ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.δ:6 καὶ ἐνώπιον τοῦ θρόνου ὡς θάλασσα ὑαλίνη ὁμοία κρυστάλλῳ. Καὶ έν μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ κύκλῳ τοῦ θρόνου τέσσαρα ζῷα γέμοντα ὀφθαλμῶν ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν.

Α. Βλέπει κάτι που μοιάζει με «θάλασσα υαλίνη ομοία κρυστάλλω»

Στην Εξοδ.κδ:10-11 υπάρχει μια άλλη όραση, και είναι η περίπτωση που ο Μωυσής, ο Ααρών, ο Ναδάβ, ο Αβδιού και οι 70 πρεσβύτεροι ανέβηκαν στο όρος Σινά για να συναντήσουν τον Κύριο. «και είδον τον Θεόν του Ισραήλ, και υπό τους πόδας αυτού ως έδαφος εστρωμένον εκ λίθου σαπφείρου, και ως το στερέωμα του ουρανού κατά την καθαρότητα». Αυτό λοιπόν το υπόστρωμα στα πόδια του Θεού ήταν καθαρό σαν τον γαλάζιο καθαρό ουρανό.

Αυτό που βλέπει ο Ιωάννης, δεν είναι πραγματική θάλασσα, αλλά κάτι που μοιάζει με θάλασσα και μάλιστα από γυαλί. Αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε για να μη νομίσουμε ότι όταν φθάσουμε στην παρουσία του Θεού, θα δούμε καμιά γυάλινη θάλασσα. Γι’ αυτό βάζει μπροστά τη λέξη «ως», γιατί σημαίνει κάτι περισσότερο από θάλασσα όπως θα δούμε.

Λουκ.κα:25 «... και επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα» Ενώ στη γη θα υπάρχει αναταραχή και στενοχώρια - αυτή την κατάσταση του κόσμου την περιγράφει ο Κύριος με την εικόνα της τρικυμισμένης θάλασσας - στο θρόνο του Θεού, στην παρουσία του Κυρίου, θα υπάρχει νηνεμία, γαλήνη και ησυχία, αυτό το γεγονός μας το φανερώνει με την εικόνα αυτής της θάλασσας που είναι ήσυχη καθαρή και συμπαγής.

Στον Ησ.νζ:20-21 λέει: «Οι δε ασεβείς είναι ως η ταραγμένη θάλασσα, όταν δεν δύναται να ησυχάση και τα κύματα αυτής εκρίπτουσι καταπάτημα και πηλόν. Ειρήνη δεν είναι εις τους ασεβείς λέει ο Θεός μου». Εδώ όμως, μπροστά στο θρόνο του Θεού, υπάρχει θάλασσα ήσυχη και καθαρή σαν το κρύσταλλο.

Αποκ.ιε:2-3 βλέπουμε πάλι την ίδια σκηνή. Αυτή τη φορά όμως βλέπουμε τους μάρτυρες της θλίψης να στέκονται πάνω σ’ αυτή τη θάλασσα, η οποία εδώ φαίνεται σαν «μεμιγμένη πυρί» που φανερώνει ότι αυτοί οι μάρτυρες έχουν καθαριστεί και έχουν περάσει δια μέσου της φωτιάς για να σταθούν σ’ αυτή τη θέση της δόξας μπροστά στο θρόνο του Θεού.

Ακόμη βλέπουμε ότι υπάρχει μία παρόμοια αναλογία στο βιβλίο του Ιεζεκ.α:22-26 όπου βλέπει σε όραση αυτή την γυάλινη θάλασσα κάτω από άλλη όψη. «Και το ομοίωμα του στερεώματος του επάνωθεν της κεφαλής των Ζώων ήτο ως όψις φοβερού κρυστάλλου, εξηπλωμένου υπέρ τας κεφαλάς αυτών.... Υπεράνωθεν δε του στερεώματος του υπέρ την κεφαλή αυτών, εφαίνετο ομοίωμα θρόνου, ως θέα λίθου σαπφείρου και επί του ομοιώματος του θρόνου ομοίωμα ως θέα ανθρώπου καθημένου επ’ αυτόν άνωθεν». Βλέπουμε λοιπόν το στερέωμα αυτό να περιγράφεται εδώ σαν να έχει την όψη φοβερού κρυστάλλου. Υπάρχει όπως βλέπουμε ένας στενός παραλληλισμός ανάμεσα στην όραση του Ιεζεκιήλ και του Ιωάννη.

·     Και στις δύο περιπτώσεις βλέπουμε το θρόνο του Θεού.

·     Κρυστάλλινο στερέωμα

·   Τα 4 ζώα στη μία περίπτωση κάτω από το στερέωμα και στην άλλη πάνω από αυτό. Αργότερα θα δούμε τι σημαίνει αυτή η διαφορά.

Έχουμε μία ακόμη εικόνα, παρόμοια με τις προηγούμενες, να φαίνεται η παρουσία του Θεού, οι άγιοι μπροστά Του και αυτή η θάλασσα που εξετάζουμε. Τη βλέπουμε στην Α’Βασ.ζ:23-26. Ο Σολομώντας μίσθωσε έναν Τύριο δεξιοτέχνη στην εργασία του χαλκού ονόματι Χειράμ. Αυτός έκαμε «την θάλασσαν χυτήν, δέκα πηχών από χείλους εις χείλος, στρογγύλην κύκλω, και υπό το χείλος αυτής κύκλω ήσαν ανάγλυφα εις σχήμα κολοκύνθης περικυκλούντα αυτήν, δέκα κατά πήχην, περικυκλούντα την θάλασσαν κύκλω. Αι δύο σειραί των αναγλύφων ήσαν χυμέναι ομού με αυτήν. Ιστατο δε επί δώδεκα βοών τρείς έβλεπον προς βορράν, και τρείς έβλεπον προς δυσμάς, και τρείς έβλεπον προς νότον, και τρείς έβλεπον προς ανατολάς, και η θάλασσα έκειτο επ’ αυτών και όλα τα οπίσθια αυτών ήσαν προς τα έσω. Και το πάχος αυτής ήτο μιάς παλάμης και το χείλος αυτής κατασκευασμένον ως χείλος ποτηρίου, ως άνθος κρίνου εχώρει δε δύο χιλιάδας βάθ.»

Αυτή η θάλασσα ήταν σαν ένα ημισφαίριο, σαν χάλκινο ποτήρι. Ο σκοπός της θάλασσας αυτής ήταν ο καθαρισμός των ιερέων πριν αρχίσουν τις διάφορες τελετές και θυσίες ενώπιον του Κυρίου.

Είχε περίπου 2,5 μέτρα ύψος, που έδειχνε ότι ήταν πολύ ψηλά για να μπορέσει να πλυθεί κάποιος που πατούσε στη γη. Ο τύπος που φανερώνεται εδώ είναι ότι ο άνθρωπος με τις δικές του ικανότητες δεν μπορεί να καθαριστεί από την αμαρτία. Ο καθαρισμός του Θεού είναι πολύ ψηλά για τον άνθρωπο που είναι φτιαγμένος από χώμα και στέκεται πάνω στη γη. Δεν μπορεί μόνος του, με τις δικές του δυνάμεις να καθαριστεί, παρά μόνον όταν κάποιος τον βοηθήσει.

Ο ιερέας δεν μπορούσε να φτάσει σ’ αυτή τη θάλασσα για να καθαριστεί παρά μόνο, ίσως, με τη βοήθεια κάποιας σκάλας. Ο Ιησούς είναι αυτή η σκάλα, ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει στη θάλασσα του καθαρισμού του Θεού.

Αυτή η χάλκινη θάλασσα ήταν στηριγμένη πάνω σε τέσσερις τριάδες βοών, που κι αυτά ήταν φτιαγμένα από χαλκό και ήταν ανά τρία στραμμένα στα 4 σημεία του ορίζοντα.

Μέσα σ’ αυτή την εικόνα βλέπουμε την αλήθεια, ότι στην εποχή του ευαγγελίου (δηλ. της Καινής Διαθήκης) η αλήθεια για τον καθαρισμό από την αμαρτία θα είναι διαθέσιμη σ’ όλους τους ανθρώπους, σ’ όλη τη γη. Θα διαδοθεί παντού από μία βασιλεία υπηρετών και διακόνων του Θεού. Ο αριθμός 12 φανερώνει το πνευματικό βασίλειο του Θεού. Είναι αυτό που λέει ο απ. Πέτρος στην Α’ Πετρ.β:9 «Σεις όμως είσθαι γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, δια να εξαγγείλετε τας αρετάς Εκείνου....».

Τα βόδια αντιπροσωπεύουν τους εργάτες του Θεού, την υπηρεσία των δούλων του Θεού, που τρέχουν σ’ όλες τις γωνιές της γης για να κηρύξουν τον καθαρισμό από την αμαρτία δια του αίματος του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Ματθ.κη:19 είναι μία παράλληλη γραφή και ο Ιησούς λέει στους μαθητές Του: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς ......». Βλέπουμε τον Κύριο να δίνει εντολή ώστε το Ευαγγέλιο της σωτηρίας να κηρυχθεί σ’ όλο τον κόσμο.

Μαρκ. ις:15-16 μια άλλη παράλληλη γραφή. «Και είπε προς αυτούς, Υπάγετε εις όλον τον κόσμον, και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσιν. Όστις πιστεύση και βαπτισθή, θέλει σωθή, όστις όμως απιστήση, θέλει κατακριθή». Βλέπουμε λοιπόν ότι στον καθαρισμό από την αμαρτία περιλαμβάνεται και το βάπτισμα, που δεν είναι άλλο παρά το εξωτερικό σημάδι του εσωτερικού καθαρισμού, που έχει γίνει ήδη μέσα στην καρδιά.

Το βόδι, όπως είπαμε, αντιπροσωπεύει τους εργάτες του Θεού, γιατί χρησιμοποιούσαν βόδια για το όργωμα του αγρού, καθώς και για πολλές άλλες εργασίες. Κοπίαζαν για να φέρουν το σιτάρι στις αποθήκες του κυρίου τους. Α’Κορ.θ:9-10 ο Παύλος λέει όσον αφορά τους εργάτες του Θεού που εργάζονται και κοπιάζουν στον αγρό Του, τα εξής: «.... δεν θέλεις εμφράξει το στόμα βοός αλωνίζοντος. Μήπως μέλλει τον Θεό περί βοών; η δι’ ημάς βεβαίως λέει τούτο;» Έχουμε λοιπόν εδώ μία καθαρή παράλληλο, ότι τα βόδια συμβολίζουν τους εργάτες του Θεού.

Η θάλασσα αυτή ήταν από χαλκό. Ο χαλκός συμβολίζει την κρίση του Θεού, και η αλήθεια που πρέπει να καταλάβουμε είναι η εξής: Ο Χριστός δέχτηκε την κρίση, την τιμωρία του Θεού αντί να την υποστούμε εμείς κι έτσι τώρα εφόσον δεχόμαστε τη θυσία Του είμαστε ελεύθεροι από την κρίση του Θεού. Ο ίδιος είπε στο Ιωάν.ε:24 «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, ότι ο ακούων τον λόγον μου, και πιστεύων εις τον πέμψαντά με, έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν». Επειδή ο Χριστός σαν άνθρωπος ήταν τέλειος κατά πάντα, και η θυσία Του αυτή ικανοποίησε τη δίκαιη κρίση του Θεού για την αμαρτία, έγεινε το αγγείο, ο φορέας του καθαρισμού του Θεού, αυτή η μεγάλη λεκάνη από χαλκό που είδαμε στο ναό του Σολομώντα. Αυτός έγινε η θάλασσα του καθαρισμού.

Το πάχος αυτής της χάλκινης θάλασσας μας λέει ότι ήταν «μιάς παλάμης». Ο καθαρισμός από την αμαρτία πραγματοποιήθηκε δια μέσου του έργου ενός ανθρώπου, του ανθρώπου Χριστού Ιησού.

Το χείλος της θαλάσσης ήτο ως άνθος κρίνου. Όλοι γνωρίζουμε ποιος είναι το κρίνον της κοιλάδας, ο Κύριός μας.

Τα ανάγλυφα σε σχήμα κολοκύνθης, αντιπροσωπεύουν τους αγίους του Θεού που ήδη έχουν κριθεί εν Χριστώ Ιησού, και είναι καθαροί εξ αιτίας του αίματος του Χριστού. Όπως το κολοκύθι ζει μόνο με άφθονο νερό, έτσι και οι άγιοι του Θεού ζουν μόνο εξ αιτίας του ζωντανού νερού που είναι ο Χριστός.

Αυτή η θάλασσα που είδαμε στην Αποκ.δ όπως φαίνεται είναι το αντίτυπο της θάλασσας του Ναού του Σολομώντα. Λέμε «όπως φαίνεται» γιατί η Γραφή πουθενά δεν κάνει αυτή την σύνδεση, τουλάχιστον με τρόπο φανερό. Ακόμα καλύτερα θα λέγαμε ότι απέχει κατά ένα σκαλοπάτι από το αληθινό αντίτυπο, γιατί αυτή η χάλκινη θάλασσα αναφέρεται στον καθαρισμό του Θεού που γίνεται στη γη, δια πίστεως, δια μέσου του κηρύγματος του λόγου.

Η θάλασσα όμως της Αποκ.δ φανερώνει ότι ο καθαρισμός αυτός, έχει πια ολοκληρωθεί. Όχι απλά δια πίστεως, αλλά τώρα πια στην πραγματικότητα, για πάντα. «Άρτι εγένετο η σωτηρία και η Βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία του Χριστού αυτού» διότι οι άγιοι αρπάχθηκαν στο θρόνο του Θεού και αυτός ο καθαρισμός δεν μπορεί πλέον να αμφισβητηθεί από κανέναν ούτε από το Διάβολο, γιατί μας λέει ότι «εβλήθη ο κατήγωρ των αδελφών ημών», που σημαίνει ότι δεν μπορεί να μας κατηγορήσει πλέον ενώπιον του Θεού. Σ’ αυτή λοιπόν τη θάλασσα, βλέπουμε την αιώνια κατάσταση των αγίων στην παρουσία του Θεού.

Η θάλασσα στο Ναό του Σολομώντα, ήταν τοποθετημένη στην αυλή, μπροστά στον κυρίως ναό, όπου ήταν τα άγια, και τα άγια των αγίων. Εκεί ήταν η κιβωτός της διαθήκης και το ιλαστήριο. Το ιλαστήριο ήταν ο θρόνος της παρουσίας του Θεού, σ’ εκείνο το Ναό. Ήταν εκεί που ερχόταν και αναπαυόταν η δόξα του Θεού αποκαλύπτοντας έτσι την παρουσία Του.

Λευιτ.ις:2 Ο Θεός φανερώθηκε μέσα σ’ ένα σύννεφο από θυμίαμα, πάνω στο ιλαστήριο.

Αριθμ.ζ:89  Ο Θεός μίλησε στο Μωυσή από το ιλαστήριο, ανάμεσα από τα χερουβείμ. Το ιλαστήριο ήταν το καπάκι της κιβωτού της διαθήκης που ήταν κατασκευασμένο από ένα μονοκόμματο κομμάτι χρυσού. Απ’ αυτό ήταν σφυρηλατημένα δύο χερουβείμ που καθόταν το ένα αντικριστά στο άλλο έτσι που οι φτερούγες τους άγγιζαν μεταξύ τους. Ανάμεσα από αυτά τα δύο χερουβείμ, ο Θεός μιλούσε στο Μωυσή.

Όπως αυτή η θάλασσα στο ναό του Σολομώντα ήταν μπροστά στην παρουσία του Θεού, έτσι ακριβώς βλέπουμε και τη θάλασσα την κρυστάλλινη μπροστά στο θρόνο του Θεού. Όπως η δόξα φανερωνόταν στο ιλαστήριο, έτσι τώρα τη βλέπουμε, στην όραση του Ιωάννη, να ακτινοβολείται σαν ίρις γύρω από το θρόνο, στο χρώμα του σμαραγδιού, του ίασπι και του σάρδιου.

Οι θάλασσες αυτές αντιπροσωπεύουν τον καθαρισμό. Η χάλκινη τον τελετουργικό καθαρισμό των ιερέων για την εκτέλεση των θυσιών και την προσωπική εξάγνιση. Η υάλινη θάλασσα είναι το αντίτυπο της χάλκινης. Αντιπροσωπεύει τον πραγματικό αιώνιο καθαρισμό, που δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνεται πια, αλλά είναι για πάντα. Είναι ο εμπειρικός καθαρισμός που κάθε άγιος θα νοιώσει όταν βρεθεί στην παρουσία του Θεού. Είναι ο καθαρισμός του Χριστού από τα πονηρά έργα που εφαρμόζεται στην καρδιά και στη συνείδηση.

Και οι δύο αυτές θάλασσες φανερώνουν την αναμαρτησία των αγίων μπροστά στο θρόνο του Θεού. Οι ιερείς της Παλαιάς Διαθήκης έπρεπε να καθαρίζονται συχνά, εκπληρώνοντας έτσι ένα τύπο του οποίου το αντίτυπο ήταν πολύ ανώτερο.

Στην Καινή Διαθήκη είμαστε τελείως καθαροί εν Χριστώ, δια πίστεως. Νόμιμα στεκόμαστε μπροστά στο Θεό, πλυμένοι από την αμαρτία μας. Όμως, παράλληλα, βρίσκουμε ότι υπάρχει ένας συνεχής και ακατάπαυστος εμπειρικός πλέον καθαρισμός, σ’ όλη τη διάρκεια της πνευματικής μας ζωής. Πρέπει να πλένουμε τα πόδια μας κάθε μέρα. Να καθαρίζουμε τους εαυτούς μας από κάθε ακαθαρσία της σάρκας και του πνεύματος, ν’ ανανεώνουμε καθημερινά την πίστη και την αφοσίωση μας σ’ Αυτόν και να επιτρέπουμε στο Πνεύμα του Θεού να τελειοποιήσει μέσα μας αυτό που άρχισε.

Υπάρχει ένας αξιοθαύμαστος παραλληλισμός, ένας θαυμάσιος τυπολογικός κρίκος μεταξύ της Σκηνής του Μαρτυρίου, του Ναού του Σολομώντα και της όρασης του Ιωάννη στην Αποκάλυψη.

ΝΑΟΣ, ΣΚΗΝΗ	ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
α. Υπάρχει το ιλαστήριο που ήταν ο θρόνος του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη	Υπάρχει ο θρόνος του Θεού που είναι το αντίτυπο του ιλαστηρίου.
β. Τα Χερουβείμ στο Ναό του Σολομώντα. Υπήρχαν 4 Χερουβείμ από τα οποία τα 2 ήταν πάνω στο ιλαστήριο, εν τω μέσω του θρόνου. Μέσα στα Άγια των Αγίων υπήρχαν άλλα δύο τεράστια Χερουβείμ από ξύλο ελιάς, με επένδυση χρυσού. Το άνοιγμα των πτερών τους ήταν 10 πήχεις. Τα Άγια των Αγίων ήταν 20Χ20Χ20 πήχεις κι έτσι τα πτερά των Χερουβείμ άγγιζαν τους τοίχους και το ένα τα πτερά του άλλου. Αυτά ήταν κύκλω του θρόνου. Έτσι έχουμε Χερουβείμ στο μέσο του θρόνου και κύκλω του θρόνου, όπως ακριβώς στην Αποκάλυψη.	Τα 4 ζώα είναι αντίτυπο των Χερουβείμ. Αυτά τα ζώα μας λέει ο Ιωάννης ότι είναι εν μέσω και κύκλω του θρόνου του Θεού.
γ. 24 εφημερίες ιερέων που υπηρετούσαν τον Κύριο στο Ναό. Γνωρίζουμε απ’ την ιστορία ότι υπήρχαν 24 εφημερίες ιερέων που υπηρετούσαν στο Ναό. Στις μέρες του Χριστού ίσχυε το ίδιο (Λουκάς α:5-9).	24 πρεσβύτεροι. Αυτοί είναι το αντίτυπο της πνευματικής βασιλείας των αγίων που θριάμβευσαν, της νύμφης του Χριστού, που αποτελείται από αγίους τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης.
δ. Η εφτάφωτη λυχνία. Στη Σκηνή του Μαρτυρίου υπήρχε μια λυχνία με βραχίονες και στο τέλος κάθε βραχίονα υπήρχε ένα φως. Έτσι έχουμε συνολικά 7 φώτα πάνω σε μια λυχνία. Στο ναό του Σολομώντα υπήρχαν 10 λυχνίες που η κάθε μια είχε 7 φώτα.	Επτά λαμπάδες πυρός καιόμεναι ενώπιον του θρόνου του Θεού, είναι το αντίτυπο της επτάφωτης λυχνίας
ε. Πάνω στο θυσιαστήριο υπήρχε μια σχάρα όπου τοποθετούσαν τις θυσίες. Αν η θυσία ήταν ολοκαύτωμα, καιγόταν τελείως και οι στάχτες έπεφταν κάτω απ’ το θυσιαστήριο. Αυτό το θυσιαστήριο - αντίτυπο του οποίου είναι στον ουρανό - είναι το κυρίως θυσιαστήριο που βλέπουμε στη Σκηνή του Μαρτυρίου και στο ναό του Σολομώντα. Ήταν κατασκευασμένο από χαλκό, σύμβολο της κρίσης του Θεού.	Μπροστά στο θρόνο του Θεού υπάρχει ένα θυσιαστήριο όπως βλέπουμε στο ς:9-11. Εκεί βλέπουμε τις ψυχές των εσφαγμένων για τη μαρτυρία του Ιησού, να είναι κάτω απ’ το θυσιαστήριο του θρόνου. Αυτοί οι άγιοι της Μ. Θλίψης παρέδωσαν τους εαυτούς τους ολοκληρωτικά στον Κύριο αυτή την ώρα του πειρασμού. Έγιναν ένα πραγματικό ολοκαύτωμα, οσμή ευωδίας στον Κύριο, γιατί έδωσαν τα πάντα γι’ Αυτόν. Τους βλέπουμε κάτω απ’ το θυσιαστήριο, όπως τις στάχτες του ολοκαυτώματος, να περιμένουν να πάρουν τα ένδοξα σώματά τους και τη θέση που τους ανήκει μέσα στην παρουσία του Θεού, κάτι που θα γίνει μετά τη Μ. Θλίψη.
ζ. Το χρυσό θυσιαστήριο του θυμιάματος ήταν τοποθετημένο στα Άγια, ακριβώς έξω από τα Άγια των Αγίων. Εκεί έπρεπε να σταματήσει ο ιερέας πριν περάσει το καταπέτασμα για να θυμιάσει.	Στην Αποκ.η:3 βλέπουμε ένα άλλο χρυσό θυσιαστήριο πάνω στο οποίο  καιγόταν θυμίαμα, που συμβολίζει τις προσευχές των αγίων.
η. Η Κιβωτός της Διαθήκης που υπήρχε μέσα στα Άγια των Αγίων. Κατά καιρούς, πριν ακόμη κτιστεί ο Ναός του Σολομώντα, βλέπουμε την Κιβωτό να πηγαίνει μπροστά στις μάχες να σταματά στην μέση του Ιορδάνη ώστε να περάσει ο λαός του Θεού. Η Κιβωτός είναι τύπος του Χριστού, ο οποίος είναι η σημαία μας, το φρούριό μας, το κατοικιτήριο της παρουσίας του Θεού, και Αυτός που προσμένουμε να δούμε όταν έλθουμε στη δόξα Του.	η. Στην Αποκ.ια:19 διαβάζουμε «και ηνοίγη ο ναός του Θεού ο εν τω ουρανώ, και ώφθη η Κιβωτός της διαθήκης Αυτού εν τω ναώ Αυτού». Αυτό γίνεται αμέσως μετά το άνοιγμα της 7ης σφραγίδας. Ο Ιωάννης βλέπει σε όραση ν’ ανοίγεται ο Ναός του Θεού και να εμφανίζεται η Κιβωτός της Διαθήκης, που αντιπροσωπεύει τον Κύριο Ιησού Χριστό ο Οποίος πρόκειται να εξέλθει για να πατάξει τους απειθείς λαούς της γης και να ιδρύσει τη Χιλιετή βασιλεία Του.
θ. Τα Άγια των Αγίων του Ναού, όπου υπήρχαν τα Χερουβείμ.	θ. Ο θρόνος του Θεού όπου βλέπουμε και τα 4 ζώα.