Και ιδού, προσελθών τις είπε προς αυτόν· Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλόν να πράξω διά να έχω ζωήν αιώνιον; Ο δε είπε προς αυτόν· Τι με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ειμή εις, ο Θεός. Αλλ' εάν θέλης να εισέλθης εις την ζωήν, φύλαξον τας εντολάς. Λέγει προς αυτόν· Ποίας; Και ο Ιησούς είπε· Το μη φονεύσης, μη μοιχεύσης, μη κλέψης, μη ψευδομαρτυρήσης, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα, και θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Λέγει προς αυτόν ο νεανίσκος· Πάντα ταύτα εφύλαξα εκ νεότητός μου· τι μοι λείπει έτι; Είπε προς αυτόν ο Ιησούς· Εάν θέλης να ήσαι τέλειος, ύπαγε, πώλησον τα υπάρχοντά σου και δος εις πτωχούς, και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ, και ελθέ, ακολούθει μοι. Ακούσας δε ο νεανίσκος τον λόγον, ανεχώρησε λυπούμενος· διότι είχε κτήματα πολλά. Και ο Ιησούς είπε προς τους μαθητάς αυτού· Αληθώς σας λέγω ότι δυσκόλως θέλει εισέλθει πλούσιος εις την βασιλείαν των ουρανών. Και πάλιν σας λέγω, Ευκολώτερον είναι να περάση κάμηλος διά τρυπήματος βελόνης παρά πλούσιος να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού. Ακούσαντες δε οι μαθηταί αυτού εξεπλήττοντο σφόδρα, λέγοντες· Τις λοιπόν δύναται να σωθή; Εμβλέψας δε ο Ιησούς, είπε προς αυτούς· Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον είναι, παρά τω Θεώ όμως τα πάντα είναι δυνατά. Τότε αποκριθείς ο Πέτρος, είπε προς αυτόν· Ιδού, ημείς αφήκαμεν πάντα και σοι ηκολουθήσαμεν· τι λοιπόν θέλει είσθαι εις ημάς; Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς· Αληθώς σας λέγω ότι σεις οι ακολουθήσαντές μοι, εν τη παλιγγενεσία, όταν καθήση ο Υιός του ανθρώπου επί του θρόνου της δόξης αυτού, θέλετε καθήσει και σεις επί δώδεκα θρόνους κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ. Και πας όστις αφήκεν οικίας ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν του ονόματός μου, εκατονταπλάσια θέλει λάβει και ζωήν αιώνιον θέλει κληρονομήσει. Πολλοί όμως πρώτοι θέλουσιν είσθαι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι. Ματθ.ιθ:16-30
Όλοι μπορούμε σε οποιαδήποτε στιγμή να σκεφτούμε και να θυμηθούμε ανθρώπους που ήταν κάποτε μαζί μας και τώρα δεν είναι. Φίλους, που μεγαλώσαμε μαζί, που κάποτε έκαναν την ομολογία τους, και μετά για διάφορους λόγους τους χάσαμε. Είναι εύκολο να κάνεις τους ανθρώπους να ομολογήσουν πίστη στο Χριστό, είναι πιο δύσκολο όμως, οι άνθρωποι να προχωρήσουν και να μαθητεύσουν. Τι κάνεις με αυτούς που για καιρό τους ήξερες, έλεγαν ότι πίστευαν και μετά εξαφανίστηκαν; Ή με άλλους που λένε ότι πιστεύουν αλλά ζουν και η πίστη τους δεν έχει επιρροή στη ζωή τους;
Θα ήθελα σήμερα να θυμηθούμε την ιστορία του πλούσιου νέου και με βάση αυτή την ιστορία αλλά και άλλα περιστατικά να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε την ερώτηση που είναι ο τίτλος του μηνύματος σήμερα.
Τι εννοούσε ο Χριστός όταν έλεγε «ακολούθησέ με»; Πρέπει να την απαντήσουμε για τους εαυτούς μας, για τα παιδιά μας, για τη ζωή μας, για την Εκκλησία μας, για το πώς κάνουμε ευαγγελισμό. Τι λέμε στους ανθρώπους; Σε τι τους καλούμε;
Η ιστορία ξεκινάει με την ερώτηση αυτού του νεαρού: Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλόν να πράξω διά να έχω ζωήν αιώνιον; (Ματθ.ιθ:16). Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο τέλειος ευαγγελιστικός στόχος. Πόσο συχνά σε πλησιάζει κάποιος και σου λέει, «Τι πρέπει να κάνω για να αποκτήσω αιώνια ζωή;».
Ο Χριστός τι απάντησε; Τι με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ειμή εις, ο Θεός. Αλλ' εάν θέλης να εισέλθης εις την ζωήν, φύλαξον τας εντολάς. (Ματθ.ιθ:20).
Θα έλεγες εσύ ποτέ κάτι τέτοιο σε κάποιον; Εγώ δε θα έλεγα. Βέβαια, από την άλλη δε μπορώ να πω πως ο Χριστός έκανε λάθος.
Πως όμως συμβιβάζεται αυτή η ερώτηση με το ευαγγέλιο της χάρης; Πως συμβιβάζεται με τα λόγια του Χριστού στο πρώτο κιόλας κήρυγμα που γράφει ο Ματθαίος (δ:17); Από τότε ήρχισεν ο Ιησούς να κηρύττη και να λέγη· Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.
Τι κάνει ο Χριστός; 'Αλλα λέει στον ένα και άλλα λέει στον άλλο; Σε κάποιους διδάσκει να μετανοήσουν και να πιστέψουν και σε άλλους να τηρήσουν τις εντολές; Η μήπως αυτά τα δύο έχουν σχέση μεταξύ τους; Και ποια είναι αυτή; Το σίγουρο πάντως είναι πως εγώ, τα λόγια του Χριστού σ' αυτό το νέο, θα δυσκολευόμουνα πολύ να τα πω. Και μάλιστα αυτό να είναι από τα πρώτα που θα ακούσει από εμένα. Ο Χριστός όμως, το κάνει! Ας δούμε τη συνέχεια.
Λέγει προς αυτόν· Ποίας; Και ο Ιησούς είπε· Το μη φονεύσης, μη μοιχεύσης, μη κλέψης, μη ψευδομαρτυρήσης, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα, και θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν (Ματθ.ιθ:18-19).
Αυτές είναι οι εντολές του λέει ο Χριστός. Αυτά αν κάνεις, θα έχεις αιώνια ζωή. Στη συνέχεια, απαντάει ο νέος με περισσή ευκολία, που φανερώνει το πόσο επιφανειακά έβλεπε το νόμο του Θεού, Λέγει προς αυτόν ο νεανίσκος· Πάντα ταύτα εφύλαξα εκ νεότητός μου· τι μοι λείπει έτι; (Ματθ.ιθ:20).
Πως μπορείς να πεις, έχω τιμήσει τους γονείς μου; Πώς να πεις, από τη νιότη μου, αγαπώ το διπλανό μου σαν τον εαυτό μου; Δεν υπάρχει ούτε μία εντολή που εμείς οι άνθρωποι να την έχουμε τηρήσει τέλεια έστω μία μέρα.
Παρόλα αυτά ο Χριστός για την ώρα δεν το αμφισβητεί. Φαίνεται από την απάντησή του πως δέχεται την εικόνα που ο ίδιος ο νέος έχει για τον εαυτό του. Γι' αυτό και τον προκαλεί να σκεφτεί με το επόμενο σχόλιο. Εάν θέλης να ήσαι τέλειος, ύπαγε, πώλησον τα υπάρχοντά σου και δος εις πτωχούς, και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ, και ελθέ, ακολούθει μοι. (ιθ:21). Αυτό βέβαια προκάλεσε την αρνητική στάση του νέου: Ακούσας δε ο νεανίσκος τον λόγον, ανεχώρησε λυπούμενος· διότι είχε κτήματα πολλά. (ιθ:22).
Η ερώτηση πάλι έρχεται και ζητάει απάντηση. Τι κάνει ο Ιησούς; Διώχνει τους ανθρώπους; Αντί να τους κρατήσει κοντά του, τους εξωθεί στα άκρα; Και πως συμβιβάζεται αυτό με την μετάνοια και την πίστη που κηρύττει αλλού; Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει αυτό ο Κύριος. Το κάνει συνέχεια.
Όποτε τον πλησιάζουν άνθρωποι και του λένε θέλω να σε ακολουθήσω, ή λένε πως θέλουν να Τον πιστέψουν, τι κάνει ο Ιησούς;
Και προσκαλέσας τον όχλον μετά των μαθητών αυτού, είπε προς αυτούς· Όστις θέλει να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού, και ας με ακολουθή. (Μάρκ.η:34).
Εμείς σήμερα, χαιρόμαστε όταν βλέπουμε τις καρέκλες να γεμίζουν. Ο Ιησούς ουσιαστικά τους έλεγε, είστε σίγουροι πως θέλετε να έρθετε μαζί μου;
Σε άλλη περίπτωση, ενώ πάλι τον ακολουθεί όχλος κάνει κάτι παρόμοιο.
Ήρχοντο δε μετ' αυτού όχλοι πολλοί. Και στραφείς είπε προς αυτούς· Εάν τις έρχηται προς εμέ και δεν μισή τον πατέρα αυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ζωήν, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου. Και όστις δεν βαστάζει τον σταυρόν αυτού και έρχεται οπίσω μου, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου. Διότι τις εξ υμών, θέλων να οικοδομήση πύργον, δεν κάθηται πρώτον και λογαριάζει την δαπάνην, αν έχη τα αναγκαία διά να τελειώση αυτόν; μήποτε αφού βάλη θεμέλιον και δεν δύναται να τελειώση αυτόν, αρχίσωσι πάντες οι βλέποντες να εμπαίζωσιν αυτόν, λέγοντες· Ότι ούτος ο άνθρωπος ήρχισε να οικοδομή και δεν ηδυνήθη να τελειώση. Η τις βασιλεύς υπάγων να πολεμήση άλλον βασιλέα δεν κάθηται πρότερον και σκέπτεται εάν ήναι δυνατός με δέκα χιλιάδας να απαντήση τον ερχόμενον κατ' αυτού με είκοσι χιλιάδας; Ει δε μη, ενώ αυτός είναι έτι μακράν, αποστέλλει πρέσβεις και ζητεί ειρήνην. Ούτω λοιπόν πας όστις εξ υμών δεν απαρνείται πάντα τα εαυτού υπάρχοντα, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου (Λουκ.ιδ:25-33).
Όποτε κάποιοι ανταποκρίθηκαν στο Χριστό, πάντα ο Κύριός μας ήταν πολύ ξεκάθαρος στο τι σημαίνει να Τον ακολουθήσει κάποιος. Και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει. Πρώτο, στο τι λέμε στους ανθρώπους όταν τους καλούμε στο Χριστό. Δεν μπορούμε να λέμε λιγότερα από αυτά που έλεγε ο ίδιος. Δεύτερο, δε μπορούμε να ζούμε λιγότερα από αυτά που ο ίδιος ζήτησε.
Ένα τρίτο περιστατικό, πάλι από το ευαγγέλιο του Λουκά:
Ενώ δε επορεύοντο, είπε τις προς αυτόν καθ' οδόν· Θέλω σε ακολουθήσει όπου αν υπάγης, Κύριε. Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς· Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν. Είπε δε προς άλλον· Ακολούθει μοι. Ο δε είπε· Κύριε, συγχώρησόν μοι να υπάγω πρώτον να θάψω τον πατέρα μου. Και ο Ιησούς είπε προς αυτόν· 'Αφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς· συ δε απελθών κήρυττε την βασιλείαν του Θεού. Είπε δε και άλλος· θέλω σε ακολουθήσει, Κύριε· πρώτον όμως συγχώρησόν μοι να αποχαιρετήσω τους εις τον οίκόν μου. Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς· Ουδείς βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω είναι αρμόδιος διά την βασιλείαν του Θεού. (Λουκ.θ:57-62).
Αυτές τις περικοπές, όλοι τις έχουμε ακούσει σε κηρύγματα. Τις έχω ακούσει εγώ, τις έχω κηρύξει. Με μια διαφορά όμως. 'Αλλο το κήρυγμα το δικό μας, και άλλο του Χριστού. Αυτά που έχουμε ακούσει εμείς, είναι κηρύγματα αφιέρωσης σε πιστούς. Ο Χριστός όμως, τα είπε αυτά κάνοντας ευαγγελισμό. Σύμφωνα με τις μεθόδους ευαγγελισμού που μαθαίνουμε και διδάσκουμε σήμερα, ο Χριστός δε θα περνούσε το μάθημα.
Ξαναγυρνάμε λοιπόν, στην αρχική ερώτηση. Τι εννοεί ο Χριστός όταν λέει στους ανθρώπους, ακολούθησέ με; Τι εννοεί όταν λέει μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο; Τι σημαίνει να γίνω παιδί του Θεού; Τι σημαίνει πιστεύω; Τι σημαίνει να αναγεννηθώ; Να δώσω την καρδιά μου στο Χριστό;
Ας ξαναγυρίσουμε στο νέο με τον οποίο ο Χριστός συνομίλησε. Αυτός ο άνθρωπος ενώ ήταν τόσο κοντά στη σωτηρία έφυγε. Ξεκίνησε καλά, αλλά στο τέλος αποφάσισε να μην κάνει το βήμα. Έφυγε από το Χριστό, όχι γιατί το μήνυμα ήταν λάθος, ούτε επειδή δεν είχε πίστη, αλλά επειδή ό,τι αγαπούσε πιο πολύ στον κόσμο αυτό, δεν ήθελε να το αποχωριστεί για χάρη του Χριστού. Εμείς θα λέγαμε δεν ήταν αφιερωμένος. Στα μάτια του Χριστού δεν ήταν καν σωσμένος.
Βλέπετε, το θέμα είναι ο Χριστός να έχει την πρώτη θέση. Να είναι Κύριος, με Κ κεφαλαίο. Έχουμε ακούσει πολλά κηρύγματα που μιλάνε για αφιέρωση πάνω στο κομμάτι αυτό. Ο Χριστός όμως μιλάει για σωτηρία. Ο άνθρωπος αυτός, δεν ξέρουμε αργότερα τι μπορεί να έκανε στη ζωή του, αλλά έφυγε λυπημένος, όχι σωσμένος, γιατί δεν ήθελε να αποχωριστεί τις προτεραιότητες του.
Απόδειξη ότι μιλάει για σωτηρία είναι ο διάλογος του Χριστού με τους μαθητές του αφού έφυγε ο νέος αυτός.
Και ο Ιησούς είπε προς τους μαθητάς αυτού· Αληθώς σας λέγω ότι δυσκόλως θέλει εισέλθει πλούσιος εις την βασιλείαν των ουρανών. Και πάλιν σας λέγω, Ευκολώτερον είναι να περάση κάμηλος διά τρυπήματος βελόνης παρά πλούσιος να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού. Ακούσαντες δε οι μαθηταί αυτού εξεπλήττοντο σφόδρα, λέγοντες· Τις λοιπόν δύναται να σωθή; Εμβλέψας δε ο Ιησούς, είπε προς αυτούς· Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον είναι, παρά τω Θεώ όμως τα πάντα είναι δυνατά (Ματθ.ιθ:23-26).
Αν αυτός που ήταν τόσο κοντά δεν μπορεί να σωθεί, ποιος μπορεί; Δηλαδή τι να περιμένουμε από όλους τους άλλους που στο κάτω-κάτω δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τα πράγματα του Θεού. Αυτός τουλάχιστον έκανε και 5 πράγματα. Αν αυτός όχι, τότε ποιος; Και ο Χριστός τι απαντάει. Η απάντηση είναι άσχετη με την ερώτηση. Δεν απαντάει ποιος μπορεί να σωθεί, αλλά ποιος μπορεί να σώσει. Ανθρώπινα κανένας δε μπορεί να σωθεί, όσο καλός και να είναι. Για τους ανθρώπους η σωτηρία είναι αδύνατη. Για το Θεό όμως, όλα είναι δυνατά.
Με βάση το περιστατικό αυτό, τις άλλες περικοπές που μίλησε στα πλήθη, τι εννοούσε ο Χριστός όταν έλεγε «ακολούθησέ με»; Τι εννοούσε όταν έλεγε μετανοείτε και πιστεύετε; Τι είναι η μετάνοια και η πίστη;
Ο Ιησούς όταν καλεί τους ανθρώπους, όταν καλεί εμάς να Τον ακολουθήσουμε, μας καλεί ώστε στη ζωή μας να είναι Κύριος. Όχι απλά Σωτήρας, αλλά Σωτήρας και Κύριος. Δεν καλεί τους ανθρώπους για να προσθέσουν στη ζωή τους άλλη μια γνωριμία, αλλά για να αλλάξει τη ζωή τους. Φέρνει τη ζωή μας πάνω κάτω. Τη μεταμορφώνει. Δεν θέλει να είναι «αξεσουάρ» στη ζωή μας, αλλά Κύριος.
Έχω τη δουλειά μου, έχω τις σπουδές μου, έχω τους φίλους μου, την οικογένειά μου, τη ζωή μου, την ασφάλεια μου, έχω και το Χριστό. Δεν είναι καθόλου έτσι. Ο Ιησούς καλεί τους ανθρώπους να χάσουν τη ζωή τους για Εκείνον, γιατί τότε τη βρίσκουν πραγματικά. Καλεί τους ανθρώπους να αλλάξουν τη ζωή τους. Να αλλάξουν επειδή πραγματικά μετανοούν.
Φοβάμαι, γιατί υπάρχει μια διδασκαλία που λέει πως αν κάποιος αναγεννηθεί, αλλά δε ζει σαν πιστός, θα σωθεί ως δια πυρός. Από τις πιο επικίνδυνες παρερμηνείες της περικοπής στην Κορινθίους που μιλάει γι' αυτό. Φοβάμαι γιατί διδάσκεται μια διαστρεβλωμένη αλήθεια για το τι σημαίνει να έχω βεβαιότητα της σωτηρίας. Φοβάμαι γιατί ο ευαγγελισμός μας και η ζωή μας σαν Εκκλησία είναι πολύ κατώτερα αυτών που κήρυξε και ζήτησε ο Χριστός.
Ο Χριστός δεν είπε ποτέ σε κανένα «ακολούθησέ με» χωρίς να εξηγήσει το τι σημαίνει αυτό. Φοβάμαι γιατί ο ευαγγελισμός που κάνει η εκκλησία σήμερα, είναι απλά ένας καθρέφτης της ζωής που ζούμε. Μιας ζωής μέσα στη πνευματική σχιζοφρένεια.
Όταν κάλεσε ο Χριστός το Νικόδημο, του είπε πως πρέπει να αλλάξει τη ζωή του. Να σταματήσει να εμπιστεύεται τη θρησκεία του και να αναγεννηθεί. Όταν μίλησε με τη Σαμαρείτιδα, πριν της δώσει το νερό για το οποίο της έλεγε, της είπε, πήγαινε να φέρεις τον άντρα σου. Η γυναίκα έπρεπε να αλλάξει τρόπο ζωής. Το ίδιο είπε και στη μοιχαλίδα, «πήγανε και μην αμαρτάνεις πια». Ο Ζακχαίος, από πετυχημένος οικονομικά έγινε αποτυχημένος. Η μεταστροφή του στο Χριστό σήμαινε πως η μισή του περιουσία θα πήγαινε στους φτωχούς και όσους αδίκησε θα τους το ανταπέδιδε τετραπλάσια. Ο Σαύλος που έγινε Παύλος, άλλαξε τη ζωή του, από διώκτης έγινε διωκόμενος.
Κάθε άνθρωπος που έρχεται στο Χριστό μετανοεί, πιστεύει και ο Ιησούς τον αλλάζει. Γιατί; Επειδή ο Χριστός είναι τώρα ο αρχηγός Του, ο Κύριός Του. Δεν ακολουθεί τη δική του σοφία αλλά του Χριστού.
Εμείς σήμερα; Φανερώνεται πως ο Ιησούς είναι Κύριός μας; Για να φανερώνεται πρέπει να είναι;
Πρέπει όμως να σταθούμε με τιμιότητα και να δούμε τις ζωές μας. Είναι ο Χριστός Κύριος στη ζωή μας; Είναι στα λόγια ή στην πράξη;
Ο Ιησούς Κύριος στην οικογένεια
Είναι Κύριος στο πως μεγαλώνουμε τα παιδιά μας; Είναι Κύριος στο πως φέρομαι στη γυναίκα μου, ή η γυναίκα μου σ' εμένα;
Ο Ιησούς Κύριος στην επιλογή συντρόφου
Είναι Κύριος στο γάμο μας; Είναι ο Χριστός Κύριος στην απόφασή μου για το γάμο; Αν δεν είναι σε αυτό Κύριος, που θα είναι;
Ο Ιησούς Κύριος στα χρήματα
Είναι ο Χριστός Κύριος στο πορτοφόλι μου; Στο πως ξοδεύω τα λεφτά μου; Ο Χριστός είπε, όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί θα είναι και η καρδιά σας. Δίνω στο έργο του Θεού; Το δέκατο, υπάρχει άραγε στις καινούργιες οικογένειες; Αυτά που ξοδεύω για τις ανάγκες μου, τα ξοδεύω σωστά; Ή ζω υποσυνείδητα όπως όλοι οι άλλοι προσπαθώντας να μην υστερώ σε τίποτα; Μήπως αγαπώ τελικά το χρήμα; Η φιλαργυρία δεν είναι παγίδα μόνο για τους πολύ πλούσιους. Είναι για όλους. Όπως και η πλεονεξία.
Ο Ιησούς Κύριος στο χρόνο μου
Η ζωή μου όλη μέσα στην εβδομάδα πως φανερώνει ότι είμαι του Κυρίου; Τι κάνω για τη βασιλεία του Θεού που ξεφεύγει από τις δικές μου ανάγκες και της οικογένειάς μου.
Αν ο Ιησούς είναι Κύριος στη ζωή μου, σημαίνει πως νοιάζομαι για αυτά που νοιάζεται Εκείνος. Νοιάζομαι για τους φίλους μου που δεν γνωρίζουν το Θεό. Προσεύχομαι για τις ανάγκες τους. Υπηρετώ στην Εκκλησία. Δίνω για το Θεό σε προσωπική βάση. Ή μήπως ποτέ δεν προλαβαίνω; Κι αν ποτέ δεν προλαβαίνω τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Πως ο Χριστός έκανε λάθος όταν μας έδωσε την εντολή να προσευχόμαστε και να μελετάμε το λόγο Του; Ή μήπως είναι απόδειξη ότι δεν πεινάμε για το Θεό. Γιατί όλοι θα συμφωνήσουμε πως όταν θελήσει κάποιος να κάνει κάτι, το κάνει.
Ο Ιησούς Κύριος στη δουλειά μου.
Στις συναλλαγές μου, είναι ο Χριστός Κύριος; Ή κι εγώ υιοθετώ τις μεθόδους του κόσμου; Είμαι εντάξει με το αφεντικό μου; Αποδίδω ή χαζεύω την ώρα που δουλεύω; Αν έχω τη δική μου δουλειά, με τους πελάτες μου, τους κλέβω ή είμαι τίμιος; Τους υπαλλήλους μου αν έχω, τους τιμώ ή τους εκμεταλλεύομαι;
Ο Ιησούς Κύριος στον εσωτερικό άνθρωπο
Μέσα μου, η καρδιά μου, οι σκέψεις μου, τα μάτια μου, τα κίνητρά μου, είναι καθαρά; Όταν κοιτώ κάποιον τι σκέφτομαι; Όταν βλέπω αυτά που έχει ο γείτονας μου, ζηλεύω ή χαίρομαι μαζί του. Μέσα μου, υπάρχει πικρία στο Θεό και τους ανθρώπους;
Στην εμφάνισή μου;
Όταν με βλέπει κάποιος, ποια είναι η εντύπωση που του δίνω; Είτε είμαι άντρας είτε γυναίκα. Προσπαθώ να τραβήξω όλων τα μάτια επάνω μου, ή μέσα από μένα να δουν το Χριστό. Αυτό από μόνο του μπορεί να καθορίσει το πώς ντύνομαι, το τι ξοδεύω για να ντύνομαι, το που διασκεδάζω.
Τι εννοούσε ο Χριστός όταν έλεγε «ακολούθησέ με»;
Εννοούσε πως θέλει Αυτός να κυβερνά τη ζωή μας. Αυτό εννοούσε. Πως θέλει να είναι Σωτήρας και Κύριος. Αν δεν είναι Κύριος, χρειαζόμαστε μετάνοια. Ας κοιτάξουμε τη ζωή μας.
Αν ζω για το Χριστό μόνο στα λόγια, και η ζωή μου είναι σαν των άλλων, τι πίστη είναι αυτή; Η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή. Δεν υπάρχει. Θα κλείσουμε με τα λόγια του Χριστού στην επί του όρους ομιλία:
Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ' ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ' εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν. (Ματθ.ζ:21-23).
Φοβερό δεν είναι; Ποτέ δε σας γνώρισα; Ποτέ! Η μετάνοια και η πίστη οδηγούν σε αλλαγμένη ζωή, η οποία συνεχώς αλλάζει. Κανένας μας δεν είναι αναμάρτητος, αλλά όλους ο Χριστός μας μεταμορφώνει. Δεν μπορεί να μην υπάρχει αλλαγή. Η υπακοή της πίστης είναι η απόδειξη για το αν πιστεύω γνήσια. Το δέντρο το γνωρίζεις από τους καρπούς του. Η χάρη που μας δικαιώνει, μας αγιάζει.
Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας ανθρώπους, διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι, (Τίτος β:11-12).
Και ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα. (Α΄ Ιωάν.β:17).
Ας κοιτάξουμε τη ζωή μας τίμια αδελφοί. Φανερώνει η ζωή μας Χριστό ή όχι; Σε τι είμαστε αλλιώτικοι από τον κόσμο; Στον αιώνα δε μένει αυτός που λέει ότι πιστεύει, αλλά αυτός που πράττει. Μόνο αυτός που πράττει, έχει μετανοήσει αληθινά και συνεχίζει να ζει σε διαρκή μετάνοια. Μόνο αυτός που πράττει, πιστεύει.
