ΟΓΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Εβρ.η:1,2 Κεφάλαιον: η ουσία, το κυριότερο
στοιχείο είναι ότι ο δικός μας Αρχιερέας, δεν μπαίνει σε χειροποίητα άγια.
εν δεξιά ο
θρόνος του Θεού δεν έχει δεξιά και αριστερά, μπροστά και πίσω. Ο άνδρας της
δεξιάς του βασιλιά ήταν ο πρωθυπουργός. Ο Ιωσήφ που είναι τύπος του Χριστού,
ήταν άνδρας δεξιάς για το Φαραώ.
Στην Αποκάλυψη, βλέπουμε το Χριστό εν μέσω του θρόνου όπου βρίσκεται
και η εκκλησία. Έγινε δηλαδή ο άνδρας της βουλής του Θεού.
Ξέρουμε ότι μέσα στο Χριστό κατοικεί όλο το πλήρωμα της
θεότητας σωματικά, τότε πώς ο Χριστός είναι στα δεξιά του Θεού;
Αυτό θέλει να δείξει την ισχύ, τη δύναμη και την εξουσία. Ο
Χριστός πριν αναληφθεί είπε: εις εμέ
εδόθη πάσα η εξουσία (Α'Κορ.ιε:23).
Ο Χριστός παραδίδει τη Βασιλεία στον Πατέρα όταν τελειώσουν
τα πάντα. Τώρα τη Βασιλεία ο Πατέρας την έχει δώσει στον Υιό. Αυτός είναι η
εξουσία, και ο Θεός φανερώνεται μόνο δι’ Αυτού.
Εβρ.η:2 λειτουργός των αγίων Στη σκηνή
του Μαρτυρίου, οι Λευίτες είχαν δικαίωμα να λειτουργούν μόνο στα Άγια και να κάνουν
τις εργασίες που ήθελε ο Θεός.
Έχουμε λοιπόν λειτουργούς στα Άγια, και λειτουργούς στα Άγια
των Αγίων. Ο Χριστός είναι λειτουργός των Αγίων και της Σκηνής της αληθινής,
ενώ η άλλη ήταν χειροποίητη.
Η αληθινή είναι η ουράνια. Σ’ αυτά τα αληθινά Άγια και Άγια
των Αγίων μπήκε ο Χριστός, και όχι στις σκιές. Γι’ αυτό και δεν σηκώνει πια
άλλους ιερείς και αρχιερείς.
Εβρ.η:3 Επειδή ο
Θεός δεν δέχεται τον άνθρωπο όπως είναι με την αμαρτία μπήκε ο Χριστός
αρχιερέας, όπως και εκείνοι οι αρχιερείς καθάριζαν τους εαυτούς τους και ο Θεός
δεχόταν δια μέσω αυτών τα δώρα που προσέφεραν.
Ο ανθρώπινος αρχιερέας έπρεπε και αυτός, σαν άνθρωπος όπως οι
άλλοι, να προσφέρει θυσία στο Θεό.
Εβρ.η:4,5 Στη Γη,
δεν μπορούσε ο Χριστός να είναι ιερέας, γιατί υπήρχαν οι Λευίτες. Ο Θεός
έκλεισε τα πάντα μέσα σε τύπους, ώστε όταν έρθει η ουσία, να την καταλάβουμε.
Έξοδ.κε:40 Εδώ
λέει ο Θεός πώς έπρεπε να γίνει η Σκηνή. Προφανώς θα έδειξε οράσεις στο Μωυσή.
Εβρ.η:6 Σ΄ αυτό
το κεφάλαιο διαβάζουμε για μια καλλίτερη διαθήκη, επειδή είναι οικοδομημένη
πάνω σε καλλίτερες επαγγελίες. Διαθήκη είναι συμφωνία ανάμεσα σε δύο μέρη. Το
ένα μέρος υπόσχεται να κάνει συγκεκριμένα πράγματα, όταν το άλλο μέρος κάνει
απ’ τη μεριά του συγκεκριμένα πράγματα.
Στο όρος Σινά ο Θεός έδωσε συγκεκριμένες λεπτομερείς οδηγίες
στο Μωϋσή κι ένα πρότυπο της σκηνής που θα έχτιζε. Η Σκηνή του Μαρτυρίου
σχεδιάστηκε να είναι τύπος αιώνιων πραγμάτων και των αρχών της απολύτρωσης. Η
διαθήκη που έγινε με το Μωϋσή είναι γνωστή σαν Παλαιά Διαθήκη. Ήταν πλημμελής
επειδή δεν ήταν πλήρης. Μάλλον προετοίμαζε το δρόμο για το Ευαγγέλιο. Ήταν
ακόμα πλημμελής γιατί δεν έδινε στον άνθρωπο τη δύναμη να κάνει το μέρος του
απέναντι σ’ αυτή τη διαθήκη.
Όταν ο Ιησούς συγχωρεί αμαρτίες, τις ξεχνάει κιόλας. Στην
Καινή Διαθήκη οι αμαρτίες του λαού του Θεού έχουν εξαφανιστεί, είναι σαν να μην
έγιναν ποτέ. Στην Καινή Διαθήκη υπάρχει έλεος και συμπάθεια. Η καινούρια
διαθήκη είναι η διαθήκη της χάρης. Ο Χριστός δεν μένει στους τύπους αλλά στην
ουσία, έχει εξοχότερη λειτουργία, μεσιτεύει τώρα για μας συνεχώς για να μας
κάνει καθ’ ομοίωση Θεού.
Η Καινή διαθήκη είναι ανώτερη από την Παλαιά Διαθήκη διότι
οι επαγγελίες της Καινής δεν συγκρίνονται με της Παλαιάς. Οι επαγγελίες της
Παλαιάς Διαθήκης είναι για το φυσικό λαό Ισραήλ για τη γη τους, τα υπάρχοντα
τους, ότι θα τους κάνει βασιλεία στον κόσμο όλο. Αλλά ο Θεός μέσα από εκεί
καλεί μια άλλη ουράνια βασιλεία στην Π.Δ. που εκφράζεται πλήρως στην Κ.Δ.
Εκεί καλεί ο Θεός όλο τον κόσμο να λάβει μέρος, σ’ αυτή την
επαγγελία. Γι’ αυτό και ο Χριστός είναι ανωτέρας διαθήκης Μεσίτης.
Εβρ.η:7 η Π.Δ.
δεν ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε ο Θεός. Όπως λέει στους Γαλ.γ:24 ο Νόμος έγινε παιδαγωγός
για να μας φέρει στο Χριστό. Έπρεπε ο Θεός να ετοιμάσει τον κόσμο, τα πνεύματα,
από σκληρά και ακατέργαστα που ήταν, προκειμένου να φέρει τον κόσμο στην Κ.Δ.
Εβρ.η:8,9 Αν δεν
μένεις με το Θεό, ο Θεός θα σε αμελήσει.
Και βλέπουμε ότι επειδή δεν δέχτηκαν
τη Διαθήκη που έκανε ο Θεός, τους λέει ότι θα κάνει άλλη Διαθήκη με άλλους
όρους. Μέμφεται εδώ τους Ισραηλίτες.
Εβρ.η:10,11 Τα
λόγια αυτά είναι του προφήτη Ιερεμία λα:31 και τα λέει για τώρα.
Η Καινή Διαθήκη έχει καλλίτερες επαγγελίες. Οι επαγγελίες
της Π. Δ. είχαν να κάνουν κυρίως μ’ αυτή τη ζωή, αντίθετα μ’ αυτές της Κ. Δ.
που αναφέρονται στη μέλλουσα ζωή. Στην Παλαιά Διαθήκη οι επαγγελίες εξαρτιόταν
απ’ το λόγο του Θεού «θέλω». Έξι φορές σ’ αυτή τη γραφή βρίσκουμε την υπόσχεση
«θέλω». Στην Καινή Διαθήκη η λέξη «αν» δεν συναντάται. Η Κ. Δ. εξαρτάται απ’ το
τί κάνει ο Θεός, όχι από ανθρώπινα έργα.
1. Θέλω κάμει διαθήκην καινήν προς τον οίκον Ισραήλ
2. Θέλω δώσει τους νόμους μου εις την διάνοιαν
αυτών και θέλω γράψει αυτούς επί της καρδίας αυτών.
3. Θέλω είσθαι εις αυτούς Θεός
4. Θέλω είσθαι ίλεως εις τας αδικίας αυτών
5. Τας ανομίας αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον
Εβρ.η:12 ίλεως =
σκέπασμα = Ιησούς Χριστός.
Ο Θεός δεν θυμάται τις αμαρτίες μας (ξεχνά τέλεια) δια του
αίματος του Ιησού Χριστού. Το θέμα είναι να το πιστέψουμε και να το δεχτούμε αυτό,
και μα μην έχουμε αυτοκατάκριση.
Εβρ.η:13 Σαν
διαθήκη δεν έχει αξία η Π.Δ. Σαν λόγος του Θεού όμως, έχει ακριβώς την ίδια
αξία όπως και η Κ.Δ.
Είναι σαν να τους λέει εδώ ο Παύλος: μη βλέπετε πια στο ναό,
μη βλέπετε στους ιερείς γιατί είναι πλησίον αφανισμού.
Λίγο καιρό μετά που γράφτηκε αυτή η επιστολή, ήρθε ο Τίτος
και τους αφάνισε όλους γιατί δεν δέχτηκαν τη θυσία του Χριστού.
