστό και
όμως δεν ήταν σωσμένοι. Αυτό φανερώνει ότι κάποιος μπορεί να πιστεύει
διανοητικά τον Ιησού σαν Κύριο και Σωτήρα κι όμως να μην Τον υπακούει, να μην
αναπαύεται σ’ Αυτόν, να μην υποτάσσεται σ’ Αυτόν, ώστε να σωθεί.
Για
παράδειγμα, πολλοί Ισραηλίτες πίστεψαν στον Ιησού όταν είδαν τα θαύματα που
έκανε. Όμως, ο Ιησούς δεν τους εμπιστευόταν γιατί ήξερε τις καρδιές τους. Δεν
είχαν υποταχθεί πλήρως σ’ Αυτόν, αναγνωρίζοντάς Τον σαν Κύριο της ζωής τους
(Ιωάν.β:23-25).
Το ίδιο,
πολλοί Εβραίοι θρησκευτικοί ηγέτες πίστεψαν στον Ιησού, αλλά δεν Τον
ομολογούσαν γιατί φοβόταν να μην τους κάνουν αποσυνάγωγους. Τους άρεσε
περισσότερο η δόξα των ανθρώπων από τη δόξα του Θεού (Ιωάν.ιβ:42-43). Ο Θεός
δεν τους δέχτηκε επειδή δεν ενήργησαν σύμφωνα μ’ αυτό που έλεγαν ότι πίστευαν.
Σύμφωνα με τον
Ιησού, κάποιοι που κάνουν μεγάλα θαύματα στο όνομά Του, αν αρνηθούν να κάνουν
το θέλημα του Θεού, δεν θα σωθούν (Ματθ.ζ:21-27). Έχουν αρκετή πίστη για
θαύματα, αλλά δεν έχουν αρκετή για να υπακούσουν το λόγο του Θεού κατά πάντα.
Έχουν πίστη, αλλά όχι σώζουσα πίστη!
Οι Σαμαρείτες
πίστεψαν στο κήρυγμα του Φίλιππου και βαπτίστηκαν, αλλά δεν έλαβαν το Άγιο
Πνεύμα μέχρι που ήρθαν ο Πέτρος και ο Ιωάννης (Πράξ.η:12-17). Ο Σίμων ο μάγος
ήταν ένας απ’ αυτούς που πίστεψαν και βαπτίστηκαν, αλλά αργότερα προσπάθησε ν’
αγοράσει την πνευματική δύναμη και ευλογία με χρήματα (Πράξ.η:18-19). Ο Πέτρος
τον επίπληξε και του είπε να μετανοήσει για την κακοήθειά του: «Συ δεν έχεις μερίδα ουδέ κλήρον εν τω λόγω
τούτω διότι η καρδία σου δεν είναι ευθεία ενώπιον του Θεού. Μετανόησον λοιπόν
από της κακίας σου ταύτης, και δεήθητι του Θεού, ίσως συγχωρηθή εις σε η
επίνοια της καρδίας σου επειδή σε βλέπω ότι είσαι εις χολήν πικρίας και δεσμόν
αδικίας» (Πράξ.η:21-23). Αυτή τη στιγμή δεν ήταν σωσμένος, αν και είχε
πιστέψει μέχρι ένα σημείο.
Ακόμα και τα
δαιμόνια πιστεύουν σε ένα Θεό (Ιάκ.β:19), κάτι περισσότερο απ’ αυτό που κάποιοι
πιστεύουν. Όχι μόνο πιστεύουν, αλλά και ομολογούν ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του
Θεού (Ματθ.η:29). Όμως, άσχετα με την πίστη τους και την ομολογία τους, δεν
έχουν την πίστη που θα τα σώσει.
Σε κάθε μια
από τις παραπάνω περιπτώσεις, υπήρξε διανοητική κατανόηση και αποδοχή, αλλά δεν
υπήρχε ολοκληρωτική υποταγή και υπακοή στον Ιησού και το λόγο Του. Είχαν πίστη,
αλλά όχι αρκετή ώστε να σωθούν. Η σώζουσα πίστη, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με
την υπακοή.
