Τα χαρίσματα του Πνεύματος (37)

Γιατί μερικές φορές δεν έρχεται η θεραπεία;

Πολλές φορές ο διάβολος μας προσβάλει κάνοντας μας ν’ αμφιβάλουμε ή να ταλαντευόμαστε, ξέροντας ότι μπορεί να κλέψει τη νίκη μας αν δεν μείνουμε σταθεροί. Για παράδειγμα, αν κόψω ένα δέντρο στην αυλή μου, κι ο γείτονας έρθει και μου πει: «Α! αυτό το δέντρο είναι ακόμα ζωντανό», εγώ θα πω: «Όχι, είναι κομμένο». Ο γείτονας μπορεί να σκέφτεται με ειλικρίνεια ότι αφού τα φύλα του δέντρου είναι ακόμα πράσινα, το δέντρο είναι ζωντανό. Όμως η αλήθεια του πράγματος είναι ότι το δέντρο είναι νεκρό, αφού το έχω κόψει απ’ τη ρίζα. Θα πεθάνει σε λίγο και τα φύλα του θα γίνουν καφέ κι έτσι θα πειστεί κι ο γείτονας.

Το ίδιο συμβαίνει πολλές φορές όταν προσευχόμαστε για θεία θεραπεία. Επειδή τα φύλα είναι πράσινα (τα συμπτώματα παραμένουν) συμφωνούμε με το διάβολο ότι η ασθένεια δεν έφυγε. Θα πρέπει να κρατάμε καλά την ομολογία της πίστης μας ότι το όνομα του Ιησού δια της προσευχής και η επίθεση των χειρών έχουν κόψει τις ρίζες της αρρώστιας και δεν υπάρχει. Πολλοί έχουν δει θεραπεία με μια συνεχή ομολογία πίστης ευχαριστώντας το Θεό για τη νίκη.

Γιατί μερικοί άνθρωποι δεν θεραπεύονται; Μπορούμε να προσδιορίσουμε μερικούς πιθανούς λόγους.

1.     Έλλειψη πίστης. Όπως έχουμε πει, πολλοί άνθρωποι ενώ έχουν πίστη δεν θεραπεύονται. Ωστόσο, όπως θα δούμε στο κεφάλαιο 10, η πίστη είναι ένα κλειδί για να πάρουμε θεραπεία από το Θεό. Όταν ζητάμε θεραπεία, πρέπει να επικεντρώνουμε την πίστη μας στον Κύριο και τις υποσχέσεις Του. Προφανώς, ο σπουδαιότερος λόγος που δεν βλέπουμε περισσότερες θαυματουργικές θεραπείες από το Θεό σήμερα, είναι η έλλειψη πίστης. Αν και ο Ιησούς είχε θεραπεύσει τόσους πολλούς και είχε κάνει τόσα θαύματα, όταν επέστρεψε στη Ναζαρέτ για μια επίσκεψη οι περισσότεροι άνθρωποι δεν δέχτηκαν τη διακονία Του επειδή νόμιζαν ότι ήξεραν τον ίδιο και την οικογένειά του τόσο καλά. Το αποτέλεσμα: «Και δεν έκαμεν εκεί πολλά θαύματα διά την απιστίαν αυτών» (Ματθ.ιγ:58).

2.     Οι πράξεις μας. Όταν η θεραπεία δεν έρχεται, δεν πρέπει να εξετάσουμε μόνο την πίστη μας, αλλά και τη ζωής μας, τις πράξεις μας και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε. Πολλές φορές, η ασθένεια προκύπτει από δικές μας ενέργειες ακούσιες ή εκούσιες.

Μερικές φορές, αλλά όχι πάντα, η ασθένεια είναι το αποτέλεσμα αμαρτίας. Μετά τη θεραπεία ενός  κλινήρη άντρα στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά, ο Ιησούς του είπε, «Ιδού, έγεινες υγιής· μηκέτι αμάρτανε, διά να μη σοι γείνη τι χειρότερον» (Ιωάν.ε:14). Ο Παύλος εξήγησε ότι η ασέβεια για το δείπνο του Κυρίου θα μπορούσε να έχει σοβαρές φυσικές συνέπειες: Α’ Κορ.ια:29-30 «διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου. Διά τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί».

Ο Θεός μπορεί να επιτρέψει να έρθει τιμωρία με τη μορφή ασθένειας λόγω ενός λάθους που έχουμε υποπέσει εις βάρος κάποιου άλλου, και σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να μετανοήσουμε και να ομολογήσουμε αυτό το λάθος για να θεραπευτεί (Ιάκ.ε:16).

Κάθε φορά που ο ανανεωτικός μηχανισμός του σώματός μας αποτυγχάνει να εργαστεί σωστά, ή υποκείμεθα σε κάποια φυσική πίεση, το αποτέλεσμα είναι αρρώστια. Όπως αναφέραμε και πριν, είναι πιθανόν μια αρρώστια να έρθει εξαιτίας κάποιας αμαρτίας. Η αμαρτία μας τοποθετεί κάτω από τρομερή ένταση. Όταν αμαρτάνουμε, η συνείδησή μας αρχίζει να μας ενοχλεί και επηρεαζόμαστε συναισθηματικά. Καθώς η ειρήνη φεύγει απ’ την καρδιά και το νου, αρχίζουμε να αισθανόμαστε ανήσυχοι και ανασφαλείς. Μια συνεχής αίσθηση πάλης και οχλαγωγίας ξεκινά μέσα μας και γινόμαστε νευρικοί και τεντωμένοι. Δεν αισθανόμαστε σιγουριά στην προσευχή γιατί ξέρουμε ότι η αμαρτία μας έχει αποχωρίσει απ’ το Θεό. Σύντομα, το σώμα δεν μπορεί παλέψει άλλο με την πίεση που το συνθλίβει κι έτσι έρχεται φυσική ή και διανοητική ασθένεια. Μερικές αμαρτίες προσβάλλουν κατευθείαν το φυσικό μας σώμα (Α’ Κορ.ς:18).

Τ’ αποτελέσματα αυτής της αμαρτίας, πολλές φορές είναι άμεσα. Αυτή η ελαστική γενιά που έχει τόσο σφιχτά αγκαλιάσει τη φιλοσοφία του «ελεύθερου έρωτα», του «προγαμιαίου σεξ», και του «δοκιμαστικού γάμου», τώρα στέκεται κατάπληκτη καθώς παρακολουθεί τις ανεξέλεγκτες επιδημικές αφροδισιακές ασθένειες. Η ιατρική επιστήμη πριν από πολύ καιρό έχει αποδείξει ότι άτομο που έχει περάσει αφροδισιακή ασθένεια, μπορεί να τη μεταφέρει στους απογόνους του. Έτσι, οι αμαρτίες κάποιου μπορούν να επηρεάσουν αρκετές γενιές.

Δεν είναι όλες οι αμαρτίες της σάρκας που είναι τόσο άμεσα ολέθριες, όσο αυτές της ανηθικότητας. Ωστόσο είναι αρκετά σημαντικές για να τις αναφέρει η Γραφή. Ο λόγος του Θεού μας διδάσκει ότι δεν πρέπει να μεθάμε, όπως κι ότι δεν πρέπει να είμαστε λαίμαργοι γιατί είναι αμαρτία. Το να πιέζουμε τους εαυτούς μας πέρα από τις φυσικές ή πνευματικές ιδιότητες, δεν ταιριάζει με τη διδασκαλία της Γραφής. Οι πιστοί πρέπει να είναι ενήμεροι για όλες αυτές τις απαιτήσεις και να παίρνουν όλες τις προφυλάξεις ώστε να διατηρούν καλή υγεία (Γ’ Ιωαν.2).

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα όπου μια παραβίαση της βουλής του Θεού οδηγεί σε μια συγκεκριμένη ασθένεια. Το κάπνισμα μπορεί να προκαλέσει εμφύσημα και καρκίνο του πνεύμονα, η πορνεία και η μοιχεία μπορεί να οδηγήσει σε αφροδίσια νοσήματα και το AIDS, δίνοντας τόπο στο μίσος και την πικρία, μπορεί να συμβάλει σε μια ποικιλία από ασθένειες που σχετίζονται με το άγχος. Συνεχής επαναστατικότητα εναντίον του Θεού μπορεί να οδηγήσει σε ψυχική και συναισθηματική κατάρρευση.

Ωστόσο, οι περισσότερες ασθένειες και φυσικά ελαττώματα δεν είναι το άμεσο αποτέλεσμα της αμαρτίας κάποιου. Όταν οι μαθητές είδαν ένα τυφλό, θεώρησαν ότι η κατάστασή του οφειλόταν στην αμαρτία κάποιου, αλλά ο Ιησούς τους διόρθωσε. Ιωάν.θ:2-3 «Και ηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού, λέγοντες· Ραββί, τις ήμαρτεν, ούτος ή οι γονείς αυτού, ώστε να γεννηθή τυφλός; Απεκρίθη ο Ιησούς· Ούτε ούτος ήμαρτεν ούτε οι γονείς αυτού, αλλά διά να φανερωθώσι τα έργα του Θεού εν αυτώ».

Οι φίλοι του Ιώβ προσπάθησαν να τον κατηγορήσουν ότι για την κατάστασή του, φταίει κάποια αμαρτία στη ζωή του, αλλά αυτός απέρριψε το σκεπτικό τους, και ο Θεός τελικά τον δικαίωσε.

Μια ασθένεια μπορεί επίσης να προκύψει από ανθυγιεινή διατροφή, ή κακή υγιεινή, ή έλλειψη άσκησης, άγχος, έλλειψη ανάπαυσης, και περιβαλλοντικές αιτίες. Αν και μπορούμε να ζητήσουμε τη βοήθεια του Θεού σε αυτές τις περιπτώσεις, θα ήταν αλαζονικό να προσευχόμαστε για θεία θεραπεία χωρίς να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε τους παράγοντες που ελέγχουμε. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε το Θεό αν αρρωσταίνουμε εξαιτίας των πράξεών μας, ούτε να λέμε ότι ο Θεός απέτυχε, αν δεν μας θεραπεύει άμεσα σε τέτοιες περιπτώσεις.

Δεν πρέπει να κρίνουμε άλλους που είναι άρρωστοι, αλλά πρέπει να εξετάσουμε τους εαυτούς μας για να δούμε αν ο Θεός προσπαθεί να μας τιμωρήσει ή να μας διδάξει μέσω μιας ασθένειας. Η παραβίαση ενός φυσικού ή πνευματικού νόμου, θα μπορούσε να είναι η αιτία, και αν είναι έτσι, πρέπει να διορθώσουμε τους τρόπους μας. Αν, αφού εξετάσουμε τον εαυτό μας με προσευχή, δεν βλέπουμε μια τέτοια αιτία, δεν πρέπει να ζούμε με ενοχές καταδικάζοντας τον εαυτό μας, αλλά να συνεχίσουμε να βαδίζουμε με πίστη.

3.     Η γενική σχέση με το συγκεκριμένο θέλημα του Θεού. Ενώ η Βίβλος δίνει μια γενική υπόσχεση θεραπείας στην εκκλησία, μπορεί να μην είναι το θέλημα του Θεού να θεραπεύσει άμεσα σε μια συγκεκριμένη περίπτωση. Όλες οι προσευχές πρέπει να είναι υποκείμενες στο θέλημα του Θεού. Ο Ιησούς μας δίδαξε να προσευχόμαστε, «ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γής» (Ματθ.ς:10). Ο ίδιος προσευχήθηκε στον κήπο της Γεθσημανή, «λέγων· Πάτερ, εάν θέλης να απομακρύνης το ποτήριον τούτο απ' εμού· πλην ουχί το θέλημά μου, αλλά το σον ας γείνη» (Λουκ.κβ:42). Ο Θεός υπόσχεται να ακούσει και να δώσει «ό, τι ζητάμε», αλλά αυτή η υπόσχεση εξαρτάται από το αν ζητάμε «σύμφωνα με το θέλημά Του» (Α’ Ιωάν.ε:14-15).

Ιάκ.ε:14-16 Διδασκόμαστε να προσευχόμαστε για τους αρρώστους, που σημαίνει ότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού για μας. Πρέπει να προσευχόμαστε για τον άρρωστο για θεραπεία, και έχουμε τη βεβαιότητα ότι ο Θεός θα ακούσει και θα απαντήσει σε αυτή την προσευχή — αλλά με το δικό Του τρόπο και στο δικό Του χρόνο, όχι απαραίτητα με το δικό μας. Μπορεί να θεραπεύσει άμεσα, μπορεί να ξεκινήσει μια σταδιακή διαδικασία θεραπείας, μπορεί να χρησιμοποιήσει ό, τι θεωρούμε «φυσικά» μέσα, μπορεί να θεραπεύσει αργότερα, μπορεί να δώσει χάρη κατά τη διάρκεια της ασθένειας, ή μπορεί να επιτρέψει το θάνατο εν πίστη και ο πιστός να πάρει την απάντηση στην ανάσταση.

Μπορεί να υπάρχουν πολλοί λόγοι γιατί ο Θεός δεν θεραπεύει αμέσως. Κάποιους μπορούμε να τους διακρίνουμε, ενώ άλλοι είναι γνωστοί μόνο στον κυρίαρχο νου του Θεού. Για παράδειγμα, αντί να ανακουφίσει τα προσωρινά μας συμπτώματα με μια θαυματουργή θεραπεία, ο Κύριος μπορεί να επιτρέψει να παραμείνουμε άρρωστοι για κάποιο διάστημα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να διορθώσουμε τα βαθύτερα αίτια της ασθένειας μας.

Ο πόνος, είναι σημαντικός στην περίπτωσή μας. Ενώ σε κανένα δεν αρέσει ο πόνος, είναι σημαντικό να ακούμε το σώμα μας όταν πονάμε. Αντί να αδιαφορήσουμε για ένα χρόνιο πόνο, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε την αιτία. Άνθρωποι με λέπρα χάνουν σταδιακά την αίσθηση στα άκρα τους. Δεν αισθάνονται πόνο όταν τραυματιστούν στο πόδι ή στο δάχτυλο, και θα πάρει ώρες ή μέρες χωρίς να διορθώσουν ένα σοβαρό πρόβλημα. Το αποτέλεσμα είναι, τα σώματά τους σταδιακά να υφίστανται ανεπανόρθωτη ζημία. Έτσι μπορεί να είναι ευλογία από το Θεό και να μην προσπαθήσουμε να αφαιρέσουμε τον πόνο αμέσως, για να μπορέσει να μας βοηθήσει.

Μερικές φορές ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει μια ασθένεια για να ολοκληρώσει ένα συγκεκριμένο σκοπό στη ζωή μας ή στη ζωή άλλων. Ο τυφλός στο κατά Ιωάννη θ έζησε σ’ αυτή την κατάστασή για πολλά χρόνια μέχρι που ήρθε ο καιρός του Θεού για ένα θαύμα. Ο Ιησούς εξήγησε ότι ήταν το σχέδιο του Θεού, να φανερωθούν τα έργα Του μέσα απ’ αυτό τον άνθρωπο. Πολλές φορές ο Ιησούς θα είχε προσπεράσει τον χωλό που καθόταν στην πύλη του ναού για χρόνια, αλλά δεν θεραπεύθηκε μέχρι που ο Πέτρος και ο Ιωάννης προσευχήθηκαν γι’ αυτόν στις Πράξεις των αποστόλων γ.

Τέλος, ο Εκκλησιαστής γ:2 μας λέει ότι υπάρχει «καιρός του αποθνήσκειν». Κάποια στιγμή, ο Θεός δεν θεραπεύει θαυματουργικά, αλλά επιτρέπει να περάσουμε από αυτή τη ζωή στην άλλη. Ακόμη και σε περιπτώσεις που φαίνεται ότι η ζωή διακόπηκε απότομα, άδικα, πρέπει να εμπιστευόμαστε την κρίση του Θεού. Μόνο Αυτός ξέρει τι θα μπορούσε να συμβεί στο άτομο αν είχε ζήσει περισσότερο, και μόνο Αυτός ξέρει τι θα συμβεί σαν αποτέλεσμα του θανάτου του ατόμου.

Στην αιωνιότητα, θα δούμε όλα τα πράγματα καθαρά. Τα βάσανα αυτής της ζωής θα φαίνονται ελαφριά, και όλη η επίγεια ζωή θα φαίνεται σαν μόνο μια στιγμή.

Κλείνοντας, πρέπει να προσευχόμαστε για θεραπεία, εκτός αν ο Θεός μας οδηγήσει διαφορετικά. Δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε οποιονδήποτε από τους παράγοντες που μόλις συζητήσαμε σαν δικαιολογία για να μην πιστεύουμε τις υποσχέσεις του Θεού για θεραπεία. Πρέπει να προσευχόμαστε με πίστη και να ζούμε με πίστη. Όταν το κάνουμε, θα δούμε και θα γευτούμε τη θαυμαστή θεραπευτική δύναμη του Θεού στη ζωή μας. Πάνω απ’ όλα, θα αντιληφθούμε ότι ο Θεός δεν ενεργεί πάντα όπως θέλουμε ή περιμένουμε, αλλά ενεργεί τα πάντα για το καλό μας.